Ստիպված էի պատմել իմ պատմությունը՝ թույլ տալով հանդիսատեսին կարեկցել իմ պայքարին. Իբրահիմ Միարի

«Արմմոնո» միջազգային թատերական 22-րդ փառատոնի շրջանակում Միացյալ Նահանգներից ժամանած դերասան ԻԲՐԱՀԻՄ ՄԻԱՐԻՆ հանդիսատեսին ներկայացավ ու հուզեց պաղեստինա-իսրայելական ինքնությանը բնորոշ բարդություններն ու հակասությունների մասին պատմող կիսաինքնակենսագրական մոնոբեմադրությամբ: Էլ ով, եթե ոչ պաղեստինցի մահմեդական հայր եւ հրեա իսրայելցի մայր ունեցող դերասանը, որը կանգնած է երկու մշակույթների սահմանին, կարող էր մարմնավորել Ելենա Արաոզի բեմադրած «Միջեւ» ներկայացման հերոսին, ինչի մասին էլ ծավալվեց «Իրավունք»-ի զրույցը նրա հետ:

- Պարոն Միարի, ինչո՞ւ որոշեցիք պիես գրել Ձեր ինքնակենսագրականի մասին, ապա պատմել հանդիսատեսին՝ մոնոներկայացմամբ:

- «Միջեւ»-ը գրելու եւ բեմադրելու որոշումը բխում էր իմ անցած ճանապարհի ու փորձառությունների մասին պատմելու խոր անհրաժեշտությունից: Ես ստիպված էի պատմել իմ պատմությունը, որպես պաղեստինա-իսրայելցի, ով գտնվում է ինքնության եւ պատկանելության բարդությունների միջեւ: Թատրոնը դարձավ կատարյալ միջոց այս թեմաների մասին բարձրաձայնելու համար, որը կարող էր արձագանքել հանդիսատեսի հետ զգացմունքային մակարդակով:

- Պիեսի թեման շատ արդիական է եւ հուզիչ: Սակայն, Դուք ներկայացման ողջ ընթացքում չեք փորձում արցունք կորզել հանդիսատեսից, որը սրտատրոփ հետեւում է գործողությունների զարգացմանը: Ավելին՝ առաջարկում եք ժպտալ...

- Շնորհակալություն ձեր բարի խոսքերի համար։ Իսկապես, ես նպատակ ունեմ հանդիսատեսի մոտ առաջացնել մի շարք զգացմունքներ, բայց նաեւ հավատում եմ տիեզերական ուժին, որ խավարին հաջորդում է լույսը: Խոսելով իմ պատմության մասին հումորով եւ մտերմաբար, հույս ունեմ՝ ամուր կապ հաստատել հանդիսատեսի հետ՝ թույլ տալով նրանց կարեկցել իմ պայքարին՝ միաժամանակ գտնելով ուրախության պահեր:

- Դուք տիկնիկային թատրոնին բնորոշ հնարք էիք կիրառում ներկայացման մեջ, որտեղի՞ց Ձեզ նման փայլուն հմտություններ։

- Ներկայացման մեջ տիկնիկային թատրոնին բնորոշ հնարքը ոգեշնչված է գեղարվեստական ​​տարբեր ձեւերի իմ ուսումնասիրությամբ: Ինձ միշտ գրավել է տիկնիկագործությունը եւ զգացմունքները յուրօրինակ ու ազդեցիկ կերպով փոխանցելու նրա կարողությունը: Ելնելով այս ավանդույթից՝ ես ներառեցի տիկնիկային հնարք «Միջեւ»-ի մեջ՝ ավելացնելով սիմվոլիզմ եւ հանդիսատեսի համար տեսողական պատկերներ:

- Շատ լավ էիք նվագում նաեւ ազգային երաժշտական ​​գործիքի վրա, ումի՞ց եք սովորել։

- Այո, ներկայացման ժամանակ թմբուկ էի նվագում: Դա իմ ժառանգության նվիրական մասն է, եւ ես սովորել եմ այն ​​նվագել իմ հորից ու ընտանիքի մյուս անդամներից: Երաժշտությամբ շրջապատված մեծանալով՝ ես ամուր կապեր ունեմ թմբուկի եւ նրա հարուստ պատմության հետ: Ներկայացման մեջ թմբուկ նվագելը ոչ միայն ավելացնում է մշակութային հարթություն, այլեւ ծառայում է որպես անձնական արտահայտման միջոց՝ միահյուսելով ձայնն ու պատմությունը հզոր ձեւով:

- Ո՞րն էր այն մեսիջը, որը ուզում էիք հանդիսատեսը տաներ իր հետ այս ներկայացումից:

- Ուղերձը, որը հուսով եմ, հանդիսատեսը վերցրեց «Միջեւ»-ից, կարեկցանքի, փոխըմբռնման եւ հաշտեցման հնարավորության մասին է: Կիսվելով իմ պատմությունով՝ ես նպատակ ունեմ հումանիզմ արթնացնել իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունում եւ ներշնչել երկխոսություն ու կարեկցանք: Ի վերջո, ես հավատում եմ արվեստի ուժին, որը կամրջում է պառակտումները եւ սերտացնում կապը: Հուսով եմ, որ հանդիսատեսը ներկայացումից հետո լցվում է հույսի եւ կարեկցանքի նոր զգացումով:

- Որքա՞ն հաճախ եք Ձեր մոնոներկայացումով հանդես գալիս: Գիտեմ, որ բացի դերասանությունից, դասավանդում եք համալսարանում։

- Իմ գեղարվեստական ​​ձգտումներն ուսուցման հետ հավասարակշռելն իսկապես մեծ ջանքեր է պահանջում, բայց ես նույնքան կարեւորում եմ երկու դերերն էլ: Անկախ նրանից՝ ես ելույթ եմ ունենում բեմում, թե դասավանդում եմ դասարանում, ես ձգտում եմ ինտեգրել իմ կիրքը պատմելու եւ երաժշտության հանդեպ այն ամենի մեջ, ինչ անում եմ:

- Եզրափակելով մեր զրույցը՝ իսկ ի՞նչ կասեք «Արմմմոնո» միջազգային փառատոնի մասին:

- Ես շատ սիրեցի «Արմմոնո» փառատոնը: Դա հիանալի հնարավորություն էր կապ հաստատելու գործընկեր արվեստագետների եւ հանդիսատեսի հետ: Ինձ համար մեծ պատիվ էր կիսվել «Միջեւ»-ով՝ նման կենսունակ եւ ներգրավված հանդիսատեսի հետ: Փառատոնի բազմազանության եւ մշակութային փոխանակման տոնակատարությունն, իսկապես, ոգեշնչող է, եւ ես շնորհակալ եմ դրա մի մասը լինելու հնարավորության համար:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ