Կիեւում պատրաստ են իրար մորթել

Ի­հար­կե, սո­վո­րա­կան պայ­ման­նե­րում Վա­շինգ­տո­նի հա­մար շատ ա­վե­լի հեշտ կլի­ներ կա­մա­վոր Ա­լիե­ւի հար­ցե­րը լու­ծել (Տես նաեւ https://iravunk.com/?p=270786&l=am): Բայց ամ­բողջ խնդիրն այն է, որ պայ­ման­նե­րը սո­վո­րա­կան չեն: Այ­սինքն, Բ­լին­քենն այ­սօր ստիպ­ված է զբաղ­վել շատ ա­վե­լի բարդ եւ լուրջ հար­ցե­րով, ո­րոնց թվում նո­րից ա­ռաջ­նա­յին դիր­քե­րում է Ուկ­րաի­նան:

­Բանն այն է, որ ԱՄՆ-ն­ այս պա­հին Ուկ­րաի­նա­յում կանգ­նած է նո­րից միան­գա­մայն պարզ խնդրի ա­ռաջ: Ռուս­ներն ակ­տիվ տեմ­պե­րով ու­ժե­ղա­նում են, ռու­սա­կան ռազ­մատն­տե­սա­կան հա­մա­լի­րը գե­րա­րագ զար­գաց­ման մեջ է, կա­րո­ղա­նում է բա­նա­կին ա­պա­հո­վել անհ­րա­ժեշտ քա­նա­կի եւ գեր­ժա­մա­նա­կա­կից մա­կար­դա­կի սպա­ռա­զի­նութ­յամբ, իսկ մո­բի­լի­զա­ցիոն ռե­սուր­սին գործ­նա­կա­նում դեռ ան­գամ ձեռք չի տվել: Նախ, ի տար­բե­րութ­յուն, Ուկ­րաի­նա­յում սկսվել է սպա­ռա­զի­նութ­յան լուրջ խնդիր: Եվ ե­թե ան­գամ ԱՄՆ-ն տա անհ­րա­ժեշտ ա­մեն բան (եւ դա էլ է դար­ձել լուրջ խնդիր՝ նե­րա­մե­րիկ­յան պայ­քա­րի եւ ֆի­նանս­նե­րի սղութ­յան հե­տե­ւան­քով), մեկ է՝ Ուկ­րաի­նան ու­նի մո­բի­լի­զա­ցիոն ռե­սուր­սի այն­պի­սի կա­տաստ­րո­ֆիկ վի­ճակ, որ պար­զա­պես Ա­րեւ­մուտ­քից ե­կած զենքն օգ­տա­գոր­ծող­ներ վա­ղը-մյուս օ­րը կա­րող են չլի­նել:

Այ­սինքն, մի այն­պի­սի վի­ճակ է, որ մոտ ա­պա­գա­յում ռուս­նե­րը կա­րող են պար­զա­պես ռազ­մա­ճա­կա­տում լու­ծել բո­լոր հար­ցե­րը, ո­րի պա­րա­գա­յում դի­վա­նա­գի­տա­կան բո­լոր խա­ղե­րը դառ­նում են ա­նի­մաստ: Եվ պա­տա­հա­կան չէ, որ Վա­շինգ­տո­նը, ինչ­պես ցույց են տա­լիս ար­դեն հա­մա­տա­րած ազ­դակ­նե­րը, փոր­ձում է ա­րա­գո­րեն ուկ­րաի­նա­կան խնդրի ինչ-որ լու­ծում գտնել, եւ այս հար­ցում ան­գամ լրջա­գույն խնդիր­ներ կան: Հի­շեց­նենք, նա­խա­գահ Զե­լենս­կին հրա­ժար­վում է ինչ­պես բա­նակ­ցա­յին սե­ղա­նի շուրջ նստել, այն­պես էլ՝ պաշ­տո­նը թող­նել: Արդ­յուն­քում, ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րը միաց­րել են Զե­լենս­կուն փո­խա­րի­նե­լու մե­խա­նիզ­մը, բայց խնդիր­նե­րի պա­կաս այս­տեղ չկա: Փոր­ձե­ցին Զե­լենս­կուն սպառ­նալ նոր «մայ­դա­նով», սա­կայն նա, ին­չի մա­սին խո­սել ենք, եւ ին­չը հաս­տա­տում են նաեւ ուկ­րաի­նա­կան աղբ­յուր­նե­րը, ցույց տվեց, որ. «Կ­խա­ղա Թ­րամ­փի հա­մար»՝ միա­ժա­մա­նակ միաց­նե­լով ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րի հիմ­նա­կան թեկ­նա­ծո­ւի՝ գլխա­վոր հրա­մա­նա­տար Զա­լուժ­նիի պաշ­տո­նան­կութ­յան մե­քե­նան: Այ­սինքն. «Ե­թե չկա Զա­լուժ­նին, ա­պա ԱՄՆ-ն չի ու­նե­նա Զելենսկուն հե­ռաց­նե­լու անվ­տանգ տար­բե­րակ­ներ՝ ոչ կոշտ, ոչ էլ Ռա­դա­յի մի­ջո­ցով»,- մեկ­նա­բա­նում են ուկ­րաի­նա­կան աղբ­յուր­նե­րը: Բայց նաեւ նկա­տե­լով, որ այդ դեպ­քում Զա­լուժ­նին կա­րող է գնալ հե­ղաշրջ­ման: «Սա­կայն դա կնշա­նա­կի քա­ղա­քա­ցիա­կան պա­տե­րազմ եւ նոր տա­րածք­նե­րի կո­րուստ», եւ Զե­լենս­կու թի­մում կար­ծում են, որ Ս­պի­տակ տու­նը չի ըն­դու­նի նման սցե­նա­րը, նշում է աղբ­յու­րը՝ ա­վե­լաց­նե­լով. «Բայց դա ռեալ հույս չէ: Ե­թե Զելենսկին ու­զում է նման շան­տա­ժով մնալ, ա­պա Ս­պի­տակ տան հա­մար ընդ­հա­նուր ի­րա­վի­ճա­կը չի փոխ­վում: Այն է՝ ռուս­նե­րը կա­րող են ա­ռանց ի­րեն պա­տե­րազ­մի դաշ­տում խնդիր­նե­րը լու­ծել: Այ­սինքն, կա­րող են կու­լի­սա­յին պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յան գնալ Մոսկ­վա­յի հետ. հե­ռաց­նում են Զե­լենս­կուն, իշ­խա­նութ­յան են բե­րում Զա­լուժ­նիին, Մոսկ­վան այդ ըն­թաց­քում գրա­վում է պաշ­տո­նա­պես Ռու­սաս­տա­նին միաց­ված մար­զե­րի բո­լոր տա­րածք­նե­րը: Ու Զա­լուժ­նին, փո­խա­րի­նե­լով Զե­լենս­կուն, «ստիպ­ված» է լի­նում նստել այդ նոր տա­րած­քա­յին ի­րա­վի­ճա­կը ֆիք­սող բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րի»:

­Բայց աղբ­յու­րը վստահ է, որ նման հե­ռան­կա­րը հաս­կա­նում է նաեւ Զե­լենս­կին եւ ու­նի մեկ հնա­րա­վոր խա­ղա­թուղթ՝ ֆի­զի­կա­պես վե­րաց­նել Զա­լուժ­նիին: Վեր­ջինս եւս հաս­կա­նում է, որ՝ «Բան­կո­վա­յան կփոր­ձի վե­րաց­նել ի­րեն ա­մեն դեպ­քում՝ պաշ­տո­նից կհե­ռաց­նեն, թե՝ ոչ, քա­նի որ նա մշտա­կան սպառ­նա­լիք է Զելենսկու հա­մար: Ուս­տի, ու­զում է, թե՝ ոչ, պետք է մնա խա­ղի մեջ՝ փոր­ձե­լով չե­զո­քաց­նել Զա­լուժ­նիին: Ընդ ո­րում, այս խա­ղում նա ար­դեն ոչ թե մեկն է, ով գոր­ծե­լու է ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րի շա­հից ել­նե­լով, այլ հա­նուն սե­փա­կան ինք­նա­պաշտ­պա­նութ­յան եւ կա­րող է անց­նել սե­փա­կան շա­հից ել­նե­լով գոր­ծո­ղութ­յուն­նե­րի»:

Այ­սինքն, մի ի­րա­վի­ճակ է, ո­րը մի կող­մից ու­նի զար­գաց­ման տար­բեր սցե­նար­ներ, եւ բո­լորն էլ միան­գա­մայն կոշտ: Եվ մյուս կող­մից. «Ար­դեն բո­լոր խա­ղաթղ­թե­րը բա­ժան­ված են, բո­լոր ան­վե­րա­դար­ձե­լիութ­յան կե­տերն ան­ցել են, ու այս պա­հին պա­սիվ կող­մը են­թա­կա է բա­ռա­ցիո­րեն ոչն­չաց­ման: Եվ այս ա­մե­նը՝ ռազ­մա­ճա­կա­տում ռուս­նե­րի ա­ճող ճնշման ներքո»:

Այս­պի­սով, Ուկ­րաի­նա­յի նե­րիշ­խա­նա­կան հա­մա­կար­գում կար­ծես թե ձե­ւա­վոր­վել է մի ի­րա­վի­ճակ, որ­տեղ ա­ռաջ­նա­յի­նը կոնկ­րետ իշ­խա­նա­վոր­նե­րի անձ­նա­կան շա­հերն են, ընդ ո­րում, բա­ռա­ցիո­րեն կյան­քի ու մա­հու հետ կապ­ված: Ն­ման ի­րա­վի­ճա­կում կար­ծես թե ար­դեն նաեւ ա­րեւմտ­յան տե­րե­րի վե­րահս­կո­ղա­կան դերն է սկսել իր հիմ­նա­կան ֆունկ­ցիան կորց­նել: Արդ­յուն­քում, ի թիվս այլ հար­ցե­րի, այս ի­րա­վի­ճա­կը կտրուկ ազ­դում է նաեւ ռազ­մա­ճա­կատ­նե­րում կռվող զոր­քե­րի մար­տա­կան ո­գու վրա: Կա­րե­լի է մեռ­նե­լու գնալ հայ­րե­նի­քի հա­մար, բայց ոչ կոնկ­րետ պաշ­տոն­յա­նե­րի կոնկ­րետ շա­հե­րի, ա­ռա­վել եւս, երբ այդ գզվռտո­ցը զոր­քը սկսել է տես­նել: Եվ այն, որ այս ա­մե­նը ռուս­նե­րի օգ­տին է, դա էլ է հաս­կա­նա­լի:

Ա­մեն դեպ­քում, մա­հա­ցավ Հեն­րի Քի­սին­ջե­րը: Հ­զոր գոր­ծիչ, ով ներ­կա ա­մե­րիկ­յան գե­րիշ­խա­նութ­յան մո­դե­լի հիմ­նա­դիր­նե­րից էր, կամ՝ հիմ­նա­դիր­նե­րից վեր­ջի­նը: Եվ նրա մա­հը հենց այս պա­հին, կար­ծես թե, խորհր­դան­շա­կան ի­մաստ է ստա­նում՝ ներ­կա ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի հա­մա­տեքս­տում:

ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ