Նյարդերի պատերազմից մինչեւ սաբոտաժ․ ԱՀ նախագահի հատուկ հանձնարարությունների գծով ներկայացուցիչ Վահան Բադասյանը փակագծեր է բացում

Ադրբեջանի կառավարության գործակալները ահաբեկչական գործողություններով 55 օր շարունակ շրջափակման պայմաններում պատանդ են պահում Արցախի բնակչությանը: Շրջափակման պատճառով Արցախի 120,000 բնակչությունը (ներառյալ՝ շուրջ 30,000 երեխա, 20,000 տարեց, 9,000 հաշմանդամություն ունեցող անձ) կրում է բազմաթիվ զրկանքներ և, ի թիվս այլ իրավունքների խախտման, կանգնած է թերսնման և ցրտահարման մեծ ռիսկի առջև: Շրջափակման պայմաններում սննդի սրացող սղության պատճառով հունվարի 9-ից ամբողջությամբ կամ մասամբ փակվել է 41 մանկապարտեզ, 56 նախադպրոցական խումբ։

6,828 երեխա այլևս չի կարողանում մանկապարտեզ և նախակրթարան հաճախել՝ զրկվելով համապատասխան խնամք, սնունդ և կրթություն ստանալու հնարավորությունից: Իսկ բնակիչները ցուրտ ձմռան պայմաններում, առանց բնական գազի օգտագործման հնարավորության և թերի էլեկտրամատակարարման պայմաններում, ստիպված սկսել են իրենց բնակարաններում փայտի վառարաններ տեղադրել։

Ինչպե՞ս են տեսնում ստեղծված իրավիճակի հանգուցալուծումը, , շրջափակման զուգահեռ ի՞նչ է կատարվում Արցախի ներքաղաքական կյանքում հարցերի պատասխանը փորձել ենք ստանալ Արցախի նախագահի հատուկ հանձնարարությունների գծով ներկայացուցիչ Վահան Բադասյանից, ով նախ փորձեց ներկայացնել առկա իրավիճակը Արցախում․

-Ազերիները ամեն ինչ անում են, որպեսզի մենք այստեղից գնանք, իսկ մենք էլ ամեն ինչ անում եւ անելու ենք, որ այստեղ մնանք։ Հիմա, մեղմ ասած, նյարդերի պատերազմ է Արցախի եւ Ադրբեջանի միջեւ։ Վերջիններս փակում են ճանապարհը, որպեսզի մենք լքենք մեր ծննդավայրը եւ հեռանանք, մենք էլ ամեն ինչ անում ենք, որպեսզի ապացուցենք այդ բարբարոս ազգին, որ միակ հեռացողը ու ճանապարհը ինքնակամ բացողը պետք է լինեն բացառապես իրենք։ Իսկ պարենային սուղ իրավիճակը, բլոկադայի ողջ ծանրությունը մնալու է Ադրբեջանի եւ միջազգային հանրության խղճին։ Մենք դիմակայել ենք ու դիմակայելու ենք, սա պատերազմից էլ ծանր վիճակ է, սա մարդու իրավունքների խոշտանգման դասական օրինակ է, բայց դիմանում ենք, որպեսզի աշխարհին ապացուցենք, որ մենք, որպես քաղաքակիրթ ազգ չենք կարող Ադրբեջանի հետ համատեղ ապրել, կողք-կողքի կարող ենք ապրել, բայց իրենց տիրապետության տակ՝ երբեք։

-Պարոն Բադասյան, ինչպե՞ս եք գնահատում Հայաստանյան իշխանությունների կեցվածքը Արցախի եւ մասնավորապես Լաչինի միջանցքի բացմանն ուղղված։

-Հայաստանի ըննդիմությունը՝ երեկվա իշխանություններն են, որոնց վարած ներքին, արտաքին, տնտեսական, հարկային, պաշտպանական քաղաքականությունը բերեց այսօրվա խամաճիկներին իշխանության։ Ի՞նչ սպասել ՀՀ ընդդիմադիրներից, երբ ներկաներին ծնել են հենց այդ ընդդիմադիր կոչվածները։ Ոչ ես, ոչ էլ որեւէ գիտակից արցախցի ՀՀ քաղաքական դաշտից որեւէ սպասելիք չունի, մեր հույսը մենք ենք՝ 120 հազար հայերս, եւ աշխարհում գտնվող սթափ հայության վրա, ովքեր ազնիվ ձեւով լծված են այս պայքարին։

-Պարոն Բադասյան, մենք տեսնում ենք, որ Արցախի ներքաղաքական կյանքում եւս որոշ խժդժություններ են նկատվում։

-Տեսեք, Դուք շատ ճիշտ նկատեցիք՝ խժդժությունները, ինչը ուղղակի սաբոտաժ է։ Այսպես կոչված անհատ ըմդդիմադիր կոչվածների ասածները լուրջ վերաբերել պետք չէ, նրանք չեն կարող ոևեւէ կերպով ազդել արցախցիներիս հաստատակամության վրա։ Մենք շատ լավ գիտենք, որն է ճիծտը, որը սխալ։

Զրույցը՝ ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԻ