Լրանում է Կարմիր Բանակի 80-ամյա հաղթանակը Ստալինգրադի ճակատամարտում. ինչ է հուշում պատմությունը մեր օրերի համար

Փետրավարի 2-ին լրանում է Կարմիր Բանակի 80-ամյա հաղթանակը Ստալինգրադի ճակատամարտում:

Երկու հարյուր օր ու գիշեր Դոնի եւ Վոլգայի ափերին շարունակվեց այդ կատաղի ու վիթխարի մարտը։ Այն ծավալվել է մոտ 100 հազար քառակուսի կիլոմետր տարածքի վրա: Ճակատի երկարությունը 400-ից մինչեւ 850 կիլոմետր էր հասնում: Այդ վիթխարի ճակատամարտի ռազմական գործողություններին մասնակցել է ավելի քան 2,1 միլիոն մարդ: Կարմիր Բանակի պաշտպանական շրջանը տեւել է 1942 թվականի հուլիսի 17-ից մինչեւ նոյեմբերի 18-ը, իսկ 1942 թվականի նոյեմբերի 19-ից Կարմիր Բանակն անցավ հակահարձակման, որն ավարտվեց 1943 թվականի փետրվարի 2-ին ֆաշիստական Գերմանիայի 22 դիվիզիաների ամբողջական եւ լիովին ջախջախումով:

Այսօր հավաքական Արեւմուտքն ավելի խորամանկ է վարվում եւ չի գնում ԲԱՑԱՀԱՅՏ հակամարտության Մոսկվայի դեմ, ինչպես դա արեց Հիտլերը 1941 թ. հունիսի 22-ին: Այսօր նրանք գերադասում են կռվել ՈՒԿՐԱԻՆԱՑԻՆԵՐԻ ձեռքով՝ «մինչեւ վերջին ՈՒԿՐԱԻՆԱՑԻ»: Այս արտահայտությունն արվեց 2022 թվականի մարտի 14-ին ամերիկացի նախկին դիվանագետ Ֆրիմենի կողմից, իսկ արդեն 2022-ի հուլիսին Լինդսի Գրեհեմն ավելացրեց, որ Ուկրաինան կպայքարի «մինչեւ վերջին ՄԱՐԴԸ»: Հիշեցնեմ, որ «մինչեւ վերջին մարդը» բառակապակցությունն առաջինն օգտագործել է Հիտլերը, երբ 1943-ի հունվարի 24-ին ֆյուրերի շտաբը ստացավ հետեւյալ ռադիոհաղորդագրությունը 6-րդ բանակի հրամանատար Պաուլսից. «Հարավային, հյուսիսային եւ արեւմտյան ճակատներում նշվել են կարգապահության քայքայման երեւույթներ: Զորքերի միասնական ղեկավարումն ու վերահսկումն ԱՆՀՆԱՐ է... 18 000 վիրավորները չեն ստանում ամենատարրական բժշկական օգնությունը... ճակատը պատռվել է... հետագա պաշտպանությունն ԱՆԻՄԱՍՏ է: Աղետն ԱՆԽՈՒՍԱՓԵԼԻ է... Ողջ մնացածներին փրկելու համար խնդրում եմ անհապաղ հանձնվելու թույլտվություն տալ: Պաուլուս»: (Բերված է հապավումով) Հիստերիայի մեջ ափերից դուրս եկած Հիտլերը այս հաղորդագրությանը պատասխանում է կարճ հեռագրով. «Արգելե՛ք կապիտուլյացիան: Բանակը պետք է իր դիրքերը պահի ՄԻՆՉԵՎ ՎԵՐՋԻՆ ՄԱՐԴԸ եւ մինչեւ վերջին փամփուշտը:»  

Նշեմ, որ մեկ շաբաթ հետո՝ հունվարի 31-ին՝ կապիտուլյացիայից երկու օր առաջ՝ այդ նույն հիստերիկը՝ փորձելով կանխել 6-րդ բանակի կապիտուլյացիան, 6-րդ բանակի հրամանատար Ֆրիդրիխ Պաուլսին գեներալ-ֆելդմարշալի կոչում է շնորհում: Սակայն ոչ մի կոչում արդեն չէր կարող օգնել... Ահա թե ինչ է գրել գերմանացի պատմաբան Ֆ.Մելլենտինը «Տանկային մարտեր 1939-1945» գրքում. «Վեցերորդ բանակը դատապարտված էր, եւ այժմ ոչինչ չէր կարող փրկել Պաուլուսին: Եթե նույնիսկ ինչ-որ հրաշքով Հիտլերը կարողանար համաձայնվել շրջապատումից դուրս գալու փորձին, ՈՒԺԱՍՊԱՌ ու ԿԻՍԱՍՈՎԱԾ զորքերը չէին կարողանա կոտրել ռուսական օղակը, նրանք չէին ունենա նահանջի մեքենաներ, որպեսզի սառցե կեղեւով պատված տափաստանով կարողանային նահանջել դեպի Ռոստով: Բանակը կմահանար մարտի ժամանակ, ինչպես Նապոլեոնի զինվորները Մոսկվայից Բերեզինա գետ նահանջի ժամանակ»:

«Ինչպես Նապոլեոնի զինվորները Մոսկվայից Բերեզինա գետ նահանջի ժամանակ», - այս տողերը պիտի՛ որ կարդացած լինեին ներկայիս թե՛ քաղաքական գործիչները, թե՛ նրանց զորավարները: Արդեն 50 երկրների առաջնորդներ՝ կուրորեն հույսները դնելով ՄԻԱՅՆ տանկերի եւ ինքնաթիռների վրա, հայտնվելու են Նապոլեոնի եւ Հիտլերի զորքերի նույն աղետալի վիճակում: Հիշեցնեմ, երկու պատերազմներն էլ՝ թե՛ Ռուսաստանի Կայսրության, թե՛ ՍՍՀՄ կայսրության դեմ, ավարտվեցին հարձակվողների մայրաքաղաքներում...  

Այս թեմայով Ժողովուրդը, որին պարտադրում են իր հողը հանձնել եւ հեռանալ, չի կարող գոհունակ լինել. Վազգեն Պետրոսյան Սա «բեսպրեդել» է` Հայաստանի պատմության մեջ չտեսնված անբարո «շոու». Նաիրա Զոհրաբյան Նիկոլի թիվ մեկ խնդիրը ՔՊ պատգամավորներին համախմբված պահելն է. Գառնիկ Իսագուլյան «Ժողովրդավարության բաստիոնում» տեղի ունեցածը հավերժ գրանցվելու է, որպես խայտառակությունն. Ալլա Հակոբյան Ակնհայտ է, որ Արեւմուտքը հոգնել է այս ամենից. Մհեր Հակոբյան