Մեր տգետները կրկնում են Պուշկինին «հակահայ» սարքելու ադրբեջանական թեզերը. Աբգար Ափինյան
ՄշակութայինՀակառուսական տրամադրություններ փորձում են գեներացնել նաեւ մշակույթում` սեպ խրելով հայ եւ ռուս ժողովուրդների մշակութային դարավոր բարեկամության մեջ: Հիմա էլ արեւմտամետ կուսակցությունների խելքին փչել է արշավ սկսել Երեւանում առկա ռուսական հուշարձանների դեմ ու դրանք ապամոնտաժելու կոչերով հանդես գալ: Օրինակ, եթե Եվրոպական կուսակցության նախագահ Տիգրան Խզմալյանն առաջարկում է Հայաստանում առկա բոլոր ռուսական հուշարձանները ապամոնտաժել, ապա Լեւոն Շիրինյանի Քրիստոնեա-դեմոկրատական կուսակցության անդամ Գեւորգ Ենգիբարյանը նվաստացուցիչ է համարում Երեւանի սրտում ունենալ Ալեքսանդր Պուշկինի անվան փողոց եւ դպրոց: Այն Պուշկինի, որը, ըստ Ենգիբարյանի, գրել է «Տրանզիտ» պոեմը` վիրավորելով հայ ժողովրդին (վերջինս հավանաբար նկատի ունի «Տազիտ» պոեմը): Այս մասին «Իրավունքը» զրուցել է Համահայկական գրողների միության նախագահ, գրականագետ, «Ուժեղ Հայաստան Ռուսաստանի հետ. հանուն նոր Միության» շարժման Մշակութային հանձնաժողովի նախագահ ԱԲԳԱՐ ԱՓԻՆՅԱՆԻ հետ:
— Ինչպե՞ս եք վերաբերում նրան, որ քաղաքական ուժի ներկայացուցիչը նվաստացուցիչ է համարում Երեւանի սրտում ունենալ Պուշկինի անվան փողոց ու դպրոց:
— Սա հիվանդություն է, եւ այն նոր չէ: Արցախյան առաջին պատերազմում ամենից ծանր կորուստներն ունեցանք այն տարիներին, երբ այդ հիվանդ մարդիկ դաշնակից կերտելու փոխարեն՝ մեզ համար թշնամիներ էին ստեղծում: Հետո իրավիճակը շտկվեց` Վազգեն Սարգսյանի ջանքերով վերականգնվեցին դաշնակցային հարաբերությունները մեր ռուս գործընկերների հետ: Պատերազմում հաղթել է հայ զինվորը, հաղթել է Հայոց բանակը` Վազգեն Սարգսյանի կշռադատված քաղաքականության շնորհիվ: Ընդ որում, ե՛ւ Հայոց սպարապետը, ե՛ւ Ռոբերտ Քոչարյանը, ե՛ւ Սերժ Սարգսյանը շատ սերտ գործակցում էին գերտերությունների առաջնորդների հետ, ինչը Հայաստանի համար ստեղծեց միանգամայն շահեկան քաղաքական վիճակ: 2018-ից հետո նորից գլուխ բարձրացրեց հին հիվանդությունը` Ն. Թուխիկյանը խորհրդարանում առաջարկում էր փակել ռուսական ալիքները, հետո նույն անձը, երբ մշակույթի փոխնախարար էր, հենց նախարարությունում ինձ հանդիմանում էր այն բանի համար, որ Համահայկական գրողների միությունը համագործակցում է Ռուսաստանի գրողների միության եւ Ռուսաստանի գրադարանային ցանցի հետ: Այս մտայնությունը անհետեւանք չէր մնալու` տարածվեց նաեւ քաղաքական վերնախավում... եւ մեզ հասցրեց 44-օրյա պատերազմի աղետին: Մեր քաղաքական դաշտում ազգային լուրջ գործիչների փոխարեն՝ այսօր գոռում-ճչում են մանկամիտ անձինք, որ ուզում են երեւալ ամեն գնով, բայց չեն հասկանում, որ իրենց սկսած խաղերը ողբերգություն են դառնալու մեր ողջ ժողովրդի համար: Կարծես նույն սերիալն ենք դիտում` հիմա էլ «նվաստացուցիչ են համարում Երեւանի սրտում ունենալ Պուշկինի անվան փողոց ու դպրոց»: Ինձ Բաբկեն Վարդանյանն անձամբ է պատմել, թե ինչպես է դեռ 90-ականներին կանխել Պուշկինի անվան փողոց ու դպրոց փակելու կոմպանիան Երեւանում: Եվ ասել է նաեւ, որ դա արել է անվանի մտավորականների` ակադեմիկոս Ջրբաշյանի եւ մյուսների վճռական պահանջի արդյունքում: Այսօր էլ մեր մտավորականությունը վճռականորեն պիտի մերժի նման արկածախնդրության ամեն մի փորձ: Մենք կողմ ենք աշխարհի հետ լայն շփումների` մեր էկոնոմիկան, մեր Զինված ուժերը, մեր գիտությունը, կրթությունն ու մշակույթը պիտի զարգացնենք եվրոպական բարձր արժեքների հետ խոր շփումների, բայց ոչ հակառուսականության ճանապարհով: Ո՞վ է ինձ խանգարում, որ ԵՊՀ-ում բարձրորակ դասախոսություն կարդամ` Պուշկի՞նը, թե՞ Գոգոլն ու Դոստոեւսկին` անուններ, որոնց առաջ խոնարվում է ողջ Եվրոպան:
— Ըստ Գեւորգ Ենգիբարյանի, Պուշկինն իր «Տազիտ» պոեմում վիրավորում է հայ ժողովրդին: Ի վերջո, ի՞նչ է նկատի ունեցել ռուս գրողը՝ «Ты трус, ты раб, ты армянин!» արտահայտությամբ:
— Սա լուրջ հարց է եւ պահանջում է մասնագիտական մեկնաբանություն: Մեր անվանի գրականագետները բազմիցս անդրադարձել են այդ խնդրին, իսկ առավել ամբողջական քննության առումով խորհուրդ եմ տալիս ծանոթանալ ակադեմիկոս Էդվարդ Ջրբաշյանի «Պուշկինը եւ հայ բանաստեղծները» գրքին: Ահա բացատրությունը` «Ты трус, ты раб, ты армянин» արտահայտությունն ուղղակի իմաստով Պուշկինին վերագրելը ճիշտ չէ, քանի որ «Տազիտ» պոեմում այդ խոսքերն ասում է չեչեն լեռնական Ղասուբն իր որդուն` Տազիտին: Տազիտը չի կատարել հոր կամքը` մարդ չի մորթել, ահա ինչու... նա հայ է: Պատանի Տազիտը չի ընդունում իր ցեղի ավանդույթները, նա չի ցանկանում ավազակ ու մարդասպան լինել` ահա ինչով է զայրացրել հորը: Առհասարակ, հերոսի խոսքերը վերագրել հեղինակին` իսկական գրականագիտական անգրագիտություն է` պատկերացրեք ինչ կկատարվի, եթե Րաֆֆու, Սունդուկյանի, Դոստոեւսկու, Չեխովի, Քամյուի բացասական հերոսների խոսքերը վերագրենք իրենց` հեղինակներին... Տազիտի «հայ» անվան տակ Պուշկինը փաստորեն դրվատում է մի հերոսի, ով վեր է բարձրացել լեռնականների վայրենի բարքերից, չի ուզում մարդ մորթել: Պուշկինին «հակահայ» դարձնելու անմիտ փորձերին Ջրբաշյանն անդրադառնում է նաեւ «Ճիշտ կարդանք Պուշկինին» հոդվածում (Էդ. Ջրբաշյան, «Փաստերի հետքերով. Գրականագետի նոթեր» գրքում) եւ հիշեցնում է մեծն Թումանյանի պատգամը` շատ թշնամի եւ քիչ բարեկամ տեսած մեր ժողովրդին դա բոլորովին պետք չէ:
— Այսօր հանրային դաշտ բերել ադրբեջանական՝ տարիներ շարունակ կիրառվող թեզերն ու Պուշկինին սարքել հակահայ, ի՞նչ նպատակ է հետապնդում:
— Այո, դուք իրավացի եք` հենց ադրբեջանական մամուլում են շրջանառվում Պուշկինին «հակահայ» սարքելու թեզերը, իսկ մեր տգետներն էլ կրկնում են: Բայց ես վաղուց արդեն չեմ զարմանում` հեռու չգնանք, հետեւենք մեր հեռուստաէկրաններին, ուր ամեն օր ժամերով կտեսնեք մեր թշնամի երկրների ղեկավարներին` մեզ վարկաբեկելիս, մեզ ահաբեկելիս: Մի՞թե ճիշտ է ժամերով հայոց էկրանին ծածանել թուրք-ադրբեջանական դրոշներ եւ հեռարձակել մեզ բռունցք ցույց տվող, մեզ ատող թշնամու հակահայ ելույթը... Ինչպես շատ ոլորտներում, այստեղ էլ ո՛չ տեր կա, ո՛չ պատասխանատու...
ՆՈՒՆԵ ԶԱՔԱՐՅԱՆ