Երբ «Կարիբյան ճգնաժամ 2»-ը կսկսվի, Ուկրաինայի հարցը կլուծվի հաշված օրերի ընթացքում. Այվազյան

Ըստ Հայաստանի հականացիստական ճակատի ղեկավար ՀԱՅԿ ԱՅՎԱԶՅԱՆԻ` Ռուսաստանն Ուկրաինայում իրականացվող ռազմական հատուկ գործողությունը չի շտապում ավարտին հասցնել, որովհետեւ իրականում դա իրեն պետք չէ:

— Կռվի ելքը Ուկրաինայի տարածքում չի որոշվելու: Ռուսաստանը, Ուկրաինայում կռիվը երկարաձգելով, մի քանի խնդիր է լուծում. առաջին հերթին` վերականգնում է իր ինքնիշխանությունը, այսինքն` ներքին ռեֆորմներ է իրականացնում: ՌԴ Սահմանադրությունը, որը Միացյալ Նահանգներն էր գրել, 2020 թվականին արդեն մի անգամ փոխել է, հիմա կրկին պետք է փոխվի, որով Ռուսաստանը լիարժեք կվերականգնի իր ինքնիշխանությունը: Այս կերպ Ռուսաստանը կտրում է կախվածությունը արեւմտյան կառույցներից, իսկ ընթացքում բանակում եղած խնդիրներն է կարգավորում, հող է նախապատրաստում, այսպես կոչված, ամերիկյան վեցերորդ շարասյանը մաքրելու իշխանությունից: Մոտ 600 հազար մարդ Միացյալ Նահանգներում որակավորում է  անցել, որպեսզի հետո գան ռուսական պետական ապարատում աշխատեն: Շուտով նրանք մաքրվելու են պետական ապարատից: Այս ամենից հետո Ռուսաստանը հաղթելու է ճիշտ այնպես, ինչպես Խրուշչովը հաղթեց 1962 թվականին` Կարիբյան ճգնաժամի միջոցով: Ուկրաինական պատերազմի ընթացքում անընդհատ բարձրանում են  խաղադրույթները, որն, ի վերջո, բերելու է միջուկային ճգնաժամի, ինչին ձգտում է Ռուսաստանը: Հենց պահը կհասունանա, եւ կլինի միջուկային ճգնաժամ, մարդիկ կհասկանան, որ ավելի լավ է պահպանել այն, ինչ ունեն` ռուսների հետ պայմանավորվելով, քան մի ռուսական հրթիռ մի օր ընկնի եւ իր ամբողջ ունեցածը վերացնի: Քանի որ Միացյալ Նահանգներն իր բնույթով ավազակ է, միշտ մտածում է` եթե իմ հակառակորդի հետ պատերազմի ընթացքում կարող եմ իմ կյանքը կորցնել, ավելի լավ է հետ քաշվեմ:Հենց այսպես էլ 1962 թվականին հետքայլ արեց Քենեդին: Այն ժամանակ Միացյալ Նահանգները 17 անգամ հզոր էր` միջուկային զենքի առումով, ԽՍՀՄ-ից: Քենեդին հարց էր տվել` որքա՞ն են իրենց շանսերը միջուկային պատերազմում հաղթել ԽՍՀՄ-ին: Ասել էին` 100 տոկոս, այնուհետեւ հետաքրքրվել էր, թե կարո՞ղ են երաշխիքներ տալ, որ ոչ մի սովետական հրթիռ չի ընկնի Միացյալ Նահանգների տարածքի վրա, գեներալներն ասել էին` երաշխավորում ենք, որ մի քանի հատ կընկնի: Քենեդին ասել էր, եթե անգամ մի հատ էլ կարող է ընկնել, ուրեմն` մենք հետքայլ ենք անում: Միացյալ Նահանգների դոկտրինում 300 տարի է գրված է` անընդունելի է, որ որեւէ օտար հրթիռ, թեկուզ ամենափոքր, ընկնի իրենց տարածքի վրա կամ օտարերկրյա որեւէ զինվոր ներխուժի իրենց տարածք: Հենց իրենք այդ վտանգը կզգան, եւ Միացյալ Նահանգների էլիտաները կսկսեն խոսել համատարած ատոմային ճգնաժամի մասին, իմացեք, որ շատ շուտով իրավիճակը գնում է դեպի հանգուցալուծման: Դրանից հետո Միացյալ Նահանգները կհամաձայնի եւ կկատարի այն պահանջները, որոնք Ռուսաստանի կողմից անցած տարի դեկտեմբերի 15-ին ներկայացվել են անվտանգության երաշխիքների վերաբերյալ, որտեղ ՌԴ-ն ասում է, որ ՆԱՏՕ-ն դուրս է գալիս ԽՍՀՄ տարածքից եւ ոչ մի գործողություն այստեղ չպետք է իրականացնի: Այդ ժամանակ, երբ «Կարիբյան ճգնաժամ 2»-ը կսկսվի, Ուկրաինայի հարցը կլուծվի հաշված օրերի ընթացքում, որովհետեւ Միացյալ Նահանգները դուրս կգա այնտեղից, եւ Զելենսկին իր ռեժիմով կա՛մ կփախնի, կա՛մ շատ արագ իր հարցերը կլուծեն:

Հիմա խնդիրն այն չէ, որ Հայաստանը չփոխի կամ փոխի իր աշխարհաքաղաքական վեկտորը: Խնդիրն այն է, թե արդյոք Հայաստանը մաս կդառնա Ռուսաստանի կողմից բարձրացրած ազգային ազատագրական համաշխարհային պայքարի` Միացյալ Նահանգների ավազակային, գաղութատիրական համակարգի դեմ, թե՞ գնա այդ ճամբար կամ կասի` ոչ մեկիդ կողմից չեմ (սա նույնն է, որ գնա այդ ճամբար): Իրականում չկա այստեղ նեյտրալ ճամբար: Չէր կարող Ստալինգրադի ճակատամարտի նախաշեմին մեկ էլ հանկարծ Հայաստանում քաղաքական գործիչները, էլիտաները սկսեին քննարկել, որ կարող է Հիտլերի հետ փորձենք` եւ-եւ անել: Մոսկվայում կասեին` դուք լրի՞վ եք ցնդել: 100 տարի առաջ անգլիացիները խաբելով եղած-չեղածներդ ձեռքներիցդ տարան, հիմա նույն բա՞նն եք անում: Այսօր Ռուսաստանն է համաշխարհային ազգային ազատագրական պայքարի լիդերը, ինչն օբյեկտիվ իրականություն է` անկախ նրանից, թե ում է դուր գալիս, ում` ոչ: Էլի եմ ասում` այսօր պայքարը հետեւյալն է` հայ ժողովուրդը, Հայաստանը մաս կդառնա՞ այդ ազգային ազատագրական պայքարի` սատանիստների դեմ, միջազգային իրավունքը ոտնահարողների դեմ եւ նրանց լծից ազատվելու համար, թե՞ այնուամենայնիվ, կասի` ես նեյտրալ եմ, ոչ մեկի կողմից չեմ:

Խնդիրն այն է, որ եթե հայ ժողովուրդն ինքնակամ եւ գիտակացաբար մտնի այդ պայքարի մեջ, հետո հաղթանակի դափնիներից օգտվելու գինը մեզ համար ավելի բարձր կլինի: Կասենք` մենք ներդրում ենք ունեցել, ինչպես Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ: Այն ժամանակ ԽՍՀՄ-ն ասաց` այն ժողովուրդը, որն ընդհանուր հայրենական պատերազմում տարած հաղթանակում մեծ ներդրում է ունեցել, արժանի է հարգանքի: Բացե՛ք Յալթայի եւ Պոտսդամի կոնֆերանսների սղագրությունները: Այնտեղ Ստալինն ասաց, որ իրենք սխալ են գործել եւ Արեւմտյան Հայաստանի հողերը պետք է վերադարձվեն` հանձնարարելով, որ քննարկեն այդ հարցը: Ո՞վ դեմ կանգնեց` Միացյալ Նահանգներն ու Մեծ Բրիտանիան: Նրանք խափանեցին եւ վախեցրին Սովետական Միությանը, որ եթե գնան Թուրքիայից Արեւմտյան Հայաստանը խլելու ճանապարհով եւ միացնեն այն Սովետական Հայաստանին, իրենք միջուկային զենք կկիրառեն Խորհրդային Միության դեմ: Ցավոք, այն ժամանակ Խորհրդային Միությունը միջուկային զենք չուներ, եթե ունենար, հաստատ այս հարցում կգնար մինչեւ վերջ: Այսօր մի կարմիր գիծ է դրված` դու Ռուսաստանի կողմից բարձրացված ազգային ազատագրական պայքարի մե՞ջ ես, թե՞ դրա դեմ ես: Ովքեր ասում են, թե պետք է նեյտրալ լինել, ուրեմն` հեքիաթ է պատմում եւ սպասարկում է Արեւմուտքի շահերը, որովհետեւ չի կարող լինել այնպես, որ Հայրենական պատերազմի ժամանակ ասես` չգիտեմ ում կողմից եմ: Եթե այդպես ես ասում, ուրեմն` Ռուսաստանն էլ պետք է ասի` խելոք նստեք սպասեք, ես իմ խնդիրները կլուծեմ, հետո կմտածեմ ձեր մասին: Միգուցե այդ ժամանակ, որպես քրիստոնյա ժողովրդի, մեծահոգաբար կգտնվի մեր հանդեպ, բայց սա՞ ենք մենք ուզում, թե՞ ուզում ենք պահպանել Երկրորդ համաշխարհայինում հաղթանակած ժողովուրդ լինելու տիտղոսը: Մինչդեռ այսօր շատ հայեր չգիտեն, թե ինչու է Ռուսաստանը գնացել Ուկրաինայում ինչ-որ գործողություն անում: Ռուսաստանը ոչ թե ուկրաինացիների դեմ է, այլ դուրս է եկել համաշխարհային անգլոսաքսոնական գաղութատիրության դեմ, որոնց արարքներից տուժել ենք նաեւ մենք:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Այս թեմայով Հավաք՝ ապրիլի 25-ին, ժամը` 14.00-ին ՀՀ գլխավոր դատախազության շենքի դիմաց Կարծես գժանոցի утренний обход-ի сводка լինի. Ալլա Հակոբյան «Խուճապ» օպերացիա Երեւանում` ուկրաինական ձեռագրով Ալեքսանդրոպոլ 2 և թուրք կարգադրիչները. Հայկ Բաբուխանյան Ադրբեջանին հանձնենք 4 գյուղերը, թե՞ այսօրվա իշխանավորներին. առաջարկում եմ՝ հանրաքվեի դնել. Հայկ Բաբուխանյան