«Կյանքի խոսքի» ատիվությունը տարածաշրջանում հարցեր է առաջացնում

«Կյանքի խոսք» աղանդը վերջին շրջանում շատ ակտիվ գործունեություն է ծավալել մեր տարածաշրջանում: Շուտով` հոկտեմբերի 1-ին աղանդի ղեկավար Կառլ Գուստավ Սեվերինը այցելելու է Բաքու, որտեղ  մեծ ճոխությամբ նշելու են  Ադրբեջանում այդ աղանդի հիմնադրման 28-ամյակը: Ժամանակին Կառլ Գուստավը հանդիպել էր Հեյդար Ալիեւին եւ անձամբ նրանից ստացել աղանդը հիմնադրելու թույլտվությունը: Այսօր Ադրբեջանի «Կյանքի խոսքի» ղեկավարն է Յուսիֆ Ֆարխադովը, որը ակտիվորեն պաշտպանում է Ուկրաինան, նկարվում է թուրքական եւ իսրայելական դրոշների ներքո:

Զարմանալի է, սակայն  փաստ, որ  «Կյանքի խոսքը» կարողացել է մուտք գործել նաեւ Իրան, որտեղ  հեռուստատեսությամբ շաբաթը 8 անգամ հանդես է գալիս  «Աստվածաշնչյան դպրոց» հաղորդումով: Այսինքն` մի կողմից  «Կյանքի խոսքը» բարձրացնում է Իսրայելի դրոշը, մյուս կողմից մուտք գործում  Իրան: Նույն հակասությունը նկատվում է նաեւ Հայաստանի եւ Ադրբեջանի առումով: Ինչպես նաեւ Ուկրաինային աջակցող «Կյանքի խոսքը» կարողանում է գործունեություն ծավալել Ռուսաստանում:

Ինչ վերաբերում է Հայաստանին, ապա  Հայաստանի «Կյանքի խոսքի» որոշ ղեկավար անձինք ակտիվ գործունեություն են ծավալում Հայաստանը ՀԱՊԿ-ից դուրս հանելու, Նենսի Փիլոսիով հմայվելու եւ Նիկոլին պաշտպանելու ուղղությամբ:

Միաժամանակ նույն կազմակերպության ներկայացուցիչները Թուրքիայում նկարվում են Աթաթուրքի մեծ դիմանկարի եւ Թուրքիայի դրոշի կողքին:

Իսկ Շանհայի Համագործակցության Կազմակերպության գագաթնաժողովի օրերին «ԿԽ»-ի բարձրաստիճան պաշտոնյա Քրիստիան Օկկերհելմը, Բաքվի  «ԿԽ»-ի նախկին ղեկավար Յան Սոդերբերգի ուղղեկցությամբ հայտվում է Ուզբեկստանում, իսկ դրանից հետո ` Տաջիկստանում, որտեղ անմիջապես սկսում են սահմանային բախումներ:

Մի խոսքով, «Կյանքի խոսքի» ակտիվությունը մեր տարածաշրջանում վերջին շրջանում խիստ ակտիվացել է եւ թվում է, թե որոշ հակասական  պահեր կան այդ ամենի մեջ, սակայն իրականում հասկանալի է, որ ամեն ինչ ուղղված է մեկ կենտրոնի շահերի սպասարկմանը: Եվ հասկանալի է, թե որտեղ է այդ մեկ կենտրոնը, որը եւ կառավարում է  «ԿԽ»-ի ամբողջ գործունեությունը:

Ա. Հովհաննիսյան