Ինչու է Նիկոլի համար գերխնդիր դարձել ծնողներին քաշքշելով՝ հասնել որդիների շիրիմներին
ՆերքաղաքականՅուրաքանչյուր հայ մարդ գիտի, որ կան երեւույթներ, որոնք գրված չեն օրենքում, որոնք չեն պրոպագնդվուն զանազան կեղծամիտ իրավապաշտպան կառույցների կողմից, բայց դրանք պահում են սրբորեն, վերաբերվում՝ սրբության պես: Եռաբլուրը մեզ համար սրբություն է, այստեղ այցելող յուրաքանչյուր անձ հայտնվում է կյանքի մտքերի խաչմերուկում, փորձում է հասկանալ՝ կյա՞նքն է իմաստավորված, թե՞ մահը: Դժվար հարցեր են առաջանում, որոնք զերծ են վիրտուալ լինելուց: Խելամիտ մարդու համար Եռաբլուրը տեղով կյանքի անգին դաս է:
Եռաբլուրի անդորրը խախտվեց դեռեւս 2020 թվականին, երբ Փաշինյանը որոշեց իրեն սիրող ու փրկիչ համարողների բանակով գնալ Եռաբլուր, որտեղ սպասում էր ընդդիմությունը: Հայտնի այս պատմության մեջ առաջին անգամ արձանագրվեց, որ երկրի թիվ մեկ ղեկավարը, վախենալով իր կյանքի համար՝ բրոնապատ պայուսակներով իրեն պաշտպանող թիկնազորով էր շրջում: Պատկերացնո՞ւմ եք Փաշինյան Նիկոլը վախենում էր մեռնելուց, մինչդեռ իր պատճառով Եռաբլուրը չափերով եռապատկվել էր: Այս դրվագները հեշտ են մոռացվում, որովհետեւ չունեցան համապատասխան հետեւանքներ. Փաշինյանը եկավ, ծնկեց, խոնհարվեց, համբուրեց, լացակումած դեմք ընդունեց ու բոլորի սիրտը շահեց: Հայրենիքի համար մեռնելու ցանկություն հայտնած Փաշինյանն այս շոուները անում էր իրեն պաշտողների հետ: Օրինակ, զոհված զինծառայողներից մեկի մայրն ասում էր, թե ի՜նչ լավ է, որ իր զավակին կորցնելուց հետո՝ չի կորցրել Փաշինյանին: Ու այս խոսքերից հետո ոչինչ խոսել չի ստացվում...
Այսօր Եռաբլուրում տեղի ունեցածը պարզապես անպատկերացնելի էր: Հավանաբար սա կատարվում էր այն պատճառով, որ Աննա Հակոբյանը մեզ ասում էր, թե զոհված զինծառայողների ծնողները սովորական մարդիկ են, ինչո՞ւ եք նրանց սեւ զգեստներով պատկերացնում, իսկ ամուսինն էլ հայտարարում էր. «Եթե ձեր զավակը զոհվել է, մի վհատվեք, դուք նորը կունենաք»:
Այս ամենից հետո շարունակ ուզում ես հարց տալ՝ Փաշինյան Նիկոլ, հնարավոր չէ՞ վիճակը չբարդացնելու համար Եռաբլուր չգնաք, թե՞ գերխնդիրն այսօր էլ թուրքին խայտառակ այդ տեսարանով ուրախացնելն էր...
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ