ՆԵՐՔԻՆ ԵՐԻՏԹՈՒՐՔԵՐԸ ՎԵՐՋԻՆ ՃԻԳԵՐՆ ԵՆ ԳՈՐԾԱԴՐՈՒՄ
ՎերլուծությունԱյստեղ կամ այնտեղ տեղադրված ռումբերի մասին «ահազանգերն» արդեն բնավորություն են դարձել: Սոցցանցերում նույնիսկ անեկդոտ է շրջանառվում. «Նոր մեկը զանգեց, ասեց՝ ձեր բեսեդկայում էլ եմ բոմբ դրել: Ասի՝ խի դու ով ե՞ս որ: Ասեց՝ միստր բոմբաստիկը»: Այդ ամենը ծիծաղելի կլիներ, եթե իրականում այսքան տխուր ու տագնապահարույց չլիներ: Թարսի պես այդ ահազանգ կոչեցյալները «պատահաբար» համընկնում են այն պահերի հետ, երբ հարկ է ուշադրությունը շեղել արտաքին և ներքին թուրքերի հերթական կապիտուլյացիոն ստվերային գործարքից ու դրա աշխարհաքաղաքական շահառուների ստացվելիք իրադրային օգուտներից:
ԻՆՉՈՒ ԵՆ ԱԿՏԻՎԱՑԵԼ ԱՐՍԵՆԹՈՐՈՍՅԱՆՆԵՐԸ
Թե ինչից են շեղում հիմա` դա էլ է հայտնի: Կապիտուլյանտի «կիրթ ընկերը» վերջնագրային տեսքով պահանջել է անհապաղ հանձնել Բերձորը, Աղավնոն, ՀՀ-Արցախ ներկայիս միջանցքի այլ բնակավայրերը և երթևեկությունը տեղափոխել դեպի «նոր ճանապարհ», որի զգալի մասը ասֆալտ էլ չունի: Պատգամավոր Տիգրան Աբրահամյանն էլ, ի գիտություն տարբեր միֆերի հավատացողների, տեղեկացնում է բավականին զարհուրելի դետալների մասին. «Դեպի Կոռնիձոր գնացող հատվածում, որտեղ մոտ 7 կմ հատված զրոյից պետք է ՀՀ կառավարությունը ճանապարհ կառուցի, աշխատանքներ դեռ չեն սկսել, ինչը իրավիճակը նաև այդ առումով է բարդացնում: Հերթական անգամ Ադրբեջանը խախտում է նոյեմբերի 9-ի պայմանավորվածությունները և շանտաժի միջոցով փորձում է հասնել իր հերթական հավակնության բավարարմանը: Իսկ Հայաստանի իշխանությունն իր դերի մեջ է՝ դիտորդի և գլխով անողի, ով վաղուց համակերպվել է և հանրությանը նախապատրաստել է չդադարող զիջումների»:
Եվ ահա ի հայտ է գալիս սատանիստ Արսեն Թորոսյանի մի գարշելի գրառում, որ համացանցում և հանրային այլ հարթակներում դառնում է քննարկումների առարկա: Armenian info տելեգրամ ալիքը արձանագրում է. «Մինչ հայաստանյան քաղաքագետները, ռազմական փորձագետները, վերլուծաբանները գլուխ են ջարդում՝ հասկանալու ադրբեջանական վերջին ագրեսիայի դրդապատճառները, տոտալ պատերազմի հավանականությունն ու այս ամենի աշխարհաքաղաքական խորքերը, իր թրքասիրությամբ հանրահռչաված ու Նիկոլի ծածուկ մտքերը հաճախ սեփական ֆեյսբուքյան պատին հանձնած Թորոսյան Արսենը հերթական «շեդևրն» է երկնել՝ արտաթորելով, ըստ էության, Նիկոլի ծածուկ պահվող պատկերացումները՝ «անգին» խաղաղության մասին: Այս քայքայիչ տարրը դատապարտել է հայոց պատմության վերջին դարերի ընթացքում մղված բոլոր ազատագրական պայքարները, այն գործիչներին ու ուժերին, որոնք հայության մեջ սերմանել են հայրենիքի գիտակցում ու ցույց տվել դրա ազատագման անայլընտրանքայնությունը, Հայոց ցեղասպանության մեղավոր է կարգել հայությանը, դատապարտել 90-ականների Արցախի համար մղված պատերազմում մեր ժողովրդի ձեռբերումները...»:
Անշուշտ, Արսեն Թորոսյանի պղծագրությունը վրդովմունք և նողկանք է հարուցում, սակայն ՀՀԿ-ական Շիրազ Խաչատրյանն իրավամբ նկատում է. «Արսենթորոսյանի կամ մեկ այլ քեմալականի կողմից էս պահին կատարված հայտարարություն, գրառում զուտ կեղծ օրակարգեր են, որ գցվում են դաշտ: Մի պատասխանեք: Էս անբաշարները միայն մեկ բան են լավ անում, ցանկացած ճգնաժամային իրավիճակում փորձում են ուշադրություն շեղել իրենց ախմախություններով, սկանդալային հայտարարություններով: Սրանք փոխվողը չեն, չորս տարի շարունակ երկիրը կառավարեցին թերթային տրամաբանությամբ, նույն ոգով էլ շարունակում են, երկիրը վերածել են խմբագրության` ամեն վայրկյան վատնելով բոլորիս թանկ ժամանակը...»: Եվ իրոք, այս բացարձակ թափթփուկների պղծագրությունների վրա ժամանակ և հույզեր ծախսելը նշանակում է ռեսուրսի վատնում, քանզի բոլորը գիտեն, թե սրանք ով են, և որևէ մեկին հարկ չկա համոզել, որ այսինչ վիժվածքը իրոք վիժվածք է: Իզուր տեղը չէր, որ ընդդիմության հանրահավաքների ժամանակ ի հայտ եկավ հետաքրքիր ֆենոմեն` Ֆրասիայի հրապարակից մեկնարկած երթերին մասնակցում են մի քանի անգամ ավելի շատ քաղաքացիներ, քան հրապարակում հռետորների ելույթները լսողները: Այսինքն` քաղաքացիներն ուզում են գործողություններ, այլ ոչ թե ճառեր: Եվ եթե ընդդիմադիր գործիչները չարաշահեն պաուզաները, ապա անկանխատեսելի բաներ տեղի կունենան: PR-ի մասնագետ Հայկ Դերզյանն իրավացի է, զգուշացնելով ընդդիմադիրների պաուզաների ժամանակ անսահման լպիրշացող նիկոլականներին. «Ձեզ սաղիդ մատաղ են անելու Վազգենի, Մոնթեի ու մնացածի գերեզմանի մոտ: Գիտեք բոլորը մեր պես ցույցերո՞վ են ձեզ հանելու: Մի օր մարդիկ կպայթեն, տնով-տեղով ձեզ վարի կտան, անհայրենիք շներ»:
ԹԵԺԱՑՈՒՄԸ ՍԵՊՏԵՄԲԵՐԻ 2-Ի՞Ն, ԹԵ՞ ԱՎԵԼԻ ՇՈՒՏ
Արդեն նախնական հնչեցվել է թեժ պայքարի վերսկսման ամսաթիվը` սեպտեմբերի 2-ը, մամուլում էլ տեղեկություններ են շրջանառվում, որ հնարավոր է` ընդդիմադիր պատգամավորները միանգամից բոլորով միասին հրաժարվեն մանդատներից և փողոցը դարձնեն պայքարի հիմնական հարթակ: Սակայն վերջերս ակտիվացել են սեփական արշինով բոլորին չափողները, ովքեր ընդդիմադիրներին վերագրում են տարբեր անազնիվ նպատակներ կամ ձգտում ներկայացնել այս կամ այն գլոբալ կենտրոնի գործակալներ: Նիկոլական երիտթուրքերին թողած` ընդդիմադիր դաշտում դավեր փնտրողներին էլ միանգամայն ողջամիտ հորդոր է հղում պաշտպանության նախկին փոխնախարար, ՀՀԿ-ական Արտակ Զաքարյանը. «Ընդդիմության միտինգներն ու բողոքի ակցիաները հեգնողներ, կողքից հարևանցի նայողներ, անտարբեր անցնողներ. ձեր այդ կեցվածքի մասին չպատմեք ձեր ապագա թոռներին ու երեխաներին:
Նրանք բոլորը լինելու են Հայաստանի արժանապատիվ քաղաքացիներ, պատվարժան ու հայրենասեր հայեր: Եվ եթե այդպես շարունակեք, չի բացառվում, որ ձեր այսօրվա վարքը ամոթի արժանանա ձեր սերունդների կողմից:
Ձեր ապագա երեխաներն ու թոռները ձեզ դասելու են Հայրենիքի նկատմամբ դավաճանության կողմնակիցների շարքերին:
Վիճակն իրոք բախտորոշ է: Արցախն ու Հայաստանի հարավային տարածքների ապագան վտանգի տակ է»:
Եվ Արցախին ու Սյունիքին սպառնացող վտանգը առավել քան իրական է: Իզուր չէ, որ Արսեն Թորոսյանն իր պղծագրությունից հետո դարձավ ադրբեջանական մամուլի դրական հերոս: Արտաքին թուրքը պիտի գովաբանի ներքին երիտթուրքերին, բա էլ ինչ պիտի անի... Արցախցի ռազմական փորձագետ Վիտալի Մանգասարյանը տագնապով փաստում է. «Նոյեմբերի 9-ի տխրահռչակ փաստաթղթում ասվում է, որ կողմերի համաձայնությամբ, Լեռնային Ղարաբաղի և Հայաստանի միջև կապն ապահովելու համար առաջիկա երեք տարիների ընթացքում պիտի հաստատվի Լաչինի միջանցքի երկայնքով նոր երթուղու կառուցման նախագիծ, որից հետո ռուսական խաղաղապահ զորակազմը կվերատեղակայվի այդ երթուղին պաշտպանելու համար:
Հայկական կողմից ո՞վ է հաստատել այդ նախագիծը:
Կողմերի համաձայնություն ասածը մերօրյա իրականության մեջ այնպիսին է, որ պետք է աղոթենք, որ ռուսական կողմը մեր օգտին ինչ-որ հարցում չհամաձայնվի, թե չէ հայկական կողմը սպիտակ դրոշակը ձեռքը ֆռֆռում է, ով ինչ ասի, ոնց ասի համաձայնվում է:
Իսկ ռուսական կողմն ինչո՞ւ պիտի պայքարի մի բանի համար, որի համար նույնիսկ հայերը չեն պայքարում: Նորմալ չի՞, որ այդպես է: Իմ կարծիքով` շատ էլ նորմալ է:
Վերջին հարցազրույցում Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարում էր, որ դեռ մի քանի տարի Լաչինից դուրս չենք գա, եւ ընդամենը 2 ամիս անց պարզվում է, որ հաշված ժամեր են մնացել...»:
Փորձագետները բացատրում են, թե ինչ գին ենք վճարելու ներքին երիտթուրքերի «խաղաղության դարաշրջանի» միֆի դիմաց: Թուրքիայի մասով՝ Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացից փաստացի հրաժարում: Ադրբեջանի մասով՝ «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե՛րջ»:
Նիկոլն ասում է, որ մեզ ամուր նյարդեր են պետք, որպեսզի երբ մեզ վրա թքում են, մենք ասենք՝ անձրև է գալիս, երբ մեզ սպանում են, մենք ասենք, որ դա խաղաղության նախանշանն է: Այլ կերպ ասած՝ նա հայ ժողովրդին առաջարկում է ավելի խաղաղասեր դառնալ Ադրբեջանի ու Թուրքիայի աճող ագրեսիվության դիմաց: Ու որքան շատ է պաշտոնական Երևանը խոսում խաղաղությունից, այնքան շատ է սկսում կրակել Բաքուն, ու այնքան կոշտ են դառնում Անկարայի նախապայմանները:
«Խաղաղության դարաշրջանը» թարգմանաբար նշանակում է պատերազմ, պարտություն, կորուստներ, մահեր: Կապիտուլյանտն առաջարկում է ձեռքերը վեր ու բաց ձեռքերով ընդառաջ գնալ պանթուրքիստական օրակարգին ու հուսալ, որ թուրքը բարի կգտնվի:
Եվ ցանկացած պահի կարող ենք կանգնել սոսկալի փաստի առաջ: Ներքին երիտթուրքերի վերջին ճիգերը հենց դրան են ուղղված...
ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ԳԱԼԱՋՅԱՆ