Հույսը փոքր է, չնայած զրո չէ

Արա Հարությունյանը գրում է

SOS, բոլոր ժողովրդավարական երկրների կառավարություններին:
Ողբերգական աշխարհաքաղաքական հանգամանքների արդյունքում դարեր շարունակ հայերը եղել են թուրքերի կրկնվող ցեղասպանության թիրախ: Մարդկային վիթխարի կորուստների արդյունքում մենք կորցրել ենք  մեր վճռականությունն ու ռազմական և ազգային դիմադրության ողնաշարը: 1988 թվականից ի վեր ադրբեջանցիների և թուրքերի կողմից Հայաստանի դեմ անցկացվող 32 տարվա շարունակական պատերազմի ընթացքում Հայաստանը գտնվում է ամբողջական շրջափակման մեջ, որը կազմակերպել են այդ ցեղասպան մոլագարները և որի պատճառով մենք կրել ենք տնտեսական և հումանիտար մեծ կորուստներ:

Անօդաչու թռչող սարքերի զանգվածային օգտագործմամբ Հայաստանի դեմ վերջին համատեղ հանցավոր հարձակման ժամանակ նրանք անթիվ պատերազմական հանցագործություններ են գործել խաղաղ բնակիչների և մեր երկրի դեմ:

Մենք տպավորություն ունենք, որ սովետական ​​անկումը տեղի ունեցավ հատկապես Հայաստանի և հայերի վրա, ում համաշխարհային մարդկային հասարակությունը մենակ թողեց այս հրեշավոր հարևանների դեմ:

2 տարի առաջ, օգտագործելով կաշառված հոգեկան հիվանդ - Փաշինյանին, որն ունակ էր դեմագոգիկ հասարակական շահարկումների, Հայաստանում թուրքերը ստեղծեցին դրածո կառավարություն, որը բաղկացած է բացառապես օտարերկրյա ազդեցության գործակալներից կամ ուղղակի գործակալներից:

Այս ոճրագործ ցեղասպան պատերազմում աղետալի պարտությունից հետո մենք՝ հայերս, և մեր հողը` Հայաստանը գտնվում է քարտեզից և մարդկային ընտանիքից անհետանալու մեծ սպառնալիքի տակ,
Այս պատմությունը շատ ավելի սարսափելի է, քան նկարագրված է այստեղ:

 Մենք ՝ հայերս, հորդորում ենք ձեզ ՝ համաշխարհային մարդկային և քաղաքական հանրությանը, ճանաչել թուրքերի կողմից մեր դեմ իրականացվող ցեղասպանությունը, որը պաշտոնապես սկսվում է 1894 թվականից և շարունակվում է մինչ օրս:

Դուք ՝ մարդկությունը, միաձայն ընդունեցիք Հոլոքոստը, որը տևեց 10 տարի և դատապարտեցիք ցեղասպանությունը ամբողջ աշխարհում: Բայց դուք կույր եք ՝ տեսնելուՀայոց ցեղասպանությունը, որը խլեց մեզանից ավելի քան 2 միլիոն մարդու կյանք, ու շարունակվում է 130 տարի: Այն 
ավերել է  մեր հողերն ու երկիրը: Մեր սփյուռքը 4 անգամ ավելին է, քան Հայաստանյան բնակչությունը: 1988 թվականից սկսած ՝ հայերի կեսից ավելին արտագաղթել է պատերազմի և անմարդկային դժվարությունների պատճառով, մինչդեռ Ադրբեջանն ու Թուրքիան բնակչության թվով աճել են 25% -ով:
Այս SOS- ը ուղերձ է ձեր ՝ որպես մարդկանց, ովքեր   24/7 ռեժիմով հումանիզմի, ժողովրդավարության և մարդու իրավունքների մասին են խոսում: 

Հույսը փոքր է, չնայած զրո չէ:
Աշխարհաքաղաքականության արյունոտ խաչմերուկի բնիկները լինելու դժբախտություն ունեցող ազգը: