«Փաստ». Հա­մա­ճա­րա­կը չենք հաղ­թա­հա­րել և զգու­շու­թյու­նը թու­լաց­նել չենք կա­րող. Բաբկեն Պիպոյան

Արտակարգ դրության հայտարարումից ի վեր տնտեսվարողների շրջանում պարբերաբար կատարվում են ստուգումներ: Վերջին շրջանում խոսվում է այն մասին, որ խախտումները նվազում են, իսկ կրկնակի ստուգումների ժամանակ պարզ է դառնում, որ դրանք քիչ-քիչ իսպառ վերանում են: «Իրազեկ և պաշտպանված սպառող» ՀԿ-ի նախագահ Բաբկեն Պիպոյանը նշում է՝ բնականաբար, երկարաժամկետ կտրվածքով ինչ-որ բաներ սովորելու էինք: «Սովորելուց զատ, ինչպես շատ անգամ բարձրաձայնել ենք, մեխանիզմները բավականին ուշ էին ներդրվում: 
Կայացվող որոշումները ոչ թե պարզապես պետք է լինեն որոշումներ, այլ պետք է լինեն կիրառելի և կիրարկելի: Օրինակ՝ հիշում ենք, թե բանկերի մոտ ինչ պատկեր էր: Վարչապետն անձամբ իր էջով որոշեց այս խնդրով զբաղվել: Հրապարակվում էին մարդկային կուտակումների լուսանկարներ, հետագայում խոսվեց գծանշումների կարևորության մասին: Կատարվեցին գծանշումներ, և, ըստ էության, այս ոլորտում ունեցանք բավականին մեծ առաջընթաց: Ասում էինք՝ եթե ի սկզբանե բանկը բացվեր միայն այն դեպքում, երբ գծանշումներն արած լինեին, ոչ թե սկսեր աշխատել, խախտումներն անել, աղմուկ բարձրանար, հետո մեխանիզմները սկսեին գործել, ապա շատ ավելի արագ այդ խնդիրը կլուծվեր: Շատ դեպքերում բախվեցինք խնդրին, հետո մտածեցինք դրա լուծման մասին: 
Պետք է նշել, որ զգուշավորության ֆոնը մի պահ հասավ գագաթնակետին, բայց երկարաժամկետ կտրվածքով սկսեցին բնական ռեակցիաներ աշխատել, այն է՝ հիմա արդեն այդ զգուշավորությունը նահանջում է, ինչը լավ չէ: Պետք է հասկանանք, որ դեռ լիովին չենք հաղթահարել համաճարակը և զգուշությունը թուլացնել չենք կարող: Ունենք նվազման միտումներ, թե՛ կանխարգելիչ միջոցառումները, թե՛ վերահսկողության արդյունքում առկա բարեփոխումները, թե՛ եղանակային պայմաններն «իրենցն ասել են»: 
Այս բոլորը գործոններ են: Նվազման միտում ունենք, բայց պետք է հասկանանք՝ չի բացառվում, որ աշնանը՝ հոկտեմբերից հետո կունենանք երկրորդ ալիքը, որին պետք է պատրաստ լինենք և՛ մեխանիզմների, և՛ վերահսկողական գործիքների մշակման առումով: Պետք է առնվազն կարողանանք դասեր քաղել առկա փորձից»,-«Փաստի» հետ զրույցում ասում է Պիպոյանը:
Վերջին շրջանում հրապարակումներ եղան, որ որոշ պետական պաշտոնյաներ մասնակցում են խնջույքների, չեն կրում դիմակներ, մինչդեռ քաղաքացուն կարող են տուգանել դիմակը ոչ ճիշտ կրելու դեպքում, անձնագիր պահանջել այն ժամանակ, երբ առաջին հայացքից ամեն ինչ կարգին է: Շատերի մոտ տպավորություն է ստեղծվում, թե գործում են երկակի ստանդարտներ: Մեր զրուցակիցն այս հարցը հետևյալ կերպ է մեկնաբանում. «Սկսեմ տուգանքներից: Դրանց՝ որպես գործիքի կիրառման անհրաժեշտությունը կար: Երկար վիճելու հարց է՝ տուգանքը պետք է լիներ տասը հազար դրամ, թե՞ սահմանվեր ավելի բարձր: Գուցե պետք է լիներ տասը հազար դրամից էականորեն բարձր, որպեսզի, այսպես ասած, կանխարգելեր անփութությամբ դիմակը սխալ կրելու կամ չկրելու հետևանքով տուգանքի հնարավոր կիրառումը: Երբ մարդը գիտի, որ մեծ դժվարություն չէ այդ տուգանքը վճարելը, չնայած որ տասը հազար դրամն էլ քիչ գումար չէ, մարդու զգուշությունն ավելի թուլանում է: «Ոչինչ, մեկ անգամ կտուգանեն, կվճարեմ» տրամաբանությամբ առաջնորդվող մարդիկ կլինեն և կան: Եթե տուգանքը լիներ ավելի բարձր, շատ ավելի քիչ մարդ կտուգանվեր: Եթե տասը հազար դրամով հինգ հոգու ենք տուգանում, ապա հիսուն հազար դրամ տուգանքի դեպքում կտուգանեինք մեկ հոգու: Հիմա անցնեմ այս ոլորտում մեկ լուրջ բացթողման, այն է՝ իրավակարգավորման մեխանիզմների ներդրումն անձնագրերի մասով: Այսինքն՝ պետք էր ստուգել միայն ու միայն այն քաղաքացիների անձնագիրը, որոնք չէին կրում դիմակ: Դիմակով քաղաքացու անձնագիրը ստուգելը, բացի կորոնավիրուսի տարածման ռիսկը մեծացնելուց, որևէ օգուտ չուներ: 
Բարեբախտաբար, վերջին ժամանակահատվածում միայն անձնագրի ստուգման շրջայցեր, կարծես թե, չենք նկատում: Արդյո՞ք արժեր քննարկել Երևանում անտանելի շոգի ժամանակ արևի ճառագայթների տակ ժամը 12:00-ից 17:00-ը շրջող միայնակ քաղաքացիների առանց դիմակի լինելու հնարավորությունը: Միանշանակ, արժեր: Անպայման պետք էր դնել չափորոշիչներ, որ քաղաքացին պետք է լինի միայնակ, իր մոտ պետք է դիմակ ունենա՝ փակ տարածք մտնելիս կամ էլ ինչ-որ մեկին հանդիպելիս դնելու համար: Բայց շոգ ժամերին միայնակ շրջելու ժամանակ պետք է հնարավորություն ունենանք այդ դիմակը հանելու մի քանի պատճառով: Օրինակ՝ երբ մարդը քրտնում է, 10-15 րոպե հետո դիմակն օգտագործման ենթակա չէ, պետք է այն դեն նետել: Եթե այն դեն չեն նետում, չեղածի հաշիվ է: 
Ինչ վերաբերում է երկակի ստանդարտին, ապա այս դեպքում երկակի ստանդարտ չկա: Եթե սա դիտարկենք զուտ հավասարության դաշտում, ապա տուգանվում է թե՛ քաղաքացին, թե՛ պաշտոնյան: Այլ հարց է՝ բոլորս գիտակցում ենք, որ, ըստ էության, քաղաքական որոշումների քաղաքական պատասխանատվություն կրող անձինք պետք է բացի օրենքով սահմանված պարտավորություններն ունենան ստանձնած ներքին քաղաքական պարտավորություններ, իսկ թե ինչու քաղաքական պատասխանատվությունը մի փոքր ավելի թույլ է, քան արժեր որ լիներ, կարծում եմ՝ սպառողների իրավունքների պաշտպանության և իմ քննարկելու տիրույթից դուրս է: Ինչու, որովհետև, այո, որպես քաղաքացի ցանկանում եմ, որ նրանք ավելի պատասխանատու լինեն, բայց դա քաղաքական ուժի խնդիրն է: Եթե խանութում աշխատակիցը բարյացակամ չէ սպասարկելիս, դա իրավակարգավորման խնդիր չէ: Ինչո՞ւ դա չի կարգավորվում, որովհետև աշխարհը հասկացել է՝ դա բիզնեսի ներքին խնդիրն է: Եթե աշխատողն իրեն ճիշտ չի դրսևորում, կորցնում է հաճախորդ: Հնարավոր չէ սահմանել, որ պետք է պարտադիր ժպտալ: Բայց հասկանում ենք, որ նրա լավ վերաբերմունքից հաճախորդն իրեն լավ է զգում, այս դեպքում բիզնեսմենը պետք է բացատրի իր աշխատակիցներին, որ հաճախորդների հետ ավելի բարեհամբույր լինեն, հակառակ դեպքում՝ տուժում է բիզնեսը: Նույն տրամաբանությամբ տուժում է քաղաքական ուժը, և սա նրանց ներքին խնդիրն է, որը նրանք էլ պետք է լուծեն»,-եզրափակում է Բաբկեն Պիպոյանը:

Այս թեմայով Նիկոլի կառավարության նոր սոցիալական բեռը / գույքահարկ / Բեռնաթափում. ԿԳՄՍՆ-ն՝ հայ հին եւ միջնադարյան գրականությունը դուրս թողնելու լուրերի մասին Իրավիճակը համապատասխանում է պատերազմականին, երբ գրամով բանջարեղեն ու միրգ գտնելը կարող է ուրախություն թվալ. Պիպոյան Հա­յաս­տա­նյան քա­ղա­քա­կան դաշ­տը կու­նե­նա մի նոր ՌԱԿ Իրանական հո՞ւմք, թե՞ քաղաքականություն. կարգելվի՞ հայկական կաթնամթեքի արտահանումը Ռուսաստան