«Կալանքի տակ պահել նախագահին` նշանակում է պետական խորհրդանիշի նկատմամբ դրսեւորել անհարգալից վերաբերմունք»
Արխիվ 16-20Երեւանի ընդհանուր իրավասության դատարանը` նախագահությամբ դատավոր Աննա Դանիբեկյանի, մերժեց ՀՀ նախկին չորս վարչապետների անձնական երաշխավորությամբ ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոց կալանքը փոխել: Հաջորդ դատական նիստը կկայանա մայիսի 19-ին: Ընդ որում՝ դատարանում նախկին վարչապետերին անգամ արտահայտնվելու հնարավորություն չընձեռվեց: ՀՀ նախկին վարչապետ ԽՈՍՐՈՎ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆՆ անգամ դիմեց դատարանին՝ ելույթի հնարավորություն տալու համար, բայց ապարդյուն: Իսկ թե ի՞նչ էր նա ցանկանում ասել դատարանում, «Իրավունքը» պարզեց հենց Խ© Հարությունյանից:
– Այն, ինչ դատարանում ուզում էի ասել՝ որեւէ նոր բան, քան այն, ինչ հրապարակավ տարբեր առիթներով հնչեցրել եմ, չէր լինելու: Առաջինը պետք է ասեի, որ խորապես համոզված եմ՝ նախագահ Քոչարյանի հանդեպ խափանման միջոց կալանքը կիրառելը իրավական առումով անհիմն է, որովհետեւ նա այս ամբողջ ընթացքում պարզ ապացուցել է, որ ո՛չ արդարադատությանը խոչընդոտելու մտադրություն ունի, ո՛չ խուսափելու: Եվ սա իմ կարծիքը չէ, այլ այս գործոնն ընդունել է նաեւ ՀՀ գլխավոր դատախազը, ինչը կոնկրետ փաստ է: Լրագրողի հարցադրմանը, թե ունի՞ որեւէ փաստ, ինչը հիմք է տալիս ենթադրելու, որ Քոչարյանն ազատության մեջ կարող է կա՛մ խուսափել, կա՛մ խոչընդոտել, ասաց՝ ոչ, չունենք այդպիսի փաստ, բայց մենք ենթադրում ենք, որ եթե լինի ազատության մեջ, ապա կարող է խոչընդոտներ լինեն: Կներեք, բայց ենթադրության հիման վրա իրավունքի նորմը չի կիրառվում, այդպես չի կարելի անել: Եվ երկրորդ՝ կան պետականաշինության հետ կապված խնդիրներ, քանի որ ՀՀ նախագահը միայն պաշտոնյա չէ, այլ՝ մեր պետության խորհրդանիշներից մեկն է: Միջպետական հարաբերություններում մեր պետության ղեկավարին դիմում են «Ձերդ գերազանցություն, պարոն նախագահ», սա ձեւական դիմելաձեւ չէ, դարերի խորքից եկող լոկ դիվանագիտական էտիկետ չէ, այլ դրանով տվյալ ընդունող կողմը՝ ի դեմ նախագահի, իր հարգանքի տուրքն է մատուցում այդ պետությանն ու ժողովրդին, որին նա ներկայացնում է: Վերջիվերջո, նախագահը խորհրդանիշ է, ու պատահաբար չէ Սահմանադրության մեջ գրված, որ նախագահը պետության գլուխն է եւ ներկայացնում է պետությունն ու ժողովրդին: Հետեւաբար, իմ խորին համոզմամբ, առավել եւս որ որեւէ իրավական խոչընդոտ խափանման միջոցը փոխելու չկար: Կալանքի տակ պահել նախագահին նշանակում է, ըստ էության, մեզանում պետական խորհրդանիշի նկատմամբ դրսեւորել անհարգալից վերաբերմունք կամ առնվազն սերմանել, նպաստել նման վերաբերմունքի: Ի դեպ, իմ երաշխավորման դիրքորոշումը կլիներ այսպիսին՝ անկախ նրանից, թե որ նախագահը կլիներ այնտեղ նստած, որովհետեւ խոսքը ինստիտուտի մասին է: Սա էի ուզում, որ հենց դատական նիստի ժամանակ արձանագրվեր՝ որպես մոտեցում: Ցավոք, այդ հնարավորությունը չտվեցին, ափսոսում եմ, բայց ունենք այն, ինչ ունենք:
ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ