Սևանի ծանծաղ մասերում ամեն ինչ կարելի է գտնել. գիտնականին անհանգստացնում է աղբը մաքրելու խնդիրը

Ներկայումս Սևանա լճում ընթանում է կալցինացման գործընթաց:

Հուլիսի 30-ին լրագրողների հետ զրույցում այս մասին ասաց  ՀՀ ԳԱԱ հիդրոէկոլոգիայի և ձկնաբանության ինստիտուտի տնօրեն էվելինա Ղուկասյանը:

«Ի տարբերություն այլ մետաղների, որոնց լուծելիությունը ջրի ջերմաստիճանի բարձրացման հետ մեծանում է, կալցիումի պարագայում հակառակը` փոքրանում է, և սկսում է կալցիումը  նստվածքներ տալ՝ իր հետ հատակ իջեցնելով նաև ջրում կախված բազմաթիվ նյութեր: Սա, կարծես թե, այնքան էլ վտանգավոր գործընթաց չէ, որովհետև դա նպաստում է լուսաթափանցելիության մեծացմանը, քանի որ կախույթներն իջեցնում է հատակ: Սակայն հատակում ստեղծվում են անաերոբ պայմաններ: Բուսական փտած մնացորդները պահանջում են մեծ քանակությամբ թթվածին, որպեսզի քայքայվեն»,- ասաց Ղուկասյանը:

Անդրադառնալով Սևանա լճի աղտոտվածության և աղբահանության խնդիրներին՝ գիտնականը նշեց, որ Սևանա լճի ափամերձ տարածքները, հատկապես` ծանծաղ հատվածը չափից շատ աղտոտված են տարբեր կենցաղային թափոններով:

«Ամեն ինչի կարելի է հանդիպել լճի հատակում: Անգամ գիտական հետազոտություններն են բարդանում հատակում գտնվող ցանցերի, թակարդների պատճառով, որովհետև սարքը իջեցնելու ժամանակ ընկնում է ինչ-որ թակարդի մեջ, և այն կորցնելու  վտանգ է առաջանում: Բացի այդ, չենք կարողանում նավը մոտեցնել ափամերձ տարածքներ՝ հետազոտելու, քանի որ ողջ ափը պատված է ձկնորսական ցանցերով և թակարդներով, որոնց մեծ մասը ձկնորսները պարզապես թողել են հատակին: Այդ ցանցերի մեջ շարունակում են կենդանիներ ընկնել, որոնք հետագայում չեն կարողանում տեղաշարժվել և սատկում են»,- ընդգծեց Ղուկասյանը:

Նա նշեց, որ Գեղարքունիքի մարզում, ինչպես նաև Հայաստանի մյուս մարզերում աղբահանության խնդիրը շատ վատ է  կազմակերպված՝ սկսած հենց գետերից, որոնք վերածվել են ոչ  միայն կոյուղագծերի, այլև դարձել են աղբ տեղափոխող մակերևույթային  հոսքեր, իսկ այդ գետերը հանդիսանում են ծննդավայր էնդեմիկ ձկնատեսակների համար: