Ովքեր են կողմ կամ դեմ հայաստանյան լոգիստիկայի վերագործարկմանը

Հու­նաս­տա­նի եւ Կիպ­րո­սի ղե­կա­վար­նե­րի հետ Բե­նիա­մին Նե­թան­յա­հո­ւի գա­գա­թա­ժո­ղո­վը, ի­հար­կե, ար­դեն իսկ մտա­հո­գիչ ազ­դակ պետք է որ լի­ներ Էր­դո­ղա­նի հա­մար: Ա­ռա­վել եւս, որ Նե­թան­յա­հուն տա­րա­կու­սանք­նե­րի տեղ չթո­ղեց, թե ինչ ուղղ­վա­ծութ­յուն ու­նի Հու­նաս­տա­նի եւ Կիպ­րո­սի հետ Իս­րա­յե­լի խո­րա­ցող ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցութ­յու­նը՝ հայ­տա­րա­րե­լով. «Ն­րանք, ով­քեր ե­րա­զում են ի­րենց կայս­րութ­յուն­նե­րը վե­րա­կանգ­նե­լու եւ մեր հո­ղե­րում գե­րիշ­խե­լու մա­սին, պետք է մո­ռա­նան դրա մա­սին»:

ԻՍՐԱՅԵԼԸ ԽՈՐԱՑՆՈՒՄ Է ԹՈՒՐՔԱԿԱՆ ՈՒՂՂՈՒԹՅԱՄԲ ՃՆՇՈՒՄԸ

Այն, որ Նե­թան­յա­հու­ի ազ­դա­կը հենց Ան­կա­րա­յին էր ուղղ­ված, ի­հար­կե, տա­րա­կու­սան­քի տե­ղիք չկա: Ա­ռա­վել եւս, որ այդ գա­գա­թա­ժո­ղո­վի հիմ­նա­կան խնդի­րը Մի­ջերկ­րա­կան ծո­վի ա­րե­ւել­յան գո­տում ա­րագ ար­ձա­գանք­ման ու­ժեր ստեղ­ծե­լու գա­ղա­փարն էր, որ­տեղ Թուր­քիա­յի դեմ ուղղ­ված եւս մեկ գոր­ծիք է: Այն է՝ Մի­ջերկ­րա­կա­նի այս հատ­վա­ծում գա­զա­յին արդ­յու­նա­հան­ման ծրագ­րեր փայ­փա­յող Էր­դո­ղա­նի հա­մար եւս մեկ ցցուն ար­գելք է ի հայտ ե­կել՝ Իս­րա­յե­լի դա­շին­քը Հու­նաս­տան-­Կիպ­րո­սի հետ:

­Միա­ժա­մա­նակ, թուրք-իս­րա­յել­յան հա­կա­մար­տութ­յունն ա­վե­լի ցայ­տուն է դառ­նում Սի­րիա­յում, որ­տեղ մշակ­վում է նոր Սահ­մա­նադ­րութ­յուն, ո­րը, ի­հար­կե, ոչ ա­ռանց իս­րա­յել­յան խա­ղե­րի, նա­խա­տե­սում է պե­տութ­յա­նը տալ կոն­ֆե­դե­րա­ցիոն բնույթ: Հե­տե­ւան­քը հաս­կա­նա­լի է՝ սկսած Սի­րիա­յի հա­րա­վից, մին­չեւ քրդա­կան գո­տի, կա­րող են դառ­նալ ինք­նու­րույն միա­վոր­ներ: Իսկ դա վեր­ջին քայլն է մին­չեւ Թուր­քիա­յի հա­մար մղձա­վան­ջա­յին Քուր­դիս­տա­նի ստեղ­ծու­մը: Իսկ այն, որ այդ գոր­ծըն­թացն ի­րա­կա­նաց­վում է Թ­րամ­փի ակ­տիվ հո­վա­նա­վո­րութ­յամբ, իր հեր­թին տա­րա­կու­սանք­նե­րի տե­ղիք չի տա­լիս:

Էր­դո­ղա­նը վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս ակ­տի­վո­րեն փոր­ձում է լե­զու գտնել Թ­րամ­փի հետ: Բայց պատ­կե­րը սա է. հենց ընտ­րութ­յան խնդիր է ա­ռա­ջա­նում Իս­րա­յե­լի եւ Թուր­քիա­յի մի­ջեւ, Թ­րամ­փի նա­խա­սի­րութ­յու­նը միան­շա­նակ Իս­րա­յելն է: Հե­ռու չէ նաեւ օ­րը, երբ Էր­դո­ղա­նը դուրս կգա քա­ղա­քա­կան կյան­քից, եւ թե ներ­կա գոր­ծըն­թաց­նե­րից ել­նե­լով, ինչ կլի­նի պե­տութ­յան հետ, ո­րը նա 20 տա­րուց ա­վել հա­մա­ռո­րեն ստեղ­ծում է, դար­ձել է մեծ հար­ցա­կան:

Ի­հար­կե, այս ի­րա­վի­ճա­կում, ինչ­պես վա­ղուց էր տե­սա­նե­լի, Էր­դո­ղա­նի հա­մար, առն­վազն որ­պես ռե­զեր­վա­յին անվ­տան­գութ­յան ե­րաշ­խիք, ա­ռա­ջին պլան է գա­լիս ռուս-ի­րա­նա­կան տան­դե­մի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցութ­յան հար­ցը: Իսկ դա, ի­հար­կե, ա­ռա­ջին հեր­թին են­թադ­րում է լո­գիս­տի­կա­յի ձե­ւա­վո­րում: Ի­րա­նի պա­րա­գա­յում պա­տա­հա­կան չէ, որ հեր­թա­կան ան­գամ օ­րա­կար­գա­յին դար­ձավ Թուր­քիա տա­նող եր­կա­թու­ղու կա­ռուց­ման հար­ցը: Բայց ա­հա ՌԴ-ի ուղ­ղութ­յամբ տե­սա­նե­լի խնդիր­ներ կան: Այդ թվում. փաս­տը, որ հենց Թուր­քիա­յի ա­փե­րի մոտ խոց­վե­ցին Ռու­սաս­տա­նի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցող տան­կեր­ներ, ի­հար­կե, մե­սիջ էր նաեւ Թուր­քիա­յի հա­մար: Նախ, այդ հար­ձա­կում­նե­րը վե­րագր­վում են ուկ­րաի­նա­կան հա­տուկ ծա­ռա­յությ­ուն­նե­րին, բայց բո­լորն են հաս­կա­նում, որ ա­ռանց բրի­տա­նա­կան օգ­նութ­յան դա բա­ցառ­վում է: Իսկ Թուր­քիա­յի հա­մար մե­սի­ջը սա է. անհ­րա­ժեշ­տութ­յան դեպ­քում ՌԴ-ի հետ Թուր­քիա­յի ծո­վա­յին լո­գիս­տի­կան կդառ­նա լիո­վին խո­ցե­լի: Այ­լընտ­րանք կա­րող է դառ­նալ դե­պի Ռու­սաս­տան տա­նող ցա­մա­քա­յին կա­պը, այդ թվում՝ եր­կա­թու­ղին: Ռեալ հույ­սեր Ան­կա­րան «Թ­րամ­փի ու­ղու» հետ կապ­ված հա­զիվ թե կա­րո­ղա­նա կա­պել. ըստ ծրագր­վա­ծի, այս­տեղ ա­մե­րիկ­յան վե­րահս­կո­ղութ­յուն է լի­նե­լու, եւ այն, որ այդ փաս­տաթղ­թի ստո­րագր­ման վա­շինգ­տոն­յան ա­րա­րո­ղութ­յա­նը Թուր­քիա­յին ան­գամ չէին հրա­վի­րել, դեռ էն գլխից էր կա­րե­ւոր ազ­դակ: Ըստ այդմ, պա­տա­հա­կան չէ, որ «Թ­րամ­փի ու­ղի» տես­քով նա­խագ­ծի մա­սին բա­վա­կա­նին ո­գե­ւոր­ված ազ­դակ­ներ են գա­լիս նաեւ իս­րա­յել­յան ուղ­ղութ­յու­նից, այն դեպ­քում, երբ «Զան­գեզու­րի մի­ջանցք» տես­քը նրանց առն­վազն ան­տար­բեր էր թող­նում:

Ահ­ա այս ի­րա­վի­ճա­կում, երբ Էր­դո­ղա­նը օ­րերս սկսեց խո­սել գա­լիք տար­վա­նից Հա­յաս­տա­նի հետ հա­րա­բե­րութ­յու­ննե­րի թե­ման ակ­տի­վաց­նե­լու մա­սին, թե­րեւս, միայն Նի­կո­լի հա­մար նա­խընտ­րա­կան քա­րոզ­չութ­յուն ա­պա­հո­վե­լու ի­մաս­տով չէր: Այն ի­մաս­տով, որ Հա­յաս­տա­նի սահ­մա­նին Էր­դո­ղանն ի­րա­կա­նում ոչ թե Նի­կո­լին է տես­նում, այլ` ռու­սա­կան ռազ­մա­բա­զան, այն է՝ սահ­ման բա­ցել-չբա­ցե­լու թե­ման Ան­կա­րա­յի հա­մար ու­նի նաեւ Մոսկ­վա­յի հետ նոր հա­կա­սութ­յան գնա­լու կամ, ընդ­հա­կա­ռա­կը, հա­կա­սութ­յուն­ներ հար­թե­լու ի­մաստ. կախ­ված պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յու­ներ լի­նել-չլի­նե­լուց:

ՀԱՅԱՍՏԱՆՅԱՆ ԼՈԳԻՍՏԻԿԱՆ՝ ԱՇԽԱՐՀԱՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ԳՈՐԾՈՆ

Ինչ­պես ար­դեն կար­ծիք հայտ­նե­լու ա­ռիթ ու­նե­ցել ենք, հենց այն­պես, ըն­դա­մե­նը Ա­լիե­ւի ինչ-որ քմա­հա­ճույք, ա­ռա­վել եւս՝ բա­րե­րա­րությ­ուն չէ, որ օ­րա­կար­գում հայտն­վեց դե­պի Հա­յաս­տան ան­ցում­նե­րի հար­ցը, ո­րը դար­ձավ Ռու­սաս­տա­նից՝ Հա­յաս­տան եր­կա­թու­ղա­յին կա­պի վե­րա­գոր­ծարկ­ման դեռ ա­սենք նա­խադր­յալ: Նաեւ, որ հան­կարծ Նի­կո­լը սկսեց խո­սել Հա­յաս­տա­նից դե­պի Թուր­քիա, Նա­խի­ջե­ւան-Ի­րան, Ադր­բե­ջան (Ի­ջե­ւան-­Ղա­զախ) ուղ­ղութ­յուն­նե­րով եր­կա­թու­ղա­յին հա­ղոր­դակ­ցութ­յան տեխ­նի­կա­կան հար­ցե­րը լու­ծե­լու (փոքր հատ­ված­նե­րի վե­րա­կանգ­նում եւ այլն) մա­սին: Հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ, որ թե­ման բա­վա­կա­նին ընդգծ­ված կեր­պով տե­սա­նե­լի դար­ձավ նաեւ Պու­տի­նի եւ Փա­շին­յա­նի՝ նա­խօ­րեին Սանկտ Պե­տեր­բուր­գում կա­յա­ցած հան­դիպ­ման նաեւ հրա­պա­րա­կա­յին հատ­վա­ծում: Պու­տի­նի խոս­քով. «Մենք նաեւ լավ ծրագ­րեր ու­նենք, ար­դեն քննար­կել ենք է­ներ­գե­տի­կան, այդ թվում՝ ա­տո­մա­յին է­ներ­գե­տի­կան։ Հի­մա ման­րա­մաս­նե­րի մեջ չենք մտնի, բայց կա քննար­կե­լու, խո­սե­լու հնա­րա­վո­րութ­յուն։ Լո­գիս­տի­կա­յի ո­լոր­տի մա­սին նույն­պես։ Մեր նա­խորդ հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ Դուք բարձ­րաց­րիք տար­բեր հար­ցեր, ո­րոնց վրա կա­րող ենք հա­մա­տեղ աշ­խա­տել, այդ թվում՝ հին եր­թու­ղի­նե­րի վե­րա­կանգ­նու­մը եւ նոր եր­թու­ղի­նե­րի ստեղ­ծու­մը, ո­րոնք կբա­ցեն Հա­յաս­տա­նի սահ­ման­նե­րը: Այս­պի­սով, ընդ­հա­նուր առ­մամբ, ա­մեն ինչ լավ է ըն­թա­նում: Ի­հար­կե, կան այլ հար­ցեր, ո­րոնք մենք հի­մա կքննար­կենք»: Իսկ ա­հա Փա­շին­յա­նի խոս­քում սա էր. «Ռու­սաս­տա­նից գնացք­ներն ար­դեն ուղ­եւոր­վում են դե­պի Հա­յաս­տան՝ Ադր­բե­ջա­նի տա­րած­քով, ին­չը, կար­ծում եմ, իս­կա­պես պատ­մա­կան ի­րա­դար­ձութ­յուն է։ Եվ, ինչ­պես ար­դեն նշե­ցիք, բաց­վում են նոր հնա­րա­վո­րութ­յուն­ներ։ Մեր երկ­րում եր­կա­թու­ղա­յին ո­րոշ այլ հատ­ված­նե­րի վե­րա­կանգն­ման օ­րա­կարգն ար­դեն հա­սու­նա­ցել է։ Ես, մաս­նա­վո­րա­պես, նկա­տի ու­նեմ Իջ­եւա­նի, Ե­րաս­խի եւ Ա­խու­րի­կի հատ­ված­նե­րը…»:

Ի­հար­կե, «Իջ­եւա­նի, Ե­րաս­խի եւ Ա­խու­րի­կի հատ­ված­նե­րը» հնա­րա­վոր է շատ ա­րագ, թե­րեւս հաշ­ված ա­միս­նե­րի ըն­թաց­քում վե­րա­կանգ­նել: Բայց այս­տեղ ա­մե­նա­կա­րե­ւորն այլ հարց է՝ աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով դա ո՞ւմ է պետք, եւ ո՞վ չի ցան­կա­նում:

­Թուր­քիա­յի հա­մար «Իջ­եւա­նի, Ե­րաս­խի եւ Ա­խու­րի­կի հատ­ված­նե­րը» գոր­ծե­լը կնշա­նա­կի եր­կա­թու­ղա­յին բա­վա­կա­նին հար­մար կապ Ի­րա­նի, Ադր­բե­ջա­նի եւ Ռու­սաս­տա­նի հետ, կրկ­նենք, բա­վա­կա­նին ա­րագ եւ մեծ թո­ղու­նա­կութ­յամբ, ի տար­բե­րութ­յուն Կարս-Թ­բի­լի­սի ու­ղիղ գծի: Աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով, ե­թե շա­րու­նա­կեն սրվել հա­րա­բե­րութ­յուն­ներն Իս­րա­յե­լի հետ, նման լո­գիս­տի­կան Ան­կա­րա­յի հա­մար կա­րող է դառ­նալ փրկօ­ղակ:

Ի­րա­նի հա­մար եւս, ի­հար­կե, նման լո­գիս­տի­կան շատ կա­րե­ւոր կլի­ներ ինչ­պես տնտե­սա­կան (դա սեւ­ծով­յան գո­տի դուրս գա­լու լավ տար­բե­րակ է), այն­պես էլ՝ ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ի­մաս­տով՝ որ­պես Ռու­սաս­տա­նի հետ կա­պի մի­ջոց:

­Ռու­սաս­տա­նի հե­տաքրք­րութ­յու­նը եւս, ինչ­պես նկատ­վում է Պու­տի­նի հի­շա­տակ­ված խոս­քից, դա միան­շա­նակ ձեռն­տու է. դե­պի Թուր­քիա եւ Ի­րան (Հնդ­կա­կան օվ­կիա­նոս) տա­նող ու­ղի, ընդ ո­րում, ամ­բողջ հա­մա­կար­գը կա­ռա­վար­վում է ռու­սա­կան «դուստր» ըն­կե­րութ­յան մի­ջո­ցով:

­Հա­կա­ռակ կող­մից. հա­յաս­տան­յան լո­գիս­տի­կա­յի վե­րա­գոր­ծար­կու­մը, ի­հար­կե, մեղմ ա­սած, ան­ցան­կա­լի է Իս­րա­յե­լի հա­մար: «Թ­րամ­փի ու­ղին» այլ բան է, այն­տեղ ծրագր­ված է ա­մե­րիկ­յան վե­րահս­կո­ղութ­յուն, այն հյու­սիս-հա­րավ ուղ­ղութ­յամբ բա­ժա­նա­րար գիծ է, ո­րը կվե­րած­վի հյու­սի­սից Ի­րա­նի վրա ճնշման կա­րե­ւո­րա­գույն գոր­ծի­քի. ի­հար­կե, դա Իս­րա­յե­լի հա­մար իս­կա­կան ե­րա­զանք է: Հա­յաս­տան­յան ընդ­հան­րա­կան լո­գիս­տի­կան, ո­րը են­թադ­րում է հյու­սիս-հա­րավ կա­պի ամ­րա­ցում, իսկ Թուր­քիա­յի հա­մար կա­րող է դառ­նալ ա­պա­հով այ­լընտ­րանք, ի­հար­կե, Իս­րա­յե­լի ե­րա­զանք­նե­րից չէ:

Բ­րի­տա­նիան, այն է՝ գլո­բա­լիս­տա­կան Եվ­րո­պան, ո­րը, կրկնենք, Սեւ ծո­վում նաեւ Թուր­քիա­յին «ա­տամ ցույց տվեց», իսկ կով­կաս­յան տա­րա­ծաշր­ջա­նը տես­նում է հա­կա­ռու­սա­կան պլաց­դար­մի դե­րում, ի­հար­կե, նման ծրա­գիրն ան­ցան­կա­լի կլի­ներ: Ա­վե­լի ռեալ, Բ­րի­տա­նիան ար­դեն մոտ 300 տա­րի պայ­քա­րում է՝ Ռու­սաս­տա­նի շար­ժը դե­պի հա­րավ՝ Հնդ­կաս­տան ար­գե­լա­փա­կե­լու հա­մար: Եվ ե­թե Ռու­սաս­տա­նում բարձ­ված գնացք­նե­րը սկսեն հաս­նել ի­րա­նա­կան հա­րա­վա­յին նա­վա­հան­գիստ­ներ, դա ար­դեն կդառ­նա պատ­մա­կան նշա­նա­կութ­յան պար­տութ­յուն:

ԱՄՆ-ի, ա­վե­լի կոնկ­րետ՝ Թ­րամ­փի հա­մար այս ամ­բողջ պատ­մութ­յու­նը կա­րող է ի­մաս­տա­վոր­վել մեկ հար­ցով՝ ի՞նչ օ­գուտ կա­րող է ու­նե­նալ այդ ա­մե­նից: Ընդ ո­րում, պար­տա­դիր չէ, որ այդ օ­գու­տը լի­նի հենց այս հատ­վա­ծում. դրա դի­մաց Մոսկ­վա­յից կա­րող է այլ ուղ­ղութ­յուն­նե­րում զի­ջում­ներ ստա­նալ: Ի­հար­կե, կա «Թ­րամ­փի ու­ղու» նա­խա­գի­ծը: Բայց նաեւ ակն­հայտ է այն, որ­պես տնտե­սա­կան մեծ ծրա­գիր, ո­րը հե­տաքրք­րութ­յուն կներ­կա­յաց­ներ ԱՄՆ-ի մասշ­տաբ­նե­րի հա­մար, «Թ­րամ­փի ու­ղին» չի ներ­կա­յաց­նում: Գո­նե ներ­կա տես­քով, երբ ա­ռա­վե­լա­գույ­նը, այն կա­րող է հաս­նել Կաս­պից ծո­վին եւ կանգ առ­նել. այն­տեղ ռազ­մա­կան վե­րահս­կո­ղութ­յու­նը միան­շա­նակ ռուս­նե­րի եւ ի­րան­ցի­նե­րի ձե­ռքին է, եւ Թ­րամ­փը այդ «ու­ժա­յին լեզ­վին», ի­հար­կե, շատ լավ է տի­րա­պե­տում: Բայց «Թ­րամփ­ի ու­ղին» կա­րող է է­ֆեկ­տիվ դառ­նալ, ե­թե այն կապ­վի ռուս-ի­րա­նա­կան ուղ­ղութ­յու­ննե­րի հետ: Կարճ ա­սած, քննար­կե­լու հարց այս­տեղ կա, բայց դրա հա­մար պետք է որ ընդ­հա­նուր լո­գիս­տի­կան սկսի աշ­խա­տել:

 ԱԼԻԵՎԸ՝ ԵՐԿԿՈՂՄ ՃՆՇՄԱՆ ՏԱԿ

Ի­հար­կե, այս ամ­բողջ լո­գիս­տի­կան կա­րող է աշ­խա­տել, ե­թե դրա­նում ներգ­րավ­ված է Ադր­բե­ջա­նը: Կա­յին սպա­սե­լիք­ներ, որ թե­ման կլի­ներ Սանկտ Պե­տեր­բուր­գի մի­ջո­ցառ­ման օ­րա­կար­գում՝ ե­ռա­կողմ ձե­ւա­չա­փով: Բայց Ա­լիե­ւը չգնաց, եւ, կաս­կած գրե­թե չկա, հենց այդ թե­ման չքննար­կե­լու հա­մար:

­Պես­կո­վը հայ­տա­րա­րեց, թե՝ Կ­րեմ­լը ըմբռ­նու­մով է մո­տե­ցել Ա­լի­եւի բա­ցա­կա­յութ­յա­նը, բայց նաեւ նշե­լով. «Մենք բարձր ենք գնա­հա­տում Դու­շան­բեում բո­լո­րո­վին վեր­ջերս կա­յա­ցած նա­խա­գահ­նե­րի երկ­կողմ հան­դիպ­ման արդ­յունք­նե­րը եւ կ­գոր­ծենք ըստ ձեռքբեր­ված պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի»: Ու կա­րե­լի է հի­շեց­նել լու­րե­րը, որ տե­ւա­կան ընդ­մի­ջու­մից հե­տո Դու­շան­բեում կա­յա­ցած Պու­տին-Ա­լիեւ հան­դիպ­ման ժա­մա­նակ է, որ կա­յաց­վել է կո­մու­նի­կա­ցիա­նե­րի մա­սին այդ ո­րո­շու­մը: Ընդ ո­րում, այդ հան­դիպ­ման հա­մար ադր­բե­ջա­նա­կան կող­մը եր­կար էր աշ­խա­տել: Այ­սինքն, Պես­կովն ակ­նար­կում է, որ ե­թե ան­գամ Ա­լիե­ւը չմեկ­նեց Սանկտ Պե­տեր­բուրգ, սա­կայն Կ­րեմ­լը հա­մա­րում է, որ դա չի նշա­նա­կում այդ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի չե­ղար­կում:

Ի­րա­կա­նում այդ­պե՞ս է: Այն, որ Ա­լիե­ւի չմեկ­նե­լը պետք է բա­ցատ­րել Իս­րա­յե­լից կամ Բ­րի­տա­նիա­յից ե­կած ճնշում­նե­րով, ա­մե­նա­հա­վա­նա­կան տար­բե­րակն է թվում: Մո­տա­վո­րա­պես նման մի բան էլ ե­ղավ նո­յեմ­բե­րի 9-ի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի հետ կապ­ված, երբ է­լի բրի­տա­նա­կան ճնշում­նե­րը կանգ­նեց­րին տա­րա­ծաշր­ջա­նա­յին ի­մաս­տով կո­մու­նի­կա­ցիա­նե­րի վե­րա­գոր­ծարկ­ման հնա­րա­վո­րութ­յու­նը: Ու­րեմն, կա­րո՞ղ են բրի­տա­նա­ցի­ներն այս ան­գամ նման արդ­յուն­քի հաս­նել` Ա­լիե­ւին ճնշե­լով: Ընդ ո­րում, դա նրա հա­մար կնշա­նա­կի Մոսկ­վա­յի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի վե­րա­դարձ այն մա­կար­դա­կին, ո­րը կար Դու­շան­բե­ի հան­դի­պու­մից ա­ռաջ: Մի խոս­քով, շա­րու­նա­կենք հե­տե­ւել:

Տես նաեւ https://t.me/iravunk/62513 

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝