Վրաստանում ռուսական նավթի ներմուծման թռիչքային աճ կա. իսկ հայաստանը սկսել է նախընտրել Ադրբեջանականը
ՄիջազգայինՌուսաստանից Վրաստան նավթի եւ նավթամթերքի ներմուծման թռիչքային աճ կա:
Միայն հոկտեմբեր և նոյեմբեր ամիսներին Վրաստանը Ռուսաստանից ներմուծել է 133 300 տոննա նավթ և նավթամթերք, իսկ ամբողջ 2025 թվականի ընթացքում մատակարարումների ծավալը կազմել է 133,600 տոննա: Դա տասներկու անգամ ավելի է, քան 2024 թվականի ցուցանիշը (10,500 տոննա)։ Մատակարարումների գագաթնակետը գրանցվել է հոկտեմբերին՝ գրեթե 99,000 տոննա։ Գինը` 60.4 միլիոն դոլար։
2000-ական թվականներից ի վեր Վրաստանը գնել է ընդամենը 113,900 տոննա ռուսական նավթ, ինչը նշանակում է, որ նրա ներկայիս տարեկան ներմուծումը գերազանցում է իր ամբողջ պատմական ծավալը։
Այս թռիչքային աճը կապված է Վրաստանի առաջին լիարժեք ցիկլի` Կուլևիում, 2025 թվականի հոկտեմբերին նավթավերամշակման գործարանի գործարկման հետ, որը պատկանում է Black Sea Petroleum-ին: Այն սկսել է աշխատանքը տարեկան 1.2-1.5 միլիոն տոննա հզորությամբ, և նախատեսվում է մինչև 2028 թվականը այն ընդլայնել մինչև 4 միլիոն տոննա: Հոկտեմբերի 6-ին «Ռուսնեֆտը» Կուլևիի վերամշակման գործարան է ուղարկել իր առաջին խմբաքանակը՝ 105,300 տոննա սիբիրյան թեթև հում նավթ: Այսպիսով, պաշտոնապես Վրաստանը նվազեցնում է իր կախվածությունը ներմուծվող պատրաստի նավթամթերքից և նախատեսում է ընդլայնել արտահանումը Եվրոպա: Սա տրամաբանական քայլ է. վերամշակումից ստացված շահույթն ավելի բարձր է, քան հումքի առևտրից ստացված շահույթը, և կամրապնդի հանրապետության էներգետիկ անվտանգությունը:
Սակայն կարևոր է տեսնել թվերի հետևում գտնվող աշխարհաքաղաքական շերտը: Պատժամիջոցների պայմաններում Ռուսաստանը ակտիվորեն դիվերսիֆիկացնում է արտահանման ուղիները և հրաժարվում է G7 երկրներ ուղիղ առաքումներից: Վրաստանը Սև ծովի հարմարավետ հանգույց է՝ աճող վերամշակման և նավահանգստային ենթակառուցվածքներով: Պատժամիջոցների տակ գտնվող «Լուկոյլը» և «Ռոսնեֆտը» փնտրում են նոր խողովակաշարեր, մինչդեռ Վրաստանը պաշտոնապես համապատասխանում է սահմանափակումներին, բայց մնում է տնտեսապես գրավիչ ուղղություն: Եվ այն, որ Վրաստանն այս ուղղությամբ շատ ակտիվ համագործակցություն է սկսել Մոսկվայի հետ, ինչնին հետաքրքիր է:
Այլ բան, որ մինչ Վրաստանը հայացնքն ուղղում է դեպի ռուսական վառելիքի շուկա` հրաժարվելով Ադրբեջնին, Հայաստանը գնում է ճիշտ հակառակ ուղղությամբ: