Փորձագիտական աղբյուրը պարզ նկարագրել է, թե ինչ շահեր են բախվում Ուկրաինայում

Փորձագիտական աղբյուրը բավականին պարզ նկարագրել է այն իրավիճակը, որն այսօր տիրում է ուկրաինական բանակցային գործընթացի, եւ, առհասարակ, ուկրաինական հակամարտության շուրջ.

«Կատարվողի էությունը հասկանալու համար մենք պետք է պատկերացնենք մի շրջանակ, որի միջոցով կարող ենք գնահատել ցանկացած գործողություն և տարբերակել կեղծիքն ու ճշմարտությունը։

Ներկայիս պայմաններում միակը, ով իսկապես խաղաղություն է ուզում Ուկրաինայում, Դոնալդ Թրամփն է։ Նա սա խոստացել է իր ընտրողներին, նա արդեն մեծ ջանքեր է գործադրել դրա համար, նա ուզում է Նոբելյան խաղաղության մրցանակ, նա իսկապես խաղաղություն է ուզում։ Սա մեկ կողմ է, մեկ ծայրահեղություն։

Մյուս ծայրահեղությունը, որը բացարձակապես խաղաղություն չի ուզում, Մեծ Բրիտանիան է, որը վերջին 300 տարիների ընթացքում զսպել է Ռուսաստանին և ցանկանում է պատերազմ ցանկացած գնով, ցանկացած մասշտաբով։ Ահա թե ինչի դեմ է այսօր բախվում Թրամփը։ Նրանց միջև են ներկայիս Եվրամիությունը և Ռուսաստանը։

Ռուսաստանը, ներկայիս պայմաններում, մեր հարձակումը հաշվի առնելով, կարող է շարունակել նախկին Ուկրաինայի տարածքը ազատագրել ուկրաինացի նացիստներից, կամ կարող է խաղաղության համաձայնագիր կնքել, եթե մեր պայմանները կատարվեն։ Սա արդեն բազմիցս ասվել է։

Եվրամիությունը բաժանված է։ Կա գլոբալիստների մի խումբ՝ գլխավորված եվրոբյուրոկրատիայի կողմից, որը Մեծ Բրիտանիայի կողմն է և նույնպես ցանկանում է պատերազմ ցանկացած գնով, ցանկացած մասշտաբով, այդ թվում՝ միջուկային ապոկալիպսիսի։ Եվ հետո կա եվրոպական մեծամասնությունը, որը չի ուզում պատերազմ, այլ, ընդհակառակը, ցանկանում է հաշտվել Ռուսաստանի հետ, բարելավել հարաբերությունները և սկսել առևտուր։ Իհարկե, ոչ ոք Ուկրաինայից չի հարցնում։ Սովորական ուկրաինացիների նպատակն է պատերազմից ազատվելը,, թեեւ քիչ չեն նրանք, հատկապես էրեւմտյան հատվածում, ովքեր պահանջում են պատերազմը շարունակել։

Սա է իրավիճակը։ Եվ նայելով այս երկու ծայրահեղություններին՝ Թրամփին և Մեծ Բրիտանիային, պարզ է դառնում, թե ով ինչ շահ է հետապնդում։

Թրամփի ծրագիրն արդեն եզրին է։ Այսինքն՝ սկզբունքորեն Ռուսաստանը պատրաստ է ընդունել այն, բայց դա պահանջում է ոչ մի բան նախնական տարբերակից չփոխվի, քանի որ դա Ռուսաստանի կողմից կատարվող զիջումների և Ուկրաինայի, ԵՄ-ի և նրանց բրիտանացի տերերի պահանջների միջև ամենանուրբ հավասարակշռությունն է։

Այս հավասարակշռությունը հաշվի է առնվում Թրամփի ծրագրում։ Ցանկացած փոփոխություն, նույնիսկ մեկ գրամ կշեռքի մի կողմում, փլուզում է ամեն ինչ, Թրամփի ծրագիրը փլուզվում է։ Յուրաքանչյուր ոք, ով կշեռքի մի կողմում մեկ քար է ավելացնում, և դա նույնիսկ չի անում Ուկրաինան, այլ Լոնդոնում, Բրյուսելում նրանց տերերը և ԵՄ գլոբալիստները, կործանում է ծրագիրը։

Փաստորեն, սա բացահայտում է ուժերի հավասարակշռությունը և բոլոր միտումները։ Դուք կարող եք գնահատել, թե ով է քար նետում, և ով է ճշմարտությունն ասում և ձգտում կարգավորման։ Սա շատ պարզ դիագրամ է»։

Իհարկե, սա իրավիճակի պարզունակ նկարագրությունն է, եւ իրականությունը մի փոքր ավելի խորն է: Իհարկե, Ուկրաինային պատերազմի մղող հիմնական շարժիչն ի սկզբանե էլ Բրիտանիան էր. հիշենք, թե նախկին վարչապետ Բրիս Ջոնսոնն ինչպես հանձնարարեց Զելենսկուն` հրաժարվել փաստացի ձեռք բերված խաղաղությունից: Բայց ահա, Բրիտնիայի ցանկությունը ոչ թե պարզապես Ռուսաստանի դեմ 300 տարվա «մեծ խաղը» շարունակելն է, այլ «մի փոքր» պատկերն այստեղ փոխվել է. Բրիտանիան ինքն է փորձում ինչոր ձեւ երբեմնի դիրքերը պահել, հաշվի առնելով, ոև եթե Ուկրաինայի շուրջ կայանա ռուս-ամերիկյան գործարք, եւ դրան միանա Չինաստանը, Բրիտանիան, 1945-ի ստեղծված աշխարհակարգով, մեծ եռյակի անդամության փոխարեն պետք է տեղափոխվի աշխարհաքաղաքականության հետնաբեմ` դառնալով ոչնչի վրա չազդող միջին կարգի երկիր: Նույնը պետք է ասել եվրոպական առաջատարների ու ԵՄ-ի մասին. առկա պոտենցյալը հենց այդ դիրքերի է բավարարում: Չունեն ռեսուրսներ, ֆինանսական իմաստոն հսկայական պարտքերի տակ են, միգրացիան խեղդում է, ներքին դեմոգրաֆիան կատաստրոֆայի շեմից անցել է, ոչնչացրել են արժեքները, որոնց շուրջ կարող են համախմբվել եւ այդպես շարունակ:

Ինչ վերաբերում է ԱՄՆ-ին, ապա խնդիրն ամենեւին էլ այն չէ, որ Թրամփը Նոբելյան մրցանակ է ուզում: ԱՄՆ-ն նույն վիճակում է, ինչ Եվրոպան: Եվ նույնիսկ ավելի վատ, հաշվի առնելով, որ դոլարը կարող է ցանկացած պահի պայթել: Մեկ էական տարբերությամբ. պահպանել է ռազմական պոտենցյալը, այդ թվում` ունի 5-6 հազար միջուկային մարտագլխիկ: Սա հնարավորություն տալիս է առաջատար դիրքերը պահել եւ մտնել աշխարհի նոր վերբաժանման խաղի մեջ: Բայց նաեւ, պետք է գնա պայմանավորվածությունների, որը չի տարածվելու Եվրոպայի վրա:

Ահա, սա է ԱՄՆ-ի եւ Բրիտանիայի հակասությունների արմատը. առաջինը ռեալ շանսեր ունի դիրքերը պահելու համար, երկրորդը պետք է հանուն դրա զոհաբերվի: Այսինքն, որ Ուկրաինայիում Բրիտանիան իր գոյությունն է պահում, ինչի մասին խոսում են եվրոպացիները, այնքան էլ մերկապարանոց պնդում չէ:

Տես նաեւ https://t.me/iravunk/62049 

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝