ՊԱՏԵՐԱ՞ԶՄ, ԹԵ՞ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈՒՆ. ԱՅՍ ՇԱԲԱԹԸ ՈՐՈՇԻՉ ԿԼԻՆԻ
ՎերլուծությունԱյն, որ աշխարհն այս պահին ողջ ուշադրությամբ կենտրոնացած է, այսպես ասենք, ուկրաինական խնդրի կարգավորման թրամփյան վերջին առաջարկների վրա, իհարկե, փաստ է: Թե որն է այդ ուշադրության պատճառը, դա կռահելը դժվար չէ:
ՈՒԿՐԱԻՆԱՅՈՒՄ ԹԻՎ 1 ՊԱՐՏՎՈՂԸ ԴԱՌՆՈՒՄ ԵՆ ԵՎՐԱԳԼՈԲԱԼԻՍՏՆԵՐԸ
Այսպես. այն, որ ուկրաինական այս թեմատիկայում գլխավոր հարցն ամենեւին էլ Ուկրաինան չէ, դեռ էն գլխից էր հասկանալի, անգամ մինչ պատերազմի սկիզբը, ավելին՝ ուկրաինական առաջին «գունավոր հեղափոխությունից» ի վեր: Իսկ ահա այս փուլում որոշվող հիմնական հարցը ոչ թե այն է, թե այս պատերազմի արդյունքում ռուս-ուկրաինական սահմանը կանցնի մի քանի տասնյակ կիլոմետր այս կամ այն կողմ, այլ` թե վերջնարդյունքում որ կողմը կհռչակվի հաղթող: Դրանից կախված` ի՞նչ ուղղությամբ կզարգանան ռուս-ամերիկյան հարաբերությունները, ի՞նչ աշխարհաքաղաքական դիրքում կհայտնվի Եվրոպան, նաեւ ՆԱՏՕ-ի ապագան, այլ տիրույթներում ռուս-ամերիկյան շահերի վերաբաշխումը:
Այսպիսով, ի՞նչ մեխանիզմ է այս պահին առաջ մղում Թրամփը, թեեւ ավելի ճիշտ կլիներ ասել՝ Վաշինգտոնն ու Մոսկվան, եթե հաշվի ենք առնում այն համառ պնդումները, թե, այսպես ասած, «Թրամփի 28 կետանոց ծրագիրն» իրականում կազմել են ԱՄՆ-ի եւ ՌԴ-ի նախագահների հատուկ ներկայացուցիչները: Գլխավոր իմաստը մոտավորապես սա կարելի է համարել. այդ ծրագրի հիմքով ընթացող գործընթացները երկու հիմնական «հարց լուծողի» է պահում առաջնային դիրքերում՝ Վաշինգտոնին եւ Մոսկվային: Ուկրաինայի մասին անգամ չարժե խոսել, իսկ Եվրոպան մնում է «կողքից դիտողի եւ որոշումները կատարողի», այն է՝ աշխարհաքաղաքական իմաստով հիմնական պարտվողի դիրքում: Դրա հետեւանքները գործնականում այս պահին էլ են ակնհայտ: Առաջնային՝ իրենց քաղաքական «բագաժը» վերջնականապես զրոյացնում են «ուկրաինական պատերազմը մինչեւ հաղթանակ շարունակելու» սցենարով աչքի ընկած բոլոր եվրալիդերները՝ սկսած եվրաառաջնորդ տիկին Ուրսուլայից, վերջացրած Մակրոնով, Մերցով, նրանց անմիջական ղեկավար Սթարմերով. ավելի մանր տրամաչափի գլոբալիստական լիդերներն էլ՝ դեսերտի դերում: Այս պահին այդ եվրաառաջնորդները սեփական երկրներում հասել են զրոյականի մոտ վարկանիշի, եւ այն, որ ուկրաինական ուղղությամբ պարտվողի պիտակը նրանց վերջնականապես է օրակարգից դուրս մղելու, դա եւս հասկանում են բոլորը: Իսկ ընդհանրական իմաստով, դա դառնում է եվրագլոբալիստների համար այն ջախջախիչ հարվածը, որի դեպքում հարց է՝ կկարողանա՞ն երբեւէ ոտքի կանգնել:
Այսպիսով, պետք է այս պահին ամեն ինչ անել՝ «Թրամփի ծրագրի» իրականացումը թույլ չտալու համար: Չնայած, անելու առանձնապես բան էլ արդեն չկա: Ինչ-որ եվրոպական այլընտրանքային «խաղաղության ծրագիր» փորձեցին նախօրեին Ժնեւում հրամցնել ամերիկացիներին, գլոբալիստական աղբյուրներն իրար հերթ չտալով հրապարակում էին այն: Իմաստը պարզ էր. դա մի այնպիսի փաստաթուղթ էր, որը Մոսկվան նույնիսկ չէր քննարկելու, որը եվրոպացիները կդնեին Թրամփի առաջ, թե` տես, ձախողում են բանակցությունները, ուրեմն նոր պատժամիջոցներ են պետք: Բայց ժնեւյան բանակցություններից հետո պետքարտուղար Ռուբինոն, քննարկումները որակելով «մինչ օրս ամենաարդյունավետը», հայտարարեց նաեւ, որ անգամ չի տեսել եվրոպացիների ծրագիրը: Այսինքն, չկա այլ տարբերակ, բացի «Թրամփի ծրագրից»:
Եվրոպացիներին երկու տարբերակ է մնում: Առաջինը՝ թուլանալ եւ հաճույք ստանալ: Եվ երկրորդը հնչեցրեց Մերցը, թե՝ Զելենսկին ոչ մի դեպքում մինչեւ նոյեմբերի 27-ը՝ ամերիկացիների վերջնաժամկետը որեւէ բան չի ստորագրի կամ խոստանա: Ու սրանից ամբողջ հարցը տեղափոխվում է այլ հարթություն՝ կստորագրի՞ Զելենսկին, թե՝ ոչ:
ԿՍՏՈՐԱԳՐԻ՞ ԶԵԼԵՆՍԿԻՆ, ԹԵ՝ ՈՉ
Մինչ այդ էլ տարածվել էին խոսակցություններ, որ չստորագրելու համար Զելենսկին երկու պայման էր դրել եվրոպացիների առաջ: 15 միլիարդ դոլար տալ դեկտեմբերին եւ եւս 65 միլիարդ՝ գալիք տարի: Եվրոպացիները, որ մինչ այդ էլ փորձում էին Ուկրաինայի ֆինանսավորումից գլուխ հանել, այդպես էլ չեն կարողանում այդ հարցը լուծել: Կա´մ պետք է այդ գումարը բարդել եվրոպացի հարկատուների վրա: Բայց երբ եվրոպական երկրներում լիդերներն ունեն զրոյականի մոտ վարկանիշ, ապա նման հավելյալ ծախսերը հաստատ մասշտաբային բունտերի է տանելու: Այլ տարբերակ էր ռուսական սառեցված փողերի հաշվին ֆինանսավորումը: Բայց այստեղ էլ, բացի այն խնդիրներից, որոնք արգելակում էին այդ գործընթացը, եւս մեկ, երեւի ավելի լուրջ հարց առաջացավ: «Թրամփի ծրագրում» ռուսական սառեցված փողերի հետ կապված լուծումներ են սահմանվում. մասամբ դրանք պետք է ներդրվեն Ուկրաինայում, մասամբ՝ ռուս-ամերիկյան ապագա ծրագրերում: Այսինքն, ԱՄՆ-ի համար այդ փողերից տեսանելի եկամուտներ կան, եւ եթե հիմա եվրոպացիները դրանք խլեն, հավասարազոր կլինի ռուսականից բացի, նաեւ ամերիկյան գրպանը մտնելուն:
Կարճ ասած, Եվրոպան հազիվ թե կարողանա Ուկրաինայի ֆինանսավորման հարցը լուծել: Մնում է Զելենսկուն կոմպրոմատներով կամ ֆիզիկական ոչնչացումով (ինչի մասին խոսակցություններ մինչ այս էլ կային) սպառնալը: Բայց ինչպես հուշելու եկավ ուկրաինական հայտնի սկանդալը, ամերիկացիների մոտ էլ Զելենսկու նկատմամբ քիչ կոմպրոմատներ չկան: Օրինակ, հետաքրքիր ակնարկ էր ԿՀՎ նախկին սպա Լարի Ջոնսոնի միջոցով հղված մեսիջը, թե՝ Զելենսկին կասկածվում է 48 միլիարդ դոլարի խարդախության մեջ, որին ներգրավված են բազմաթիվ բարձրաստիճան եվրոպացի պաշտոնյաներ:
Բայց բանը հասել է նրան, որ արդեն կոմպրոմատներից շատ ավելի վտանգավոր բաներ էլ կան: Ուկրաինական միանգամայն տեղյակ աղբյուրներից մեկի հաղորդմամբ. «Զելենսկուն զգուշացրել են, որ ամերիկացիները կարող են պատժամիջոցներ կիրառել նախագահի ողջ շրջապատի դեմ եւ կասեցնել օգնությունը, քանի դեռ կոռումպացված պաշտոնյաները մնում են իշխանության գլուխ»: Ասենք, Թրամփն արդեն գրեթե ուղիղ խոսքով է խոսում մերժման դեպքում հետագա զարգացումներից: Ժնեւյան հանդիպմանը հաջորդած իր գրառման մեջ նա նման արտահայտություն էր կիրառել. «Ուկրաինայի «ղեկավարությունը» ոչ մի երախտագիտություն չի ցուցաբերել մեր ջանքերի համար…»: Այն, որ ԱՄՆ նախագահը Ուկրաինայի «ղեկավարություն» բառը չակերտների մեջ է դրել, միանգամայն թափանցիկ ակնարկ է Զելենսկուն, որ եթե ներկա գործընթացը ձախողվի, ապա Թրամփը կարող է հենց այդ քայլին գնալ` հայտարարել Զելենսկու ոչ լեգիտիմ լինելու մասին:
Իսկ Զելենսկու անվտանգության հարցը, իհարկե, ամերիկացիները կարող են լուծել:
Այսինքն, մեկ բան այս պահին հաստատ է. ստորագրել թե չստորագրել հարցով Զելենսկին հայտնվել է ամերիկյան մուրճի եւ եվրոպական զնդանի արանքում, եթե անգամ մի կողմ թողնեն ռուսական մամլիչը: Ո՞ր մի ճնշումը նա ավելի ծանր կհամարի, հենց այդ ուղղությամբ էլ կլինի կողմնորոշումը:
ՄՆԱՑ ԵՐԿՈՒ ՕՐ
Չնայած, եթե անգամ բանը չհասնի Զելենսկուն ոչ լեգիտիմ ճանաչելուն (ի վերջո, մեկը պետք է, որ ինչ-որ թղթեր ստորագրի Ուկրաինայի անունից), ապա այն մյուս զգուշացումը, որը եկավ Թրամփից, երեւի ամենավտանգավորն է: Այսպես, Թրամփը շատ պարզ բացատրում է, թե ինչ կլինի, եթե Զելենսկին չհամաձայնի իր խաղաղության ծրագրի հետ: «Այդ դեպքում նա կարող է շարունակել կռվել իր ողջ ուժով»,- ասել է ԱՄՆ նախագահը:
Այսինքն, այս պահին Թրամփին մերժելով, Զելենսկին լավագույն դեպքում հավելյալ մեկ-երկու ամիս է շահելու: Բայց այն հաշվարկով, որ նախ՝ ամերիկյան ճնշումները միլիարդավոր դոլարներ թալանելու ուղղությամբ կշարունակվեն: Երկրորդը, իրադարձությունները, որոնք այս պահին զարգանում են գործնականում բոլոր ռազմաճակատներում, գալիս են հուշելու, որ հաջորդ բանակցային փուլում Զելենսկին կանգնելու է շատ ավելի ծանր պայմանների առաջ:
Ռազմական վիճակն այս պահին հետեւյալն է: Հարավում՝ Զապորոժեի եւ հարավային Դնեպրոպետրովսկի ուղղությամբ ուկրաինական բանակը կանգնած է առանցքային նշանակության մի շարք բնակավայրեր կորցնելու վտանգի առաջ: Իսկ ռուսները սկսել են հաղթահարել ուկրաինական պաշտպանության վերջին կառուցված համակարգը, որից հետո դուրս են գալու լավագույն դեպքում հապճեպ փորված խրամատներով ուկրաինական պաշտպանական տարածքներ:
Ամենակարեւոր հատվածում՝ Պոկրովսկ-Միրնոգրադի անգլոմերացիան ապաշրջապատելու ուղղությամբ ուկրաինական հակահարձակումը կարելի է արդեն միանշանակ ասել, որ վերջնականապես ձախողված է: Ռուսներն արդեն սկսել են սեփական հարձակումը՝ հետ վերցնելով այն ամենը, ինչն ուկրաինացիները կարողացել էին գրավել այդ հակահարձակման ժամանակ: Իսկ անգլոմերացիայում ուկրաինական վերահսկողության տակ է մնացել Միրնոգրադի մի փոքր հատված, որը դիմադրելու որեւէ շանս պարզապես չունի: Իսկ Անգլոմերացիան գրավելով` ռուսները սպառնալու են դուրս գալ Դնեպրոպետրովսկի մարզի կենտրոնական գոտիները, որոնք զուրկ են պաշտպանական համակարգերից, իսկ ուկրաինական բանակը ծանրագույն վիճակում է: Գումարած, կարող է լիովին կանգնել ամերիկյան օգնությունը:
Ավելի հյուսիս պատկերը նույնն է՝ ռուսները խոշոր «կաթսաներով» եւ ուկրաինական բանակին սպառնում Դոնբասում՝ Կոնստանտինովկայում, Սեւերսկում, Լիմանում, Խարկովում՝ Իզյումի ուղղությամբ, Կուպյանսկի արեւելյան գոտում, ուրվագծվում է նաեւ հյուսիսում, եւ այսպես շարունակ:
Նաեւ այն տպավորությունը կա, որ ուկրաինական բանակը դեռ մի կերպ դիմադրում է՝ սպասելով խաղաղության լուրին: Իսկ թե ինչ կլինի, եթե պարզվի, որ խաղաղություն չի լինելու, դա արդեն շատ մեծ հարց է:
Մի խոսքով, ակնհայտ է, որ հաջորդ բանակցային փուլում ռուսներն իրոք ներկայացնելու են շատ ավելի կոշտ պահանջներ, ընդ որում, ուկրաինական ուժերի եւ ներքաղաքական իրողությունների ավելի թույլ դիրքերի պայմաններում: Եվ այդ դեպքում ամերիկացիներն այլեւս կմտածե՞ն Զելենսկու անձնական անվտանգության մասին՝ սա եւս նրա համար կարեւոր հարց է:
Մի խոսքով, ընդհանրական վիճակը սա է, իսկ Զելենսկուն մնում է ընդամենը երկու օր՝ վերջնական պատասխան տալու համար:
