ՈՒԿՐԱԻՆԱԿԱՆ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ԱՎԱՐՏԻ ՀԱՎԱՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ԴԵՌ ԵՐԲԵՔ ԱՅՍՔԱՆ ՄԵԾ ՉԻ ԵՂԵԼ, ԲԱՅՑ...

­Կա­րե­լի է ա­սել, որ այս պա­հին Ուկ­րաի­նա­յում ստեղծ­վել է նա­խա­դե­պը չու­նե­ցող ի­րա­վի­ճակ: Ա­վե­լի կոնկ­րետ, որ Կի­եւի ռե­ժի­մը եւ­ ան­ձամբ Զե­լենս­կին եր­բեք այս­քան ծանր վի­ճա­կում չեն ե­ղել։ Դա կտա­նի խա­ղա­ղութ­յան. այս հար­ցի պա­տաս­խա­նը շատ կա­րե­ւոր է նաեւ Հա­յաս­տա­նի հա­մար:

ԻՆՉ ՎԻՃԱԿՈՒՄ Է ԶԵԼԵՆՍԿԻՆ

Այն, որ Զե­լենս­կին հայտն­վել է ան­նա­խա­դեպ ծանր վի­ճա­կում, սպա­սե­լի էր: Պատ­կե­րը սա է. ա­ռաջ­նագ­ծում ա­ղետ է, որ կա­րող է հասց­նել իս­կա­կան կա­տաստ­րո­ֆա­յի՝ բո­լոր ուղ­ղութ­յուն­նե­րում: Երկ­րում փող չկա. ան­գամ վար­չա­խումբն է խոս­տո­վա­նում, որ ա­մե­նաու­շը փետր­վա­րին ե­ղած ֆի­նանս­նե­րը կզրո­յա­նան, մինչ­դեռ ոչ ոք նույ­նիսկ չի խոս­տա­նում գու­մար ​​տրա­մադ­րել. միայն մե­կը մյու­սից ֆան­տաս­տիկ սխե­մա­նե­րից են խո­սում: ԱՄՆ քա­ղա­քա­կան ա­ջակ­ցութ­յու­նը գո­լոր­շիա­ցել է բո­լոր ար­տո­նութ­յուն­նե­րի հետ միա­սին, եվ­րո­պա­ցի­նե­րը հիմ­նա­կա­նում ձեւա­կան խոս­քեր են ա­սում, բայց ան­կա­րող են որ­եւէ ռեալ բան ա­նել: Վեր­ջա­պես, Մին­դի­չի սկան­դալն ա­վե­լի ու ա­վե­լի է մո­տե­նում Զե­լենս­կու գրա­սեն­յա­կին: Բա­նը հա­սավ Զե­լենս­կու խորհր­դա­կան խմբակ­ցութ­յու­նում իս­կա­կան «բուն­տի», երբ պատ­գա­մա­վոր­նե­րի մի մա­սը՝ ու­ղիղ գծով ա­րեւմտ­յան դրա­ծո­նե­րը, ակն­հայ­տո­րեն ոչ ա­ռանց «վե­րին հրա­մա­նի» սկսե­ցին խո­սել մյուս ու­ժե­րին միա­նա­լու եւ կա­ռա­վա­րութ­յան հրա­ժա­րա­կա­նի հարցն ա­ռաջ տա­նե­լու մա­սին:

­Վեր­ջա­պես, Թուր­քիա մեկ­նած Զե­լենս­կին, այս ա­մե­նից զատ, եւս մեկ հար­ված ստա­ցավ: Հույս ու­ներ հան­դի­պել Ո­ւիտ­կո­ֆի հետ եւ հաս­նել իր եւ «գորշ կար­դի­նալ» Եր­մա­կի «ան­ձեռնմ­խե­լիութ­յան կար­գա­վի­ճա­կի» վե­րա­կանգն­ման՝ ինչ-ինչ խոս­տում­ներով: Ո­ւիտ­կո­ֆը վեր­ջին պա­հին չե­ղար­կեց հան­դի­պու­մը՝ եւս մեկ ան­գամ ցույց տա­լով, որ Զե­լենս­կուն լսել Վա­շինգ­տո­նում չեն ցան­կա­նում. նրա­նից այս պա­հին միայն մեկ սպա­սե­լիք կա:

Ի­րա­կա­նում ի՞նչ կա­տար­վեց այս վեր­ջին մեկ ամս­վա ըն­թաց­քում, միան­գա­մայն սպա­սե­լի էր: Մեկ ա­միս ա­ռաջ Զե­լենս­կու ա­ռաջ, երբ նա վեր­ջին ան­գամ այ­ցե­լեց Վա­շինգ­տոն, դրված էր խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր կնքե­լու պա­հան­ջը՝ Դոն­բա­սից հրա­ժար­վե­լու մի­ջո­ցով: Զե­լենս­կին, բնա­կա­նա­բար, ոչ ա­ռանց Բ­րի­տա­նիա­յի գոր­ծո­նի, հրա­ժար­վեց՝ բա­ցատ­րե­լով, թե պատ­րաս­տել է մեծ հա­կա­հար­ձա­կում, դրա արդ­յու­նքում կստա­նա շատ ա­վե­լի շա­հե­կան վի­ճակ ոչ միայն իր, այլ նաեւ՝ Ա­րեւ­մուտ­քի հա­մար: Թ­րամ­փը, հաս­կա­նա­լի է, հրա­ժար­վել չէր կա­րող. հա­կա­ռակ դեպ­քում կհայտն­վեր մե­ղադ­րանք­նե­րի տակ, թե հա­նուն Մոսկ­վա­յի զո­հա­բե­րում է ա­րեւմտ­յան, այդ թվում՝ հենց ա­մե­րիկ­յան շա­հե­րը: Եվ ռեակ­ցիան մո­տա­վո­րա­պես նման սառը տո­նի մեջ էր՝ գնա, հար­ձակ­վիր, բայց եր­կար սպա­սող չկա՝ մոտ մեկ ամս­վա չափ:

­Բայց ա­հա, այս մեկ ա­մի­սը բե­րեց բո­լո­րո­վին այլ արդ­յունք, քան խոս­տա­ցել էր Զե­լենս­կին: Չէ, նրա խոս­տա­ցած հա­կա­հար­ձա­կում­նե­րը ե­ղան, բայց, ել­նե­լով ռազ­մա­ճա­կա­տա­յին ի­րո­ղութ­յուն­նե­րից, ուղղ­ված էին ոչ թե ուկ­րաի­նա­կան բա­նա­կի դիր­քե­րի բա­րե­լավ­մա­նը, այլ՝ ռու­սա­կան մասշ­տա­բա­յին հար­ձա­կում­նե­րի արդ­յուն­քում ա­ռանց­քա­յին հատ­ված­նե­րում շրջա­պատ­ման մեջ հայտն­ված ուկ­րաի­նա­կան ու­ժե­րին ա­զա­տե­լուն: Ընդ ո­րում, ա­ռանց ո­րե­ւէ հա­ջո­ղութ­յան՝ ինչ­պես Պոկ­րովսկ-­Միր­նոգ­րա­դի, այն­պես էլ Կուպ­յանս­կի ա­ռանց­քա­յին եւ միան­գա­մայն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կա­նաց­ված ուղ­ղութ­յուն­նե­րում: Ա­վե­լին, այդ հա­կա­հար­ձա­կում­նե­րի վրա ուկ­րաի­նա­կան ե­ղած-չե­ղած ողջ պո­տենց­իա­լի կենտ­րո­նա­ցու­մը ռուս­նե­րին հնա­րա­վո­րութ­յուն տվեց շատ ա­վե­լի ցայ­տուն արդ­յունք­ներ ար­ձա­նագ­րել մի շարք այլ հան­գու­ցա­յին ուղ­ղութ­յուն­նե­րում. հա­րա­վում սպառ­նում են գրա­վել Գուլ­յայ­պո­լեն եւ Օ­րե­խո­վոն: Դ­նեպ­րո­պետ­րովս­կի մար­զում գրա­վել են ռազ­մա­վա­րա­կան նշա­նա­կութ­յան Նո­վո­պավ­լով­կան՝ սպառ­նա­լով մտնել մար­զի կենտ­րո­նա­կան գո­տի­ներ: Հ­յու­սի­սա­յին Դոն­բա­սում գրե­թե գրա­վում են Լի­մանն ու Սե­ւերս­կը, Խար­կո­վի մար­զում պարզ ուր­վագծ­վում է ոչ միայն Կուպ­յանս­կի ան­կումն ու դրա արդ­յուն­քում ա­ռա­ջա­ցած մեծ «կաթ­սա­յի» մաք­րու­մը, այլ նաեւ առն­վազն եր­կու նոր շատ մեծ «կաթ­սա­նե­րի» ձե­ւա­վոր­ման հե­ռան­կար: Ա­մե­նա­վատն ուկ­րաի­նա­կան կող­մի հա­մար այն է, որ բո­լոր հատ­ված­նե­րում ռուս­նե­րը սկսել են դուրս գալ ուկ­րաի­նա­ցի­նե­րի հնուց կա­ռուց­ված պաշտ­պա­նա­կան հա­մա­կար­գե­րի թի­կունք՝ սկսե­լով ա­ռա­ջա­նալ շատ ա­վե­լի քիչ պաշտ­պան­ված ուղ­ղութ­յու­ննե­րով: Դ­րան էլ գու­մա­րած, Զե­լենս­կին իր այդ հա­կա­հար­ձա­կում­նե­րի վրա էա­պես մա­շեց այն վեր­ջին մար­տու­նակ ստո­րա­բա­ժա­նում­նե­րը, ո­րոնք ուկ­րաի­նա­կան բա­նա­կը դեռ ու­ներ: Այ­սինքն, հե­տա­գա­յում թույլ պաշտ­պան­ված գո­տի­նե­րով հար­ձակ­վե­լով, ռուս­ներն ի­րենց դի­մաց կու­նե­նան նաեւ թույլ հա­կա­ռա­կորդ:

Արդ­յուն­քում, ստրա­տե­գիա­կան նա­խա­ձեռ­նութ­յունն այս պա­հին լիո­վին ռուս­նե­րի ձեռ­քին է, որն ուկ­րաի­նա­կան խա­ղա­տախ­տա­կին Ա­րեւ­մուտ­քի, ավե­լի ճիշտ՝ Թ­րամ­փի հա­մար ա­վե­լի լավ բա­նակ­ցա­յին դիր­քե­րի փո­խա­րեն, էա­պես ա­վե­լի բարդ դիր­քեր է ստեղ­ծել, ու դա էլ ա­վե­լի կվա­տա­նա, ե­թե ռուս­ներն անց­նեն Դոն­բա­սի ամ­բող­ջա­կան ա­զա­տագր­ման օ­պե­րա­ցիա­յին: Այ­սինքն, ե­թե հի­մա սե­ղա­նին է դրված ուկ­րաի­նա­կան ու­ժե­րը Դոն­բա­սից հա­նե­լու հար­ցը՝ որ­պես զի­ջում Մոսկ­վա­յին, ա­պա ա­ստի­ճա­նա­բար խոս­քը կգնա Խար­կո­վի եւ Դ­նեպ­րո­պետ­րովս­կի մա­սին:

ՎԵՐՋԸ ՏԵՍԱՆԵԼԻ Է

­Մի խոս­քով, այն ա­մե­նը, ինչ մեկ ա­միս ա­ռաջ Զե­լենս­կին խոս­տա­ցավ Թ­րամ­փին, ու­նե­ցավ ճիշտ հա­կա­ռակ ըն­թաց­քը: Ու հի­մա նման է, որ Վա­շինգ­տո­նում ներ­կա ի­րա­վի­ճա­կը ներ­կա­յաց­նում են ոչ թե «Զե­լենս­կին խոս­տա­ցավ եւ չկա­րո­ղա­ցավ ա­նել», այլ՝ «Զե­լենս­կին խա­բեց Թ­րամ­փին» տրա­մա­բա­նութ­յան մեջ: Արդ­յուն­քում, հի­մա, երբ Զե­լենս­կին փոր­ձեց նո­րից հան­դի­պել Ո­ւիտ­կո­ֆի հետ եւ խո­սել, ի ցույց  է դնում այս մո­տե­ցու­մը. ոչ մի խո­սել, պետք է գաք եւ ստո­րագ­րեք այն փաս­տա­թուղ­թը, ո­րը կներ­կա­յաց­վի: Այդ մա­սին է ակ­նար­կում նաեւ ար­տա­հոս­քի տես­քով ա­մե­րիկ­յան տե­ղե­կատ­վա­կան դաշ­տի մի­ջո­ցով օ­րա­կարգ մտցված 28 կե­տա­նոց փաս­տա­թուղ­թը, ո­րը, ի­հար­կե, մեկ ա­միս ա­ռաջ­վա փաս­տաթղ­թի ծան­րաց­ված տար­բե­րակն է: Այ­սինքն, ընդ­հան­րա­կան ի­մաս­տով, պետք է կա­տա­րել Մոսկ­վա­յի բո­լոր պայ­ման­նե­րը՝ սկսած տա­րածք­նե­րից, վեր­ջաց­րած ուկ­րաի­նա­կան բա­նա­կի էա­կան կրճա­տու­մով, ՆԱՏՕ-ին չան­դա­մակ­ցե­լու պայ­մա­նով, ուկ­րաի­նա­կան ռու­սաց լեզ­վի եւ Ուղ­ղա­փառ ե­կե­ղե­ցու դիր­քե­րը վե­րա­կանգ­նե­լով եւ այդ­պես շա­րու­նակ: Ընդ ո­րում, դա նաեւ ա­մե­րիկ­յան ար­դեն ոչ թե քա­ղա­քա­ցիա­կան, այլ ռազ­մա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի մի­ջո­ցով ներ­կա­յաց­վեց Զե­լենս­կուն, ով, թե­րեւս, մեկ պա­տաս­խան պետք է տա՝ հա­մա­ձայն է, թե՝ ոչ: Սա ար­դեն ա­վե­լի շատ նման է վերջ­նագ­րի, ո­րի շրջա­նակ­նե­րում, են­թադ­րե­լի է, որ Զե­լենս­կին կա­րող է միայն մեկ հարց քննար­կել ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րի հետ՝ իր անձ­նա­կան անվ­տան­գութ­յան թե­ման:

Այս­պի­սով, ի՞նչ կա­րե­լի է սպա­սել Զե­լենս­կուց այս եր­կընտ­րան­քա­յին պա­հին: Ի­հար­կե, տե­սա­կա­նո­րեն դեռ կա այն հնա­րա­վո­րութ­յու­նը, որ ուկ­րաի­նա­կան բա­նա­կը, շա­րու­նակ­վող հա­կա­հար­ձա­կում­նե­րում, ինչ-որ հա­ջո­ղութ­յուն կու­նե­նա Պոկ­րովս­կում կամ Կուպ­յանս­կում: Դա, ի­հար­կե, Զե­լենս­կին կփոր­ձի դարձ­նել իր հա­մար գո­նե ներ­քին քա­ղա­քա­կան կա­յու­նութ­յան հիմ­քը: Բայց ռազ­մա­կան ի­մաս­տով նման հա­ջո­ղութ­յունն ան­գամ բան չի փո­խի. ըն­դա­մե­նը եւս մեկ-եր­կու ամս­վա ձգձգում, եւ ի­րա­վի­ճա­կը կվե­րա­դառ­նա նույն հու­նին:

Եվ­րո­պա­յում եւ Թուր­քիա­յում Զե­լենս­կու շրջա­գա­յութ­յու­նը եւս ո­րե­ւէ տե­սա­նե­լի բան չփո­խեց: Էր­դո­ղա­նը, ի­հար­կե, դեռ ա­ջակ­ցում է «Ուկ­րաի­նա­յի տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նութ­յա­նը», բայց նաեւ պատ­րաստ է «ճա­նա­չել ցան­կա­ցած ո­րո­շում, ո­րը կկա­յաց­վի բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րում»: Զե­լենս­կին փոր­ձեց նաեւ այ­ցե­լել Բ­րի­տա­նիա՝ Ս­թար­մե­րին, սա­կայն նրան հաս­կաց­րին, որ ա­նի­մաստ է: Մակ­րո­նը խոս­տա­ցավ 100 ինք­նա­թիռ, ո­րը լա­վա­գույն դեպ­քում, ե­թե փող գտնեն, տեղ կհաս­նի մի եր­կու-ե­րեք տա­րուց: Կարճ ա­սած, Եվ­րո­պան հաս­կաց­նում է՝ փող չի լի­նե­լու, թեեւ փաս­տը, որ ար­դեն իսկ կի­սով չափ կրճատ­վել է եվ­րո­պա­կան ֆի­նան­սա­վո­րու­մը, ար­դեն իսկ պարզ ցու­ցիչ էր: Իսկ ռուս­նե­րի սա­ռեց­ված փո­ղե­րը գո­ղա­նա­լու սխե­ման շատ վտան­գա­վոր է. Մոսկ­վան պար­զա­պես կպե­տա­կա­նաց­նի Ռու­սաս­տա­նում ե­ղած եվ­րո­պա­կան ակ­տիվ­նե­րը, դրա­նով էլ այդ ակ­տիվ­նե­րի եվ­րո­պա­ցի սե­փա­կա­նա­տե­րե­րին կհա­նի սե­փա­կան իշ­խա­նութ­յուն­նե­րի դեմ:

Այլ կերպ ա­սած` Զե­լենս­կին ոչ մի հա­տուկ պատ­ճառ չու­նի դի­մադ­րե­լու, ոչ էլ հա­կա­մար­տութ­յու­նը եւ­ իր հա­կա­ռու­սա­կան դիր­քո­րո­շու­մը շա­րու­նա­կե­լու որ­եւէ ռեալ կա­րո­ղութ­յուն: Միակ վտան­գը իշ­խա­նութ­յան կո­րուստն է, ա­սենք՝ կայ­ծակ­նա­յին ռազ­մա­կան հե­ղաշրջ­ման կամ լիկ­վի­դաց­ման տես­քով, ա­սենք, ռու­սա­կան հեր­թա­կան հրթի­ռա­յին հար­ձակ­ման ժա­մա­նակ: Ա­մե­րի­կա­ցի­նե­րը կա­րո՞ղ են լու­ծել Զե­լենս­կու անձ­նա­կան անվ­տան­գութ­յան խնդիր­նե­րը, ե­թե նա խոս­տա­նա ի­րեն ըստ սցե­նա­րի պա­հել. թե­րեւս շատ բան հի­մա դա­ռում է այս հար­ցից կախ­ված:

Ա­մեն դեպ­քում` ա­սել, թե հենց վա­ղը կամ մեկ շա­բա­թից պա­տե­րազ­մը կանգ կառ­նի, դա էլ ճիշտ չէ. գոր­ծըն­թա­ցը չա­փա­զանց բարդ է: Թեեւ գա­լիք ա­միս կամ գո­նե հուն­վա­րին նախ­նա­կան զի­նա­դա­դա­րին հաս­նե­լու հե­ռան­կար­նե­րը ե­րե­ւում են:

Այս­պի­սով, կա­րե­լի է ֆիք­սել, որ ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի ա­վար­տի հա­վա­նա­կա­նութ­յու­նը դեռ եր­բեք այս­քան մեծ չի ե­ղել: Չ­նա­յած, այն­քան շրջա­դար­ձեր են ե­ղել, որ դեռ ա­ռաջ չվա­զենք:

Տես նաեւ https://t.me/iravunk/61114 

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝