Երբ Վաշինգտոնը խոսում է «խաղաղության» մասին, արյունը շարունակում է թափվել․ Իրանցի փորձագետ

Ղազախական ցորենի առաջին խմբաքանակը շուտով կհասնի Հայաստան՝ Ակտաու-Բաքու երկաթուղով, որին կհաջորդեն ադրբեջանական և վրացական երկաթուղիները։ «Իրավունք» թերթը այս մասին մեկնաբանություն է խնդրել Իրանի հայտնի միջազգային հարցերով փորձագետ Խայալ Մուազիից, ով նախ նկատեց․

-Տնտեսությունը միշտ նախորդում է քաղաքականությանը, և առևտուրը, այս իմաստով, դառնում է դիվանագիտական ​​փոխազդեցության բանալին։ Ղազախստանն ու Հայաստանը վաղուց պահպանել են կայուն հարաբերություններ, և նոր երթուղու բացումը ոչ միայն լոգիստիկ նախագիծ է, այլև տարածաշրջանում նոր տնտեսական հավասարակշռության ձևավորման տարր։ Սակայն, արժե հաշվի առնել, որ այս երթուղին անցնում է Ադրբեջանի և Վրաստանի տարածքով՝ երկրների, որոնք սերտորեն համագործակցում են արևմտյան գործընկերների հետ։

Հետևաբար, չնայած տնտեսական օգուտներին և դրական առևտրային ազդեցություններին, Իրանը ուշադիր հետևում է այս նախագծի զարգացմանը՝ ապահովելու համար, որ այն մնա զուտ տնտեսական բնույթի և չօգտագործվի քաղաքական նպատակներով։

-Հայ փորձագետները տեղի ունեցողը անվանում են «թուրքական ոսկե միջինի» սկիզբ։

-Այս ձևակերպումը պատահական չէ։ Թուրքիան փորձում է իրեն հաստատել որպես միջնորդ Արևելքի և Արևմուտքի, ռուսական և թյուրքական աշխարհների միջև՝ վարելով բազմավեկտոր քաղաքականություն։ Սակայն այս չեզոք կերպարի հետևում թաքնված է նպատակ՝ ամրապնդել իր ազդեցությունը Հարավային Կովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ տնտեսությունը վերածելով աշխարհաքաղաքական վերահսկողության լծակի։ Սա Անկարայի ռազմավարական մանևրն է, որի նպատակն է աստիճանաբար դուրս մղել Իրանն ու Ռուսաստանը տարածաշրջանային ասպարեզից։

Հարկ է հիշել, որ բոլոր ժամանակակից հակամարտությունները, այս կամ այն ​​կերպ, կապված են տարանցիկ միջանցքների հետ։ Նա, ով զբաղեցնում է կարևոր դիրք այս երթուղիների երկայնքով ձևավորվող նոր համաշխարհային ճարտարապետության մեջ, ապագայում կունենա իրական իշխանություն և ազդեցություն։

-Վաշինգտոնում կայացած հանդիպումից հետո կառավարության ներկայացուցիչները հայտարարեցին, որ «այլևս պատերազմ չի լինի», իսկ ըստ Ձեզ։

-Նման հայտարարությունները լավ են հնչում, բայց դրանք հաճախ ուղեկցվում են դատարկ խոստումներով։ Միացյալ Նահանգները կրկին փորձում է խաղալ «խաղաղարարի» դեր, չնայած վերջին տարիներին Վաշինգտոնը դարձել է անկայունության հիմնական աղբյուրը՝ լինի դա Մերձավոր Արևելքում, Կովկասում, թե Եվրոպայում։ Իրանը միշտ էլ պաշտպանել է իրական խաղաղությունը, այլ ոչ թե արտաքին ազդեցության կողմից պարտադրված ֆիկտիվ խաղաղությունը։ Ինչպես ցույց է տալիս պաղեստինյան օրինակը, երբ Վաշինգտոնը խոսում է «խաղաղության» մասին, արյունը շարունակում է թափվել։ Հետևաբար, Վաշինգտոնի նման հայտարարությունները ոչ այլ ինչ են, քան քաղաքական թատրոն, որը նպատակ ունի թուլացնել տարածաշրջանի ժողովուրդների զգոնությունը։

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝