Ուկրաինական խաղաղության թեման կտրուկ կակտիվանա
ՎերլուծությունԵնթադրությունները, որ Գազայից հետո (Տես նաեւ https://iravunk.com/?p=325267&l=am) Թրամփն անմիջապես անցնելու է ուկրաինական թեմային, գնալով միայն նոր հիմնավորումներ են ստանում: Այդ մասին խոսեց նաեւ անձամբ Թրամփը: Ու հիմա էլ շրջանառվում են խոսակցություններ, որ նա, առանց ժամանակ կորցնելու, արդեն այսօր-վաղը Axios-ի Սպիտակ տանն ընդունելու է Զելենսկուն:
Ինչի՞ մասին է պատրաստվում այս անգամ Թրամփը խոսել Զելենսկու հետ: Հազիվ թե Կիեւին «Տոմահավկ» հրթիռներ տալու, նաեւ հաշվի առնելով Մեդվեդեւի միջոցով Մոսկվայի հստակ, միանշանակ պատասխանը, որը, ասենք, ի սկզբանե էլ պարզ էր: Այսպես, ըստ Մեդվեդեւի՝ նախ եթե «Տոմահավկ» հրթիռները մատակարարվեն Ուկրաինային, ապա դրա օգտագործողը չի լինի Կիեւը, այլ կլինի Միացյալ Նահանգները: Ու սրանից բխող ամենագլխավոր միտքը. «Հարյուր անգամ ասվել է, նույնիսկ աստղաշերտավոր համազգեստով մարդու համար հասկանալի ձեւով, որ անհնար է տարբերակել միջուկային «Տոմահավկ» հրթիռը թռիչքի ժամանակ սովորականից։ Դրանք արձակողը կլինի ոչ թե Բանդերայի Կիեւը, այլ Միացյալ Նահանգները։ Կարդացեք՝ Թրամփը։ Ինչպե՞ս պետք է արձագանքենք Ռուսաստանին։ Հենց այդպես»:
Իմաստը միանշանակ է. «Տոմահավկ»-ի ցանկացած արձակում Ռուսաստանը պարզապես ստիպված կլինի ընկալել` որպես երկրի դեմ միջուկային հարձակում. հրթիռն այդ պահին ունի միջուկային մարտագլխիկ, թե՝ ոչ, «անհնար է տարբերակել»: Ըստ այդմ, միջուկային մարտագլխիկ կրելու ունակ ցանկացած հրթիռի հայտնվելը ընկալվում է` որպես միջուկային հարված: Իսկ հարված հասցնող, էս գլխից է բացատրվում, Մոսկվան կհամարի ԱՄՆ-ին: Հետեւանքները լինելու են մեխանիկորեն՝ ըստ ռազմական դոկտրինի պարտադրանքի: Այն է՝ դեպի Ռուսաստան «Տոմահավկ»-ի թռիչքի փաստը ֆիքսվելուն պես կհասցվի պատասխան հարվածը: Ընդ որում, ուղղված ինչպես արձակման գոտուն, այնպես էլ՝ արձակողին, որը, կրկնենք, Մոսկվան կհամարի Վաշինգտոնին:
Սրանից պարզ բացատրություն չի լինում. այն պահին, երբ Թրամփը կհայտարարի Կիեւին «Տոմահավկ» հրթիռներ տալու մասին, Ռուսաստանը դա կընկալի որպես միջուկային հարձակման ռեալ սպառնալիք՝ թիմ 1 պատրաստության բերելով իր ստրատեգիական ուժերը, ինչը նույնպես միջուկային դոկտրինի պարտադրանք է: Իսկ այն պահին, երբ կֆիքսվի այդ հրթիռի թռիչքը, կրկնենք, կհետեւի պատասխան հարված: Եվ, իհարկե, այս նյուանսներին Թրամփը, որպես «միջուկային ճամպրուկի» կրող, տիրապետում է բոլորից էլ լավ: Այսինքն, ենթադրել, թե նա Կիեւին «Տոմահավկ»-ներ տալու մասին պարբերաբար խոսում է Մոսկվային վախեցնելու համար, միամտություն է: Աքսիոմա է, Կիեւին «Տոմահավկ»-ներ տալը նույնքան մահացու վտանգ է Վաշինգտոնի համար, որքան Մոսկվայի, դա Երրորդ համաշխարհային պատերազմ է, եւ նման բաներով աշխարհի երկու առաջատար երկրները հաստատ միմյանց չեն վախեցնի:
Այդ դեպքում, Թրամփն ինչո՞ւ է մի գլուխ խոսում «Տոմահավկ»-ների մասին, եթե ոչ ռուսներին վախեցնելու: Կարող են տարբեր պատասխաններ լինել. Զելենսկու հետ է խաղում, կամ գլոբալիստների, թե ուզում եք «Տոմահավկ»-նե՞ր տամ Կիեւին, «տալիս» եմ, տեսնեմ ինչ եք այդ ժամանակ անելու:
Կարճ ասած, եթե իրոք նա այս շաբաթվա ընթացքում պատրաստվում է հանդիպել Զելենսկու հետ, ապա հաստատ «Տոմահավկ»-ների կամ սպառազինության այլ տեսակներ Կիեւին տալու մասին չէ, որ խոսելու են: Վաշինգտոնն արդեն տվել է կամ տալիս է այն ամենը, ինչը կարող էր, ու հասել է այն սահմանագծին, որից այն կողմ արդեն Երրորդ համաշխարհայինն է: Ու չնայած այդ ողջ տրամադրվածին, ուկրաինական պատերազմի ընթացքն այն փուլում է, որ ռուսական ուժերն արդեն պատրաստվում են մի շարք ուղղություններում (Զապորոժիե, հարավային Դնեպրոպետրովսկ, Պոկրովսկ-Դոբրոպոլե, Հյուսիսային Դոնբաս, Խարկովի մարզ) դուրս գալ օպերատիվ տիրույթ: Իսկ այդ դեպքում առնվազն մինչեւ Դնեպր գետն ու հարավում՝ մինչեւ Օդեսա-Մերձդնեստր հատված ռուսական բանակին կանգնեցնելու հեռանկարները դառնում են չափազանց մշուշոտ: Այսինքն, Արեւմուտքի եւ, մասնավորապես, ԱՄՆ-ի համար չափազանց մեծացել է ռիսկը, որ արդեն մոտակա ամիսներին պատերազմի ելքը կարող է որոշվել ռազմաճակատում, որի դեպքում համարժեքորեն նվազելու է նույն Արեւմուտքի՝ քաղաքական միջամտության հնարավորությունը:
Այսպիսով, ստեղծվել է մոտավորապես նման իրողություն: Կա´մ այս պահին պետք է կանգնեցնել պատերազմը՝ Մոսկվային տալով այն, որին նա դեռ Ալյասկայում համաձայն էր, բայց միգուցե արդեն ավելին պահանջի, կա´մ վաղն արդեն կարող է նաեւ դրա հնարավորությունը չլինել: Այսինքն, անկախ այն բանից, թե հրապարակային դաշտում ինչ է ներկայացվելու, բայց որ հենց այս մոտեցումն է Թրամփը դնելու Զելենսկու հնարավոր հանդիպման հիմքում, դա ամենահավանական տարբերակն է թվում:
Ու մյուս կողմից, Զելենսկու համար եւս նկարագրված ռազմաճակատային իրողություններն արդեն էապես նվազեցրել են այն քաղաքական մանեւրականությունը, որն ուներ դեռ, ասենք, մեկ ամիս առաջ, երբ դեռ իր հիմնական ստորաբաժանումները չէր նետել, ինչպես ուկրաինացիներն են ասում, «Պոկրովսկի ջրապտույտում» անհետանալու: Այն դեպքում, երբ առանց այդ էլ միայն այս տարվա ընթացքում ուկրաինական բանակը դասալքել է մոտ 300 հազարի կարգի մարդ: Ու դրան էլ գումարած, ռուսներն արագորեն զրոյացնում են ուկրաինական էներգետիկան, գազային համակարգը, կարեւոր կոմունիկացիոն հանգույցները, երկաթուղին՝ շարժակազմերով հանդերձ, որն արդեն այս ձմեռային ամիսներին կարող է բերել ներուկրաինական կատաստրոֆիկ վիճակի եւ ներքին անցումների: Ու այդ հեռանկարներն աչքի առաջ ունենալով, եթե հերթական անգամ նվազեցնի զորակոչային տարիքն ու փորձի այդկերպ կայունացնել բանակը, ապա ներքին ցնցումները կարող են դառնալ անխուսափելի:
Ահա, մոտավորապես այս իրավիճակում է, որ Թրամփը վերսկսում է ամեն կերպ Ուկրաինայում պատերազմը դադարեցնելու հարցով ակտիվությունը: Հնարավորություն, իհարկե, կա: Բայց այդ դեպքում պետք է շատ ավելի լուրջ պայմանավորվածությունների գնալ Մոսկվայի հետ, քան անգամ այն մակարդակը, որը կար Ալյասկայի բանակցություններում: Ընդ որում, խոսքը ոչ թե միայն Ուկրաինայի, այլ՝ համակողմանի պայմանավորվածությունների մասին է:
