Ալիեվն իրոք Պուտինի հետ հաշտվելու լուրջ պատճառներ ունի

­Չէ, ինչ էլ ա­սեք, Նի­կոլ Փա­շին­յա­նի վի­ճա­կը վի­ճակ չէ: Հա­զիվ Բր­յու­սել էր հա­սել, «եվ­րոպա­յա­վա­յել» ար­տա­հայ­տութ­յուն տվել դեմ­քին, ու հայտ­նի դար­ձավ, որ այն­տե­ղից կմեկ­նի Տա­ջիկս­տան՝ մաս­նակ­ցե­լու ԱՊՀ ա­ռաջ­նորդ­նե­րի գա­գաթ­ա­ժո­ղո­վին: Պու­տինն էլ է այն­տեղ, ու հի­մա պատ­կե­րաց­րեք, թե ինչ ա­րա­գութ­յամբ դեմ­քի այդ «եվ­րո­պա­յա­վա­յել» ար­տա­հայ­տութ­յու­նից պետք է անց­նել «ռու­սավա­յե­լին»:

Չ­նա­յած, գո­նե մեկ «լավ բան» Տա­ջիկս­տա­նում կա. Ա­լիեւն էլ է այն­տեղ լի­նե­լու: Հեյ­դա­րո­վիչն էլ օ­րերս դեմ­քի «թուր­քա­վա­յել» ար­տա­հա­յտությամբ էր, կա­րե­լի է ա­սել՝ «ա­մե­նաթ­ուր­քա­վայ­ել», քանի որ ըն­դու­նել էր Թ­յուր­քա­կան կազ­մա­կեր­պութ­յան գա­գա­թա­ժո­ղո­վը, որ­տեղ կոչ ա­րեց հա­մա­տեղ զո­րա­վար­ժութ­յու­ններ ան­ցկաց­նել Ադր­բե­ջա­նում: Ու դրա­նից հե­տո ոչ միայն ԱՊՀ ա­ռաջ­նորդ­նե­րի նիս­տին է մաս­նակ­ցե­լու, այն նաեւ հան­դի­պում է Պու­տի­նի հետ. պետք է, չէ՞ իր հեր­թին ա­րա­գո­րեն «ռու­սա­վա­յել» դեմ­քի անց­նի, կա­րող է Նի­կո­լի հետ փոր­ձի փո­խա­նա­կում անց­կաց­նել:

Չ­նա­յած, Նի­կո­լը պետք է որ մի փոքր Ա­լիե­ւից «նե­ղա­ցած լի­նի»: Մի ամ­բողջ ՄԱԿ-ի ամ­բիո­նից գո­ռում էր, թե հե­րիք է «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» ա­սեք, զզվեց­րիք: Հե­տո Ա­լիե­ւին տես­նե­լու, իր այդ «վրդովմուն­քը» ան­ձամբ փո­խան­ցե­լու ա­ռիթ ե­ղավ: Բայց Հեյ­դա­րո­վի­չի հեչ վե­ջը չէ՝ բե­րեց, ու «Զան­գե­զու­րի մի­ջանց­քը» մտցրեց Թ­յուր­քա­կան կազ­մա­կեր­պութ­յան գա­գա­թա­ժո­ղո­վի եզ­րա­փա­կիչ հայ­տա­րա­րութ­յուն: Ու դա քիչ էր, Բայ­րա­մովն էլ նո­րից ՀՀ Սահ­մա­նադ­րութ­յու­նը փո­խել է պա­հան­ջում, թե այ­լա­պես ոչ մի «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր»: Ընդ ո­րում, ի­րենք տեր­մի­նա­բա­նութ­յամբ՝ «Զան­գե­զու­րի մի­ջանց­քը» կա­պե­լով նո­րից «Մի­ջին մի­ջանց­քի» կամ «Թ­յուր­քա­կան մի­ջանց­քի» գա­ղա­փա­րին՝ որ­պես դրա մաս­նիկ: Կարճ ա­սած, որ ինչ ստո­րագր­վել է Վա­շինգ­տոն­ում, մի կողմ, կա­րե­ւո­րը «Թ­յուր­քա­կան մի­ջանցքն» ու դրա կցորդ «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցքն» է, որ դրա­նով թուր­քե­րը գնան Ադր­բե­ջան՝ զո­րա­վարժանք­նե­րի: Ու դա, ան­կախ նրա­նից, թե Նի­կոլն օր­վա մեջ քա­նի ան­գամ «խա­ղա­ղութ­յուն» կգո­ռա:

Ա­հա այն ֆո­նը, ո­րը ստեղծ­վել է ԱՊՀ այս գա­գա­թա­ժո­ղո­վի շե­մին: Բայց միայն այն, որ դրա­նից եր­կու օր ա­ռաջ հայ­տա­րար­վեց, որ Ա­լիե­ւը զան­գա­հա­րել է Պու­տի­նին, ա­պա, որ նրանք հան­դի­պե­լու են, կա­րող է նաեւ ընդ­հա­նուր ի­րա­վի­ճա­կի փո­փո­խութ­յուն դառ­նալ: Հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ, որ դեռ միայն վեր­ջերս՝ ՇՀԿ-ի գա­գա­թա­ժո­ղո­վի շրջա­նակ­նե­րում, թեեւ ադր­բե­ջա­նա­կան կող­մը շատ ջա­նաց, բայց նման հան­դի­պում չկա­րո­ղա­ցան կազ­մա­կեր­պել: Ու­րեմն, հի­մա ինչ-որ բան փոխ­վել է:

­Մի շարք տե­սա­նե­լի փո­փո­խութ­յուն­ներ, ի­հար­կե, կան: Նախ, ա­մե­նա­կա­րե­ւոր­նե­րից: Մինչ այս բրի­տա­նա­կան MI6-ը ղե­կա­վա­րում էր Ռի­չարդ Մու­րը, որն էլ համար­վում էր հա­րավ­կով­կաս­յան բո­լոր հայտ­նի խա­ղե­րի հիմ­նա­կան ջա­տա­գովն ու կազ­մա­կեր­պի­չը: Նա հե­ռա­ցել է, իսկ MI6-ի նոր ղե­կա­վա­րութ­յան հա­մար շատ ա­վե­լի ա­ռաջ­նա­յին է չի­նա­կան ուղ­ղութ­յու­նը: Այ­սինքն, այս­տեղ ար­դեն լուրջ գոր­ծո­նի փո­փո­խութ­յուն կա:

Երկ­րոր­դը: Կա­րե­լի է ար­դեն ակն­հայտ ա­սել, որ Ի­րա­նի մի մասն Ա­լիե­ւին նվի­րե­լու օ­պե­րա­ցիան չաշ­խա­տեց: Ա­վե­լին, Թ­րամփն ակն­հայ­տո­րեն աշ­խա­տում է Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քում հե­տա­գա թե­ժա­ցում­նե­րը կանգ­նեց­նել՝ ու­նե­նա­լով շատ ա­վե­լի ա­ռաջ­նա­յին խնդիր­ներ: Ու նույն գոր­ծո­նը կա­րող է նաեւ հան­գեց­նել ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի հան­գու­ցա­լուծ­ման հար­ցում: Այդ եր­կու դե­տալն էլ Ա­լիե­ւի հա­մար խթան են՝ ռու­սա­կան ուղ­ղութ­յամբ լար­վա­ծութ­յու­նը գո­նե թու­լաց­նե­լու հա­մար:

­Հա­ջոր­դը. Ադր­բե­ջա­նի ուղ­ղութ­յամբ Մոսկ­վա­յի ճնշում­նե­րը ոչ միայն կանգ չեն առ­նում, այլ շա­րու­նա­կում են միայն խո­րա­նալ: Միա­ժա­մա­նակ Ի­րա­նը սկսում է կա­մաց-կա­մաց Հեյ­դա­րո­վի­չին կա­պել Ռայի­սիի սպա­նութ­յան հետ: Հան­րա­գու­մա­րում, Ռու­սաս­տա­նում միան­գա­մայն ակ­տիվ է ընդ­հուպ՝ Ադր­բե­ջա­նում ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղութ­յու­ննե­րի հար­ցը: Ու ե­թե չկա Ի­րա­նի հաշ­վին տա­րածք­ներ ընդ­լայ­նե­լու այդ­քան հրա­պու­րիչ հե­ռան­կա­րը, իսկ ա­պա­գան գնա­լով միայն մշու­շոտ է դառ­նում, ա­պա Ա­լիե­ւի հա­մար Պու­տի­նի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը կար­գա­վո­րե­լը դառ­նում է գործ­նա­կա­նում միակ տար­բե­րակ:

Այլ հարց է, թե ինչ սպա­սե­լիք­նե­րով Պու­տի­նը հա­մա­ձայն­եց հան­դի­պել Ա­լիե­ւի հետ: Մինչ հան­դի­պու­մը Պես­կո­վը մեկ­նա­բա­նել էր՝ «Կա­յա­նա­լիք հան­դիպ­ման փաս­տը խո­սում է եր­կու ա­ռաջ­նորդ­նե­րի՝ բո­լոր հրա­տապ հար­ցե­րը քննար­կե­լու մտադ­րութ­յան մա­սին»: Իսկ ա­վե­լի ռեալ, Ա­լիե­ւը պետք է ո­րո­շի՝ ո՞ր աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան դաշ­տում է մնում, եւ դա, ի­հար­կե, գա­լիս-հաս­նում է նաեւ հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան թե­մա­տի­կա­յին ու, ի­հար­կե, նաեւ «Թ­րամ­փի ու­ղու» պատ­մութ­յա­նը: Իսկ այն, որ Նի­կոլն էլ է այն­տեղ, դա ե­րե­ւի կօգ­նի: Ա­մեն դեպ­քում, թե ինչ փո­փո­խութ­յուն­նե­րի կտա­նի Պու­տի­նի եւ Ա­լիե­ւի հան­դի­պու­մը, դեռ չշտա­պենք են­թադ­րութ­յուն­նե­րում՝ սպա­սե­լով զար­գա­ցում­նե­րին:

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝