Տեսնես հիմա՞ ինչու Նիկոլն ու Ալիեվը որոշեցին հանդիպել

Այս օ­րե­րին կա­րե­լի է նկա­տել նաեւ, որ Թ­րամ­փը փոր­ձում է ա­րա­գաց­ված լու­ծում­ներ գտնել նաեւ Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քի հետ կապ­ված (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=324344&l=am): Դա կա­րե­լի է հաս­կա­նալ. ե­թե Վա­շինգ­տո­նի հա­մար հիմ­նա­կան ա­ռաջ­նա­հեր­թութ­յուն­ներ են մնում ներ­քին խնդիր­ներն ու չի­նա­կան ուղ­ղութ­յու­նը, դա հու­շում է, որ Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւելքն այն հիմ­նա­կան բա­լաստ­նե­րից մեկն է, ո­րից պետք է հնա­րա­վո­րինս շուտ ա­զատ­վել: Ի­հար­կե, այդ տրա­մա­բա­նութ­յան մեջ պետք է տես­նել Գա­զա­յի խնդրի կար­գա­վոր­ման այն ծրա­գի­րը, ո­րը Թ­րամ­փը ներ­կա­յաց­րեց օ­րերս, եւ ո­րի հետ շտա­պե­ց հա­մա­ձայն­ել տա­րա­ծաշր­ջա­նի ա­ռանց­քա­յին երկր­նե­րի հիմ­նա­կան մա­սը: Բայց ՀԱՄԱՍ-ը մեր­ժում է այդ ծրա­գի­րը, ո­րը նա­խա­տե­սում  է այս խմբա­վոր­ման զի­նա­թա­փում, եւ հար­ցը, թե Թ­րամ­փի ա­ռա­ջար­կը կստա­նա՞ ըն­թացք, այդ թվում՝ կու­նե­նա՞ ռազ­մա­կան պար­տադ­րան­քի տեսք, դեռ մնում է օ­դից կախ­ված:

­Բայց, ա­մեն դեպ­քում, ԱՄՆ-ն նաեւ պաշ­տո­նա­պես հայ­տա­րա­րում է Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւե­լքում ու­նե­ցած ռազ­մա­կան կոն­տին­գեն­տը հնա­րա­վո­րինս շուտ կրճա­տե­լու մա­սին, ին­չը, թե­րեւս, այն տրա­մա­բա­նութ­յան մեջ է, ո­րը ներ­կա­յաց­վեց ա­մե­րիկ­յան գե­նե­րա­լի­տե­տի` օ­րերս տե­ղի ու­նե­ցած հա­վա­քի ժա­մա­նակ:

Այս­տեղ, սա­կայն, ի­հար­կե, նաեւ Հա­յաս­տա­նին վե­րա­բե­րող ա­ռան­ցքա­յին հարց կա: Ե­թե Թրամփն ի­րոք սկսի ա­մե­րիկ­յան ու­ժե­րը կամ դրանց ո­րո­շա­կի մա­սը տա­րա­ծաշր­ջա­նից դուրս բե­րել, այդ դեպ­քում ինչ­պե՞ս է ա­պա­հո­վե­լու «Թ­րամ­փի ու­ղի» կոչ­ված մի­ջանց­քի անվ­տան­գութ­յու­նը, ե­թե, ի­հար­կե, այդ մի­ջանցքն, ի վեր­ջո, կա­ռու­ցի: Հա­շվի առ­նե­լով, որ տա­րա­ծաշր­ջա­նում ներ­կա ու­ժա­յին բա­լանսն ար­դեն իսկ այդ հար­ցը պա­հում է օ­րա­կար­գում: Ըստ այդմ, արդ­յոք դրա հետ չի կապ­ված «Թ­րամ­փի ու­ղու» հետ կապ­ված աշ­խա­տանք­նե­րի բա­ցա­կա­յութ­յու­նը, ո­րի մա­սին օ­րերս տրտնջում էր Նի­կոլ Փա­շին­յա­նը: Կամ, երբ ա­մե­րիկ­ա­ցի­նե­րը մեծ շոո­ւով այդ թուղ­թը ստո­րագ­րե­ցին, ու հի­մա զար­գա­ցում­ներ չկան, եւ չգի­տես էլ, թե երբ կլի­նեն, դա եւս մեկ ազ­դակ չէ՞, որ Նի­կո­լի այդ­քան քա­րո­զած «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նագ­րի» նա­խաս­տո­րագ­րու­մը, Ա­լիե­ւի հետ մինչ այդ ու­նե­ցած այլ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րի օ­րի­նա­կով կտե­ղա­փոխ­վի «բա­րի ցան­կութ­յուն­նե­րի» թղթա­պա­նակ՝ նո­րից նույն ա­նո­րոշ վի­ճա­կի բե­րե­լով հայ-ադր­բե­ջա­նա­կան թե­ման, ո­րը կար Վա­շինգ­տո­նից ա­ռաջ:

­Մի­գու­ցե հենց սա՞ էր Կո­պեն­հա­գե­նում՝ Եվ­րո­պա­կան քա­ղա­քա­կան հա­մայն­քի 7-րդ գա­գաթ­ա­ժո­ղո­վի շրջա­նակ­նե­րում ե­րեկ կա­յա­ցած Նի­կո­լի եւ Ա­լիե­ւի մի փոքր անս­պա­սե­լի հանդիպ­ման ի­մաս­տը: Խո­շոր հաշ­վով, ան­հաս­կա­նա­լի է, թե ին­չից են խո­սել Նի­կոլն ու Ա­լիե­ւը, ինչ­պես դրա­նից ոչ շատ ա­ռաջ՝ Միր­զո­յան Ա­րոն եւ Բայ­րա­մո­վը: Ա­լիե­ւի պայ­մա­նը հստակ է՝ նախ փո­խեք Սահ­մա­նադ­րութ­յու­նը, ա­պա պայ­մա­նա­գի­րը կստո­րագ­րենք: Ու այն­քան է դրա մա­սին խո­սել, որ հետ քաշ­վե­լը կդառ­նա հե­ղի­նա­կութ­յան հար­ված: Նի­կոլն էլ իր հեր­թին է մի հա­զար ան­գամ պա­տաս­խա­նել՝ չեմ կա­րող, ընտ­րութ­յուն­նե­րից հե­տո՝ մի­գու­ցե: Մ­նա­ցած ա­մեն ին­չը, ե­թե ար­դեն նա­խաս­տո­րագ­րել են, պետք է հաս­տատ­ված, հա­մա­ձայ­նեց­ված լի­նի. խո­սե­լու բան պար­զա­պես չկա:

Ե­թե միայն հաշ­վի չառ­նենք նոր ի­րո­ղութ­յուն­նե­րը: Այ­սինքն, մի կող­մից, եր­կու­սով ըն­դա­մե­նը ա­մի­սու­կես ա­ռաջ Թ­րամ­փին էին հա­վա­տար­մութ­յան եր­դում տա­լիս, թեեւ ԱՄՆ ա­ռաջ­նորդն ար­դեն այդ­քան էլ «լավ չի հի­շում» թե ում հետ է հան­դի­պել եւ ին­չի հա­մար: Մ­յուս կող­մից, նույն Թ­րամ­փը փաս­տա­ցի «պա­տե­րազմ» է հայ­տա­րա­րում լի­բե­րա­լա­կան «ար­ժե­հա­մա­կար­գին», ո­րը միան­շա­նակ ցույց է տա­լիս՝ ա­րեւմտ­յան աշ­խար­հում կա ար­դեն ի­րար հետ «պա­տե­րազ­մող» եր­կու բե­ւեռ, ո­րոնք ուր որ է, կսկսեն մնա­ցած աշ­խար­հի հետ խո­սել «կամ-կամ» սկզբուն­քով: Կոնկ­րետ դեպ­քում ո՞ւմ հետ է Ա­լիե­ւը, եւ որ էլ ա­վե­լի սուր է դրվե­լու՝ Նի­կո­լը: Այն է, այդ «կամ-կամ»-ի պա­րա­գա­յում է՞լ են շա­րու­նա­կե­լու «Թ­րամ­փի ու­ղուց» խո­սել, թե՞ պետք է շրջվեն մյուս «կամ»-ի՝ գլո­բա­լիստ­նե­րի կող­մը, ա­վե­լի ճիշտ՝ ի­րենց գոր­ծե­րը նրանց հետ բռնեն, այն է, կրկնենք, Թ­րամ­փի հետ ստո­րագ­րած թղթե­րը տե­ղա­փո­խեն «բա­րի ցան­կութ­յուն­նե­րի» թղթա­պա­նակ:

Իսկ ընդ­հան­րա­կան ի­մաս­տով, ի­հար­կե, Կո­պեն­հա­գե­նում Նի­կոլն ու Ա­լիե­ւը, բա­ցի փո­խա­դարձ հար­ցե­րից, նախ պետք է գլուխ հա­նեն, թե որ ուղ­ղութ­յամբ է ա­րեւմտ­յան ա­շխար­հը զար­գա­նա­լու, որն էլ նրանց հե­տա­գա քայ­լե­րի ու­ղին կդառ­նա: Այ­սինքն, մաս­նա­վո­րա­պես այդ նույն հա­վա­քում ի՞նչ պա­տաս­խան են պատ­րաս­տում եվ­րո­պա­ցի­նե­րը՝ ընդ­դեմ Թ­րամ­փի, կամ մի­գու­ցե կո­րո­շեն միան­գա­մից հանձն­վե՞լ, թեեւ դա քիչ հնա­րա­վոր է:

Ի­հար­կե, սա էլ դեռ ամ­բող­ջը չէ, հաշ­վի առ­նե­լով, որ Նի­կոլն իր ողջ ա­րեւմ­տա­մո­լա­կան հայ­տա­րա­րութ­յու­ննե­րով հան­դերձ, ո­րոնք վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս այդ­քան հա­ճա­խա­կի են դար­ձել, չի մո­ռա­նում նաեւ մեկ-մեկ «հար­գե­լի Վլադի­միր Վլադի­մի­րովի­չին» այ­ցի գնալ՝ ցույց տա­լով, որ բա­ցի ա­րեւմտ­յան եր­կու «ա­թո­ռից», կա նաեւ ռու­սա­կան «ա­թո­ռը»: Ու ա­սել, թե Ա­լիե­ւը, իր ներ­կա­յիս ընդգծ­ված ռու­սատ­յա­ցութ­յամբ հան­դերձ, իր հեր­թին ռու­սա­կան «ա­թո­ռի» փաս­տը լիո­վին հա­նել է օ­րա­կար­գից, միամ­տութ­յուն կլի­նի:

­Մի խոս­քով, շատ խա­ռը վի­ճակ է, այդ­պես էլ դեռ չեն կա­րո­ղա­նում վերջ­նա­կա­նա­պես կողմ­նո­րոշ­վել, թե որ մի «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գի­րը», եւ որ ա­մե­նա­կա­րե­ւորն է՝ որ­տեղ են ստո­րագ­րե­լու, որ կամ ինչ ան­վամբ «մի­ջանցք» են բա­ցե­լու: Միայն թե Նի­կո­լը շտա­պե­լու խնդիր ու­նի. մի ամ­բողջ շոու է սար­քել, թե էս է, «խա­ղա­ղութ­յուն» եմ բե­րում: Ու ե­թե մին­չեւ գո­նե գա­լիք տա­րես­կիզբ վերջ­նա­կան ստո­րագ­րած թուղթ ձեռ­քին չու­նե­նա, ամ­բողջ ներ­կա­յա­ցու­մը կա­րող է ձա­խող­վել:

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝