ԱՄՆ-ն պարզապես արդեն ստիպված է լուծել Ռուսաստանի հետ հարցերը

Այն, որ «Թ­րամ­փի մի­ջանցք» կոչ­վա­ծը (Տես նաեւ https://iravunk.com/?p=324188&l=am), Ա­րե­ւելք-Ա­րեւ­մուտք ուղղ­վա­ծութ­յան նա­խագ­ծի բաղ­կա­ցու­ցիչ, մեծ բիզ­նե­սի տե­սանկ­յու­նից բա­նի պետք չէ, ի սկզբա­նե էր պարզ: Սահ­մա­նա­փակ ծա­վալ­ներ, ի­հար­կե, հնա­րա­վոր են, ա­սենք «Թ­յուր­քա­կան աշ­խար­հի» մասշ­տաբ­նե­րով: Սա­կայն այս դեպ­քում էլ պետք է հաշ­վի առ­նել ռուս-ի­րա­նակ­ան գոր­ծո­նը Կաս­պից ծո­վում: Բայց այդ դեպ­քում Թ­րամ­փի ին­չի՞ն է պետք նման «մի­ջանց­քը»: Չ­նա­յած, ե­թե գոր­ծը տե­ղից դեռ չի շարժվում, դա ըն­դա­մե­նը ստո­րագր­ված թուղթ է, ու­րիշ ո­չինչ:

Ի­հար­կե, խոսքն այն մա­սին է, որ այդ նա­խագ­ծով փոր­ձեն շրջան­ցել Ռու­սաս­տա­նը եւ Ի­րա­նը: Ն­րանց մաս­նակ­ցութ­յամբ, նա­խա­գի­ծը, ի­հար­կե, կաշ­խա­տի: Բայց այս դեպ­քում էլ, ե­թե լի­նեն պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յու­ններ Մոսկ­վա­յի եւ Վա­շինգ­տո­նի մի­ջեւ, ինչ­պես նաեւ լու­ծում­ներ Ի­րա­նի ուղ­ղութ­յամբ: Այ­սինքն` շա­րու­նա­կում է հիմ­նա­կան հարց մնալ, թե Մոսկ­վան եւ Վա­շինգ­տո­նը, ի վեր­ջո, կգա՞ն գլո­բալ հա­մա­ձայ­նութ­յուն­նե­րի:

­Ռուս-ա­մե­րիկ­յան թե­մա­յով ու­շագ­րավ տե­ղե­կատ­վութ­յուն հայտն­վեց: Այս­պես, Թ­րամ­փի հա­տուկ դես­պա­նորդ Ո­ւիտ­կո­ֆը, ով զբաղ­վում էր Մոսկ­վա­յի եւ Վա­շինգ­տո­նի մի­ջեւ բա­նակ­ցութ­յու­նն­երով, կա­րող է լքել իր պաշ­տո­նը տա­րե­վեր­ջին: Ո­ւիտ­կոֆն աշ­խա­տում էր նաեւ Գա­զա­յի հար­ցի վրա, այդ ուղ­ղութ­յամբ, նման է, որ նա­խօ­րեին Թ­րամ­փի ներ­կա­յաց­րած կար­գա­վոր­ման ծրա­գի­րը կա­րող է հան­գու­ցա­լու­ծում դառ­նալ, ու, թե­րեւս, դա էլ հիմք դար­ձավ նրա հե­ռա­նա­լու մա­սին խո­սակ­ցութ­յուն­նե­րին: Բայց ե­թե ի­րոք հե­ռա­նում է, նշա­նա­կո՞ւմ է դա, որ չե­ղարկ­վում են նրա մաս­նակ­ցութ­յամբ ձեռքբեր­ված ռուս-ա­մե­րիկ­յան պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րը: Թե՞ հաշ­վար­կը նրա վրա է, որ մին­չեւ տա­րե­վերջ կլի­նեն այն­պի­սի զար­գա­ցում­ներ, ո­րոնց պա­րա­գա­յում Ո­ւիտ­կո­ֆի մաս­նակ­ցութ­յունն ար­դեն էա­կան չի լի­նի:

­Թե­րեւս, այս բո­լոր հար­ցե­րի ա­նուղ­ղա­կի պա­տաս­խա­նը կա­րող է տալ այն ան­նա­խա­դեպ մի­ջո­ցա­ռու­մը, ո­րը ե­րեկ տե­ղի ու­նե­ցավ Պեն­տա­գո­նում: Այն է՝ պաշտ­պա­նութ­յան նա­խա­րար Հեգ­սե­թի հրա­մա­նով աշ­խար­հի բո­լոր հատ­ված­նե­րից Պեն­տա­գոն էին հրա­վիր­վել ա­մեն­րիկ­յան ա­ռանց­քա­յին գե­նե­րալ­նե­րը: Իսկ նման հա­վա­քի ան­նա­խա­դե­պութ­յու­նը էն գլխից էր հու­շում, որ խոս­քը նույն­քան ան­նա­խա­դեպ ո­րո­շում­ներ կա­յաց­նե­լու մա­սին է: Եվ պա­տա­հա­կան չէր, որ դեռ մինչ հա­վա­քը Washington Post-ը հայ­տնեց, որ նպա­տակը` Պեն­տա­գո­նի նոր գլո­բալ ռազ­մա­վա­րութ­յունը ա­մե­րիկ­յան գե­նե­րա­լի­տե­տին ներ­կա­յաց­նելն է: Ըստ աղբ­յու­րի, խոսքն այն մա­սին է, որ ԱՄՆ-ն կր­ճա­տում է զոր­քե­րի թվա­քա­նա­կը Եվ­րո­պա­յում, ա­սենք նաեւ մյուս բո­լոր հատ­ված­նե­րում: Բա­ցա­ռութ­յամբ, թե­րեւս միայն չի­նա­կան ուղ­ղութ­յու­նից. Չի­նաս­տա­նը մնում է` որ­պես թիվ 1 հա­կա­ռա­կորդ:

Այն, որ Թ­րամ­փը վա­ղուց էր ակ­նար­կում նման ո­րոշ­ման մա­սին, հայտ­նի բան է: Ի­մաս­տը սա է. հին ռազ­մա­վա­րութ­յու­նը, ո­րը հիմն­ված էր այն գա­ղա­փա­րի վրա, որ երկ­րի հա­մար լա­վա­գույն պաշտ­պա­նութ­յու­նը ար­տերկ­րում ու­ժեղ ռազ­մա­կան դա­շինք­ներ ստեղ­ծելն ու պահ­պա­նելն է, դար­ձել է ծայ­րա­հեղ ծախ­սա­տար՝ չտա­լով ո­րե­ւէ ռեալ է­ֆեկտ: Թ­րամ­փը կար­ծում է, որ նման ռազ­մա­վա­րութ­յու­նը միայն ԱՄՆ-ին ներ­քա­շում է թան­կար­ժեք պա­տե­րազմ­նե­րի մեջ՝ ներ­քին շա­հե­րը պաշտ­պա­նե­լու փո­խա­րեն: Արդ­յուն­քում՝ հսկա­յա­կան, ար­դեն ան­լու­ծե­լի դար­ձող պե­տա­կան պարտք, բյու­ջեի դե­ֆի­ցիտ, տնտե­սա­կան ան­կում­ներ, ու այս պա­հին էլ ա­մե­րիկ­յան կա­ռա­վա­րութ­յու­նը կանգ­նած է հեր­թա­կան շատ­դաու­նի ա­ռաջ:

­Բայց, ե­թե նաեւ Եվ­րո­պա­յում է ԱՄՆ-ն­ իր ռազ­մա­կան ներ­կա­յութ­յու­նը կրճա­տում հենց այն պա­հին, երբ եվ­րագ­լո­բա­լիստ­նե­րը շա­րու­նա­կում են աղմ­կել «ռու­սա­կան վտան­գի» մա­սին, հի­մա էլ սկսել են հիս­տե­րիա սար­քել, թե ռուս­ներն ա­մեն օր ա­նօ­դա­չու­ներ են ու­ղար­կում եվ­րո­պա­կան տա­րածք­ներ, ա­պա նշա­նա­կում է, որ այդ ա­մե­նին Վա­շինգ­տո­նում պար­զա­պես լուրջ չեն վե­րա­բեր­վում: Իսկ դա, նման է, որ խոր­քում այլ ակ­նարկ ու­նի՝ Ո­ւիտ­կո­ֆը կա­րող է իր գործն ա­վար­տել նաեւ ռու­սա­կան ուղ­ղութ­յամբ՝ մինչ հե­ռա­նա­լը:

Այս­պի­սով, շատ ա­վե­լի լուրջ են դառ­նում Թ­րամ­փի վեր­ջին հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը, թե՝ Ուկ­րաի­նան ե­թե ու­զում է, թող շա­րու­նա­կի կռվել, բայց միայն Եվ­րո­պա­յի, այլ ոչ թե ԱՄՆ-ի օգ­նութ­յամբ: Ու ե­թե ի­րա­կա­նում էլ բա­նը հաս­նի զոր­քե­րը հնա­րա­վո­րինս Եվ­րո­պա­յից հա­նե­լուն, այն է՝ եվ­րագ­լո­բա­լիստ­նե­րին այդ­պես էլ չհա­ջող­վի կան­խել Թ­րամ­փի այդ քայ­լը, ա­պա նրանց հա­մար էլ ուկ­րաի­նա­կան հա­կա­մար­տութ­յու­նը հնա­րա­վո­րինս շուտ կանգ­նեց­նե­լը կա­րող է դառ­նալ միակ տար­բե­րակ:

Ա­մեն դեպ­քում, ի­րո­ղութ­յունն այն է, որ մի քա­նի ճա­կա­տով պա­տե­րազ­մե­լու ԱՄՆ-ի պո­տենց­իալն այդ­պես էլ չի բա­վա­րա­րում: Դ­րա արդ­յուն­քում թիվ 1 հա­կա­ռա­կոր­դի՝ Չի­նաս­տա­նի խնդի­րը ոչ միայն մնում է չլուծ­ված, այլ ա­վե­լին, այս­պես ա­սած՝ չի­նա­կան տեմ­պե­րով զար­գա­ցու­մը Պե­կի­նին ար­դեն հասց­րել է այն սահ­մա­նին, ո­րից այն կողմ նրա հետ հա­կա­մար­տութ­յու­նը հաղ­թե­լու շան­սեր Վա­շինգ­տո­նին այ­լեւս չի մնում: Օ­րի­նակ, վեր­ջին ժա­մա­նակ­ներս Պեն­տա­գո­նից հա­ճախ են լսվում դժգո­հութ­յուն­ներ՝ այլ հա­կա­մար­տութ­յուն­նե­րի պատ­ճա­ռով ռազ­մա­կան պո­տենց­իա­լի շա­րու­նա­կա­կան անկ­ման մա­սին: Այն պա­րա­գա­յում, երբ Չի­նաս­տա­նի պո­տենց­իալն ա­ճում է աչ­քի ա­ռաջ: Ու շատ նման է, որ սա հենց այն պահն է, երբ Վա­շինգ­տո­նը ստիպ­ված է ընտ­րությ­ուն կա­տա­րել՝ ռազ­մա­կան բո­լոր ուղ­ղութ­յու­ննե­րից ո՞րն է նա­խա­պատ­վե­լին, թեեւ այս­տեղ ընտ­րե­լու բան էլ չկա:

Ու ե­թե ըն­դու­նենք, որ ԱՄՆ-ն ի­րա­կա­նում էլ հա­սել է այն ծայ­րա­կե­տին, երբ պար­զա­պես ստիպ­ված է լու­ծել ռուս­նե­րի հետ հա­կա­մար­տութ­յան թե­ման, ա­պա նման լու­ծում­ներ, ի­հար­կե, պետք է ս­պա­սել նաեւ հա­րավ­կով­կաս­յան հար­թա­կում: Ու ան­կախ այն բա­նից՝ Թ­րամ­փը ստո­րագ­րե՞լ է «Թ­րամ­փի ու­ղու» մա­սին պայ­մա­նա­գիր, թե՝ ոչ:

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝