Ինչու հանկարծ Նիկոլը որոշեց ՄԱԿ-ում բողոքել Ալիեվի դեմ

Ա­հա գլոբալ ներկա բարդ ֆո­նին էր (Տես նաեւ https://iravunk.com/?p=324139&l=am), որ Նի­կոլ Փա­շին­յա­նը ո­րո­շեց մեկ­նել Մոսկ­վա, ա­պա՝ Վա­շինգ­տո­ն, հե­տո նաեւ Եվ­րո­պա: Այս աշ­խար­հագ­րութ­յու­նը հու­շում է, որ Նի­կո­լը այս բար­դա­ցող ի­րա­վի­ճա­կից գլուխ հա­նե­լու խնդիր ու­նի: Բայց նաեւ, որ ա­ռանց այս ա­մե­նի էլ կան բազ­մա­կողմ խնդիր­ներ, ո­րոնք բո­լոր ուղ­ղությ­ու­ննե­րից ճնշում են:

­Թե Մոսկ­վա­յում Պու­տի­նի հետ հան­դիպ­ման «փակ» մա­սում ին­չից են խո­սել, դեռ ժա­մա­նակ է պետք գնա­հա­տում­նե­րի հա­մար: Իսկ ա­հա հան­դիպ­ման «բաց» մա­սում ո­րո­շա­կի ազ­դակ­ներ ե­ղան: Մաս­նա­վո­րա­պես, Պու­տի­նը հի­շեց­րեց, որ Հա­յաս­տա­նի հետ ա­ռեւ­տու­րը նվազ­ման փու­լում է. «Ընդ­հա­նուր առ­մամբ, մեր հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը զար­գա­նում են, զար­գա­նում են լավ, գրե­թե 11 մի­լիարդ դո­լա­րի առեւտ­րաշր­ջա­նա­ռութ­յուն ու­նենք…»: Ի պա­տաս­խան, Նի­կո­լը տրտնջաց. «Դուք ընդգ­ծե­ցիք փո­խա­դարձ առեւտ­րաշր­ջա­նա­ռութ­յու­նը, ճիշտ է, այս տա­րի ո­րո­շա­կի ան­կում է նկատ­վում, դա կապ­ված է ո­րոշ գլո­բալ գոր­ծըն­թաց­նե­րի հետ, բայց ես կար­ծում եմ, որ կա հնա­րա­վո­րութ­յուն աշ­խա­տե­լու այդ ուղ­ղութ­յամբ, որ­պես­զի մեր փո­խա­դարձ առեւ­տու­րը շա­րու­նա­կի ա­ճել այն տեմ­պե­րով, ո­րոնք ար­ձա­նագր­վել են 2023-2024 թվա­կան­նե­րին»: Ի­րա­կա­նում, ե­թե դի­վա­նա­գի­տա­կան ժես­տե­րը հա­նում ենք, ա­պա տա­կը մնում է այն «չոր» փաս­տը, որ այս տար­վա ա­ռա­ջին ութ ա­միս­նե­րին Հա­յաս­տա­նի ար­տա­քին ա­ռեւ­տու­րը կրճատ­վել է մոտ 40, ար­տա­հա­նու­մը՝ մոտ 50 տո­կո­սով, ին­չը հիմ­նա­կա­նում Ռու­սաս­տա­նից կամ Ռու­սաս­տան ապ­րանք­ներ ներ­մու­ծում-վե­րար­տա­հա­նում ուղ­ղութ­յամբ խո­րը ան­կում­նե­րի պատ­ճա­ռով է: Սա է Նի­կո­լի ա­սած «ո­րոշ ան­կու­մը», ո­րից հե­տո  փոր­ձում է հաս­կա­նալ՝ ի՞նչ է պետք նախ­կին մա­կար­դա­կը վե­րա­կանգ­նե­լու հա­մար: Իսկ այդ եւ այլ ուղ­ղությ­ուն­նե­րով ինչ է պետ­քը պետք է որ քննարկ­ված լի­նի հան­դիպ­ման «փակ» մա­սում:

­Բայց ե­րե­ւում է, որ այդ «փակ» մա­սը ոչ թե պար­զա­պես ո­գե­ւո­րել, այլ նաեւ «դուխ է տվել» Նի­կո­լին: Ա­մեն դեպ­քում, երբ նա հանդգ­նեց ՄԱԿ-ի ամբ­իո­նից մի փոքր հո­խոր­տալ Ա­լիե­ւի հաս­ցեին, այդ տեսքն ու­նի: Այ­սինքն, սկսե­լով «հին ու բա­րի» խա­ղա­ղութ­յու­նից, ե­կավ-հա­սավ Թ­րամ­փին ու «Թ­րամ­փի մի­ջանց­քը» գո­վեր­գե­լուն, ա­պա, թե՝ պետք է նրան Նո­բել­յան մրցա­նակ տալ: Ու հա­սավ Ա­լիե­ւին, թե. «Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գա­հը, ում հետ ըն­դու­նել ենք Վա­շինգ­տո­նի Հռ­չա­կա­գի­րը, դրա­նից հե­տո մի քա­նի ան­գամ, այդ թվում` այս ամ­բիո­նից, օգ­տա­գոր­ծել է, այս­պես կոչ­ված, «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» ար­տա­հայ­տութ­յու­նը։ Ն­ման ար­տա­հայ­տութ­յուն Վա­շինգ­տո­նում հա­մա­ձայ­նեց­րած փաս­տաթղ­թե­րում չկա, Հա­յաս­տան-Ադր­բե­ջան բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րում կամ փաս­տաթղ­թե­րում եր­բեք չի ե­ղել։ Կար­ծում եմ` ի­մաստ ու­նի, որ ադր­բե­ջան­ցի գոր­ծըն­կերս պար­զա­բա­նի, թե ինչ նկա­տի ու­նի այդ ար­տա­հայ­տութ­յու­նը օգ­տա­գոր­ծե­լով, ո­րով­հե­տեւ հա­յաս­տան­յան ի­րա­կա­նութ­յան մեջ դա ըն­կալ­վում է որ­պես տա­րած­քա­յին պա­հանջ Հա­յաս­տա­նից եւ կոնֆ­լիկ­տա­յին խո­սույ­թի հետ է ա­սո­ցաց­վում… Այդ խո­սույթ­նե­րը խա­ղա­ղութ­յան նկատ­մամբ մարդ­կանց հա­վա­տը չեն մե­ծաց­նում…»: Ա­վե­լին՝ «Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գա­հը տար­բեր ամ­բիոն­նե­րից խո­սում է Հա­յաս­տա­նի` իբր կա­պի­տուլ­յա­ցիա­յի մա­սին»:

­Լավ է, որ կա­րող է գո­նե այս­քա­նը ա­սել Ա­լիե­ւի հաս­ցեին, եւ այս­տեղ է այն հար­ցը, թե դա կապ ու­նի՞ մոս­կով­յան այ­ցի ու ռուս-ադր­բե­ջա­նա­կան վատ­թա­րա­ցող հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի հետ:

­Բայց մյուս կող­մից, ին­չո՞ւ հանկարծ միայն հի­մա Նի­կոլին այդ­պես «զայ­րաց­րեց» «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» աս­վա­ծը, երբ Ա­լիեւն այդ մա­սին խո­սում էր մինչ Վա­շինգ­տո­նի փաս­տաթղ­թե­րի ստո­րագ­րու­մը, այդ ստո­րագ­րու­մից հաշ­ված րո­պե­ներ անց եւ մինչ հի­մա՝ այն ներ­կա­յաց­նե­լով «Մի­ջին մի­ջանց­քի» կամ «Թ­յուր­քա­կան մի­ջանց­քի» բա­ղադ­րիչ: Ի­հար­կե այն, որ Թ­րամ­փը սկսել է հա­ճա­խա­կի մո­ռա­նալ Հա­յաս­տա­նի եւ Ադր­բե­ջա­նի ան­գամ ա­նուն­նե­րը, օ­րերս չէր էլ հի­շում, որ նրանց «հաշ­տեց­րել» է, խո­սվում է այն մա­սին, որ վա­ղը-մյուս օ­րը կա­րող է նաեւ «Թ­րամ­փի ու­ղու» մա­սին «մո­ռա­նալ»: Եվ ե­թե այդ­պես է, իսկ Ա­լիեւն էլ մի գլուխ «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» է մեյ­դան բե­րում, ա­պա կա­րող է Վա­շինգ­տո­նում «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նագ­րի» նա­խաս­տո­րագ­րու­մից բանն այն կողմ չանց­նել: Ու ի՞նչ, պետք է է­լի Մոսկ­վա­յի «փե­շե­րի՞ց կախ­վել»: Չ­նա­յած, դեռ հաս­կա­նալ է պետք, թե գլո­բալ քա­մի­նե­րը դե­պի ուր են փչում…

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝