Ցավոք սրտի այս պահին մենք էլ չենք տեսնում հատուկ այլընտրանք. Արա Պապյան

«ՑԱՎՈՔ ՍՐՏԻ, ԱՅՍ ՊԱՀԻՆ ՄԵՆՔ ԷԼ ՉԵՆՔ ՏԵՍՆՈՒՄ ՀՍՏԱԿ ԱՅԼԸՆՏՐԱՆՔ…»

— Իսկ ինչպե՞ս եք վերաբերվում այն հանգամանքին, որ ԼՀԿ նախագահ, Փաշինյանի հատուկ հանձնարարություններով նախկին դեսպան Էդմոն Մարուքյանին դիտարկում են որպես վարչապետի թեկնածու։

— Ի՞նչ կարող եմ ասել։ Իրականում, այդ դիտարկումները հիմնականում արվում են Աղազարյանի եւ Ասլանյանի կողմից, որոնք հենց նրանք են նրան առաջադրել այդ պաշտոնի համար։ Ես չեմ կարծում, որ կա լայն հասարակական կամ քաղաքական կոնսենսուս այս հարցում։ Ինձ համար կարեւոր է հասկանալ հիմնական ուղերձը, թե ինչի համար է Էդմոն Մարուքյանը մղվում որպես թեկնածու։

Եթե մենք դժգոհ ենք ներկայիս իրավիճակից, մենք հաճախ օգտագործում ենք «ո՛չ նախկին, ո՛չ ներկա» կարգախոսը՝ փորձելով գտնել նոր, թարմ ուժեր, որոնք կարող են փոխել իրավիճակը։ Սակայն սա չի նշանակում, թե անպայման պետք է աջակցենք ցանկացած անձի, ով առաջ է գալիս նոր թեկնածուի կերպարով։ Կարծում եմ՝ պետք է ավելի խորանանք մարդու դիրքորոշումների, սկզբունքայնության եւ անցյալի վրա, քան պարզապես նրա նոր լինելու վրա հիմնվենք։

Մարուքյանի պարագայում ինձ համար կարեւոր է այն հանգամանքը, որ եթե նա սկզբից հենց մնար ընդդիմության դաշտում եւ չաջակցեր Նիկոլ Փաշինյանին, հնարավոր էր, որ նրա թեկնածությունը մեզ համար ավելի ընդունելի լիներ։ Հնարավոր էր նույնիսկ մտածել, որ կկարողանայինք միասին առաջ տանել ինչ-որ կարճաժամկետ, անցումային ծրագիր՝ հիմնված փոխադարձ վստահության վրա։ Բայց իրականությունը ցույց տվեց, որ սկզբում Մարուքյանն ակտիվ համագործակցել է Նիկոլ Փաշինյանի հետ։ Եվ երբ համագործակցությունը սկսեց ձախողվել, փոխարենը նրա կողմից սկսվեց առանձին խաղ խաղալ։ Դա, իմ կարծիքով, չի համապատասխանում ազնվության չափանիշներին, որը շատ կարեւոր է մեր պայքարում։

Մենք պետք է ճանաչենք, որ քաղաքական պայքարի ընթացքում ազնվությունն ու սկզբունքայնությունը ոչ թե զուտ գեղեցիկ խոսքեր են, այլ հիմնական չափանիշներ, որոնք առանձնացնում են իսկական առաջնորդներին։ Իսկ ես չեմ տեսնում, որ Էդմոն Մարուքյանն այս չափանիշներին լիովին համապատասխանի։

Այս պարագայում բնական հարց է առաջանում՝ եթե ոչ նա, ապա ո՞վ է պատրաստ առաջնորդել եւ փոխել իրավիճակը։ Ցավոք սրտի, այս պահին մենք էլ չենք տեսնում հստակ այլընտրանք։ Սա քաղաքականության այս փուլում ընդհանուր խնդիր է։ Մի կողմից մենք չենք գտնում վստահելի, սկզբունքային դեմքեր, մյուս կողմից էլ շատերը մեզ չեն տեսնում որպես իրենց ընտրության աջակցողներ։ Այս ամբողջ մթնոլորտն է, որ որոշ չափով կաշկանդում է նաեւ հանրային տրամադրությունները։

Մեր ժողովրդի քաղաքական մտածողությունը հաճախ է փոխվում՝ տարիների ընթացքում, ինչը բնական է, եւ երբեմն դա նաեւ առողջ դինամիկա է։ Սակայն, երբ մարդիկ շատ արագ՝ ամիսների ընթացքում փոխում են իրենց դիրքորոշումները, այդպիսի արագ փոփոխությունները կարող են ցույց տալ որոշակի անկայունություն կամ ոչ բոլորովին ազնիվ մոտեցում։ Այդ պատճառով նման երեւույթներն ինձ զգուշավորության են դրդում։ Չեմ ուզում արագ դատողություններ անել, բայց զգուշավոր լինելը՝ քաղաքականության մեջ, շատ կարեւոր է, որպեսզի չմոլորվենք։

Այսպիսով, իրավիճակն այս պահին մի քիչ անորոշ է։ Պետք է հետեւողականորեն աշխատել, որ գտնենք ճիշտ ուղղությունը եւ հասկանանք՝ ով կարող է իսկապես դառնալ այն առաջնորդը, ով չի պատրաստվում պարզապես քաղաքական խաղի համար խաղալ, այլ իսկապես զբաղվելու է մարդկանց խնդիրներով եւ երկրի ապագայով։

ԴԻԱՆԱ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ