«Ձոն չուլանին» թե՞ «Զոհ չուլանի»` ընթերցողը կորոշի...
Մշակութային
Գինեմոլ է, թե՞ մոլլա է պաշտում թաքուն,
Այսօր ինքը հոժարակամ խոստովանեց
Ազգիս առաջ ՈՂՋ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆ`
Անվանելով հազարադար եկեղեցիս
Իր արեւին, իբրեւ թե թուրք «չուլան» բառով...
Լավ իմացիր, ա՛յ անգրագետ, թուրքի «լեզուն»
Գողացված է... «Չուլան» բառն էլ գողացված է,
Աղավաղված, նենգափոխված, խեղաթյուրված`
Հազար ու մի բառերի պես... Դասը սերտիր,
Այ կիսաուս, որպես նվեր դիպլոմ ստացած.
Ավան, Սեւան, Նախիջեւան բառերի մեջ
Վերջին «ան»-ը ցուցանիշն է ինչ-որ վայրի...
Իսկ «ՉՈՒԼ-ան»-ում, ուր անցել է` հավանաբար,
Ոչ երջանիկ մանկությունդ, պահել են միշտ
Անպետք իրեր, ՉՈՒԼ ու փալաս... Օրինակ, քե՛զ...
Այնտեղից են խնդիրներդ, տո՛ այ թշվառ...
Ունեիր-չունեիր մի հատ սպիտակ տաբատ ունեիր...
Սակայն թուրքին ՔՈ՛ տաբատը չտվեցիր`
Նվիրեցիր ՄԵ՛Ր Արցախը, այ խեղճ ու կրակ,
Այ երիտթո՛ւրք, հային դարձյալ սարքիր տնանկ...
Ա՜խ, անեծքս տեղ չի հասնում այդ թրքամոլ
ՀԿ-ների՛ն, դիվահարված ցավագարի՛ն,
Ալիեւի-էրդողանի պոչից կապված
ԹՐԻՔԱԿԱԼԻ՛Ն` մոլեգնածուփ ԹՐՔԱՍԵՐԻՆ...
Քպ-ական սագ ու ղազեր ղրղրոցով,
Բզկտեցին-բաժանեցին ՀԱՅԱՍՏԱՆՍ...
Ոչինչ... Ոչինչ... «Սա էլ կանցնի», - Սողոմոնի
Ձայնն է լսվում հավերժության հեռուներից...
Օդն է կտրում կիսափտած ատամների կռճտոցը
Ու գեշ-տգեղ, зато լաչառ, կնանիքի ճղճղոցը...
Տիրոջ Կամոք` Լույսի Շողով, Սուրբ Գրիգորին
Մատնանշվեց հենց ա՛յս վայրը... Հենց ա՛յդ պահից
Միահյուսվեց աշխարհիկն ու հոգեւորը...
Թագավորն ու գուբից ելած իր զինվորը`
Նրա նախկին հավատարիմ զինակիցը,
Երկրի վրա կառուցեցին Եկեղեցի...
Հենց Մեծ Հայքի արքայանիստ Վաղարշապատ
Քաղաքի մեջ ՀՐԱՇՔ ՏԵՍԻԼՔԸ` Տաճարն Աստծո,
Կերտվեց-նյութվեց... «Էջմիածին», անշուշտ, կոչվեց,
Քանզի Աստված բարեհաճեց երկնից «իջնել»
Ու երեւալ Իր ընտրայալին, ով տասներեք
Ձիգ տարիներ փոսում փակված, չսասանվեց
Ու չշեղվեց իր աղոթքից Աստծուն ուղված...
Եւ մինչ օրս ո՜ղջ աշխարհի ՄԱՐԴԿՈՒԹՅՈՒՆԸ
Վայելում է Աստծո Նվեր Մայր Տաճարը...
ՄԱՐԴԿՈՒԹՅՈ՛ՒՆԸ... Բայց ո՛չ տարրեր` սատանային
Մեկ արծաթով հոգին ծախած... Դրանց համար
Նույնիսկ պալատն արքայանիստ միշտ կկոչվի
«Չուլան» բառով... Էհ, ինչ ասես` դա՛ են տեսել...
Մանկությունից, հավանաբար, ծեծից հետո,
Պահել են միշտ կողպեքի տակ ու «գրանցել»
«Չուլան»-ի մեջ` լի սարդերով ու մկներով...
Այժմ նրանք` մկների պես թալանում են
Բյուջեն ՀԱՅՈՑ... Նմանությամբ սարդոստայնի
Խզբզում են պատերը տան... Իրար ուտում
Банка-յի մեջ закат արած սարդերի պես
Ու մորմերի... Մարդկայնորեն` մեղքս են գալիս...
Կարելի է (բախտը գիտի) ՄՈՒԹ ՉՈՒԼԱՆԻՑ
ԴՈՒՐՍ ԳԱԼ աշխարհ... Բայց ՉՈՒԼԱՆԸ իր սեփական
Խավարապաշտ տարրի մեջից ԴՈՒՐՍ ՀԱՆԵԼԸ
ԱՆՀՆԱ՛Ր է: Հավատացեք, ԱԶԳՍ վկա՛:
Ալլա Հակոբյան
29.05.2025 թ.