Երբ «բառիգը» հաղթում է համակարգին. Մխչյանի դպրոցի սկանդալի հետքերով

Դեռեւս նախորդ շաբաթ տեղեկություն տարածվեց, թե Մխչյանի դպրոցի բարձր դասարանի մի քանի աշակերտներ չորս ամիս շարունակ հետապնդել են 4-րդ դասարանի երկու երեխաների, նրանց շուրթերին ստիպողաբար թմրանյութի նմանվող ճերմակ փոշի քսել, հետո այդ տեղեկությունը չհրապարակելու դիմաց պահանջել, որ տնից գումար բերեն ու իրենց փոխանցեն:

Քննչական կոմիտեից հայտնել են, որ գործով չորս մեղադրյալ կա: Նրանցից երկուսը մեկ ամիս կմնան տնային կալանքում, մյուս երկուսը՝ վարչական ու դաստիարակչական հսկողության տակ: Թմրամիջոցների ապօրինի շրջանառության հանցագործությունների քննության վարչության պետ Հովհաննես Համբարյանն օրերս տված ասուլիսի ընթացքում ասել է, որ քրեական գործերը հարուցված են միայն ֆիզիկական ներգործության եւ անչափահասից շորթում կատարելու հոդվածներով:

Աղմկահարույց այս պատմությունից հետո՝ ԿԳՄՍ նախարար Ժաննա Անդրեասյանը հայտարարել էր. «Եթե դպրոցը այդ մասին տեղեկացված եղել է եւ պատշաճ քայլեր չի ձեռնարկել, բոլոր անձինք, ովքեր տեղեկացված են եղել, պետք է հեռացվեն աշխատանքից»:

«Իրավունք»-ը հավաստի աղբյուրից տեղեկացավ, որ դպրոցի տնօրեն Քաղցրիկ Մաթեւոսյանն ինքնակամ է դիմում գրել ու հեռացել աշխատանքից՝ պայմանով, որ իր աշխատակազմից որեւէ մեկին աշխատանքից չազատեն: Մեզ նաեւ հաջողվեց ճշտել չափազանց կարեւոր հանգամանք. պարզվում է՝ տնօրենը տեղեկացել է դեպքի մասին միայն օրեր անց, քանի որ ուսուցչական կազմն ամեն կերպ փորձել է հարցը լուծել՝ առանց նրա իմացության: Եվ այդ ժամանակ տնօրենն անմիջապես զանգահարել է համայնքային ոստիկանության բաժնի Գոռ անունով թաղայինին, շտապ հրավիրել դեպքի վայր՝ դպրոց: Թաղայինը պատասխանել է, որ չի կարող գալ՝ զբաղվածության պատճառով: Տնօրենը խնդրել եւ պնդել է, որ թաղայինն, այնուհանդերձ, գա, թեկուզ հաջորդ օրը, սակայն այդպես էլ վերջինս չի ժամանել դպրոց:

Այստեղ ծագում է գլխավոր հարցերից մեկը՝ ինչու այդպես էլ թաղայինը չի գնացել դեպքի վայր, երբ դա իր անմիջական պարտականությունների մեջ է մտնում:

Ի դեպ, դպրոցում տեսախցիկներ չկան: Ծնողները նույնիսկ այդ դեպքից հետո՝ առաջարկել են, որ իրենք տեսախցիկներ գնեն, սակայն այդպես էլ այդ հարցը չի լուծվել. տեսախցիկներ տեղադրված չեն: Ընդ որում, տեսախցիկ տեղադրելը դա ո՛չ ծնողի եւ ո՛չ էլ տնօրենի պարտականությունն է, այն պետք է իրականացնի պատկան մարմինը՝ պետական ֆինանսավորմամբ:

Անշուշտ, այս ամենը պարզ էր եւ հասկանալի, սակայն շատ կարեւր հանգամանք ենք բաց թողնում. տնօրենը տվեց հրաժարական, արդյո՞ք նման կերպ լուծվեց այս գլոբալ խնդիրը, կամ ի՞նչ են ձեռնարկում պատկան մարմինները՝ հետագա նմանատիպ խնդիրներ կանխելու համար: Լինի Մխչյանի դպրոցը, թե Համզաչիմանի, միեւնույնն է, այլեւս փաստ է, որ թմրանյութերը այնքան են տարածվել Հայաստանով մեկ, որ արդեն այն վաճառողները սպառում են դպրոցներում, անչափահասների շրջանում, ինչի մասին վկայում է նաեւ վիճակագրությունը: Եվ ուրեմն՝ ի՞նչ է արվում այս չարաբաստիկ հարցը լուծելու համար՝ ոչի՛նչ: Միայն տնօրենն է հեռանում աշխատանքից, իսկ խնդիրը շարունակում է մնալ բաց եւ չլուծված:

Հավելենք, որ ավելի վաղ «Իրավունք»-ն անդրադարձել էր ապրիլի 18-ին Երեւանի Կենտրոն վարչական շրջանի թիվ 19 հիմնական դպրոցում տեղի ունեցածի մասին: Դպրոցում հայտնվել էին ոստիկաններ, որոնք ահազանգի հետքերով փնտրում էին շրջանառվող կոնֆետի տեսք ունեցող, սակայն իրականում թմրանյութ պարունակող դեղահաբեր։ Այս տեսակի թմրանյութերն արդեն որոշ ժամանակ է, ինչ սկսել են տարածում գտնել դպրոցական միջավայրում՝ իրենց արտաքին անմեղ տեսքով մոլորության մեջ գցելով ոչ միայն աշակերտներին, այլ հաճախ նաեւ մեծահասակներին։ Ստացվում է, որ ո՛չ սահմանային անցակետերը, ո՛չ էլ երեխաներին թեստավորելը խնդրի լուծում չէ, քանի որ դպրոցներից դուրս էլ է այս ամենը տեղի ունենում: Նման դեպքում կարեւոր է, որ երեխաներին ճիշտ տեղեկացնեն թմրանյութերի վնասի եւ հետեւանքների մասին, ինչպես նաեւ անչափահասների հետ աշխատեն հոգեբաններ եւ նեղ մասնագետներ:

Այնպես որ, նման ազգակործան վտանգը կանխելու համար ոչ թե դպրոցի տնօրենին է պետք հեռացնել աշխատանքից, այլ ձեռնարկել խիստ եւ ռադիկալ միջոցներ՝ խնդիրն արմատապես վերացնելու համար: Վերջիվերջո, ինչպես տեսնում ենք, եթե նույնիսկ ողջ դպրոցի աշխատակազմը հեռանա աշխատանքից, միեւնույնն է, «բառիգներն» ավելի լավ են աշխատում, քան համապատասխան մարմիններն՝ իրենց կանխարգելող քայլերով: Այո՛, կանխարգելման աշխատանքներ իրականացվում են, բայց, այնուհանդերձ, դրանք չափազանց թույլ են եւ, ինչպես տեսնում ենք, անարդյունք:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ