Ո՞ւր է տանում Վազգեն սրբազանի արեւմտյան ուղին

Վերջին շրջանում Բալթյան երկրների Հայ Եկեղեցու նորանշանակ առաջնորդ Վազգեն արքեպիսկոպոս Միրզախանյանի կողմից հնչեցված Արեւուտք գնալու թեզը, որը լուրջ քննադատության հանդիպեց ընդդիմադիր մամուլի կողմից՝ գովվեց եւ քաջալերվեց՝ ի դեմս արեւտամետ կամ Արեւմուտքից սնվող որոշ քաղաքական-հասարակական գործիչների՝ ստյոպասաֆարյանների եւ արմանբաբաջանյանների: Սրանց չենք անդրադառնա, բնականաբար, քանի որ հայտնի է, թե նշված անունները քաղաքական դաշտում ինչ հաշվարկներով են գործում եւ ինչին են հավատում… Բայց կա երկու հետաքրքիր իրողություն, որ արժանի է ուշադրության:

Առաջինի մասին համառոտ, մինչդեռ երկրորդի շուրջ փոքր ինչ ընդարձակ կծավալվենք: Ակնառու էր, որ երկրի իշխանավորներից ոչ ոք հրապարակավ կարծիք չհայտնեց ո՛չ Մայր Աթոռի քննադատող գնահատականի եւ ո՛չ էլ ընդդիմադիրների մեկնաբանությունների առնչությամբ (պատվերով գրված մեկնաբանությունները չենք հաշվում, ինչպես օրինակ՝ «Վազգեն Երկրորդ», կամ՝ «երանի՜ ձեր նման մի քանիսն էլ լինեին Հայ Եկեղեցում»): Վազգեն արքեպիսկոպոսը, այլ խոսքով՝ մենակ մնաց: Դժվար է ասել արդյո՞ք սխալ հաշվարկ էր Վազգեն սրբազանի խիստ քաղաքական հայտարարությունը, թե՞…

Այժմ երկրորդի մասին: Պարզվում է, որ Վազգեն արքեպիսկոպոսը, իշխանություններին քծնելու անհագ ցանկությունից մղված, ստվերում դեռ փորձում է առաջ տանել «ռուսական ստրկությունից» ազատագրվելու կամ էլ «մեր քրիստոնեական ակունքներին վերադառնալու» կեղծ քարոզչությունը: Մեզ փոխանցված հավաստի տեղեկությունների համաձայն` նա կապի մեջ է որոշ կարգալույծ հոգեւորականների հետ եւ նրանց միջոցով փորձում է նույն թեզը շրջանառել՝ միեւնույն ժամանակ, մեղադրելով Էջմիածնին ռուսամետության մեջ: Խոսքը մասնավորապես վերաբերում է նախկին Խորեն վարդապետ Հովհաննիսյանի առցանց ելույթներին, թեպետեւ նա միակը չէ, որի հետ կապի մեջ են նա եւ իր մերձավոր շրջապատից այլ բարձրաստիճաններ:

Իհարկե, դժվար է ասել՝ արդյո՞ք Վազգեն սրբազանն ու նախկին Հայր Խորենը հոգով եւ մարմնով արեւմտամետ են, թե՝ ոչ: Բայց, մեզ հասած աղբյուրների համաձայն, մի բան հստակ է՝ երկուսն էլ տառապում են վրեժխնդրության մոլուցքով եւ գործում են միասին: Թեպետեւ տարիներ առաջ, երբ նախկին հայր Խորենը Վիրահայոց թեմում էր ծառայում, որի առաջնորդն էր Վազգեն սրբազանը, միմյանց հանդեպ մեղադրանքներն անսպառ էին: Առաջնորդը բողոքում էր նախկին վարդապետի անգործությունից, իսկ վերջինս էլ՝ առաջնորդի անհոգությունից եւ անտարբերությունից: Այս բողոքների արդյունքում նախկին վարդապետը թողեց իր կարգը, այլ խոսքով՝ զոհ դարձավ Վազգեն սրբազանի հյուսած թակարդին: Նույն աղբյուրները հավաստում են, սակայն, նաեւ, որ այս կոնֆլիկտի հետեւում ժամանակին այլ բարձրաստիճան էր կանգնած, որի խորհրդով իսկ, այսօր, երկու ախոյանները միավորվել են ընդհանուր թշնամու դեմ, իսկ միավորողը՝ սեփական իրականությունից կտրված, հերթական անգամ, երեւի թե, հիացել է իր «հանճարեղության» վրա…

Այսքանից հետո՝ թող նախկին վարդապետն ու Վազգեն արքեպիսկոպոսը մի պահ մտածեն, թե հատկապես ո՞ւմ շահին են ծառայում իրենց Հայ Եկեղեցին վարկաբեկող եւ ինքնավարկաբեկող գործողությունները:

Սեփ. լրատվություն