Վարդան Ղուկասյանի շնորհիվ ավագանի դարձան, նոր հասկացա՞ն, որ նա հայհոյում է. Անուշ Գինոսյան

Վարչական դատարանն անվավեր է ճանաչել Երեւանի «Մայր Հայաստան» խմբակցության ավագանու անդամներից մեկի լիազորությունները վաղաժամ դադարեցնելու մասին որոշումը: Մասնավորապես` դատարանն արձանագրել է, որ ավագանու մանդատից զրկելու մասին որոշումը չի համապատասխանում վարչական ակտերին ներկայացվող հիմնավորվածության եւ որոշակիության պահանջին, թե ինչպես, ում կողմից եւ ինչ ընթացակարգով է իրականացվելու ավագանու անդամի ավագանու նիստերից, քվեարկություններից կամ էլ հանձնաժողովի նիստերից բացակայելու պատճառների հարգելի կամ անհարգելի լինելը: Ինչպես գիտենք, նույն սկզբունքով ավագանու մանդատից զրկվել են նախկինում «Հանրային Ձայն» խմբակցության, ապա անկախ դարձած ավագանու անդամներ ԴՕԿ կուսակցության նախագահ Անույշ Խուդավերդյանը եւ «Ալյանս»կուսակցության խորհրդի անդամ Անուշ Գինոսյանը: Այս մասին «Իրավունք»-ը զրուցել է Երեւանի ավագանու նախկին անդամ ԱՆՈՒՇ ԳԻՆՈՍՅԱՆԻ հետ՝ պարզելու, թե ինչպիսի սպասելիքներ ունի նա արդեն իսկ նախադեպ ունեցող գործընթացից:

— Հաշվի առնելով, որ ավագանու մանդատից զրկելու մասին որոշումը չի համապատասխանում վարչական ակտերին ներկայացվող հիմնավորվածությանը՝ ի՞նչ եք կարծում՝ Ձեր մանդատը ե՞ւս պետք է վերականգնվի:

— Որպես այդպիսին, հույսեր չունեմ, քանի որ ակնհայտ տեսնում եմ, որ նրանք ամեն բան անում են, որպեսզի օղակը նեղացնեն՝ կլինի հակակոռուպցիոնի նամակներով, թե՝ այլ: Ամեն դեպքում, կարծում եմ, որ արդարությունը վերականգնվելու է՝ թե՛ Վարդան Ղուկասյանի ձերբակալության հետ կապված եւ թե՛ ինձ եւ Անույշ Խուդավերդյանին ավագանու մանդատից զրկելու առումով:

— Վարդան Ղուկասյանի ազատության պահանջով կազմակերպված հավաքներին մշտապես մասնակցո՞ւմ եք:

— Իհարկե, մասնակցել եւ մասնակցելու եմ եւ որքան էլ, որ ասեն, թե Վարդան Ղուկասյանը հայհոյում է եւ այլն, ես բազմիցս ասել եմ նաեւ քաղաքապետարանում եւ նույնը կրկնում եմ հիմա՝ երբ բուկլետները մեկնում էին բնակիչներին քաղաքային ընտրություններից առաջ, այդ ժամանակ բոլորն էլ գիտեին, որ Վարդան Ղուկասյանը հայհոյում է: Իսկ թե ինչպե՞ս ստացվեց, որ ավագանու մանդատավոր դարձան եւ նոր սկսեցին հասկանալ, որ Ղուկասյանը հայհոյում է, այ դա չեմ կարող հասկանալ: Այսինքն՝ հասան իրենց նպատակին, հետո ինչ-ինչ հարցեր իրենց ձե՞ռք չտվեց: Ես իմ պարտքն եմ համարում լինել նրա համար կազմակերպվող բոլոր հավաքներին, քանի որ եթե չլիներ ինքը եւ չլիներ նրա համբավն ու սերը ժողովրդի կողմից, ապա մենք չէին լինի ավագանի: Մեզ մաքսիմում թող ճանաչեր 500 ընտրող, բայց ոչ 22.500-ը:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ