«Ինչպես անհաս փառքի ճամփա», ուղեւորը վճարման ապարատին հասնել է ուզում

Մեկը մեկին հաջորդող քաղաքական շոուները շարունակվում են, իսկ արդյունքում անտեր է ժողովուրդը, ով իսկապես դրել է D-ի վրա ու ինքնահոսի ապրում է: Հավաքներ, վրաններ, ստորագրահավաքներ, կոչեր, ուժեղ ելույթներ, միտինգ ցրող ընդդիմություն, օր օրի թանկացող սնունդ, օր օրի արտագաղթի ավելացում...Շարքը շարունակելի է:
Կրկին՝ տրանսպորտ: Տրանսպորտի թանկացումը այդպես էլ մնաց հանելուկ՝ ի՞նչ հիմքով եւ ո՞ւմ համար:

Արդարության համար ասենք, որ տրանսպորտի թանկացումից հետո վճարում են տրանսպորտից օգտվող քաղաքացիների երկու տեսակ: Դրանք են՝ ամաչկոտները, ովքեր ամաչում են չվճարելուց, սակայն հոգու խորքում հայհոյում նման օրենք ընդունողին, եւ մյուս տեսակը, ովքեր օգտվում են ինչ-ինչ առավելություններից: Ընդ որում, եթե հաշվում, գումարում ու հանում ենք այդ առավելությունները, ստացվում է, որ մի բան էլ շատերին ձեռնտու է, քանի որ անվճար երթեւեկելու առավելություն են ունենում հաշմանդամները, զինվորականները, իսկ թոշակառուներն ունեն զեղչի հնարավորություն:

Տակը մնում է չվճարող հատվածը: Մեր կատարած ուսումնասիրության արդյունքում ՝ պարզ երեւում է, որ կան իրականում տրանսպորտի թանկացման օրենքը արհամարհող անձինք եւ համառորեն չեն վճարում. դրանք են ուսանողները, որոնց ձեռնտու է անվճար ուղեւորվելը, աշակերտները՝ կրկին նույն սկզբունքով, եւ մինջին տարիքի մարդիկ, ովքեր, իսկապես ցանկանում են վճարել, սակայն...Այ այստեղ սկսվում է կինոն:

Ուրեմն՝ տրանսպորտի խտության պատճառով՝ հատկապես առավոտյան եւ երեկոյան ժամերին, այնքան մարդ է լինում տրանսպորտի մեջ, որ եթե նույնիսկ անձը ցանկանա իրագործել «իր մանկության երազանքը» եւ մոտենա այն տեղադրված ապարատին ու վճարում կատարի քարտով կամ թղթով, չի կարող մի պարզ պատճառով՝ ձեռքը չի հասնի ապարատին, քանի որ հազիվ մեկ ոտքի վրա կանգնել է դռան դիմաց եւ ձուլվել դռանը: Դե պատկերացրեք` ինչքան մարդ է նման կերպ՝ իրար գլխի հավաքված, մի կերպ կանգնում եւ նույնիսկ ձեռք շարժելու հնարավորություն չի ունենում խտության պատճառով: Հետեւաբար, վճարում չեն կատարում եւ օգտվում են անվճար:
Հիմա հարց. այդ տուգանքը, որն ուզում են սահմանել չվճարելու դեպքում ՝ 15.000 դրամի չափով, ինչպե՞ս է արդարացվելու, երբ քաղաքացին ֆիզիկապես չի կարողանում հասնել ապարատին: Ինչո՞վ է արդարանալու թանկացումը, երբ չկա բարեփոխում, ինչպես բղավում էր քաղաքապետը, եւ կրկին մարդիկ տրանսպորտի մեջ կանգնում են` մեկը մյուսին ջերմ գրկած եւ քիթ-դեմքին շնչելով: Ինչպե՞ս է բացատրվելու տրանսպորտի վատ աշխատանքը, ուշացումը:

Այնպես որ, քաղաքապետարանի ոչինչ չանող, բայց լավ վարձատրվող պաշտոնյաներ, գոնե մեկ օր ինքերդ օգտվեք հասարակական տրանսպորտից, փորձեք սրա-նրա գլխի վրայով ձգվել հասնել ապարատին, կատարել վճարում ու հետո անհետացեք, ինչպես կուզեք, որ ձեր հետեւից նստողը եւս կարողանա, այդ բարդ սպորտաձեւը կիրառելով, կատարել վճարում, ու նոր որոշեք՝ քաղաքացուն դո՞ւք եք տուգանելու, թե՞ քաղաքացին ձեզ է տուգանելու նման վիրավորանքի համար:

Ի դեպ, ի՞նչ եղավ «Մայր Հայաստանի» առաջնորդ Անդրանիկ Թեւանյանի պայքարը տրանսպորտի թանկացման դեմ, իսկ ստորագրահավա՞քը..: Կարծես նորաձեւ է ստորագրահավաքներ կազմակերպելը՝ Արցախ փրկելու, Փաշինյանին անվստահություն հայտնելու, տրանսպորտի գնի թանկացումը կանխելու: Իսկ հետո այդ թղթերը ի՞նչ են անում, ո՞ւր են տանում, իսկ որ տանում են, ինչո՞ւ Արցախը ստորագրություններով չփրկեցին, ինչո՞ւ Փաշինյանը հրաժարական չտվեց, ինչո՞ւ տրանսպորտի գինը չմնաց անփոփոխ:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ