Նիկոլականներին հանգիստ չեն տալիս ռուսական ալիքները

Նիկոլականների համար ռուսական ալիքները  մոտավորապես նույնն է, ինչ  կարմիր լաթը ցլերի համար: Չնայած նիկոլականներին ցլերի հետ համեմատելը շատ կլինի: Ըստ Նիկոլի` ցլերը հզոր Թուրքիան ու Ադրբեջանն են: Իսկ մենք, ավելի ճիշտ իրենք` նիկոլականները խեղճ ու կրակ անցորդներն են, որոնք էլ ցելրի արանքով պետք է պլստան, որ հանգարց ցլերը  չբարկանան:

Մի խոսքով, օրերս  դեռեւս 90-ականներից ՀՀ պետական լրատվական դաշտում  հայտնված «նավթալինի» մեջ պահած ու Նիկոլի օրոք կրկին ջրի երես  բարձրացած  Տիգրան Հակոբյանը  կրկին կախվեց  ռուսական ալիքների հեռարձակման թեմայից: Ընդ որում, այս անգամ սույն  լիբերաստ գլոբալիստը Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի  «վկա» պաշտոնյան որոշեց  իր արեւին խորամանկ ձեւակերպում տալ ռուսական ալիքների դեմ իր պայքարին, ասելով, թե իբր ընդհանրապես դեմ է ցանկացած օտարերկրյա ալիքի հեռարձակմանը: Սակայն այստեղ կա մեծ Տրգրան Հակոբյանի գլխի չափ բայց: Նախ ռուսական ալիքները  դիտում են  հեռուստադիտողների 90 տոկոսը, իսկ  ասենք` անգլերեն կամ ֆրանսերեն հեռուսաալիք կդիտի  առավելագույնս  3-4 տոկոսը իրար հետ վերցրած: Հետեւապես զրկել  բնակչության 90 տոկոսին  իրենց ետաքրքրող հեռուսաալիքներից  նույնը չէ, ինչ զրկել 4-5 տոկոսին:

Հաջորդ բայցը այն է, որ  ի տարբերություն բոլոր այլ օտարերկրյա  հեռուսաալիքներից  ռուսական ալիքները պատկանում են մեզ բարեկամ պետությանը եւ ժողովրդին, ով ավելի քան 200 տարի  եղել է հայ ժողովրդի  կողքին եւ բազմաթիվ անգամ փրկել է մեզ  մահացու արհավիրքներից: Նույնը չենք կարող ասել, օրինակ` Միացյալ Նահանգների կամ Ֆրանսիայի կամ աշխարհում որեւէ այլ պետության մասին: Այդ իսկ պատճառով հավասարեցնել Ռուսաստանը այլ օտար երկրների հետ ոչ այլ ինչ է, քան  ապերախտություն, ինչը, սակայն, Տիգրան Հակոբյանի մոտ նոր չէ, որ դրսեւորվում է:

Սակայն   սույն Լեւոնա-նիկոլական գործիչը օրիգինալ չէ իր  «թավշյա» երազանքների առումով: Մեկ այլ  երիտհայ, իսկ գուցե ոչ հայ (իր ԴՆԹ-ն չենք ստուգել) Մխիթար Հայրապետյանը ուղիղ մեկ տարի առաջ իր բոլոր բան ու գործը թողած ջանք էր թափում ռուսական հեռուսաալիքները փակելու համար իր խոսքով «Հայաստանի պետական շահերից» ելնելով: Պարզապես  Նիկոլի ասած «ֆանտաստիկայի ժանրից է», որ  տարի առ տարի  թուրքերին Հայաստանի Հանրապետության սուվերեն տարածքը հանձնող իշխանության ներկայացուցիչը խոսում է Հայաստանի պետական շահերից: Սույն նիկոլազգի երեւույթի կարծիքով հեռուստատեսային եթերում չպետք է լինի  Հայաստանի  ու Հայաստանի սիմվոլների հանդեպ վիրավորանք: Այսինքն`  Ցեղասպանությունը կասկածի տակ դնող, Արարատը  ՀՀ զինանշանից  ջնջել ցանկացող, Արցախը Ադրբեջանի մաս հայտարարող  իշխանության ներկայացուցչի նուրբ հոգին խորապես խոցվում է, երբ  ՌԴ հեռուստատեսությամբ հնչում է քննադատություն Նիկոլի  վերաբերյալ: Օրինակ, երբ մխիթարհայրապետյանների եւ տիգրանհակոբյանների առաջնորդ Նիկոլը հայտարարում է, որ իրենք  չեն վիրավորվում, երբ նրանց անվանում են «թուրք», նրանց թրքասեր հոգին չի ալեկոծվում: Իսկ ցանկացած թթու խոսք Նիկոլի քաղաքականության մասին  նրանց համար պարզապես ողբերգություն է: Այսինքն` Հայաստանի խորհրդանիշը ըստ Հայրապետյանի Նիկոլն է: Ինչպես ասում են մեր մեծերը` ողբամ քեզ հայ ժողովուրդ:

Ամբողջ խնդիրն այն է, որ նիկոլականները  հասկանում են, որ  եկել է նրանց խաբեության, օրինախախտության վերջը: Ինչպես ասում էր դասականը` չի կարելի  հավերժ խաբել ամբողջ ժողովրդին: Դա իսկապես անհնար է: Երեւանի, Գյումրու, Փարաքարի եւ գրեթե բոլոր տեղական ընտրությունները մեկը մյուսի հետեւից ցույց են տալիս, որ նիկոլականները այլեւս  չունեն ոչ միայն ժողովրդի մեծամասնության աջակցությունը, այլեւ ընդհանրապես քիչ թե շատ զգալի  ձայներ: Դրա համար նրանց պետք է որպեսզի  հայ հեռուստադիտողը տեսնի միայն  նիկոլական լուրեր, ենթարկվի բթացման հայկական ցածրորակ սերիալներով, իսկ աշխարհում տեղի ունեցող իրադարձությունների եւ գործընթացների մասին  լսի միայն նիկոլամերձ  կիասգրագետ, այսպես կոչված, քաղաքական վերլուծաբաններից:

Սակայն, եթե մեկ տարի առաջ փակել ռուսական հեռուսաալիքները նիկոլական իշխանութնուններից պահանջում էին ե՛ւ ամերիկացիները, ե՛ւ եվրոպական վերահսկիչները, ապա այս մեկ տարվա ընթացքում աշխարհում իրավիճակը փոխվել է: ԱՄՆ-ի դիրքորոշումը այս հարցում  այլ է, իսկ  ԵՄ-ն զբաղված է իր դարդերը լացելով: Իսկ ինչ կլինի եւս մեկ տարի անց աշխարհում ու հետեւաբար Հայաստանում, կարելի է կանխատեսել: Սակայն դրա համար պետք է լսել ոչ թե  նիկոլազգի, այսպես կոչված, քաղաքագետներին եւ քաղաքական գործիչներին, այլ հետեւել շատ ավելի լուրջ փորձագետներին, որոնք հանդես են գալիս այդ թվում նաեւ ռուսական հեռուտաալիքներով:

Ա. Հովհաննիսյան