Լավրովը խոստովանեց, որ Ռուսաստանում վեցերորդ շարասյունը դեռ շատ ակտիվ եւ վտանգավոր է. Դուգին

Դուգինի հրահանգը. «Նրանք փորձում են ոչնչացնել այն, ինչ կա՝ գործելով հակառակ Ռուսաստանի շահերին».

«Մենք ունենք հանրային կարծիքի լիդերների ուժեղ խումբ, որը կարծում է, որ պատժամիջոցների վերացումը աղետալի կլինի, քանի որ լիբերալ հայացքներ ունեցող պաշտոնյաները անմիջապես կփորձեն հետ մղել բոլոր այս ձեռքբերումները ներմուծման փոխարինման, մեր տնտեսության ինքնիշխանության, արտադրության և անվտանգության ապահովման այն ոլորտներում, որոնցից կախված է պետության զարգացումը»: Երեկ նման հայտարարությամբ է հանդես եկել ՌԴ ԱԳ նախարար Սերգեյ Լավրովը։

Մեկնաբանելով Լավրովի խեսքը, ռուս փիլիսոփա, ազգայնական ուղղության ներկայացուցիչ Ալեքսանդր Դուգինը նախ ընդգծել է ամենաէական դետալը`  փաստորեն ռուս առանցքային պետական ​​գործիչը` Լավրովը հրապարակավ խոստովանել է Ռուսաստանում մինչ այժմ էլ` պատերազմի մեկնարկից երեք տարի անց վեցերորդ շարասյան գոյության փաստը.

«Այսինքն՝ Սերգեյ Լավրովն իրականում խոստովանեց այն, ինչի մասին երկար տարիներ գրում են շատ փորձագետներ, այդ թվում՝ ես։ Որ Ռուսաստանում կա 1990-ականներից մնացած պաշտոնյաների մի ամբողջ դաս, որոնք չեն կիսում պետության ղեկավարի ուշադրությունը բոլոր ոլորտներում ինքնիշխանության ամրապնդման վրա, երազում են Ռուսաստանը կրկին դարձնել գլոբալ աշխարհի մաս։

Այս կամակոր մարդիկ այլևս չեն ցանկանում պարզապես վերակառուցել մեր տնտեսական համակարգը՝ Արևմուտքին համապատասխան: Բայց, պաշտոնապես պահպանելով հավատարմությունը նախագահ Պուտինին, գլխով անելով այն ամենն, ինչ նա ասում է, նրանք փորձում են ոչնչացնել այն, ինչ կա՝ հակառակ գործելով Ռուսաստանի շահերին: Եվ դա հենց այն է, ինչ Լավրովը շատ դիպուկ ասաց՝ նկատի ունենալով հասարակական կարծիքի առաջնորդներին։ Իսկ դա արդեն շատ բան է նշանակում։

Փաստորեն, հակառակ վեցերորդ շարասյան ներկայացուցիչների պատրանքների, այսօր Ռուսաստանի հարաբերություններն Արևմուտքի հետ ընդհանրապես չեն բարելավվում։ Այո՛, ԱՄՆ-ի հետ հարաբերությունները թուլացնելու համար շատ զգուշավոր քայլեր կան, բայց Եվրոպան, ընդհակառակը, պատրաստվում է մեզ հետ պատերազմի։ Ուստի մեր պարտքն է, մեր անմիջական պարտականությունն է ապահովել երկրի տնտեսական ինքնիշխանությունը։ Սակայն լիբերալ պաշտոնյաները կանխում են դա։

Ազատական ​​գաղափարախոսությունն ինքնին արդեն իսկ մեր երկրում փաստացի քրեականացվել է։ Պատկերացրեք, եթե «լիբերալ» բառը փոխարինեք «նացիստով»` Լավրովի մեջբերումով. Ռուսաստանում նացիստական ​​հայացքներով որոշ պաշտոնյաներ համակրում են Հիտլերին և չեն ցանկանում ամրապնդել մեր երկրի անվտանգությունը, քանի որ կարծում են, որ Հիտլերի օկուպացիայի ժամանակ ամեն ինչ ավելի լավ էր։ Մենք կսարսափեինք նման ձեւակերպումից։ Բայց այսօր լիբերալիզմը գործնականում հոմանիշ է արևմտյան հեգեմոնիայի, ռասիզմի և ռուսաֆոբիայի նոր ձևի: Ուստի Ռուսաստանում լիբերալ լինելը պարզապես գաղափարական հանցագործություն է։ Փաստորեն, ԱԳ նախարարը խոստովանել է, որ նման մարդիկ կան Ռուսաստանում։ Ընդ որում, նա երեւի նկատի ուներ շատ կոնկրետ պաշտոնյաներ, ոչ թե ինչ-որ մարգինալ գործիչներ, որոնք ոչ մի բանի վրա ազդեցություն չունեն։

Այսօր այս վեցերորդ շարասյունը ուրախանում է Թրամփի հետ մեր հարաբերությունների ջերմացմամբ։ Բայց ոչ թե մեր դիրքերն ամրապնդելու, այլ այն բոլոր ձեռքբերումները, որոնք Ռուսաստանը հասել է ինքնիշխանության ճանապարհին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկզբից ի վեր, արագորեն հունից հանելու համար։ Եվ սա արդեն իսկական դիվերսիա է, սա դավաճանություն է, ապստամբություն, ազատական ​​պաշտոնյաների ընդվզում։ Եվ քանի որ նույնիսկ չափազանց զգուշավոր, կոռեկտ և զգույշ դիվանագետն իր հայտարարություններում նշել է դրանք, նշանակում է, որ իրավիճակը շատ լուրջ է։

Կարծում եմ, որ պետք է վստահել Սերգեյ Լավրովին, ով կանգնած է մեր մեծ տերության ողջ պատմության ընթացքում ամենամեծ արտգործնախարարների հետ նույն մակարդակի վրա։ Երկրում իսկապես կա միջուկ, որը դեմ է նախագահ Պուտինի ինքնիշխան բարեփոխումներին: Վեցերորդ շարասյունը դավադրության սպառնալիք է, ըստ էության՝ պետական ​​հեղաշրջում, քանի որ ներմուծման փոխարինման և տնտեսության ինքնիշխանության ձեռքբերումները հետ մղելու փորձերը, որոնցից կախված է մեր պետության զարգացումն ու անվտանգությունը, ոչ այլ ինչ են։ Եվ սա շատ լուրջ է»։

Ասել, թե ինչպես Լավրովի հայտարարությունը, այնպես էլ` Կրեմլից ամենեւին էլ հեռու չկանգնած Դուգինի նման մեկնաբանությունը սեվորական մտավարժանքներ են, միամտություն կլիներ: Այսինքն, որոշակի գործընթացի պետք է սպասել: