Արա Աբրահամյանը տառապում է «անձի երկվությա՞մբ»

Անձի երկվությունը կամ գիտական անվանումով` անհատականություն դիսոցիատիվ խանգարումը գիտական աշխարհում բազմաթիվ վեճերի առիթ է տվել: Գիտնականները չեն կարողանում ընդհանուր հայտարարի գալ՝ դա իսկապես իրական հիվանդությո՞ւն է, թե՞ մարդկանց երեւակայության արդյունք: Եվ ահա նույնպիսի անբացատրելի սինդրոմով, կարծես թե, տառապում է Ռուսաստանի հայերի միության նախագահ ԱՐԱ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԸ: Ուրիշ էլ ի՞նչ կերպ բացատրել նրա մեկը մյուսի հետ կապ չունեցող քայլերի հաջորդականությունը:

Արա Աբրահամյանը կրկին Երեւանում է եւ, ինչպես նախորդ տարի եկավ, նույնը կրկնեց ու սուսուփուս հեռացավ, այնպես էլ հիմա եկել է, բարձրագոչ հայտարարություններ է անում, քննադատում իշխանությանը, թե՝ հոգեբանական ցեղասպանության են ենթարկում ժողովրդին: Բայց ո՞ւմ վրա է մունաթ գալիս Արա Արշավիրիչը: Չէ որ ինչքան էլ ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր, ՀՅԴ Հայաստանի ԳՄ ներկայացուցիչ Իշխան Սաղաթելյանն ասում է, թե «Նիկոլին արագիլն է բերել» իշխանության, միեւնույն է, պատմությունը ֆիկսել է անուն առ անուն, թե ով ինչեր էր հայտարարում 2018-ին ու դրանից հետո:

Իրականում այն իրավիճակը, որում այսօր հայտնվել  է Հայաստանը, նաեւ Արա Աբրահամյանի ցանածն է, ինչն էլ հիմա հնձում է: Օրինակ, Հայաստան նրա մուտքը խոչընդոտվել է, «Զվարթնոց» օդանավակայանում մի 2,5 ժամ անորոշ պահել են, հետո նոր ներս թողել: «Իմ կարծիքով՝ պատճառն այն է, որ ես բավականին ակտիվ մասնակցում եմ ՀՀ-ի քաղաքականությանը, հասարակական գործերին եւ բարեգործությանը», - կարծում է հայաստանյան քաղաքականության մեջ այդպես էլ չկողմնորոշված ու բազում անհաջող փորձեր արած Աբրահամյանը: Իսկ թե ո՞րն է եղել նրա քաղաքականությունը ու ո՞ւմ շահերն է սպասարկել՝ կհիշեցնենք: Բայց նախ նշենք, որ՝ այո՛, ոչ ոք անպատիժ չի մնալու, ովքեր սատարեցին «Նիկոլ բերելու» օպերացիային, ընդ որում՝ պատժվելու են հենց Փաշինյան Նիկոլի կողմից: Դե ինքն էլ այդպես է իր շնորհակալությունն արտահայտում, ինչպես ռուսը կասեր. «Бьёт, значит любит»: Անցանք ռուսերենին, հիշեցինք Արա Աբրահամյանի հայտնի արտահայտությունը. «Չեմ կարողանում ռուսերեն սովորել, ոչ թե, որ չեմ սովորում, իմը ինդիվիդուալա»:

Ինչեւէ, վերադառնանք 2018 թվական եւ հիշենք Ռուսաստանի հայերի միության հայտարարությունը, որում մասնավորապես ասված էր. «Մենք կոչ ենք անում երկրի փաստացի ղեկավարներին ականջալուր լինել ժողովրդի թեկնածուին եւ փոխանցել իշխանության բոլոր լծակները ժողովրդի առաջնորդ Նիկոլ Փաշինյանին: Այդ արարքը կլինի վառ ապացույցն այն բանի, որ Հայաստանում անհնար է, որ տեղ գտնեն այնպիսի սցենարներ, որպիսիք եղան Ուկրաինայում, Լիբիայում եւ այլ երկրներում: Մենք հավատում ենք, որ Նիկոլ Փաշինյանը կպահպանի իր խոստումը եւ կվերականգնի ժողովրդավարությունը Հայաստանում: Մենք հավատում ենք, որ հետայսու այլեւս անհնարին կլինի իշխանության անփոխարինելիությունը: Մենք հավատում ենք, որ նոր ղեկավարը կվերականգնի Հայաստանի քաղաքացիների իրավունքները, որոնք ապրում են արտասահմանում, մասնակցել քվեարկություններին: Հեղափոխությունը Հայաստանում չունի անուն ըստ գույների: Այն Հայկական հեղափոխություն է, որը ժողովրդի ձայնն է, որին երկար ժամանակ, որեւէ մեկը չի ցանկացել ականջալուր լինել: Մենք, Ռուսաստանի Հայերի միության անդամներս, պատրաստ ենք ամեն կերպ աջակցել Հայ ժողովրդին: Մեզանից շատերը արդեն Հայաստանում են: Արա քո քայլը, փոխիր համակարգը»:

Այստեղ Նիկոլ Փաշինյանը կասեր՝ «մի հատ ցը՜մփ», իսկ թունդ նիկոլական դերասան Գնել Սարգսյանն էլ կհավելեր. «Կերա՞ք»: Ու սա դեռ ամենը չէ, նույն Արա Աբրահամյանը լայն ժպիտով ջերմ հանդիպում էր ունենում Նիկոլ Փաշինյանի «զուգընկեր» Աննա Հակոբյանի հետ: Իհարկե, այն ժամանակ դեռ «կրթվելը նորաձեւ է»-ն չկար, բայց մուծվելը միշտ է նորաձեւ ու Աբրահամյանը մուծվում էր Աննա Հակոբյանի հիմնադրամներին: Հարց է ծագում՝ այն ժամանակ մի՞թե ամենագետ Արա Աբրահամյանը չգիտեր, թե ում իշխանության գալն է ողջունում, հետո էլ ում է մուծվում: Չէ որ դեռ խորհրդարանական «Ելք» խմբակցության շրջանակում նույն Նիկոլ Փաշինյանը բերել էր ԵԱՏՄ-ից ու ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու նախագիծ, դեռ իշխանություն չեկած ու իշխանություն գալուց հետո էլ նետվել է Արեւմուտքի գիրկը: Բա ինչպե՞ս էր Մոսկվա-Մալիշկա ճանապարհներին Արա Աբրահամյանն էլ փորձում տեղավորվել այս իշխանության գրկում: Իսկ գուցե դրա փոխարեն՝ Արա Աբրահամյանը թեւութիկունք կանգներ Ռուսաստանի հետ ռազմավարական հարաբերությունները կարեւորող քաղաքական ուժերի՞ն: Բայց՝ ոչ, նա մուծվում էր ԵԱՏՄ-ին ու ՀԱՊԿ-ին ատողներին, իսկ հիմա լուրջ դեմքի արտահայտությամբ հայտարարում է. «Հայաստանը ԵՄ-ում անելիք չունի. գնանք ԵՄ` ի՞նչ անենք»: Ինչպես չասես՝ բա Նիկոլին սատարում էիք, Աննային ժպտում, որ ի՞նչ անեիք:

Իհարկե, կգտնվեն մարդիկ, որ կասեն՝ դե այն ժամանակ Արցախը հանձնված չէր, թուրքի ու ադրբեջանցու հետ էլ քիրվայության քաղաքականությունն այսքան բացահայտ չէր: Ուստի՝ հիշեցնենք, թե ինչ էր ասում Արա Արշավիրիչը 2017 թվականին:

«Բաքվում եւ Երեւանում կարող էին իրենց ջանքերն ու բյուջեն ուղղել ոչ թե սպառազինության հերթական մրցավազքին, ոչ թե հակադրել երկու բանակները, հետեւաբար, նաեւ հարեւան ժողովուրդներին, այլ, ընդհակառակը, այդ էներգիան կարող են ուղղորդել ավելի ռացիոնալ ու օգտակար ուղղությամբ, առեւտուր անել եւ մշակույթների երկխոսություն անցկացնել, ընկերություն անել բարիդրիացիական մթնոլորտում եւ ամրագրել ժողովուրդների բարեկամությունը: Ժամանակն է գիտակցել, որ պատերազմը նոր ավերածություններ է, նոր ֆիզիկական կորուստներ ու վիրավորներ: Դեռ ինչքան մեր ժողովուրդները պետք է տանեն այս անհեթեթությունը: Բայց ճշմարտությունը նրանում է, որ մենք կարող ենք համերաշխ լինել եւ շփվել միմյանց հետ` յուրաքանչյուրս մեր տանը մնալով եւ հարգելով հարեւանին ու նրա տարածքները: Թող Հայաստանն ու Ադրբեջանը ընկերություն անեն միմյանց հետ», - նշել էր Աբրահամյանը: Իսկ թե հիմա ինչո՞ւ է դժգոհում Փաշինյան Նիկոլից, երբ նա էլ է նույն պացիֆիստական մտքերն արտահայտում, կրկին վերադառնում ենք նյութի սկզբում հիշատակված գիտնականներին ու փաստում, որ գիտությունն այստեղ անզոր է գնահատականներ տալ:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ