Նիկոլը երեւի ստիպված կլինի «գցել» Եվրոպային

Գ­նա­լով ա­վե­լա­նում են միան­գա­մայն լուրջ փաս­տերն այն մա­սին, որ Թ­րամփն ի­րոք հե­տաքրքր­ված է ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մից հնա­րա­վո­րինս շուտ ձեռ­քերն ա­զա­տե­լու հար­ցով (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=309498&l=am): Ն­ման միան­գա­մայն ծան­րակ­շիռ փաս­տարկ է օ­րերս մի շարք աղբ­յուր­նե­րի կող­մից շրջա­նա­ռութ­յան մեջ դրված ԱՄՆ-ի թրամփ­յան ռազ­մա­կան դոկտ­րի­նը: Ըստ այդմ, ար­տա­քին ուղ­ղութ­յու­ններում Պեն­տա­գո­նի հիմ­նա­կան ջան­քե­րը տե­ղա­փոխ­վում են չի­նա­կան ուղ­ղութ­յուն՝ կենտ­րո­նա­նա­լով Թայ­վա­նի հատ­վա­ծում: Դ­րա­նից զատ, հիմ­նա­կան խնդիր է հա­մար­վում ներ­քին հար­ցե­րը՝ միգ­րանտ­ներ, սահ­ման­նե­րի պաշտ­պա­նութ­յուն եւ այլն:

Այն, որ տա­րած­ված այդ փաս­տա­թուղ­թը գո­նե Պե­կի­նը ռեալ է հա­մա­րում, հու­շում է այն, որ չի­նա­ցի­նե­րը չհա­պա­ղե­ցին ո­րո­շա­կի պա­տաս­խան­ներ հղել Վա­շինգ­տո­նի ուղ­ղութ­յամբ: Այդ թվում՝ տնտե­սա­կան-ռազ­մա­վա­րա­կան բնույ­թի, քա­ղա­քա­կան եւ այլն: Միա­ժա­մա­նակ Չի­նաս­տանն արտ­գործ­նա­խա­րա­րի մա­կար­դա­կով սկսեց հի­շեց­նել Ռու­սաս­տա­նի հետ սերտ ռազ­մա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցութ­յան մա­սին՝ ա­սե­լով, թե Թ­րամ­փը չէ, որ կա­րող է այդ կա­պե­րը խա­թա­րել:

Այս­պի­սով, ե­թե հա­մա­րենք, որ ի­րա­կա­նում էլ Թ­րամփն ԱՄՆ-ի ու­ժա­յին ծան­րութ­յան կենտ­րո­նը փոր­ձե­լու է ա­րա­գո­րեն տե­ղա­փո­խել ա­սիա­կան տա­րա­ծաշր­ջան, դա նաեւ մեր ուղ­ղութ­յամբ է կա­րե­ւոր դի­տար­կում­նե­րի հնա­րա­վո­րութ­յուն տա­լիս: Ա­մե­նա­կա­րե­ւո­րը՝ խո­սակ­ցութ­յուն­նե­րը, թե ԱՄՆ-ն­ այ­սօր-վա­ղը մեծ պա­տե­րազ­մի մեջ է մտնե­լու Ի­րա­նի հետ, ինչ­պես քա­նիցս են­թադ­րել ենք, էլ ա­վե­լի են կորց­նում ի­րա­տե­սա­կա­նութ­յու­նը: Ս­պառ­նա­լիք­ներ՝ մի­գու­ցե, մանր ռազ­մա­կան բա­խում­ներ, ա­սենք հու­սիթ­նե­րին լո­կալ հար­ված­նե­րի տես­քով, դա էլ է ի­րո­ղութ­յուն: Բայց մեծ պա­տե­րազ­մի հա­վա­նա­կա­նութ­յու­նը դառ­նում է չնչին: Այն պարզ ի­մաս­տով, որ Մեր­ձա­վոր Ա­րե­ւել­քում մաս­շտա­բա­յին պա­տե­րազ­մի գնա­լով, Թ­րամփն այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում տա­րի­նե­րով «խրվե­լու» լուրջ ռիս­կի է գնում: Իսկ այդ ըն­թաց­քում Չի­նաս­տա­նը կա­րող է դառ­նալ լիո­վին ան­հա­սա­նե­լի:

Եվ մյուս կող­մից. ե­թե Ի­րա­նը կա­րո­ղա­նա ներ­կա խա­ռը ի­րա­վի­ճա­կից դուրս գալ ա­ռանց կո­րուստ­նե­րի, ա­պա դա միայն կբարձ­րաց­նի Թեհ­րա­նի կշի­ռը, թե՝ դեմ գնաց ԱՄՆ-ին, եւ վեր­ջինս նա­հան­ջեց: Եվ որ­պես բխող հե­տե­ւանք, ամ­րա­նում է նաեւ ռուս-ի­րա­նա­կան ա­ռանց­քը, ո­րը, ի­հար­կե, շա­րու­նա­կե­լու է ազ­դել ա­ռա­ջին հեր­թին հա­րավ­կով­կաս­յան տա­րա­ծաշր­ջա­նում տրա­մադ­րութ­յուն­նե­րի վրա:

­Բայց անց­նենք Հա­յաս­տա­նին: Այն, որ ներ­կա­յաց­ված միան­գա­մայն սպա­սե­լի ի­րո­ղութ­յուն­նե­րը լուրջ հար­ված են նաեւ մեր երկ­րում շրջա­նա­ռութ­յան մեջ դրված «դե­պի Ա­րեւ­մուտք» սցե­նա­րին, դա միան­շա­նակ է: Հան­րա­յին մա­կար­դա­կում այն, որ այդ «գա­ղա­փա­րը» ռեալ ա­ջակ­ցութ­յուն չի գտնում, ինչ­պես նա­խօ­րեին ներ­կա­յաց­նե­լու ա­ռիթ ու­նե­ցել ենք, հիմ­նա­վո­րեց նաեւ Գ­յում­րիի ընտ­րութ­յու­ննե­րը, որ­տեղ ի­րար գլխի հա­վաք­ված ա­րեւմ­տա­մետ­նե­րի դա­շին­քը լուրջ պար­տութ­յուն կրեց: Այն կար­գի, որ դա ա­կա­մա խոս­տո­վա­նում է նաեւ դա­շին­քի ցու­ցա­կա­յին լի­դեր Լ­եւոն Բար­սեղ­յա­նը՝ հայ­տա­րա­րե­լով. «Հար­ցը 2 ման­դատ ու­նե­նալ-չու­նե­նա­լը չէ, հարցն այն է, թե գյում­րե­ցին ինչ է նա­խընտ­րում, պլյուս –մի­նուս մի քան ձայ­նը ո­չինչ չի փո­խի»: Ի­հար­կե, տրա­մա­բա­նութ­յուն կա. հան­րութ­յան ըն­դա­մե­նը 2 տո­կոս ձայնն է տրվել «դե­պի Եվ­րո­պա» գա­ղա­փա­րին, ո­րը ե­թե ան­գամ դառ­նա 5-10 տո­կոս, է­լի կնշա­նա­կի, որ ժո­ղովր­դի բա­ցար­ձակ մե­ծա­մաս­նութ­յունն առն­վազն հրա­պուր­ված չէ այդ կո­չե­րով:

­Բայց սրա­նով հան­դերձ, ա­րեւմ­տա­մետ­նե­րը մեկ այլ խնդրի ա­ռաջ եւս հայտն­վում են այս փաս­տով: Ա­րեւմ­տա­մետ ձայ­նե­րի նման քա­նա­կը նաեւ Նի­կո­լի հա­մար է լուրջ ա­հա­զանգ: Նա ակն­հայ­տո­րեն ու­նի վար­կա­նի­շա­յին ա­ռա­վել քան լուրջ խնդիր, եւ հի­մա, ե­թե շա­րու­նա­կում է ժո­ղովր­դի ըն­դա­մե­նը 2 տո­կո­սի կող­մից ա­ջակ­ցութ­յուն ու­նե­ցող «դե­պի Եվ­րո­պա» կուր­սը, կա­րող է վերջ­նա­կա­նա­պես տե­ղա­վոր­վել հենց այդ «2 տո­կո­սի վար­չա­պետ» տրա­մա­բա­նութ­յան մեջ: Իսկ դա էլ ա­վե­լի մռայլ պատ­կեր է հա­ղոր­դե­լու ա­մե­նաու­շը գա­լիք տա­րի վե­րար­տադր­վե­լու նրա ծրագ­րե­րին: Այ­սինքն, որ ներ­կա ի­րո­ղութ­յուն­նե­րը կա­րող են Նի­կո­լին բա­ռա­ցիո­րեն ստի­պել՝ վերջ­նա­կա­նա­պես հետ քաշ­վել ա­րեւմտ­յան, ա­վե­լի կոնկ­րետ՝ ար­դեն ընդ­ամե­նը եվ­րո­պա­կան ուղ­ղութ­յու­նից, դառ­նում է միան­գա­մայն հա­վա­նա­կան տար­բե­րակ: Հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ, որ այդ ուղ­ղութ­յունն այդ­պես էլ նրան ո­րե­ւէ ռեալ բան չտվեց: Խոս­տա­նում էին «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր», հի­մա­ դա ձա­խող­ման եզ­րին է: Խոս­տա­նում էին տա­րաբ­նույթ ա­ջակ­ցութ­յուն, հի­մա Եվ­րո­պան ինքն ա­ջակ­ցութ­յան կա­րիք ու­նի, եւ այս­պես շա­րու­նակ:

Ն­ման է, որ Եվ­րո­պա­յում եւս հաս­կա­նում են, որ կա­րող են Նի­կո­լին վերջ­նա­կա­նա­պես կորց­նել: Ա­մեն դեպ­քում, դա հու­շեց նաեւ Գեր­մա­նիա­յի նա­խա­գահ Շ­տայն­մա­յե­րի հա­յաս­տան­յան այ­ցը, ո­րի ժա­մա­նակ նա խոս­տում­նե­րի հար­ցում «քծի­բութ­յուն» չա­րեց: Թե՝ «Ոչ միայն Գեր­մա­նիան, այ­լեւ ողջ Եվ­րո­պան լուրջ հե­տաքրք­րութ­յուն է ցու­ցա­բե­րում, որ­պես­զի Հա­յաս­տա­նը կա­րո­ղա­նա ի­րա­կա­նաց­նել «Խա­ղա­ղութ­յան խաչ­մե­րուկ» նա­խա­գի­ծը»: Թե պետք է «խա­ղա­ղութ­յան հա­մա­ձայ­նագ­իրը» ստո­րագ­րել: Գ­նաց-հա­սավ այն­պի­սի ցնցող գա­ղա­փար­նե­րի, թե՝ Հա­յաս­տա­նը կա­րող է Եվ­րո­պա­յին է­լեկտ­րա­կա­նութ­յուն մա­տա­կա­րա­րել եւ այլն: Ա­պա, թե «կա­նաչ է­ներ­գիա» է պետք զար­գաց­նել, եւ այդ­պես շա­րու­նակ:

­Թե որն է ի­մաս­տը, դժվար չէ հաս­կա­նալ. Նի­կո­լին պետք է «ան­ցան­կա­լի քայ­լե­րից» հետ պա­հել, ինչն ար­դեն միայն Մակ­րո­նով ա­նե­լը դժվար է:

­Միայն թե Շ­տայն­մա­յե­րը, ի­հար­կե, ստում է իր այդ բա­զում խոս­տում­նե­րով. Եվ­րո­պա­յում միայն ծի­ծա­ղում են Նի­կո­լի «Խա­ղա­ղութ­յան խաչ­մե­րու­կի» վրա, հա­մե­նայն­դեպս՝ այն զրո հե­տաքրք­րութ­յուն ու­նի: Ճիշտ է, նա այս­տե­ղից մեկ­նեց Բա­քու, սա­կայն մեկ է, այն­տեղ հաս­տատ «խա­ղա­ղութ­յան պայ­մա­նա­գիր» աս­վա­ծը մեկ քայլ ան­գամ ա­ռաջ տա­նե­լ չի կա­րող: Հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ, որ սույն «գե­րմա­նո­ւաղ­վե­սը» դեռ տեղ չհա­սած, Բա­քուն նրա հետ կապ­ված բո­ղո­քի նո­տա հղեց Գեր­մա­նիա­յին:

­Կարճ ա­սած, այս պա­հին Եվ­րո­պան ակն­հայ­տո­րեն Նի­կո­լի վրա ազ­դե­լու ռեալ գոր­ծիք­ներ չու­նի: Չէ, կոմպ­րո­մատ­նե­րի փա­թեթ­ներ, են­թադ­րե­լի է, որ կան: Բայց դե կոմպ­րո­մատ­ներ հաս­տատ ռուս­ներն էլ կու­նե­նան…