Է՜յ, նավավար, ի՞նչ ես անում, ո՞ւր ես նստում դու նավակ…

Հիշո՞ւմ եք Գյումրու քաղաքապետի թեկնածու Արտյոմ Թումանյանին՝ նույն ինքը ֆայտոնով մարդուն: Նա էլ մարգարեացավ, ասում էր՝ «հրաբուխ կլինի, եթե ես` որպես այլընտրանք չընտրվեմ»: Չընտրվեց, իսկ հետընտրական Գյումրին շատ նման է հրաբխային իրավիճակի:

Այսպիսով՝ ընդդիմությունը հայտնվեց մի նավակում Գյումրիի նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանի հետ, որը կրկին հավակնում է քաղաքապետի աթոռին: Ու դեռ հարց է՝ նա նավը կհասցնի նավահանգիստ, թե փոթորկոտ քաղաքական ծովում կխորտակի իրեն էլ, մյուսներին էլ: Իհարկե, մի բան հստակ է՝ պոպուլիզմի ու տեսարաններ ապահովելու հարցում հաստատ կգերազանցի Փաշինյան Նիկոլին: Այլ կերպ ասած՝ ըստ էության, եթե ոչ որակական, այլ կերպարային առումով՝ Գյումրին էլ կունենա իր Նիկոլին՝ Վարդանիկի տեսքով, եթե այդուհանդերձ, ընտրություններին անցողիկ շեմը հաղթահարած ուժերն իրենց ձայնը տան նրան: Իսկ դրա դիմաց ստանան «շան պոչ», որովհետեւ ըստ Վարդան Ղուկասյանի` փոխքաղաքապետի պաշտոնում էլ պիտի լինեն իր մարդիկ, դե մարդ ես՝ բա որ ու իրեն կալանավորեն… Սա էր նրա բացատրությունը:

Իսկ որ կարող են Վարդան Ղուկասյանին կալանավորել, ամեն ինչ տանում է հենց դրան: ՀՀ գլխավոր դատախազությունից հայտնում են, որ Գյումրիի քաղաքապետի թեկնածու Վարդան Ղուկասյանին վերագրվող ձայնագրության առնչությամբ քրեական վարույթ է նախաձեռնվել՝ ՀՀ Քրեական օրենսգրքի 236-րդ հոդվածի 2-րդ մասով, որն է՝ օրինական կամ անօրինական հավաքին մասնակցելուն հարկադրելն անձի կամ նրա մերձավոր ազգականի կամ մերձավորի նկատմամբ բռնություն գործադրելու, գույքը ոչնչացնելու, վնասելու կամ վերցնելու սպառնալիքով կամ շանտաժի միջոցով՝ պատժվում է տուգանքով տասնապատիկից երեսնապատիկի չափով, կամ հանրային աշխատանքներով 100-200 ժամ տեւողությամբ, կամ որոշակի պաշտոններ զբաղեցնելու կամ որոշակի գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքից զրկելով 2-5 տարի ժամկետով, կամ ազատության սահմանափակմամբ՝ 1-3 տարի ժամկետով:

Այո՛, Նիկոլստանում դեռ ոչ ոք անպատիժ չի մնացել, եթե փորձել է ընտրություններով հաղթել նրան: Ու սա է այն պարզ ճշմարտությունը, որը վերջին 7 տարիները բավարար չեղավ, որպեսզի ընդուներ հավաքական ընդդիմությունը, ձեւավորեր միասնական ճակատ, հանդես գար մեկ թեկնածուով ու գնար մինչեւ վերջ: Ու հարց է ծագում՝ մի քաղաքապետի շուրջ համաձայնության չեկող ընդդիմությունն ինչպե՞ս է վաղը Նիկոլ Փաշինյանին անվստահություն հայտնելու՝ իմպիչմենթի գործընթաց սկսելով, երբ դրա համար պետք է միասնական վարչապետի թեկնածու:

ՄԱՐՏՈՒՆ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԻ ԱՂՄԿՈՏ ԼՌՈՒԹՅՈՒՆԸ

Ինչեւէ, վերադառնանք Գյումրի. 6 մանդատ ստացած «Մեր քաղաքը» դաշինքը կմիանա՞ մյուս ընդդիմադիրներին եւ կապահովվի՞ Վարդան Ղուկասյանի անցնցում քաղաքապետ դառնալը, շարունակում է մնալ ներքաղաքական ամենաքննարկված թեման: Բոլորը սպասում են վերոնշյալ դաշինքն առաջնորդած ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության պատգամավոր Մարտուն Գրիգորյանի խոսքին: Իսկ այդ ընթացքում նրան եւ ընդհանրապես՝ նրա հետ ասոցացվող ու չասոցացվող մարդկանց թիրախավորման պակաս չեղավ:

«Այս անիմաստ աղմուկից մի օգուտ եղավ՝ մի խումբ փողով գործիքներ եւ գործիչներ այսօրվա իրենց հացն էլ վաստակեցին ՀՀԿ-ի մասին ստեր ու դավադրապաշտական զառանցանքներ տարածելով», - արձանագրում է ԱԺ «Պատիվ ունեմ» խմբակցության ղեկավար Հայկ Մամիջանյանը:

Իսկ մերձքոչարյանականները, իրար հերթ չտալով, գրոհում են ու գրոհում՝ կրկին անգամ բացահայտելով, որ իրենց կռիվը Փաշինյան Նիկոլը չէ, այլ «պատմական հիշողությամբ» վերադարձել են նորից 2018 թվական ու որ մի քիչ էլ անկեղծանան, դմփ-դմփ-հու էլ կանեն, հատկապես, երբ այսօր հավաքական ընդդիմության քաղաքապետ է դառնում այդ նույն ժամանակ հրապարակում խանդառված ճվացող Վարդան Ղուկասյանը: Բայց առնվազն կարելի էր զուսպ լինել՝ հենց Գյումրիի ընտրությունների արդյունքներին նայելով: Այլեւս փաստ է, որ նույն քոչարյանական թեւը՝ լինի «Մայր Հայաստան»-ի դեմքով, թե Վարդան Ղուկասյանի՝ առանց Հանրապետականի աջակցության, անգամ մի քաղաքապետի աթոռ չի կարող ունենալ:

Եվ բումերանգի օրենքն իրեն երկար սպասեցնել չտվեց, ու Վարդան Ղուկասյանն արդեն քանի օր է սպասում է՝ Մարտուն Գրիգորյանն իրեն կմերժի՞, թե՞ քաղաքապետ կկարգի: Համաձայնեք, որ անկախ ելքից, բավական դաստիարակչական բնույթ ունի Գրիգորյան Մարտունի լռությունը:

«Զարմացած եմ Գյումրիում տեղի ունեցած ընտրությունների շուրջ այսքան մեծ աղմուկից, ցավում եմ, որ չկա առկա իրավիճակի որեւէ սթափ վերլուծություն։ Էյֆորիան անհասկանալի է՝ ՔՊ-ի պարտության ու ընդդիմության հաղթանակի մասին։ Ես չեմ հասկանում՝ այդ ո՞ր ընդդիմության հաղթանակի մասին է խոսքը, նրանց, ովքեր 2018 թվականին իրար հերթ չէին տալիս Սերժին մերժելու եւ Նիկոլ բերելու հարցո՞ւմ, թե՞ ես ինչ-որ բան չեմ հասկանում։ Չգիտեմ՝ ով է հաղթել, ով պարտվել, բայց այս ամենը ձեռնտու է միայն Նիկոլին…», - շեշտում է «Ազգային անվտանգություն» կուսակցության նախագահ Գառնիկ Իսագուլյանը:

НУ ГОВОРИ ЖЕ, ՄԱՐՏՈՒՆ…

Իրականում Մարտուն Գրիգորյանին ծանր որոշում է սպասվում կայացնել՝ թե՛ քաղաքական առումով, թե՛ անձնական (չփորփրենք անցյալը, ոչ էլ կրակի վրա բենզին լցնենք): Գյումրեցին ընտրություն է կատարել վատի ու վատագույնի միջեւ՝ ընտրել Նիկոլին ամենանմանին, որն ամենեւին էլ ՔՊ-ի քաղաքապետի թեկնածու Սարիկ Մինասյանը չէր: Իսկ այդ ընտրության հետեւանքը կամ արդյունքը կամա, թե ակամա մնում է կախված Մարտուն Գրիգորյանի որոշումից:

Բայց մյուս կողմից էլ, ակնհայտ է, որ այս ամենը օրհասական նշանակություն ու կարեւորություն ունի Վարդան Ղուկասյանի համար, բայց ոչ մի ամբողջ պետության: Ի՞նչ եղավ, երբ մյուս քաղաքներում ընտրվեցին ընդդիմադիր քաղաքապետներ, օրինակ, ամենաթարմը՝ Փարաքարում, հետեւապես, ինչու այդպես պաթոսային ու ամպագորգոռ փրկության սկիզբը պետք է ազդարարվեր Գյումրիից, չի կարող Փարաքարից սկսվել: Ավելին՝ Երեւանին ավելի մոտ է, երկար քայլել էլ պետք չէ:

«Մարտուն, շուտ ասա, Մարտուն, ինչի՞ հենց հիմա չես խոսում, Մարտուն արագացրու…Ասենք հենց հիմա Մարտունը խոսաց: Հետո ի՞նչ եք անելու… Սպասելո՞ւ եք 2026 թվականի ընտրություններին: Մարտուն վռազ խոսա, որ սպասենք 2026 թվականին», - իրեն հատուկ սարկազմով, բայց տեղին ընդգծում է նախկին քաղբանտարկյալ Նարեկ Մալյանը:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ