Տարոսը քաղաքապետարանի պաշտոնյաներին

Երեւանի Դավիթ Բեկ փողոցի փոսերն այլեւս փոսեր չեն, վերածվել են նկուղների՝ խորքային, այնքան խորքային, որ հնարավոր է մեջը ձմեռային պաշար հավաքել: Եվ այդ ամենը չեն տեսնում թաղապետարանի եւ քաղաքապետարանի աշխատողները: Դե նկուղում մութ է լինում, մարդիկ ո՞նց տեսնեն…

Հատկապես գիշերը, երբ անջատվում են կենտրոնական փողոցների լույսերը, եւ ասֆալտն էլ փոքր- ինչ լինում է թաց, վարորդների տեսանելիությունը նվազում է եւ հետեւաբար հայտնվում են փոս-նկուղում՝ պատռելով անվադողերն ու «կառոբկան»: Եվ եթե մեքենան բավականին թանկարժեք է, ապա դա մեքենայի տիրոջ վրա նստում է կլորիկ գումար:

Հիմա հարց՝ ո՞վ է պատասխան տալու նման վնասների համար: Երբեւէ դուք ձեզ հարց տված կա՞ք, թե ինչու են մարդիկ վճարում գույքահարկ եւ բնապահպանական հարկ, երբ ոչինչ չի արվում, կամ արվում է ընտրությունից ընտրություն: Ե՛վ գույքահարկ վճարեն, ե՛ւ գիշերով քարշակ պատվիրե՞ն, հետո անվադողի գումար վճարեն՝ նորը գնեն, վերանորոգողի գումար տան եւ այդպես շաբաթը մե՞կ:

Ի դեպ, եթե նման բան լինի Ռուսատանում, ԱՄՆ-ում կամ իշխանության այդքան սիրելի եվրոպաներում, ապա պետությունը պարտավորված է լինում փոխհատուցում տալ վարորդին եւ անմիջապես վերացնել փոսը: Բայց մեզ, հայի բախտով, բաժին է հասել այսպիսի իշխանություն, որը նման հարցերը լուծեր պետական մակարդակով եւ դրանով պարտավորված լիներ պատշաճ կերպով պահել փողոցները, ո՛չ տեսել է, ո՛չ լսել:

Երեւանի տարածքը կազմում է 223 քառ. կմ, բնակչությունը՝ 1075.1 հազ. մարդ՝ 12 վարչական շրջան: Լավ, այդքան դժվա՞ր է այս փոքր տարածքում ամեն մարդ կատարի իր վրա դրված պատասխանատվությունը: Այդքան անտեսված եւ ոտնահարված ո՞ր երկրի` անգամ հեռավոր գյուղի բնակիչն է, որքան Հայաստանի քաղաքացին՝ այն էլ մայրաքաղաքի բնակիչը:

Տարոսը ձեզ, քաղաքապետարանի պաշտոնյաներ եւ թող նույն օրը ընկնեք, ընդ որում՝ շարունակական, օրինակ՝ օրը մեջ:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ