Պացիենտը հրաժարական է աղերսում, իմպիչմենթը դառնում օրախնդիր

Դեռեւս չախտորոշված սինդրոմով կրկին ընտրություններից առաջ հիստերիկ ջղաձգումների մեջ է Նիկոլ Փաշինյանը: Հիշո՞ւմ եք, որ Երեւանի ավագանու նախընտրական քարոզարշավի վերջին օրը գնաց, կանգնեց Տիգրան Ավինյանի կողքին ու սկսեց հաթաթաներ տանել, թե բա՝ «Երեւան վերցնողները» մի հատ թող բախտները փորձեն:

«Ձեզ սպասվում է ասֆալտի հարուստ դիետա։ Բախտնե՛րդ փորձեք՝ էնքան ասֆալտ ուտեք ու բորդյուր լիզեք, որ Երեւանի սանմաքրման 5 տարվա աշխատանքը մի շաբաթում կատարենք ու գերակատարենք։ Դե, բախտնե՛րդ փորձեք»,- ճղում էր ինքն իրեն Փաշինյան Նիկոլը: Արդյունքում ունեցավ 9 տոկոսանոց քաղաքապետ` Ավինյան Տիկոյի դեմքով, որը Արամ Զավենիչի «Հանրապետություն» կուսակցության հետ մի կերպ ձեւավորեց քաղաքային իշխանություն:

Հիմա հերթը Գյումրիի ավագանու ընտրություններինն է, իսկ Փաշինյան Նիկոլի մեթոդը նույնը:

«Արա, եթե բան չկա բանավիճելու, վեր ընկեք տեղներդ, ձայններդ կտրեք։ Եթե բանավիճում եք, եկեք խոսանք։ Ես ասում եմ` ես ձեզ հետ չեմ բանավիճի, ես ձեզ պատերով կտամ եւ այդտեղից ձեր քաղաքական դիակի մնացորդները դուրս կհանեն, 3-իդ էլ վերաբերվում է, հերիք ա ներվերներիս հետ խաղաք։ Ես ձեզ ոտի տակ կտամ, ոչ թե ձեզ հետ կբանավիճեմ »,- ահա այսպես կառավարության հետ հարցուպատասխանի ժամանակ ամբիոնի մոտ հերթական մոնոներկայացումն էր խաղում Նիկոլ Փաշինյանը:

Ասվածն ուղղված էր ՀՀ նախկին նախագահներին, բայց դրա հետեւանքները թերեւս առաջին հերթին կերեւան մարտի 30-ին կայանալիք Գյումրիի ավագանու ընտրությունների արդյունքում: Այսքանից հետո՝ ՔՊ-ի Սարիկը կկարողանա՞ ձեւավորել միանձնյա քաղաքային իշխանություն, երբ արդեն բոլորի համբերության բաժակը, կարծես թե, վերջապես լցվել է, ցույց կտա ժամանակը: Սակայն ակնհայտ է, որ այլեւս քիչ է հուզում Նիկոլ Փաշինյանին, թե ինչ ճակատագիր են ունենալու իր հետ իրենց ապագան կապող սարիկներին ու ձորիկները:

«ՆՇԱՁՈՂԻՑ  ՑԱԾՐ  ԸՆԿԱԾՆԵՐԻ  ՀԵՏ  ԸՆԴՈՒՆՎԱԾ  ՉԷ  ԲԱՆԱԿՑԵԼ»

Հատկանշական է, որ Նիկոլ Փաշինյանի հերթական անգամ գժական գնալը, կրկին վերադարձրեց ընդդիմությանը ճիշտ հունի մեջ: Միմյանց ուղղված փոխադարձ մեղադրանքները դարձան գոնե այս պահին երկրորդական՝ «իջեւանցի Ներոնի» սպառնալիքների ֆոնին:

«Հիշեք՝ նա կկծի, կլացի, քացի կտա, կգոռա ու կսպառնա, կբողոքի վերին ատյաններ, կանի արդեն պատկերացնելին ու դեռեւս անպատկերացնելին: Բայց երբեք չի հրապարակի ղարաբաղյան կարգավորման՝ Մինսկի խմբի պաշտոնական պլաններն ու Հայաստանի պաշտոնական պատասխանները, այդ թվում՝ իր կողմից մերժված 2019 թվականի պլանը: Թեթեւ տարեք, դա հին պատուհասական ադաթ ա», - ահա այսպես է արձագանքել Փաշինյանին՝ ՀՀ առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի խոսնակ Արման Մուսինյանը:

ՀՀ երկրորդ նախագահի գրասենյակի ղեկավար Բագրատ Միկոյանն էլ նշել է հետեւյալը. «Դրա ելույթի վերջին հատվածից ակնհայտ է, որ բանավիճելու մանիակալ չբավարարված պահանջ ունի: Լավագույն լուծումը մոտակա հոգեբուժարանում սանիտարների հետ բանավիճելն է:Իսկ ընդհանրապես, օղին դեղերի հետ չի կարելի խառնել»:

«Իր աղետալի գործունեությանը տրված բոլոր գնահատականներից՝ ազգային անվտանգության վտանգի աստիճանի հասած նրա հոգեվիճակն ամենաշատը վատթարանում է կապիտուլյանտ բնորոշումից: Ադրբեջանի հետ հիմա էլ բանակցություններում կրկնակապիտուլյացիայի ենթարկված անձը երեկ խղճուկ կապիտուլյացիայի ենթարկվեց նաեւ բանականության ու բարոյականության հետ անհավասար պայքարում: Նրա հոգեկան անհավասարակշիռ վիճակը Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջեւ իր իսկ պատճառով հաստատված ռազմաքաղաքական անհավասարակշռության հայելային արտացոլումն է, որը կապիտուլյանտը չի կարողանում թաքցնել Ալիեւի պարտադրած ցածր նշաձողի ծանրության տակ մնացած վախերի պատճառով: Ճամարտակելու փոխարեն՝ նա միայն մեկ բան կարող է անել՝ հաղթահարել վախերը եւ հրապարակել ընդհուպ  2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ը բանակցային գործընթացի բոլոր փաստաթղթերը: Նշաձողից ցածր ընկածների հետ ընդունված չէ բանակցել, ուր մնաց թե՝ բանավիճել», - Սերժ Սարգսյանի գրասենյակն էլ այսպես է արձագանքել:

Իսկ ի՞նչ է Փաշինյան Նիկոլի ուզածը երեք նախագահներից՝ կա՛մ իր հետ կիսել իր դավաճանական քաղաքականությունը, կա՛մ վերջապես իրեն հեռացնել: Այո՛, այն, որ Նիկոլ Փաշինյանն արդեն ուղիղ հայտարարում է, որ նյարդերը տեղի են տալիս, խոսում է իր վախերի մասին, որովհետեւ տապալված է ամեն ինչ՝ թե՛ արտաքին, թե՛ ներքին քաղաքականությունը, բոլոր պետական կառույցների աշխատանքը եւ ամենակարեւորը՝ հենց ինքը Նիկոլը, որը մնացել է ալիեւյան արյունոտ «խաղաղության» կեղծ թեզի տակ: Նա լավ է գիտակցում, որ այն ստորագրելուց հետո այլեւս ոչ մեկին պետք չէ, ո՛չ դրսում, ո՛չ ներսում, ո՛չ թուրքերին, ո՛չ ադրբեջանցիներին:

«Ես ասում եմ իմ դիրքորոշումը՝ որպես Հայաստանի վարչապետ, որ մենք ղարաբաղյան շարժումը չպետք է շարունակենք: Կրկնում եմ՝ ես դա անում եմ որպես Հայաստանի վարչապետ: Եվ որ պահին Հայաստանի ժողովուրդը համաձայն չլինի իմ այս արձանագրման հետ, ես այդ պահին կդադարեմ լինել Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ»,- ասում է Նիկոլ Փաշինյանը:

Կուզեք համարեք՝ սադրում է, կուզեք համարեք «իշմար» է տալիս, բայց, ըստ էության, Փաշինյան Նիկոլին մի բան է պետք՝ այս ամենից գլուխն ազատել ու սեփական կաշին փրկել:

ԻՄՊԻՉՄԵՆԹ ՈՒ ԱՐՑԱԽՅԱՆ ՇԱՐԺՈՒՄ  2

Իսկ այս իրավիճակում ի՞նչ պետք է անի ընդդիմությունը, առաջին հերթին՝ խորհրդարանական: Այլեւս ժամանակ չկա հետաձգելու իմպիչմենթի՝ այսպես կոչված վարչապետին անվստահություն հայտնելու գործընթացը, որը հաջողելու դեպքում համարվում է, որ վարչապետը հրաժարական է ներկայացրել եւ նոր վարչապետն ընտրվել է: Դրա համար պետք է պատգամավորների 1/3ը՝ 36 պատգամավոր ներկայացնի վարչապետին անվստահություն հայտնելու մասին Ազգային ժողովի որոշման նախագիծ, որի մեջ նշվում է նոր վարչապետի թեկնածուն, ինչի փորձերը նախորդիվ այդպես էլ չհաջողեցին։ Մինչդեռ հիմա, եթե այդ թղթի տակ իրենց ստորագրությունը դնեն ՔՊ-ից դուրս եկած Հովիկ Աղազարյանն ու Հակոբ Ասլանյանը, լիովին իրատեսական է:

Հիմա կհաջողվի՞ այն հորով-մորով անել, սա էլ է հարց, որովհետեւ միասնական թեկնածու չի էլ ուրվագծվում: Այսինքն՝ գնդակն ընդդիմադիր դաշտում է, թե դեռ որքան Ռոբերտ Քոչարյանի ուրվականը կշարունակի մերժել ոչ թե Փաշինյան Նիկոլին, այլ պայքարել Սերժ Սարգսյանի ստվերի դեմ: Ինչ խոսք, լավատեսները կարծում են, որ Գյումրիի ավագանու ընտրությունները կարող են բեկում մտցնել: Օրինակ, եթե ընդդիմադիրներն իրենց ամբիցիաները դնեն մի կողմ, միավորվեն ու իշխանություն կազմեն: Իսկ հետո էլ ոչ թե հանգիստ նստեն տեղները ու աշխատեն Նիկոլի կառավարության դուդուկի տակ, այլ միավորված շարժվեն դեպի Երեւան: Անկեղծ լինենք, ասել, թե միանձյա ինչ-որ ընդդիմադիր կկարողանա սա իրականություն դարձնել, չափազանց է, ուստի՝ ինչքան էլ իրար չհանդուրժեն, միավորվելուն այլընտրանք չկա, իհարկե, եթե իսկապես, խնդիրը բոլոր կողմերի համար Փաշինյանից ազատվելն է:

Այս սցենարի դեպքում, լիովին պարարտ հող կա. մարտի 29-ին հանրահավաք են անում արցախցիները, որոնց ուղղակի մարտահրավեր է նետված՝ պե՞տք է ղարաբաղյան շարժումը շարունակենք, թե` ոչ: Սա ամենեւին էլ չի նշանակում նոր պատերազմ, բայց թաղել այս գաղափարը, նշանակում է վերջնականապես փակել Արցախի էջը:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ