Շառից, փորձանքից ու ՔՊ-ականներից հեռո՛ւ մնացեք. Նարինե Ոսկանյան

Գյումրու առաջիկա ավագանու ընտրությունների, մշակույթի եւ, առհասարակ՝ ներկայիս իրավիճակի մասին «Իրավունք»-ը զրուցել է դերասանուհի ՆԱՐԻՆԵ ՈՍԿԱՆՅԱՆԻ հետ, որը հանրությանն առավել հայտնի է Պաուզա Անո բեմական անունով:

— Ինչպե՞ս եք:

— Լավ չեմ, մի ամիս է հիվանդանոց եմ գնում-գալիս: Ոտքս շատ է ցավում, չեմ կարողանում նորմալ քայլել. այդ հիվանդությանը «Կարմիր քամի» են ասում: Հիմա բուժվում եմ: Անգամ ներքաղաքական անցուդարձին չեմ հետեւում:

— Ներքաղաքական ասացիք, հիշեցինք, Ձեր հարազատ Գյումրու առաջիկա ընտրություններից ի՞նչ կասեք:

— Ի՞նչ ասեմ, որ ոչ մեկին չեմ ճանաչում: Միայն առաջվա քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանին եմ ճանաչում, մնացածին չգիտեմ: Բայց հստակ բան անգամ իր մասին չեմ կարող ասել, որովհետեւ իր քաղաքապետ եղած տարիներին էլ Գյումրիում չեմ ապրել, հիմա էլ չեմ ապրում: Արդեն 33 տարի է, ինչ Երեւանում եմ ապրում:

— Ամեն դեպքում, 2018-ինԳյումրիից սկսվեց, այսպես կոչված, «թավշյա հեղափոխությունը»: Ի՞նչ եք կարծում՝ Գյումրիում էլ կարո՞ղ է ավարտվել, թե՞ իշխող ՔՊ-ն վերարտադրվելու շանսեր դեռ ունի:

— Չեմ կարող ասել, միայն կասեմ, որ գրողին լիներ այդ «թավշյա հեղափոխությունը»: Ի՞նչ շահեցինք մենք այդ հեղափոխությունից՝ ոչի՛նչ, հակառակը՝ միայն տուժեցինք: Ուղղակի, ափսոսում եմ, որ իմ քաղաքից ՝ Գյումրիից է սկսել: Իմ քաղաքը չպիտի կեղտոտվեր: Գիտեմ, որ հիմա կրկին ոտքի են կանգնել անհետ կորած զիծառայողների ծնողները եւ շատ ճիշտ են արել: Բա չիմանա՞ն իրենց երեխաների հետ ինչ է եղել, չիմանա՞ն իրենց երեխաների ճակատագրի մասին՝ ո՞ղջ են, ողջ չե՞ն: Շատ ճիշտ պահանջ ունեն եւ մինչեւ վերջ թող գնան: Ինչ վերաբերում է ՔՊ-ի վերարտադրվելուն, ես դա անեծք կհամարեմ: Աստված չանի նման բան լինի: ՔՊ-ն թող ռադը քաշի, գնա՝ իր Փաշինյանի հետ մեկտեղ, բավակա՛ն է:

— Ինչո՞ւ են մշակութային գործիչները, նաեւ գյումրեցի՝ հիմնականում լռում:

— Կարծում եմ՝ նրանք որոշակի վախ ունեն անաշխատանք մնալու: Եթե ինչ-որ բան խոսեն, գուցե զրկվեն աշխատանքից եւ անգործ մնան, ինչպես ես եմ անգործ: Ես իշխանությանը չեմ հավանում, խոսում եմ, բերանս բացում եմ, դրա համար էլ անգործ եմ մնացել: Հավանաբար, վախենում են գործ կորցնելուց, ամեն դեպքում, մարդիկ ընտանիք են պահում: Իսկ ինձնից ինչ կախված է, կամ ինչքան կարողանում եմ, անում եմ իմ հայրենիքի համար՝ դոշ էլ եմ տալիս, խոսում եմ, անգամ հայհոյում եմ: Պարզապես, հորդորս է` մեր մշակութային գործիչները մեկ լինեն, պայքարենք մեր երկրի համար: Ես գոռում եմ, գոչում եմ: Երբ Ցեղասպանության թեման արծարծվեց, ես ահավոր հայհոյանքներով ելույթ ունեցա: Բայց մնացածի լռությունը չգիտեմ ինչով է պայմանավորված: Ես միայն իմ անունից կարող եմ խոսել:

— Ինչո՞ւ միայն Ցեղասպանության թեման, դրանից առաջ էլ Նիկոլ Փաշինյանը հեգնեց խաչքարերի թեման, Մասիս սարի թեման բարձրացրեց...

— Ով խաչքարերը կհեգնի ես նրա... Գիտեք ինչ, ձուկը գլխից է հոտած: Եթե ղեկավարությունն իր տեղում լինի, մեր հալն էլ այսպես չի լինի: Վերջապես մենք մի նորմալ ղեկավար չունեցանք, որ այս երկրը ծաղկի: Մեր երկիրը արժանի է միայն լավին, ծաղկելուն, բարգավաճելուն: Ախր էս ինչ արեցին մեր երկրի հետ: Երիտասարդները ստիպված թողնում գնում են երկրից, բայց նրանց էլ մեղադրելու չէ: Շատ ափսոս է մեր այս սուրբ երկիրն ու բնակչությունը:

— Վերադառնալով Գյումրուն՝ ինչպե՞ս կգնահատեք մերօրյա Գյումրին՝ մշակութային առումով:

— Գյումրիում մշակույթը կանգուն վիճակում է: Շատ շնորհալի երիտասարդություն ունենք, եւ հաճախ պրեմիերաներ են լինում թատրոններում: Շատ տաղանդավոր դերասաններ եւ ռեժիսորներ ունենք այնտեղ: Ի դեպ, Գյումրիում նոր թատրոն է բացվել՝ Հովհաննես Հովհաննիսյանի «Մտորումներ» թատրոնը: Ցավոք, դեռ չեմ գնացել, բայց շատ դրական արձագանքներ եմ լսել այդ նորաբաց թատրոնի մասին: Ես հատվածներ եմ տեսել եւ արդեն հավանել եմ: Ցավոք, առողջական վիճակից ելնելով, չեմ գնացել, բայց ծրագրում եմ գարնանը գնալ: Առհասարակ, Գյումրիում ստեղծագործական վիճակը շատ լավ է: Բայց նյութական վիճակը չգիտեմ՝ արդյոք պետական աջակցություն ստանում են, թե՝ ոչ, չեմ կարող ասել:

— Ձեր ստեղծագործական կյանքում ի՞նչ նորություններ ունեք: Տիկտոկյան բաթլներում երբեմն Ձեզ հանդիպում ենք, բայց շատ հազվադեպ, իսկ ներկայացումներո՞ւմ, կինոյո՞ւմ...

— Դե բաթլներում հազարից մեկ եմ լինում, այն էլ բացառապես մեր հայերի հետ եմ խաղում, եւ նպատակը բաթլ մտնելու մեկն է՝ խոսել, շփվել մարդկանց հետ, թե չէ այդպես չեմ խաղում: Կարող է մեկ օր մտնեմ, երեք ամիս չմտնեմ: Ինչ վերաբերում է ֆիլմերին, պիտի ասեմ, որ վերջերս նկարահանվեցի իմոջիներում՝ Հռիփսիմե Ելինյանի մոտ: Հրաշալի անձնակազմ էր, եւ հույս ունեմ, որ դա շարունակական կլինի: Նկարվել եմ մի դրամայում, որը կոչվում է «Մայրենիք»: Այդ ֆիլմի ռեժիսորը Լեհաստանից եկած տաղանդավոր ուսանող էր՝ Գոռ Առուշանյանը, երջանկահիշատակ Լոռենց Առուշանյանի թոռը: «Մայրենիք»-ը ամռանը կներկայացվի կինոփառատոնի: Այնտեղ երկու կերպար է եղել ընդամենը, ես մոր կերպարում եմ ներկայացել, իսկ Լեռնիկը` տղաս է: Շատ խորը եւ էմոցիաների վրա նկարված ֆիլմ է: Դրանից հետո նկարվեցի «Սխալ կինո» ֆիլմում:

— Էլ ի՞նչ լավ բան կասեք մեզ:

— Լավ մնացեք, բոլորդ: Շառից, փորձանքից ու ՔՊ-ականներից հեռո՛ւ մնացեք:

ՆԱՆԱ ՍԱՐԳՍՅԱՆ