ՌՈՒՍ-ԹՐԱՄՓՅԱՆ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ՀԱԿԱՍՈՒԹՅՈՒՆԸ ԻՐԱՆՆ Է
Վերլուծություն
Շարունակում է համաշխարհային առաջնային օրակարգում մնալ հարցը, թե, ի վերջո, լինելո՞ւ է Պուտին-Թրամփ գագաթաժողով: Եվ դա տրամաբանական է, քանր որ, ինչպես քանիցս ենք պնդել, եւ դա հիմա ակնհայտ է, նման գագաթաժողովը, ըստ էության, դառնալու է «երկրորդ Պոտսդամ», այլ ոչ թե կիզակիտվելու է բացառապես ուկրաինական թեմայի վրա:
Բայց ահա, այս կապակցությամբ դեռ միայն հակասական հայտարարություններ են գալիս: Այսպես, թեեւ Թրամփը պարբերաբար ամենալավատեսական հայտարարություններն է հնչեցնում, բայց նաեւ օրերս Սպիտակ տունը հավաստիացնում էր, թե դեռ շատ շուտ է այդ հանդիպման մասին խոսելը: Հաջորդեց Թրամփի այլ լավատեսական հայտարարություններ, բայց նաեւ, որ վերականգնվում է Ուկրաինա զենքի մատակարարումը: Ճիշտ է, դեռ Բայդենի ժամանակների հատկացումներով, բայց եթե խիստ անհարժեշտություն լիներ, դա էլ կփակվեր: Առավել եւս, որ ռուսական աղբյուրները սկսում են խոսել հնարավոր նոր պատժամիջոցների մասին: Մի խոսքով, Պուտին-Թրամփ գագաթաժողովի հարցում բավականին խուճուճ իրավիճակ է:
Բայց ամեն դեպքում, ռուսները հաստատում են, որ առնվազն նախնական քննարկումներ կան: Օրինակ, Լոնդոնում ռուսական դեսպանը դա ներկայացրեց, թե՝ նախնական հստակեցումներ են մտցվում կողմերի դիրքորոշումների, պահանջ-ցանկությունների հարցում: Բայց եթե միայն սա լիներ, ԱՄՆ-ից եկող այդ բոլոր տատանողական երեւույթները պետք է որ չնկատվեին:
Իսկ ահա, մի շարք արժանահավատ աղբյուրներ վստահ են, որ նախնական քննարկումներում մի շարք առանցքային հարցերի շուրջ Ռուսաստանի եւ ԱՄՆ-ի ծրագրերում դեռ կան միանգամայն լուրջ հակասություններ, եւ Թրամփը փորձում է իր դիրքերն ամրացնել՝ օրակարգ բերելով նոր պատժամիջոցների մասին խոսակցություններ՝ որպես ճնշումայի մեխանիզմ: Ասենք, անուղղակիորեն այդ մասին է խոսում նաեւ NBC-ի այն տեղեկությունը, թե Թրամփի վարչակազմը պառակտվել է ուկրաինական կարգավորման շուրջ կիրառվող քաղաքական մոտեցումների հետ կապված: Այն է՝ ԱՄՆ ազգային անվտանգության հարցերով խորհրդական եւ հատուկ բանագնաց Քիթ Քելոգը կարծում է, որ ԱՄՆ-ը պետք է ուժեղացնի ճնշումը Ռուսաստանի վրա: Բայց ահա վարչակազմի մյուս ներկայացուցիչներն այն տեսակետին են, որ դա ընդամենը կվերածվի Բայդենի կուրսի կրկնության՝ անընդհատ ավելացող ճնշում, իսկ իրողությունն այն է, որ ռուսները ռազմաճակատներում առաջ են շարժվում, եւ շատ է մոտեցել այն կրիտիկական պահը, որ կարող են նաեւ հասնել խնդրի ռազմական լուծման: Պատկերավոր ասած, կարող ես Կիեւին եւս 100 տանկ տալ, բայց եթե այնտեղ չկա 100 տանկային անձնակազմ, ապա այդ տեխնիկան ո՞ւմ է պետք: Կարճ ասած, որ անհրաժեշտ է նվազեցնել Ուկրաինային տրամադրվող օգնությունը, Կիեւին պարտադրելով, գնալ Մոսկվայի համար քիչ թե շատ ընդունելի կարգավորման:
Մյուս կողմից, Թրամփը մի պահ ոգեւորվեց Ուկրաինայից հանքային ռեսուրսներ, այդ թվում՝ հազվագյուտ մետաղներ ստանալու հարցով: Բայց ահա պարզվում է, որ այստեղ էլ կա Զելենսկու կողմից փչված մեկ էժան փուչիկ: Այսինքն, նման պաշարներ ստանալը ոչ թե Թրամփի պահանջն էր, այլ դա ներառված էր այն «հաղթանակի ծրագրում», որն ավելի վաղ Զելենսկին ներկայացրել էր Բայդենին: Այդտեղ ուղիղ ասվում է՝ հանքային ռեսուրսներ՝ ռազմական օգնության դիմաց: Միայն թե Բայդենը, նաեւ նրա որդին, որ լավ տեղյակ են ուկրաինական տնտեսությունից եւ այնտեղից միլիարդներ են քամել, իրականում գիտեն, թե խոսքն ինչի մասին է: ՌԴ Հասարակական պալատի ինքնիշխանության հարցերով հանձնաժողովի նախագահ, Նոր տարածաշրջանների ինտեգրման համակարգող խորհրդի համանախագահ Վլադիմիր Ռոգովը բացատրում է. «Զելենսկին փորձում է Թրամփին «օդ վաճառել» ՝ միտումնավոր կատարելով խաբեություն եւ քաղաքական կեղծիք։ Նախ, Ուկրաինայում տնտեսապես հիմնավորված արժեք ունեցող հազվագյուտ մետաղների հանքավայրեր գործնականում չկան: Միեւնույն ժամանակ, հետախուզվածների զգալի մասը գտնվում է այն տարածքում, որն արդեն ազատագրվել է Զելենսկու ռեժիմի օկուպացիայից եւ գտնվում է մեր զինված ուժերի պաշտպանության ներքո… Խոսքը նաեւ լիթիումի, տիտանի եւ հազվագյուտ տարրերից՝ ստրոնցիումը մասին է, որոնց հանքավայրերի վերահսկողությունը Կիեւի ռեժիմը վերջնականապես կորցրել է»:
Արդյունքում, եթե Թրամփի մոտ գոնե այդկերպ ներդրված փողերը հետ ստանալու սպասելիքները զրոյանան, ապա դա եւս արագացնող ազդեցություն է ունենալու ուկրաինական ճգնաժամից հնարավորինս շուտ դուրս գալու հարցում:
Սակայն շատ ավելի լուրջ աղբյուրները վստահ են, որ Պուտին-Թրամփ գագաթաժողովի հարցում ուկրաինական թեման չէ, որ այս պահին լուրջ խնդիր է: Շատ ավելի լուրջ է Մերձավոր Արեւելքի, ավելի կոնկրետ՝ Իրանի թեման: Այդ մասին է խոսում նաեւ փաստը, թե ինչ կարգի սուր հայտարարություններ լսվեցին Թրամփից այդ տարածաշրջանի հետ կապված՝ Նեթանյահուի հետ հանդիպումից հետո: Ընդհուպ, խոսք գնաց Գազան ԱՄՆ-ի կողմից վերցնելու եւ մեծ Իսրայելի ստեղծման մասին: Ընդ որում, այդ ծրագրերը միշտ էլ կմնան օդից կախված, քանի դեռ լուծված չէ հիմնական՝ Իրանի հարցը: Եվ այն, որ Նեթանյահուի՝ ԱՄՆ այցի ֆոնին Թրամփը ստորագրեց Իրանի դեմ պատժամիջոցների խստացման նախագահական հուշագիր, երբ մինչ այդ խոսում էր բանակցություններից, լուրջ շրջադարձ է: Իսկ Իրանը, խոշոր հաշվով, ներկա փուլում Ռուսաստանի համար դեպի գլոբալ հարավ տանող ուղղություն է եւ ռազմավարական դաշնակից, եւ Թրամփի նման կուրսը նաեւ Մոսկվայի համար է նշանակում հարված:
Այսպիսով, կկարողանա՞ Թրամփը հավասարակշռել ամերիկյան եւ ռուսական շահերը Մերձավոր Արեւելքում, թերեւս հնարավոր կլինի պայմանավորվել նաեւ մնացած բոլոր հարցերում: Չի՞ կարողանա, կլինի հակառակ էֆեկտը: Միայն թե, եթե մինչ այս Բայդենի հիմնական խնդիրը Մոսկվան էր, ապա հիմա Թրամփը լուրջ բախման մեջ է մտել լիբերալների, Չինաստանի, Եվրոպայի հետ եւ պահել նաեւ Մոսկվայի հետ բախումային ֆոնը, նրա համար հաստատ չափից դուրս շատ կլինի: