Այլ երկրում Հայ առաքելական եկեղեցու համար ստեղծում են պայմաններ, իսկ մեր երկրում հետապնդում են

Դուք տեսեք Հայաստանի դեսպանը Բելարուսում մինչեւ հիմա չի վերադարձել Մինսկ։ Բայց  բելարուսական  պետությունը, Բելարուսի նախագահը ունեն այն խոհեմությունը, որ հանգիստ են նայում այդ իրավիճակին եւ իրենց դեսպանին թողել են Երեւանում։ 

Իրենց նախագահը չի ասել, «դե որ դուք հանում եք, մենք էլ նույն կերպ կվարվենք,  մենք առանց Հայաստանի կապրենք , Բելարուսը  կզարգանա» եվ այլն։ Կարող էին այդպես ասել, բայց չեն ասում, չեն ասում ` «դուք էլ, ձեր եւրոպասեր իշխանությունն էլ»: Ասում են բարեկամի պես` «չէ, հայ ժողորդը մեր բարեկամ ժողորդն է։ Ժամանակներն են այդպիսին, դժբախտություն է պատահել Հայաստանի հետ, դա չի նշանակում, որ մենք մեր դեսպանին պիտի հանենք»։ 

Ու հենց այս պահին էլ Բելարուսում  հայկական եկեղեցի կարուցվեց։ Որովհետև այդտեղ պետությունն է պաշպանում երկեղեցուն, պաշպանում է այլ ազգերի երկեղեցինները։ Իսկ մեզ մոտ Հայաստանում, ի տարբերություն Բելարուսի, հայ երկեղեցին ճնշումների տակ է։ Հասկարում եք, ապսուրդի թաթրոնում ենք ապրում: Այլ երկրում, որդեղ կրոնի այլ  տեսակ է, այսինքն  ռուս ուղղափառ կրոն է, հայ առակելական երկեղեցու համար ստեղսում են պայմաններ, իսկ  մեր երկրում հետապնդում են: Որովհետեւ սա մեր երկիրն է, բայց մեր պետությունը չէ, սա այսօր, ցավոք,  ես տարբերում եմ` պետություն և երկիր հասկացողոթյունները:

Հայկ Բաբուխանյանի ելույթից ԻՐԱՎՈՒՆՔ TV-ում։
https://m.youtube.com/watch?v=curx16SOvxQ

Նորակառույց հայակական եկեղեցին Մինսկում