Թշնամուդ ուժեղացնողը քո վախն է, քո ցավն է, քո հիմարությունն է․ Վազգեն Սարգսյանի՝ այժմ էլ արդիական խոսքերը

Թշնամուդ ուժեղացնողը քո վախն է, քո ցավն է, քո հիմարությունն է:

Յուրաքանչյուր ժողովուրդ իր պատմության ընթացքում գոնե մեկ անգամ իր կռիվը պիտի մինչև վերջ տա: 

Բանակը եղել է և պետք է լինի պետության, հասարակության, ողջ հայության հոգսը։ Բանակաշինությունը ծանր, հավատացնում եմ, հաճելի հոգս է։ Բանակն ազգի ինքնաճանաչման հայելին է, բոլոր հայերի ծնունդն է, հայության հավաքական կերպարն է, նրա պատասխանատվությունը, նրա պատմության վերագնահատումը եւ հայացքը ապագային։ Սիրուն խոսքեր չեմ ասում, ընդամենը ճշմարտությունն եմ ասում։

Մեր բանակը ինքնակրթությամբ ստեղծված բանակ է։ Մենք չէինք կարող սպասել, որ հեռուներից գեներալները գային և մեզ կռվել սովորեցնեին։ Մենք մեր հովվի, արհեստավորի, բանաստեղծի միջից հանեցինք պաշտպանության նախարարին, գեներալին, զինվորին ու կռվեցինք։ Փառք Աստծո, վատ չկռվեցինք։

Մենք իհարկե ագրեսոր չենք, բայց ինձ ագրեսորի մականունը ավելի հոգեհարազատ է, քան մազապուրծի: Ես ատում եմ մազապուրծ բառը, ես չեմ ուզում մազապուրծ լինել:

Անկախությունը բացարձակ արժեք է, անգամ այս ծանր փորձությունների գնով, ամեն ինչի հավաքականությունն է անկախությունը:

Իրականում ոչինչ չի պատահել, իրականում թշնամին նույն թշնամին է, որ ձեր առաջ փախչում էր և մենք էլ նույն մենքն ենք, ուղղակի խաթարվել է մեր հավատը մեր ուժերի նկատմամբ:

Մեղրին իր քար ու քռայով դարձնում է աշխարհի հզորներին իր դուռը բերող: ԵՎ այսօր տալ Մեղրին, թեկուզ դիմացը ծովի ճանապարհ ստանալ՝ սուտ է: Մեծ համաշխարհային սուտ: Նախ չեն տա, հազար ու մի ձև կա չտալու: Ղարաբաղը ապացույց, որ հողը գրիչով չեն վերցնում: Չեն տա, եթե տան ավելի վատ : Որովհետև իրենք շատ են, իրենք այսօր մեզնից ուժեղ են: Տվեցին , գալու են մեզ ուտեն: Իրենց թվով: Իրենց տնտեսությամբ: Իրենց փողով: Իրենց խելքով: Իրենց շահով: