Ի՞նչ օծանելիքներ էին օգտագործում մարդիկ Խորհրդային Միությունում

Կարծրատիպ կա, որ Խորհրդային Միությունում բոլորին «խեղդում էր» միայն «Կարմիր Մոսկվան», և այլընտրանք չկար։ Սա, իհարկե, թյուր կարծիք է։ Թեեւ լավ օծանելիք ստանալու համար դեռ պետք էր շատ ջանալ։ Մարդիկ երազում էինք Chanel-ի և Dior-ի մասին։ Բայց կային նաև բավականաչափ հետաքրքիր բուրմունքներ։ 

Ի՞նչ օծանելիք էին գնում.

Ի դեպ, մարդիկ ոչ միայն գնում էին դրանք, այլեւ ընդունում էին որպես նվեր։ Օծանելիքը լավ նվեր էր։ 

Հաճախ լավ օծանելիքներ էին նվիրում ուսուցիչներին, բժիշկներին, այլ կարևոր և անհրաժեշտ մասնագիտությունների տեր մարդկանց։ Նվերներ էին տալիս, որովհետև ուզում էին լավ բան անել, քանի որ գնահատում էին մասնագետներին։

Ընկերները, ծանոթները, հարազատները նույնպես միմյանց օծանելիք էին նվիրում։

Իսկ կոնկրետ ո՞ր օծանելիքներն էին նվիրում.

1. «Карпаты». դրանք արտադրվում էին Լվովի օծանելիքի գործարանում։ Քաղաքը Խորհրդային Միության մաս էր կքազմում, բայց այն միշտ մի քիչ «արասահմանյան» էր, դրա համար էլ Լվովի օծանելիքները ունեին իրենց ուրույն տեղը, քանի որ որակյալ էին եւ հաճելի բուրմունք ունեին։

2. «Быть может». դա լեհական օծանելիք էր։ Երկիրն այն ժամանակ սոցիալիստական ​​էր։ «Быть может»-ը արտասահմանյան օծանելիք էր։ Իսկ խորհրդային ժողովուրդը մեծ սեր էր տածում օտար ամեն ինչի նկատմամբ։ Ցավոք սրտի, 90-ականներին դա հանգեցրեց նրան, որ մարդիկ սկսեցինք սպառել կասկածելի որակի արտասահմանյան արտադրանքը։

3. Լատվիական «Дзинтарс» ապրանքանիշի օծանելիքները միշտ էլ բարձր են գնահատվել: Արտադրանքը որակյալ էր՝ երկարատև և հաճելի բույր ուներ։ Երբ ԽՍՀՄ-ը փլուզվեց, ընկերությունը սնանկացավ։ Այն գնել է մասնավոր անձ, ով նորովի արտադրություն է հիմնել։ 

4. Մոսկվայում ամենահիններից մեկի՝ Նովայա Զարյա գործարանի արտադրանքը տարածված էր։ Այն գործում էր դեռևս, երբ չկար ԽՍՀՄ-ը՝ 19-րդ դարում։ Այդ ժամանակ բոլշևիկները լավ օգտագործեցին իրենց ձեռքն ընկած ունեցվածքը։ Հիշենք «Նովայա Զարյա»-ի կողմից արտադրված օծանելիքների մի քանի ապրանքանիշեր, դրանք էին՝ «Дымок»-ը, «Очаровательная шалунья»-ն, «Персидская сирень»-ը, «Красный мак»-ը եւ «Пиковая дама»-ն.

5. Ուկրաինայում կար «Алые паруса» գործարանը, որը նույնպես շատ հետաքրքիր բուրմունքներ էր արտադրում։ Դրանցից կարելի է հիշել «Огни маяка»-ն եւ «Шипр»-ը։

Ի դեպ, «Шипр» օդեկոլոնը ֆրանսիական հայտնագործություն է, որն էլ սկսվեց կիրառվել Խորհրդային Միությունում։

6. Լենինգրադում գործում էր «Северное сияние» գործարանը, ով արտադրու, էր օրինակ՝ «Фрезия Гранд» օծանելիքը):

«Рейс» օծանելիքն էլ արտադրվել է բոլորիս հայտնի «Աերոֆլոտ»-ի պատվերով։

Մի քանի հետաքրքիր փաստեր եւս.

Օծանելիքի որոշ ապրանքանիշեր արտադրվում էին տարբեր գործարաններում, որպեսզի երկրի տարբեր մասերում ապրող խորհրդային մարդիկ որոշակի ապրանքներ ձեռք բերելու գրեթե հավասար հնարավորություններ ունենային։

Կային օծանելիքներ, որոնք թողարկվում էին սահմանափակ քանակությամբ։ Դրանք գնելը շատ դժվար էր։ Նախ, այդ օծանելիքները սպառվում էին  շատ արագ եւ երկրորդ՝ դրանք շատ թանկ էին։

Այնուամենայնիվ, նույնիսկ այսօր լավ օծանելիքն այնքան թանկ արժե, որ շատերը պարզապես չեն կարող իրենց թույլ տալ այն գնել:

Իհարկե, խորհրդային օծանելիքը զիջում էին արեւմտյան օծանելիքին, բայց կային հաճելի ու անսովոր բույրեր։