ՊՈՒՏԻՆ-ԹՐԱՄՓ ԳԱԳԱԹԱԺՈՂՈՎԻ ՀԻՄՆԱԿԱՆ ԻՄԱՍՏԸ` ՊՈՏՍԴԱՄ-2 ԿԱԶՄԱԿԵՐՊԵԼՆ Է

­Կա մեկ էա­կան գոր­ծոն, թե­րեւս մնա­ցած բո­լո­րից էլ կա­րե­ւոր, որն Ա­լիե­ւի հա­մար մնում է կա­րե­ւո­րա­գույն ցու­ցիչ՝ Ս­յու­նի­քում պա­տե­րազմ սկսել-չսկսե­լու հար­ցի հետ կապ­ված (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=302819&l=am): Խոս­քը` Թ­րամ­փի՝ Ս­պի­տակ տուն մտնե­լու մա­սին է: Ա­վե­լի կոնկ­րետ, թե Թ­րամ­փը, ստանձ­նե­լով նա­խա­գա­հա­կան պաշ­տո­նը, ինչ քա­ղա­քա­կան կուրս է ա­ռաջ տա­նե­լու: Եվ այն ազ­դակ­նե­րը, ո­րոնք այս պա­հին բխում են դրա­նից, պետք է որ ի­րենց հեր­թին Ա­լիե­ւին լուրջ մտած­մունք­նե­րի տե­ղիք տան:

Այս­պես, դեռ ան­գամ Ս­պի­տակ տուն չմտած, Թ­րամ­փը ցույց է տա­լիս, որ իր հիմ­նա­կան պայ­քա­րը լի­նե­լու է ոչ թե Ռու­սաս­տա­նի կամ նույ­նիսկ Չի­նաս­տա­նի դեմ, այլ՝ գլո­բալ ուլտ­րա­լի­բե­րա­լիզ­մի, ո­րի հիմ­նա­կան կենտ­րոնն այս պա­հին դառ­նում է Եվ­րո­պան: Իսկ այս­տեղ, ինչ­պես հայտ­նի է, թե­լադ­րո­ղը Բ­րի­տա­նիան է: Եվ այն, ան­ձամբ Մաս­կի մի­ջո­ցով մի շարք ծանր հար­ված­ներ (ընդ­հուպ՝ վար­չա­պե­տին զանգ­վա­ծա­յին բռնա­բա­րութ­յուն­նե­րի եւ ման­կապղ­ծութ­յան մեջ մե­ղադ­րանք­նե­րը, Կա­նա­դա­յի եւ Գ­րեն­լան­դիա­յի թե­մա­նե­րը եւ այլն) հասց­վե­ցին բրի­տա­նա­կան իշ­խա­նա­կան հա­մա­կար­գին, ի­հար­կե, ի­րենց հիմ­քում նաեւ բա­վա­կա­նին հաս­կա­նա­լի մե­սիջ­ներ են պա­րու­նա­կում: Մաս­նա­վո­րա­պես, որ MI-6-ի ներ­կա խա­ղե­րը, ո­րոն­ցով Լոն­դո­նը փոր­ձում է ա­կան­ներ շա­րել Թ­րամ­փի ոտ­քե­րի տակ, ա­մե­նա­ծանր պա­տաս­խա­նը կստա­նան: Սա ար­դեն մտա­ծե­լու թե­մա է նաեւ բո­լոր նրանց հա­մար, ով­քեր շա­րու­նա­կում են մնալ MI-6-ի խա­ղե­րի շրջա­նակ­նե­րում:

Մ­յուս ուղ­ղութ­յու­նը, որն ակ­տի­վո­րեն ա­ռաջ է տա­նում Թ­րամ­փի թի­մը, դա Մոսկ­վա­յի հետ հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի թե­ման է: Այն, որ Պու­տին-Թ­րամփ գա­գա­թա­ժո­ղո­վի թե­մա կար օ­րա­կար­գում, այդ մա­սին ժա­մա­նա­կին շատ է խոս­վել: Եվ ա­հա այս պա­հին ար­դեն թե Թ­րամ­փի թի­մը եւ թե մոս­կով­յան ա­մե­նա­տար­բեր աղբ­յուր­ներ ար­դեն պաշ­տո­նա­պես են հայ­տա­րա­րում այդ ծրագ­րե­րի մա­սին: Այս զար­գա­ցում­նե­րի վեր­ջին շտրի­խը կա­րե­լի է հա­մա­րել Թ­րամ­փի ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան հար­ցե­րով խորհր­դա­կան Մայք Ո­ւոլ­ցի վեր­ջին հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը, ո­րոնք, ինչ-ինչ դե­տա­լա­վո­րում­նե­րով, այ­նո­ւա­մե­նայ­նիվ, ֆիք­սում էին, որ Պու­տին-Թ­րամփ գա­գա­թա­ժո­ղո­վը նա­խա­պատ­րաս­տա­կան ա­մե­նաակ­տիվ փու­լում է: Այ­սինքն, նախ­նա­կան քննար­կում­նե­րը հա­սել են այն աս­տի­ճա­նի եւ ու­նեն դրա­կան դի­նա­մի­կա, որ ար­դեն հնա­րա­վոր է պաշ­տո­նա­պես խո­սել սպաս­վող հան­դիպ­ման մա­սին:

Ընդ ո­րում, այդ գա­գա­թա­ժո­ղո­վը, թեեւ ձե­ւա­կա­նո­րեն հա­մար­վում է նվիր­ված ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մին, սա­կայն ակն­հայ­տո­րեն դա չէ ա­մե­նագլ­խա­վո­րը: Ի­հար­կե, ուկ­րաի­նա­կան թե­ման եւս կա՝ իր բո­լոր բա­ղադ­րիչ­նե­րով հան­դերձ: Սա­կայն էա­կա­նը մնում է այն գլո­բալ պայ­մա­նա­վոր­վա­ծութ­յուն­նե­րը, ո­րոնք Պու­տինն ու Թ­րամ­փը ձեռք կբե­րեն (կամ մի­գու­ցե մա­սամբ ձեռք կբե­րեն)՝ կապ­ված ռուս-ա­մե­րիկ­յան հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի հետ: Եվ նույ­նիսկ դա կա­րող է նման գա­գա­թա­ժո­ղո­վի ա­մե­նագլ­խա­վոր ի­մաս­տը չհան­դի­սա­նալ: Շատ ա­վե­լի ա­ռանց­քա­յին խնդիր են այն պատ­կե­րա­ցում­նե­րը, ո­րոնք եր­կու ա­ռաջ­նորդ­ներն ու­նեն առ­հա­սա­րակ՝ ողջ աշ­խար­հի հե­տա­գա զար­գաց­ման հետ կապ­ված:

Ն­կա­տի ու­նենք հե­տեւ­յա­լը: Այն, որ ԽՍՀՄ-ի փլուզ­մամբ փլվեց նաեւ 1945թ.-ի կե­սե­րին Պոտս­դա­մում ստեղծ­ված աշ­խար­հա­կար­գը, դա փաստ է: Ա­ռաջ ե­կավ ինչ-որ կա­նոն­նե­րի վրա հիմն­ված` ա­մե­րիկ­յան հե­գե­մո­նիա­յի վրա հիմն­ված աշ­խար­հա­կարգ, ո­րի հիմ­քում, սա­կայն, դեռ ինչ-որ կերպ Պոտս­դա­մի սկզբունք­նե­րը մնում էին: Սա­կայն ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի եւ դրան զու­գա­հեռ ծա­վալ­վող ի­րո­ղութ­յուն­նե­րը ե­կան հու­շե­լու, որ այդ հիբ­րի­դա­յին աշ­խար­հա­կար­գը եւս չի աշ­խա­տում: Ա­մե­նա­վեր­ջին փաս­տը. երբ Լոս Ան­ջե­լեսի կար­գի քա­ղա­քում հրշեջ­ներ են նշա­նա­կում ԼԳԲՏ-ա­կան հա­կում­նե­րից ել­նե­լով, եւ ն­ման հա­մա­կար­գի արդ­յուն­քում քա­ղա­քում ան­նա­խա­դեպ հրդեհ է ծա­վալ­վում, ա­պա դա նշա­նա­կում է, որ այդ հա­մա­կար­գը ծայ­րա­հեղ վտան­գա­վոր է ոչ միայն տա­րաբ­նույթ երկր­նե­րի, այլ հենց դրա ստեղ­ծող­նե­րի հա­մար: Ա­ռա­վել եւս, որ ի­րա­վի­ճա­կը ե­կել-հա­սել է մի­ջու­կա­յին պա­տե­րազ­մի շե­մին, ին­չի մա­սին բազ­միցս նույն Թ­րամփն է խո­սել:

Այ­սինքն, որ աշ­խար­հի կա­ռա­վար­ման նոր մո­դել է պետք, դա հաս­կա­նում են բո­լո­րը, քա­նի որ այ­լըն­տ­րան­քը կա­րող է լի­նել բո­լո­րի ոչն­չա­ցու­մը: Որ այդ մո­դե­լի հիմ­քը կա­րող են դնել հենց այն երկր­նե­րը, ո­րոնք ի­րենց հա­զա­րա­վոր մի­ջու­կա­յին մար­տագլ­խիկ­նե­րով ու­նեն աշ­խար­հը ոչն­չաց­նե­լու պո­տենց­իալ, այն է՝ ՌԴ-ն­ ու ԱՄՆ-ն, դա էլ է հաս­կա­նա­լի: Այն, որ այդ գոր­ծըն­թա­ցից չի կա­րող դուրս մնալ նաեւ Չի­նաս­տա­նը, ա­պա նաեւ այլ գեր­պե­տութ­յուն­ներ, դա էլ իր հեր­թին կա­րե­լի է հաս­կա­նալ: Բայց մեկ է, պետք է հիմ­քը դնել, այն է՝ կա Պոտս­դամ-2-ի կա­րիք, որն էլ հենց Պու­տին-Թ­րամփ գա­գա­թա­ժո­ղո­վի բուն ի­մաստն է լի­նե­լու: Կ­հա­ջող­վի՞. ա­մե­նադ­րա­կանն այն է, որ կող­մերն ու­նեն այդ ըն­կա­լու­մը եւ պատ­րաստ են մեկ­նար­կը տալ: Մ­նա­ցածն ար­դեն ժա­մա­նա­կը ցույց կտա: