Ամերիկյան հեռահար հրթիռները ոչ մի բան չեն փոխի

Ինչ­պես ցույց տվեց Բայ­դե­նի վեր­ջին ո­րո­շու­մը՝ Ուկ­րաի­նա­յին ա­մե­րիկ­յան հե­ռա­հար հրթիռ­նե­րի օգ­տա­գործ­ման մա­սին, ա­ռա­ջի­կա եր­կու ա­միս­նե­րը ծայ­րա­հեղ ծանր են լի­նե­լու ոչ միայն Հա­յաս­տա­նի (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=298038&l=am), այլ՝ ողջ աշ­խար­հի հա­մար: Ի­հար­կե, հաշ­վի առ­նե­լով նաեւ Պու­տի­նի այն հայտ­նի դիր­քո­րո­շու­մը, որ նման ո­րո­շու­մով ՆԱՏՕ-ն­ ա­մե­նաու­ղիղ ձե­ւով կմտնի ՌԴ-ի հետ ու­ղիղ հա­կա­մար­տութ­յան դաշտ՝ բխող բո­լոր հե­տե­ւանք­նե­րով հան­դերձ:

Ին­չե­ւէ, Բայ­դե­նի ո­րո­շու­մը կա­յաց­ված է, դրան ա­րա­գո­րեն հե­տե­ւե­ցին Բ­րի­տա­նիան եւ անգ­լո­սաք­սո­նա­կան կցորդ Մակ­րո­նը: Ս­պա­սե­լի է նաեւ, որ ռազ­մա­կան ա­ռու­մով շատ ծանր վի­ճա­կում հայտն­ված Զե­լենս­կին, ո­րին մեծ հա­վա­նա­կա­նութ­յամբ սպա­սում է պաշ­տո­նան­կութ­յուն Թ­րամ­փի օ­րոք եւ դրա­նից հե­տո, շատ մեծ հա­վա­նա­կա­նութ­յամբ, ֆի­զի­կա­կան ոչն­չա­ցում, չի հա­պա­ղի այդ թույլտ­վութ­յու­նից օգտ­վել: Իսկ դա կնշա­նա­կի, որ հե­ռա­ցող ա­մե­րիկ­յան լի­բե­րաստ­նե­րը կա­րո­ղա­ցան այս ծայ­րա­հեղ լար­վա­ծութ­յան «գնդա­կը տե­ղա­փո­խել» ռու­սա­կան դաշտ, հաշ­վի առ­նե­լով, որ, դա­տե­լով Պու­տի­նի հի­շա­տակ­ված հայ­տա­րա­րութ­յու­նից, Մոսկ­վան ար­դեն պար­զա­պես չի կա­րող ո­րո­շա­կի ռեակ­ցիա չցու­ցա­բե­րել: Ա­ռա­վել եւս, որ այս օ­րերին այլ ա­վանտ­յու­րա­նե­րի պա­կաս եւս չկա: Օ­րի­նակ, բա­վա­կա­նին բարդ խաղ սար­քե­ցին Աբ­խա­զիա­յում: Այս­տեղ թեեւ այն տպա­վո­րութ­յունն է, թե Ռու­սաս­տա­նի կողմ­նա­կից­նե­րը հա­կա­մար­տութ­յան մեջ են մտել Ռու­սաս­տա­նի կողմ­նա­կից­նե­րի հետ, բայց միայն հաշ­վի առ­նե­լով այն, որ Վ­րաս­տա­նի ուլտ­րա­լի­բե­րալ դեռ նա­խա­գահ Զու­րա­բիշ­վի­լին հրա­պա­րա­կա­յին ա­ջակ­ցութ­յուն հայտ­նեց աբ­խա­զա­կան ընդ­դի­մա­դիր­նե­րին, ա­պա կա­րե­լի է հաս­կա­նալ, թե այս պատ­մութ­յան ա­կանջ­նե­րը որ­տե­ղից են ա­ճում: Այ­սինքն, ե­թե ան­գամ ինչ-որ լուրջ ցնցում­նե­րի չկա­րո­ղա­նան հաս­նել, մեկ է, Մոսկ­վան ստիպ­ված է լի­նե­լու այս բարդ ի­րա­վի­ճա­կում ու­շադ­րութ­յան մի մասն ուղ­ղել աբ­խա­զա­կան ուղ­ղութ­յամբ:

Մ­յուս կող­մից, հրթիռ­նե­րի թե­մա­յով լի­բե­րալ­նե­րը նաեւ «սա­պոն դրե­ցին» Թ­րամ­փի ոտ­քե­րի տակ. ե­թե Մոսկ­վան հա­մար­ժեք պա­տաս­խան տա ա­րեւմտ­յան հե­ռա­հար զի­նա­տե­սակ­նե­րով ռու­սա­կան տա­րածք­նե­րին հար­վա­ծե­լուն, ա­պա Թ­րամփն իշ­խա­նութ­յան է գա­լու հենց այդ ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի ֆո­նին, այ­սինքն՝ հետ քաշ­վե­լու հար­ցում շատ լուրջ սահ­մա­նա­փա­կում­ներ ու­նե­նա­լով:

­Բայց նաեւ ա­սել, թե ուլտ­րա­լի­բե­րալ­ներն այս ան­գամ ինչ-որ փայ­լուն, ան­խոր­տա­կե­լի ծրա­գիր են մշա­կել, է­լի սխալ կլի­ներ: Նախ, ե­կավ շատ ա­րագ Թ­րամ­փի ռեակ­ցիան՝ նրա որ­դու հայ­տա­րա­րութ­յան տես­քով (եւ ոչ միայն): Այն է, թե ով­քեր թույլ են տվել Ուկ­րաի­նա­յին հրթիռ­ներ ար­ձա­կել Ռու­սաս­տա­նի խոր­քե­րը, Եր­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազ­մը հրահ­րող իմ­բի­ցիլ­ներ են: Սա ա­ռա­ջին հեր­թին հենց Մոսկ­վա­յի հա­մար է մե­սիջ, որ Թ­րամ­փը ի­րա­վի­ճա­կի շի­կա­ցում չի ու­զում, այ­սինքն, պետք է ժա­մա­նակ ձգել, մին­չեւ ի­նա­գու­րա­ցիան:

Մ­ոսկ­վան թեեւ կապ­ված է պա­տաս­խան տա­լու խոս­տու­մով, սա­կայն թե ինչ տես­քով կլի­նի պա­տաս­խա­նը, նույն Մոսկ­վա­յի ո­րո­շե­լիքն է: Հաս­տատ մի­ջու­կա­յին սուր ճո­ճե­լու տես­քով այն չի լի­նի, ին­չը մի բան էլ կբարձ­րաց­նի ռուս­նե­րի վար­կա­նի­շը: Քիչ հա­վա­նա­կան է նաեւ, որ պա­տաս­խա­նը կա­րող է լի­նել, ա­սենք, կոնկ­րետ ՆԱՏՕ-ա­կան երկր­նե­րի (ո­րոնք հե­ռա­հար հրթիռ­նե­րի կի­րառ­ման թույլտ­վութ­յուն են տվել) ռազ­մա­բա­զա­նե­րին ու­ղիղ հար­վա­ծի տեսքով: Այլ տար­բե­րակ­նե­րի պա­կաս չկա, ա­սենք, ա­րեւմտ­յան այդ կոնկ­րետ պե­տութ­յուն­նե­րի հետ սուր հա­կա­մար­տութ­յան մեջ գտնվող­նե­րին, օ­րի­նակ՝ հու­սիթ­նե­րին հա­մար­ժեք զի­նա­տե­սակ­ներ տրա­մադ­րե­լու տես­քով: Ե­թե Ուկ­րաի­նա­յից ար­ձակ­ված հրթիռ­նե­րին զու­գա­հեռ հու­սիթ­նե­րը հե­ռա­հար կա­ռա­վա­րե­լի հրթիռ­նե­րով հար­վա­ծեն ա­մե­րիկ­յան կամ բրի­տա­նա­կան նա­վե­րին, դա ոչ միայն տպա­վո­րիչ տեսք կու­նե­նա, այլ մի բան էլ մե­ղադ­րանք­նե­րը կուղ­ղի ա­րեւմտ­յան այդ երկր­նե­րի ղե­կա­վար­նե­րին: Եվ, թե­րեւս, այդ հե­ռան­կա­րը հաս­կա­նա­լով, Մակ­րո­նը շտա­պեց իր ԱԳ նա­խա­րա­րի մի­ջո­ցով հայ­տա­րա­րել, թե ինքն Ուկ­րաի­նա­յին ոչ մի հե­ռա­հար հրթի­ռի ար­ձա­կում էլ չի ար­տո­նել: Ա­սենք, գո­նե այս դեպ­քում բո­լո­րից խե­լա­միտ վար­վեց կանց­լեր Շոլ­ցը՝ հայ­տա­րա­րե­լով, որ այդ խա­ղի մեջ Գեր­մա­նիան առ­հա­սա­րակ չկա եւ կշա­րու­նա­կի Պու­տի­նի հետ բա­նակ­ցել:

­Վեր­ջին հաշ­վով, ա­մե­րիկ­յան այդ հե­ռա­հար հրթիռ­նե­րը ռազ­մա­կան տե­սանկ­յու­նից ինչ-որ ար­տա­ռոց բան չեն ներ­կա­յաց­նում: Կա­րող են ռու­սա­կան մի փոքր ա­վե­լի խո­րը տա­րածք­նե­րում պայ­թել, ինչ-որ օբ­յեկտ­ներ խո­ցել, ո­րոնց ա­ռանց այդ էլ ուկ­րաի­նա­կան կողմն այս պա­հին էլ հաս­նում է ա­նօ­դա­չու­նե­րի կամ տե­ղա­կան դի­վեր­սիա­նե­րի մի­ջո­ցով: Իսկ փո­խա­րե­նը, ռազ­մա­ճա­կատ­նե­րում ռուս­նե­րը շա­րու­նա­կում են բո­լոր ուղ­ղութ­յուն­նե­րով հար­ձակ­վել, ա­մե­նօր­յա ռե­ժի­մով հայ­տա­րար­վում է նոր ձեռք­բե­րում­նե­րի մա­սին, եւ հենց դա է ազ­դում ընդ­հա­նուր ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի վրա, ոչ թե Ուկ­րաի­նա­յին տրված հեր­թա­կան զի­նա­տե­սա­կի վրա սար­քած շոուն:

ՔԵՐՈԲ ՍԱՐԳՍՅԱՆ