Անկարայի որոշման վրա, ինչ խոսք, ազդել է նաեւ ուկրաինական պատերազմը

Ի­հար­կե, դե­պի BRICS շարժ­վե­լը Թուր­քիա­յի հա­մար ա­ռա­ջին հեր­թին քա­ղա­քա­կան եւ տնտե­սա­կան ուղղ­վա­ծութ­յան ո­րո­շում է (Տե´ս նաեւ https://iravunk.com/?p=292107&l=am): Բայց որ այդ ո­րոշ­ման վրա ազ­դում է նաեւ ռազ­մա­կան ուղ­ղութ­յու­նը, դա էլ դժվար չէ նկա­տել:

­Թուր­քիա­յում, բնա­կան է, շատ լավ հաս­կա­նում են, որ ի­րա­կա­նում Ուկ­րաի­նա­յում պա­տե­րազմն ըն­թա­նում է ՆԱՏՕ-ի եւ Ռու­սաս­տա­նի մի­ջեւ: Թե­կու­զեւ պարզ փաս­տարկ. երբ ՆԱՏՕ-ն Գլ­խա­վոր քար­տու­ղա­րի մա­կար­դա­կով ար­դա­րաց­նում է ՆԱՏՕ-ա­կան զեն­քով զին­ված ուկ­րաի­նա­կան ու­ժե­րի (գու­մա­րած դրանց կազ­մում հրա­հան­գիչ­նե­րի եւ այլ ա­նուն­նե­րի տակ ՆԱՏՕ-ա­կան երկր­նե­րի զին­վո­րա­կան­նե­րին) մուտ­քը, ա­պա հենց դա ար­դեն հիմ­նա­վո­րում է, թե ով­քեր են պա­տե­րազ­մող կող­մե­րը: Ընդ ո­րում, Ան­կա­րա­յում լավ պատ­կե­րաց­նում են նաեւ, թե այդ բա­խումն ինչ ըն­թաց­քի մեջ է եւ ինչ հե­տե­ւանք­ներ կա­րող է ու­նե­նալ նաեւ իր վրա: Նո­րից Կուրսկ ներ­խուժ­ման փաս­տը շատ բան ցույց տվեց: Շատ փոր­ձա­գետ­ներ ֆիք­սել են, որ սա ա­ռա­ջին դեպքն է, երբ պաշ­տո­նա­պես ոչ մի­ջու­կա­յի պե­տութ­յու­նը ներ­խու­ժում է մի­ջու­կա­յին պե­տութ­յան տա­րածք, ըստ այդմ՝ հար­ված­ներ են ի­րա­կա­նաց­նում ա­տո­մա­կա­յան­նե­րին: Ռազ­մա­կան բո­լոր դոկտ­րին­ներն այդ ի­րա­վի­ճա­կի դեպ­քում նա­խա­տե­սում են «ու­նե­ցած բո­լոր ու­ժե­րով պա­տաս­խան», եւ այդ բո­լո­րի մեջ մտնում է նաեւ մի­ջու­կա­յին զեն­քը: Ու ե­թե դա տե­ղի ու­նե­նա, ի՞նչ կլի­նի, ա­ռա­վել եւս, երբ այդ ի­րա­վի­ճա­կը զար­գա­նում է, կա­րե­լի է ա­սել, Թուր­քիա­յի սահ­ման­նե­րի հա­րե­ւա­նութ­յամբ:

­Բայց ռուս­նե­րի մի­ջու­կա­յին պա­տաս­խա­նը չկա, եւ դրա ի­մաս­տը եւս Ան­կա­րա­յում լավ գի­տակ­ցում են. պար­զա­պես նման պա­տաս­խա­նի անհ­րա­ժեշ­տութ­յու­նը Մոսկ­վան չու­նի: Այն է, ա­ռանց մի­ջու­կա­յին զեն­քի էլ ռու­սա­կան զոր­քե­րը հաղ­թե­լու բո­լոր շան­սերն ու­նեն, ընդ ո­րում, մեծ հար­ցա­կան կա, թե ի­րա­կա­նում ռազ­մա­կան ի­մաս­տով Կուրսկ ներ­խու­ժելն ի՞նչ տվեց Ուկ­րաի­նա-ՆԱՏՕ-ին եւ ինչ՝ Ռո­ւաս­տա­նին: Դ­րա արդ­յուն­քում ուկ­րաի­նա­կան ամ­բող­ջա­կան ռազ­մա­ճա­կատ­ներ հայտն­վե­ցին փլուզ­ման եզ­րին: Նաև Պոկ­րովս­կի ընդ­հա­նուր հատ­վա­ծում այն ծան­րա­գույն վի­ճակն էր, որ այլ ելք չտես­նե­լով` ուկ­րաի­նա­կան հրա­մա­նա­տա­րութ­յու­նը պար­զա­պես այլ սուր հատ­ված­նե­րից սկսեց ու­ժեր տե­ղա­փո­խել, որ մի կերպ ճա­քե­րը լցնի: Դա ժա­մա­նա­կա­վոր մի­ջոց է, այս պա­հին Պոկ­րովս­կի բո­լոր ուղ­ղութ­յուն­նե­րում թեժ մար­տեր են, բեր­ված ուկ­րաի­նա­կան ռե­զերվ­ներն աչ­քի ա­ռաջ հալ­վում են, ուկ­րաի­նա­կան կող­մը շա­րու­նա­կում է նոր եւ միան­գա­մայն էա­կան տա­րածք­ներ կորց­նել:

Իսկ ա­հա մաս­նա­վո­րա­պես Ուգ­լե­դա­րի հատ­վա­ծում, որ­տե­ղից մի քա­նի մար­տու­նակ բրի­գադ էր Պոկ­րոնս­կի ուղ­ղութ­յուն տե­ղա­փոխ­վել, իր հեր­թին է սկսել կա­տաստ­րո­ֆիկ վի­ճակ հա­սու­նա­նալ: Այս­պես, Ուգ­լե­դա­րից ա­րե­ւելք վեր­ջին օ­րե­րին, հենց այն հատ­ված­նե­րում, որ­տե­ղից զոր­քե­րը հան­վել են՝ տե­ղա­փոխ­վե­լով «մսա­ղաց», ռուս­նե­րը մե­կը մյու­սի հե­տե­ւից գրա­վե­ցին եր­կու ա­ռանց­քա­յին բնա­կա­վայր՝ Պ­րե­չիս­տով­կան եւ դրա հա­րե­ւա­նութ­յամբ՝ Զո­լո­տա­յա Նի­վան: Այն­պի­սի հատ­ված­նե­րում, որ­տեղ կային 2022թ.-ից ի վեր հիմն­ված շատ լուրջ պաշտ­պա­նա­կան հա­մա­կար­գեր: Արդ­յուն­քում, ռուս­նե­րը ճեղ­քե­լով այդ ա­մուր պաշտ­պա­նութ­յան ա­ռաջ­նա­յին գի­ծը, հի­մա ար­դեն կա­րող են նախ`ու­ղիղ գծով հար­վածն ուղ­ղել մեկ այլ «ա­մուր ըն­կույ­զի»` Վե­լի­կա­յա Նո­վոս­յո­լով­կա­յի ուղ­ղութ­յամբ, ո­րը հա­րավ­դո­նեցկ­յան ճա­կա­տում, Ուգ­լե­դա­րի հետ մեկ­տեղ, ուկ­րաի­նա­կան պաշտ­պա­նութ­յան հիմ­նա­կան հան­գույցն է: Միա­ժա­մա­նակ գրե­թե միան­շա­նակ է, որ ռուս­նե­րը կհար­վա­ծեն նաեւ Շախտ­յորս­կոե-­Նո­վոուկ­րաին­կա ող­ղութ­յամբ, ին­չը Ուգ­լեդա­րի հա­մար կնշա­նա­կի շրջա­պա­տում: Իսկ դա, Վե­լի­կա­յա Նո­վոս­յո­լով­կա­յի հնա­րա­վոր գրո­հի հետ միա­ժա­մա­նակ կնշա­նա­կի հա­րավ­դո­նեցկ­յան ողջ ճա­կա­տի փլու­զում, ո­րը կտա­րած­վի ար­դեն իսկ կենտ­րո­նա­կան Դոն­բա­սում փլուզ­ված ճա­կա­տին ըն­դա­ռաջ: Գու­մա­րած, ռուս­նե­րը հար­ձակ­վում են մյուս բո­լոր ճա­կատ­նե­րում, եւ այս ա­մե­նի հան­րա­գու­մա­րը կա­րող է դառ­նալ պա­տե­րազ­մի վեր­ջը:

Իսկ ուկ­րաի­նա­կան պա­տե­րազ­մի հե­տո ի՞նչ կլինի ՆԱՏՕ-ի հետ, որ­տեղ ա­ռանց այդ էլ լուրջ հար­ցեր կան՝ կապ­ված ա­մե­րիկ­յան եւ եվ­րո­պա­կան ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի հետ: Կամ հա­ջորդ հար­ցը՝ իսկ Թուր­քիա­յի հա­մար նման վի­ճա­կում հայտն­ված ՆԱՏՕ-ն շա՞տ կա­րե­ւոր է, առա­վել եւս, երբ իր հա­րե­ւա­նութ­յամբ շատ ակ­տիվ զար­գա­նում են ռուս-ի­րա­նա­կան ռազ­մա­կան (ոչ միայն) հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը, էլ չա­սած` Չի­նաս­տա­նի հսկա պո­տենց­յա­լի մա­սին: Ա­հա եւ BRICS գնա­լու եւս մեկ ա­ռիթ Ան­կա­րա­յի հա­մար: