Պետք է կարողանանք համախմբվել, մեր պայքարը դեռ առջեւում է. Վոլոդյա Գասպարյան

Արցախի անկախության 33-ամյակի կապակցությամբ՝ Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության կենտրոնական գրասենյակում բացվել է «Արցախյան համանվագ» խորագրով գեղարվեստա-վավերագրական բացառիկ լուսանկարչական եռօրյա ցուցահանդես:

«Իրավունքի» հետ զրույցում ՀՀԿ հոգեւոր-մշակութային եւ գիտակրթական հանձնաժողովի նախագահ ՎՈԼՈԴՅԱ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆՆ ասաց, որ Հանրապետական կուսակցությունը, կազմակերպելով այս ցուցադրությունը, փորձել է ներկայացնել Արցախյան շարժումից սկսած՝ Արցախյան առաջին պատերազմը, պետականաշինությունը, քառօրյա եւ 44-օրյա պատերազմները, 2020 թվականից հետո տեղի ունեցած դեպքերն ու արցախցիների բռնի տեղահանությունը:

«Կարծում եմ՝ ամբողջությամբ ներկայացրել ենք արցախյան տարեգրությունը՝ պատմությամբ հանդերձ: Այս լուսանկարները տանում են մեզ տարբեր հուզումնալից շրջաններ՝ հաղթանակներից ու ձեռքբերումներից հասնելով մինչեւ Արցախում ավերածություններ ու տեղահանություն: Կարծես, 100 տարի առաջվա պատմությունը նորից կրկնվում է: Բայց այս ցուցահանդեսը նաեւ ցույց է տալիս, որ մենք կրկին պետք է կարողանանք համախմբվել, ուս ուսի տալ, որովհետեւ մեր պայքարը դեռ առջեւում է: Մենք պետք է, վեր հանելով խնդիրները, աշխարհին ներկայացնենք մեր պետության իրական սահմանները եւ կարողանանք հետ բերել մեր Արցախն ու պատմական հայրենիքը», - ընդգծեց Գասպարյանը:

ՀՀԿ հոգեւոր-մշակութայինեւ գիտակրթական հանձնաժողովի նախագահի փոխանցմամբ՝ ցուցահանդեսի համար ընտրվել են 14 հեղինակի լուսանկարներ, նաեւ ընդգրկվել են արխիվային լուսանկարներ:

Ի դեպ, լուսանկարների հեղինակների շարքում են 2023 թվականի սեպտեմբերյան պատերազմում զոհված Տիգրան Ավետիսյանի լուսանկարները: Նրա մայրը՝ ԱԴԵԼԻՆԱ ԱՎԵՏԻՍՅԱՆԸ պատմեց, որ Տիգրանի նախասիրություններից մեկն էր լուսանկարելը. «Որդիս ծառայում էր Մարտակերտի շրջանի Վանք գյուղի դիրքերում եւ զոհվեց սեպտեմբերի19-ին: Նրա լուսանկարները, որոնք ցուցադրված են, բոլորն արվել են Արցախի շրջափակման ընթացքում: Տիգրանի նաեւ ալբոմն է լույս տեսել՝ վերնագրված «Կյանքս հանուն կյանքերի», որի երկրորդ մասում ամբողջովին ներկայացված է «Արցախը Տիգրանի աչքերով»: Նա սիրում էր լուսանկարել արեւածագը, մայրամուտը, բնությունը: Ուղղակի սիրահարված էր Արցախին»:

Տիկին Ադելինան շեշտեց, որ Տիգրանը ծնվել է Արցախում՝ զինվորականի ընտանիքում եւ մեկ րոպե անգամ մտքով չի անցել, որ պետք է այնտեղից դուրս գա. «2020 թվականին երկու ամսվա ծառայող էր, երբ վիրավորվեց, ծանր վիրահատություն տարավ, բայց ժամկետային ծառայությունը չվերջացրած՝ պայմանագիր էր կնքել եւ անցել ծառայության՝ եւս երեք տարով: Իր կյանքի մինչեւ վերջին օրն էլ դիրքեր էր բարձրանում: Ասում էր՝ չեմ կարող առանց դիրքերի ապրել, ես հայրենիքին պետք եմ: Ու այնքան էր սիրահարված հայրենիքին, որ գրեթե հինգ օր մնաց մայր հողին՝ գրկախառնված՝ կյանքի մինչեւ վերջին վայրկյանը մեն-մենակ իր կռիվը տալով»:

ՀՐԱՆՏ ՍԱՐԱՖՅԱՆ

Հետևեք մեզ նաև տելեգրամում՝

Ներբեռնեք Iravunk հավելվածը և եղեք միշտ տեղեկացված՝