Ո՛չ Եվրոպան է ցանկանում հովանավոր լինել այս խաղաղության պայմանագրին, ո՛չ էլ` ԱՄՆ-ն. Իսրայելյան

«Վերածնվող Արցախ» շարժման համակարգող, «Հայկական աշխարհ» ՀԿ ղեկավար ԱՆԱՍՏԱՍ ԻՍՐԱՅԵԼՅԱՆԻ գնահատմամբ՝ վերջին 6 տարիների ընթացքում այս իշխանությունից չենք կարող որեւէ մի օրինակ բերել, որ հօգուտ հայ ժողովրդի են քայլ արել: Հատկապես, նա նշում է Արցախի կորուստը՝ կրկին այս իշխանության թեթեւ ձեռքով, մինչդեռ պատմության մեջ չի եղել մի ժամանակահատված, երբ այնտեղ հայ չի բնակվել: Ըստ Իսրայելյանի` ցավոք սրտի, եկանք եւ հասանք այս աղետի կետին: Այս ամենի շուրջ «Իրավունքը» զրուցել է նրա հետ:

— Ալիեւի կողմից հնչեց մի արտահայտություն, ըստ որի՝ Հայաստանի միակ ճանապարհը Ադրբեջանի բոլոր պայմաններն ընդունելն է: Կարելի՞ է համարել, որ սա ամբողջական կապիտուլյացիայի առաջարկ է:

— Վերջին ժամանակներում Ալիեւն ինչ հնչեցնում է, Նիկոլին է առաջին հերթին իր խոսքը լսեցնել տալիս: Այսօրվա իրավիճակում մենք, ապրելով Հայաստանում, տեսնում ենք, որ պետությունն ու ժողովուրդը տարբեր են: Ներկայիս իշխանությունում մենք շատ լավ գիտենք, թե ովքեր են, եւ նաեւ տեսնում ենք, թե ինչի են հասցրել մեր երկիրը: Վերջում էլ դարձել են զոհ՝ միջազգային կենտրոնների կողմից: Վերջին ժամանակներում միայն Ալիեւն է խոսում, իսկ հայաստանյան իշխանությունը` որպես այդպիսին, չի արձագանքում, սակայն  գործնականորեն  իրականացնում են Ալիեւի նշած մտքերն ու մոտեցումները: Իրականությունը, ինչպես նկատում ենք, ի վնաս Հայաստանի է գործում: Այսքան ժամանակ Հայաստանի օգտին որեւէ գործողություն դեռեւս չենք տեսել այս իշխանության կողմից, կամ Հայաստանի կողմից արձագանքած որեւէ մի ձեւաչափ անգամ չենք նկատել: Նրանք չեն էլ լսում անգամ, թե փաշինյանական կողմն ի՞նչ է խոսում, իսկ մեր երկրի ներկայիս կարգավիճակը հենց դրանով է բացատրվում, երկրի թույլ լինելը եւս դրանով է բացատրվում, եւ ինքը ոչ մի միջազգային կառույցի միջոցով անգամ չի կարողանում ստիպել կամ կանգնեցնել՝ հարաբերական, փոխադարձ որոշումներ կայացնելու համար:

 Դրա համար Ալիեւի մտքերին մենք ուշադրություն չպետք է դարձնենք: Ինչի՞ համար, քանի որ Ալիեւը մինչ այս ղեկավարի գալը, կրկին այդ նույնն է եղել, սակայն այն ժամանակ նա այսպես չէր խոսում: Նախկինում նա ընդհանրապես փախչում էր անգամ, որպեսզի չհանդիպեր Հայաստանի ղեկավարների հետ, քանի որ այն ժամանակ ուրիշ դիրքում էր ինքը գտնվում: Այժմ հարց է առաջանում՝ ինչպե՞ս եղավ, որ Ալիեւն այսպես դարձավ, որովհետեւ լեզուն Ալիեւի բերանում դրել է Փաշինյանը: Նրա պահելաձեւից սկսած, մինչ մոտեցումներ՝ դա Հայաստանի ղեկավարության մեղքն է: Հետեւաբար, մենք չպետք է կենտրոնանանք Ալիեւի հնչեցրած արտահայտությունների վրա, այլ պետք է խանգարենք, որպեսզի չիրականացնեն նրանք իրենց նախաձեռնած քայլերը:

— Արդյո՞ք Հայաստանի վիճակն այս պահին այնքան էլ օրհասական չէ, ինչպես որ ներկայացվում է, որ ներքաղաքական կյանքում կիսաարձակուրդային տրամադրություններ են, թե՞ ընդդիմությունն իր համար պայքարի գործիքակազմ չունի ձեւավորած:

— Կյանքի պատմությունն այնպիսին է, որ եթե դու պարտվող ես, ապա պարտվողը չի կարող լինել օրինակելի մարդ ուրիշների համար: Առանձնապես հենց միջազգային ոլորտներում պարտված մարդը չի կարող մի բան ասել, որպեսզի մնացածն ընդունեն: Դրա համար իր պարտված անձ տեսակով նրան այժմ ոչ մի տեղում չեն լսում լրջորեն: Գալիս ենք մի համոզմունքի, որ այն պետություններն են զարգանում, այն պետություններն են միշտ առաջնորդում, որ երկրի ղեկավարը լինում է գրագետ, փորձ ունեցող եւ ինչ-որ ուղի անցած անձնավորություն: Ողջ աշխարհը գիտի այդ մասին, սակայն մեր ժողովրդի մեջ կա մի զանգված, որոնք կասկածանքի մեջ են անգամ:

Ես պարզապես զարմանում եմ, թե էլ ինչ մեզ հետ պետք է կատարվի, որպեսզի գանք այն համոզմունքին, որ մենք Արցախ ենք կորցրել: Արցախի կորուստը համահայկական կորուստ է: Ցույց տվեք մի մարդու, ով կկարողանա բացատրելով մեղմացնել մեր ցավը: Նման բան չկա: Տավուշի մասին ի՞նչ ասենք, Ջերմուկի մասին ի՞նչ ասենք, մեր գերիների մասին ի՞նչ խոսենք: Անգամ էլեմենտար հարցեր չեն կարողանում լուծել: Այս մարդը միշտ հեքիաթային հույսերի մեջ է պահում մեր հանրությանը: Վերջին ժամանակներում հիշում ենք նաեւ այն, որ ԱՄՆ Սենատի ներկայացուցիչներին մեր լրագրողները հստակ կերպով հարց էին տալիս, թե իրենք ինչպես են տեսնում խաղաղության պայմանագիրը:

Ամեն հարցի մեջ պատասխանատվությունն իրենց վրայից միայն գցում էին եւ ասում, որ իրենք կարող են լինել միայն միջնորդ: Ո՛չ Եվրոպան է ցանկանում հովանավոր լինել այս խաղաղության պայմանագրին, ո՛չ էլ` ԱՄՆ-ն: Միայն միջնորդի դեր են տանում, իսկ դա ի՞նչ է նշանակում: Իրենք գիտեն, որ վաղը եթե այս խաղաղության պայմանագրում որեւէ մի բան խախտվի, պատասխանատվությունն ընկնելու է նաեւ իրենց վրա, եւ հենց սա էլ պատճառներից մեկն է, ըստ որի՝ հետ են կանգնում: Միջազգային հանրությունը շատ լավ տեղյակ է, որ արցախահայության հարցը պետք է լուծվի, սակայն դեռեւս չի լուծվել:

— Պարոն Իսրայելյան, իսկ Ձեր կարծիքով` այս իրավիճակի փոփոխման համար ինչպիսի՞ մեխանիզմներ են անհրաժեշտ կյանքի կոչել:

— Հայաստանյան այս ծանրագույն շրջանի մեղքը միայն ներկայիս իշխանության վրա է, քանի որ իրենք են ստեղծել նման ժամանակահատված մեր պատմության մեջ, եւ իրենք պետք է նաեւ կրեն մեծ պատասխանատվություն այս ամենի համար: Այս ամենը կփոխվի միայն իշխանափոխության հեռացմամբ: Ցանկացած բարդ հարցի շուրջ կան պատասխաններ: Իրենց անպիտան լինելն է պատճառն այս իրավիճակի: Իրենք կարճ ժամանակահատվածում տրվել են մեծ գումարների հրապուրանքին: Մարդ գնում է Եվրոպա իր արձակուրդը վայելելու համար: Եթե կարող ես՝ քո՛ երկրում հանգստացիր, այլ ոչ թե` ուրիշ տեղերում: Եվրոպան լա՞վն է, հա՞, Փաշինյանի դուրն է գալիս: Նա` որպես երկրի ղեկավար, փոխանակ իր երկրում զարգացնի զբոսաշրջությունը, սեփական օրինակը ցույց տալով` հանրության համար առաջնորդ լինի, փոխարենը տեսնում ենք, թե ինչպես է նրան Եվրոպան` ձգում իր եվրոպական արժեքներով հանդերձ:

Սա իսկապես ցավալի փաստ է, որ երկրի ղեկավարն իր հանգիստը նախընտրում է ուրիշ երկրում: Այդ տեսակ բան չի եղել, չկա նման բան: Ո՞ր երկրի ղեկավարն է իր հանգստյան ժամանակահատվածը գնում անցկացնելու այլ երկրում: Գնում ես, հասկացանք, ժողովրդին ինչո՞ւ ես ցույց տալիս քո կենցաղը՝ այս ծանրագույն ժամանակահատվածը հաշվի առնելով: Քո երկրի ժողովրդին դու ցույց ես տալիս տարբեր երկրների կառուցված ճանապարհները, նրանց վարքերն ու բարքերը, ապրելաձեւը: Պարզապես այլ բնութագիր նրան չեմ կարող տալ՝ ոչ նորմալ անձնավորություն:

ԴԻԱՆԱ ՄԱՆՈՒԿՅԱՆ