Ինչ է հուշում Հայաստանին Մոդիի մոսկովյան այցը

­Հա­յաս­տան­յան այս վեր­ջին ի­րո­ղութ­յուն­նե­րի ֆո­նին ար­ձա­նագր­վեց եւս մեկ էա­կան փաստ, ո­րը վկա­յում է, որ Նի­կո­լի ուղ­ղութ­յամբ ռուս-ի­րա­նա­կան ճնշում­նե­րը նոր ո­րակ են ստա­նա­լու: Խոս­քը Հնդ­կաս­տա­նի վար­չա­պետ Նա­րենդ­րա Մո­դիի` Ռու­սաս­տան այ­ցի մա­սին է:

Այն, որ ԱՄՆ-ն տե­ւա­կան ժա­մա­նակ հա­մա­ռո­րեն փոր­ձում է Հնդ­կաս­տա­նին հետ քա­շել Ռու­սաս­տան-­Չի­նաս­տան ուղ­ղութ­յամբ ծրագ­րե­րից, որ­տեղ ա­ռաջ­նա­յին տե­ղում է «Հ­յու­սիս-­Հա­րավ» մե­գա­նա­խա­գի­ծը, հայտ­նի պատ­մութ­յուն է: Բայց ա­հա, վե­րընտ­րութ­յու­նից հե­տո ա­ռա­ջին պաշ­տո­նա­կան այ­ցը կա­տա­րե­լով Մոսկ­վա (մինչ այս Մո­դին այց­ելել էր նաեւ Աս­տա­նա, բայց ՇՀԿ գա­գա­թա­ժո­ղո­վին մաս­նակ­ցե­լու հա­մար, ո­րը երկ­կողմ այց չէ), Մո­դին դրա­նով ցույց տվեց, թե որն է հա­մա­րում Հնդ­կաս­տա­նի ա­ռաջ­նա­յին նա­խա­պատ­վութ­յուն­նե­րը: Ա­ռա­վել եւս, որ այ­ցը հա­մեմ­ված էր երկ­կողմ ընդգծ­ված ջերմ ժես­տե­րով. կող­մերն ա­մեն ինչ ա­նում էին ցույց տա­լու հա­մար, որ սա ոչ թե պար­զա­պես մի պե­տութ­յան ղե­կա­վա­րի այց է մյու­սին, այլ՝ մոտ ըն­կեր­նե­րի հան­դի­պում է, ո­րը քա­ղա­քա­կան դաշ­տում հա­մար­վում է հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի ա­մե­նա­բարձր աս­տի­ճա­նի ընդգծ­ված նշան:

Այն, որ ԱՄՆ-ի հա­մար այս այ­ցը դար­ձավ հեր­թա­կան խո­շոր պար­տութ­յուն, հու­շում են ուլտ­րա­լի­բե­րալ աղբ­յուր­նե­րի ար­ձա­գանք­նե­րը: Օ­րի­նակ, ըստ Business Insider-ի, Մո­դիի այ­ցը Ռու­սաս­տան. «Ընդգծ­ված դիր­քո­րո­շում է, եւ սա, ա­մե­նայն հա­վա­նա­կա­նութ­յամբ, կկա­տա­ղեց­նի ԱՄՆ-ին»: Նախ, այ­ցը խո­սում է երկ­կող­մա­նի շատ ա­մուր կա­պե­րի մա­սին։ Բա­ցի այդ, սա ցույց է տա­լիս ողջ աշ­խար­հին, որ Ն­յու Դե­լին չի վա­խե­նում պաշտ­պա­նել սե­փա­կան օ­րա­կար­գը: «Ինչ­պես Պու­տի­նի այ­ցը Կո­րեա եւ Վիետ­նամ, Հնդ­կաս­տա­նի փոխ­գոր­ծակ­ցութ­յու­նը Ռու­սաս­տա­նի հետ լավ բան չի խոս­տա­նում Միաց­յալ Նա­հանգ­նե­րին, քա­նի որ դա տե­ղի է ու­նե­նում այն ​​ժա­մա­նակ, երբ Վա­շինգ­տո­նը փոր­ձում է մե­կու­սաց­նել Պու­տի­նին»,- եզ­րա­փա­կում է աղբ­յու­րը:

­Քա­ղա­քա­կան այս բո­լոր նյո­ւանս­նե­րից զատ, ի­հար­կե, Պու­տին-­Մո­դի բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րի ա­ռանց­քա­յին ուղ­ղութ­յուն­նե­րից էր տնտե­սութ­յու­նը: Չկրկ­նենք այն մասշ­տա­բա­յին ծրագ­րե­րը, ո­րոնք ու­նեն եր­կու երկր­նե­րը՝ կենտ­րո­նա­նա­լով մեկ հիմ­նա­կան փաս­տի վրա: Ռուս-հնդկա­կան տնտե­սա­կան կա­պե­րի նման մասշ­տաբ­նե­րը հնա­րա­վոր են միայն հա­ղոր­դակ­ցութ­յան ա­ռա­վե­լա­գույնս մատ­չե­լի եւ է­ֆեկ­տիվ ու­ղի­նե­րի առ­կա­յութ­յան դեպ­քում, եւ դրա ա­ռանց­քա­յին բա­ղադ­րիչ է հա­մար­վում «Հ­յու­սիս-­Հա­րավ» մե­գա­նա­խա­գի­ծը՝ ՌԴ-ից Հա­րա­վա­յին Կով­կաս (­Կաս­պից ծով), Ի­րան եւ այս­տե­ղից՝ Հնդ­կաս­տան: Մինչ այս այցն էլ խոս­վում էր այս ուղ­ղութ­յամբ երկ­կողմ մասշտա­բա­յին բեռ­նա­փո­խադ­րում­նե­րի ծրագ­րե­րի մա­սին, եւ Մո­դիի այս այցն ամ­բող­ջաց­րեց այդ բո­լոր սպա­սե­լիք­նե­րը: Իսկ դա նշա­նա­կում է, որ ան­կախ Ա­րեւ­մուտ­քի ու­զել-չու­զե­լուց, Ռու­սաս­տանն ու Հնդ­կաս­տա­նը (չմո­ռա­նանք Ի­րա­նին) ա­ռա­վե­լա­գույն ջան­քեր են ներդ­նե­լու՝ «Հ­յու­սիս-­Հա­րա­վի» հետ կապ­ված ա­նակն­կալ­ներ չու­նե­նա­լու հա­մար:

Ու այս­տեղ հա­ջորդ հարցն է՝ իսկ մի­ջանկ­յալ երկր­նե­րը ցան­կա­նո՞ւմ են այս ան­նա­խա­դեպ մասշ­տաբ­նե­րի բեռ­նաշր­ջա­նա­ռութ­յու­նից օգտ­վել, այն հաշ­վար­կով, որ սրան գու­մար­վե­լու է նաեւ չի­նա­կան «Մե­տաք­սի ու­ղին»: Ի­րա­նի մա­սին խո­սելն ի­մաստ չու­նի՝ նա ա­ռանց­քա­յին կողմ է: Ադր­բե­ջա­նը միան­շա­նակ այս ծրագ­րի մեջ է: Վ­րաս­տա­նը, վստահ ենք, իր հեր­թին նման շան­սը բաց չի թող­նի՝ եվ­րո­պա­կան ար­դեն ան­հույս դար­ձած ե­րա­զանք­նե­րի փո­խա­րեն: Այլ հարց է Հա­յաս­տա­նը, որ­տեղ շա­րու­նա­կում են գե­րիշ­խող մնալ նշված մե­գած­րագ­րե­րին հա­կա­ռակ ուղղ­ված անգ­լո­սաք­սո­նա­կան շա­հե­րը: Ընդ ո­րում, ինչ­պես ցույց տվեց ԱՄՆ-ի եւ ԵՄ-ի հետ Նի­կո­լի հայտ­նի բրյու­սել­յան հան­դի­պու­մը, այս­տեղ Հա­յաս­տանն ան­գամ «կրա­կից շա­գա­նակ հա­նո­ղի» դե­րում չէ, այլ, այս­պես ա­սած՝ «էշ նա­հա­տա­կի». պետք է ա­մեն ինչ ա­նի ձա­խո­ղե­լու հա­մար, բայց ա­ռանց ո­րե­ւէ ակն­կա­լի­քի. մի քա­նի կո­պեկ իշ­խա­նա­վոր­նե­րին, եւ վերջ:

­Միայն թե անգ­լո­սաք­սե­րի խնդիրն այլ է. ե­թե ան­գամ Հա­յաս­տա­նը վե­րա­ծեն ար­գե­լա­կի, մեկ է, ադր­բե­ջա­նա­կան եւ կասպ­յան ու­ղի­նե­րը կգոր­ծեն: Մեկ տար­բե­րակ կա՝ ՌԴ-ի եւ Ի­րա­նի ա­ռաջ փա­կել Կաս­պից ծո­վը, ո­րը, սա­կայն, անհ­նար է կամ Եր­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յին պա­տե­րազմ:

Մի խոս­քով, Հա­յաս­տա­նում կա­րող են շա­րու­նա­կել եվ­րաե­րա­զանք­նե­րից, հան­րաք­վե­նե­րից եւ նման այլ հե­քիաթ­նե­րից խո­սել: Սա­կայն գլո­բալ ի­մաս­տով դա խնդիր է ոչ թե ռուս­նե­րի, պար­սիկ­նե­րի կամ հնդիկ­նե­րի հա­մար, այլ բա­ցա­ռա­պես` Հա­յաս­տա­նի: Մ­նա­ցածն էլ, ցա­վոք, Նի­կո­լի ո­րո­շե­լիքն է: