Արցախը իր անտառներով ու մի քանի հարյուր-հազար պտղատու ծառերով` հեչ, իսկ մի գյուղի սեփական մի քանի ծառը` մե՞ջ

Օրերս հայկական սոցիալական ցանցերում եւ լրատվական դաշտում անասելի աղմուկ բարձրացավ  խնձորի ծառերի  հատման կապակցությամբ: Ինչ-որ մարդիկ  հուզումնալից կերպով նշում էին, որ «միայն թուրքը կարող էր դա անել»: Ոմանք հասան նույնիսկ անձնական վիրավորանքների ու սպառնալիքների: Այն ինչ սեփականատերը իր սեփական տարածքում  հատել էր իր սեփական ծառերը եւ որեւէ հակաօրինական  բան այդտեղ չկա: Ինչպես ցանկացած մարդ իր սեփական տարածքում  կարող է հատել ծառ կամ իր բնակարանում  փոխել կահույքը:

Այստեղ զարմանալի է հանրության  տարօրինակ ընդվզումը եւ բորբոքումը նրանից, որ  մարդը իր սեփական այգում որոշել է փոփոխություններ կատարել: Ընդ որում, սա նույն հանրությունն է, որը որ  հեշտությամբ կուլ տվեց, երբ Արցախում  հարյուր-հազարավոր ծառեր հանձնվեցին թշնամուն: Այդ նույն հանրությունն է, որ նույնպես շատ հանգիստ կուլ տվեց, երբ հենց իր հանրային տարածքում` Երեւանի կենտրոնում հատվեցին հարյուրավոր ծառեր:

Ընդ որում,  ինչպես մեզ հաջողվեց պարզել զրուցելով  Գառնի գյուղի գյուղացիների հետ, այս աղմուկ-աղաղակը բարձրացրել են այն մարդիկ, ովքեր անմիջական կապ ունեն  Արամ Զավենի Սարգսյանի ղեկավարած  «Հանրապետություն» կուսակցության հետ: Այն կուսակցության, որը որ ոչ մի ծպտուն չհանեց Արցախը հանձնելու դեմ: Այսինքն` Արցախը իր ամբողջ հարստությունով հանդերձ, այդ թվում` հեկտարներով անտառներն ու մի քանի հարյուր-հազար պտղատու ծառերը իրենց համար հեչ, իսկ իրենց գյուղի բնակչի սեփականությունը հանդիսացող հողամասի մի քանի անօրինական ծառը մեջ:

Ավելին, «Հանրապետություն» կուսակցությունը ունի Երեւանի ավագանու իր խմբակցությունը, որը հավանություն է տվել Երեւանում մի քանի հարյուր հաստաբուն ծառերի հատման համար եւ կրում է դրա համար ուղիղ պատասխանատվություն: Այդ ծառերի սպանդը կազմակերպելու ժամանակ  շատերը խոսում էին, որ Երեւանի այլանդակելը ոմանց բերել է հսկայական գումարներ: Եվ գուցե հենց այդ  խոսակցություններ են իրական պատճառը, որ «Հանրապետություն» կուսակցությունը  հավանություն տվեց  Երեւանում  ծառերի ջարդ անցկացնելուն:

Եվ ահա այսքանից հետո հանկարծ Արամ Զավենի Սարգսյանի շրջապատում գտնվող մարդկանց  սիրտը այնքան է ցավացել, որ գյուղացին իր իսկ բակում ծառ է հատել, որ աշխարհով մեկ լացակումած վայնասուն են բարձրացրել:

Ի՞ՆՉ Է ՏԵՂԻ ՈՒՆԵՑԵԼ ԻՐԱԿԱՆՈՒՄ

Այս պատմությունը սկիզբ է առել 2005 թվականին, երբ  Գառնի գյուղի մի գյուղացի`  Վահագն Ղազարյանը, նույն գյուղի մեկ այլ գյուղացիներ՝ Աշոտ Սարգսյանից, Վարդան Հայրապետյանից և Լուսինե և Սոնա Մխիթարյաններից  ձեռք է բերում մոտ 2500 քմ մակերեսով մրգի պահեստ-սառնանրանն ու դրա սպասարկաման համար նախատեսված մոտ 9000 քմ հողատարածքը: Նա այդ գումարը վճարում է նոտարի ներկայությամբ , որը եւ հաստատում է առք ու վաճառքի մասին  պայմանագիրը: Սակայն  ինչ-ինչ պատճառներով  Վահագն Ղազարյանը չի հասցնում պայմանագիրը հաստատել կադաստրում սահմանված 30-օրյա ժամկետի մեջ, իսկ ուշացումով ներկայացված դիմումը Կադաստրի կողմից մերժվում է: Տեղեկանալով այդ մասին, նախկին տերերից Աշոտ Սարգսյանը պահանջում է իր անունով եղած մասը՝ մոտ 800 քմ շինությունն ու 2900 քմ հողատարածքը, որպես իր մասնաբաժին առանձնացնել ընդհանուր գույքից, իսկ Վահագն Ղազարյանը պահանջում է Կադաստրից կատարել իր իրավունքների գրանցում: Սկսվում են դատավարություն, որի ընթացքում՝ 2008 թվականին, Աշոտ Սարգսյանը հաջողացնում է կալանքի տակ գտնվող իր բաժին գույքը վաճառել նույն գյուղի բնակիչ Եղիազար Բաղդասարյանին: Հասկանալի է, որ  Եղիազար Բաղդասարյանը  տեղյակ էր, որ  ձեռք է բերում վիճելի տարածք, որի վերաբերյալ ընթանում են դատավարություններ եւ որն այդ պատճառով գտնվում է կալանքի տակ: Սակայն, չգիտես ինչու Բաղդասարյանը գնում է այդ քայլին: 

Այնուհանդերձ, իմանալով այդ մասին, Վահագն Ղազարյանը դատարանում պահանջում է անվավեր ճանաչել նաև այդ առուվաճառքը: Արդյունքում,  2010 թվաանի դեկտեմբեր ամսին դատարանը վճիռ է կայացնում, որ Վահագն Ղազարյանի իրավունքի խախտումները վերացնելու և Եղիազար Բաղդասարյանից գույքը հետ վերցնելու մասին:

Սակայն, մինչ այդ, դատավարության ընթացքում Եղիազարյանը  քանդում է այդ սառնարանը, և հավանաբար վաճառում է  սարքավորումները, իսկ  քանդած սառնարանի տեղում  ծառեր է տնկում: Այստեղ ակնհայտ է, որ Օրենք է խախտվում, քանի որ վիճելի տարածքը արդյունաբերական, ընդերքօգտագործման և այլ արտադրական նշանակության է, որի վրա արգելված է գյուղատնտեսական  գործունեությունը: Բանն այն է, որ այդ տարածքում նախկինում  եղել են արդյունաբերական թափոններ եւ հավանաբար ծանր մետաղների պարունակությունը  գերազանցում է բոլոր նորմատիվները: Համենայնդեպս, որեւէ մեկը  չի ստուգել այդ հողի քիմիական բաղադրությունը, իսկ առանց դրա  արդյունաբերական տարածքը գյուղատնտեսական նշանակությամբ օգտագործելը լուրջ վտանգներ է պարունակում  մարդկանց առողջության համար:

Բոլոր դեպքերում ըստ  ՀՀ պետական կադաստրի սեփականության վկայականի  տարածքը պատկանում է Վահագն Ղազարյանին եւ ինչ անել այդ տարածքում կամ ինչ չանել որոշում է նա: Իսկ այս աղմուկ-աղաղակը բարձրացրել են մեկ պարզ նպատակով. սեփականատիրոջից խլելու իր օրինական տարածքը:

Այստեղ կա եւս մի թաքնված շերտ. գյուղապետի ընտրություններում «Հանրապետություն» կուսակցության թեկնածուն պարտվել է: Եվ ինչպես դա շատ անգամ տեղի է ունենում մեր հասարակության մեջ փորձում է այլ դաշտում ռեւանշ վերցնել իր պարտության դիմաց: Հենց դա է պատճառը, որ իր թիմակիցները հանկարծ դարձան  էկոակտիվիստներ: Ընդհանրապես էկոակտիվիստ դառնալը անհրաժեշտ պահին եւ անհրաժեշտ  վայրում շատ ձեռնտու տարբերակ է, իբր թե պաշտպանում ես  կենդանիներին ու բույսերին,  սակայն  իրականում լուծում ես քաղաքական, տնտեսական կամ նյութական խնդիրներ: Սկսած հայտնի  էկոակտիվիստ Գրետա Թումբերգից եւ վերջացրած Լաչինի միջանցքը փակած ադրբեջանական իբր էկոակտիվիստներով, բոլորը թքած ունեին բնության խնդիրների վրա: Սակայն լուծում էին իրենց հարցերը: Հասկանալի է, որ Գառնի գյուղի  նորընծա էկոակտիվիստները շատ ավելի փոքր եւ մանր մասշտաբի են, սակայն իրենց բարձրացրած հարցն ու դրա նպատակները պակաս անբարոյական չեն:

Ա.Հովհաննիսյան

Նկարում Երեւնում հատած իբր հիվանդ ծառը

Այս թեմայով Աղջկաս գիշերն եմ տարել, հանձնել հողին, խփում էին. Դավիթ Բեկի բնակիչ «Գառնի'կ, էնտուզիազմով խոսի, շատ ես խաղաղվել», «Դե միշտ ասում եք՝ խաղաղվեք, խաղաղվել եմ» Ինչ է կատարվում Գեղարքունիքում Երեւանի շտապօգնությունն ավտովթարից տուժածներին թողել է անօգնական Գիշերվա 2-ին արնահոսելով հասա հիվանդանոց, Գաբրիելս մահացավ․ արնախում բլոկադայի չծնված զոհը. MediaHub.am