Եթե Նիկոլ հայադավին եւ իր ոհմակին թույլատրվի շարունակել պետական դավաճանությունը, ինչն էլ երեկ եւ այսօր արվում է…

Եվ այս­պի­սով կի­րա­կա­նա­նա ­Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կա­նութ­յան կոր­ծան­ման վե­րա­բեր­յալ ադր­բե­ջա­նա­կան հե­ռուս­տաըն­կե­րութ­յան հայտ­նա­ծը:

Ե­րե­ւի բո­լորդ կհի­շեք, որ ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վը մինչ այժմ խո­սել է ըն­դա­մե­նը 8 բնա­կա­վայր՝ ի­րենց տա­րածք­նե­րով, Ադր­բե­ջա­նին հանձ­նե­լու մա­սին. 1-ին փու­լում՝ ­Ներ­քին Ոս­կե­պա­րը (ադր­բե­ջա­նա­կան ան­վա­նու­մը՝ Ա­շա­ղի Աս­կի­պա­րա), հին ­Բա­ղա­նի­սը (­Բա­ղա­նիս Այ­րում), Ղըզլ­հա­ջը­լին, ­Խեյ­րիմ­լին, ո­րոնք, ըստ գե­րա­գույն գլխա­վոր ստա­խո­սի եւ կեղ­ծա­րա­րի, իբր հայ­կա­կան, հա­յաս­տա­նա­պատ­կան չեն, իսկ 2-րդ ­փու­լում՝ եւս 4-ը, այս­պես կոչ­ված, «ադր­բե­ջա­նա­կան անկ­լավ­նե­րը», դրանց թվում՝ Ա­րա­րա­տի մար­զում գտնվող ­Տիգ­րա­նա­շե­նը, Տա­վու­շում գտնվող ­Վե­րին Ոս­կե­պա­րը:

Այս­պի­սով՝ ­Հա­յաս­տա­նի եւ հա­յե­րիս թիվ 1 ներ­քին թշնա­մի ­Նի­կո­լի եւ իր ոհ­մա­կի կող­մից, այս պա­հին դեռ հա­յաբ­նակ Ոս­կե­պա­րը, ինչ­պես նաեւ ­Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զում ո­րոշ հո­ղա­տա­րածք­ներ, պաշտ­պա­նա­կան դիր­քեր մեր ար­տա­քին թշնա­մուն հանձ­նե­լու մա­սին այս պա­հի դրութ­յամբ դեռ ո­րե­ւէ խոսք չի ե­ղել:

­Խոսք չի ե­ղել, բայց այն, ինչ հի­մա ա­նում է ­Նի­կոլն իր ոհ­մա­կի հետ եւ ե­նի­չե­րի­նե­րի բա­նա­կի պաշտ­պա­նութ­յամբ ու հան­ցա­վոր ա­ջակ­ցութ­յամբ, գործ­նա­կա­նում նշա­նա­կում է մոտ ա­պա­գա­յում նաեւ ­Կի­րան­ցի եւ Ոս­կե­պա­րի դա­տար­կում, այն­տե­ղից բնակ­չութ­յան հե­ռա­ցում, ո­րով­հե­տեւ հայ սպա ­Գուր­գեն ­Մար­գար­յա­նին կաց­նա­հա­րած ադր­բե­ջան­ցի դա­հիճ ­Ռա­միլ ­Սա­ֆա­րո­վին հե­րո­սաց­րած պե­տութ­յան եւ ժո­ղովր­դի ան­մի­ջա­կան հա­րե­ւա­նութ­յամբ, վեր­ջի­նիս քթի տակ, այ­սինքն՝ մշտա­կան գո­յա­բա­նա­կան սպառ­նա­լի­քի պայ­ման­նե­րում հա­յը չի կա­րող ապ­րել:

­Հարկ կա՞ բա­ցատ­րե­լու, թե դրա­նից հե­տո ինչ է լի­նե­լու, ­Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նո­ղը եւ իր ոհ­մա­կը, ե­թե մինչ այդ իշ­խա­նութ­յու­նից չզրկվեն, շա­րու­նա­կե­լով ի­րենց հա­յա­դավ ծրա­գի­րը, ինչ են ա­նե­լու…

Ե­թե ո­մանց, չնա­յած մինչ այժմ կա­տար­վա­ծին, դեռ ան­հաս­կա­նա­լի է, բա­ցատ­րենք. վե­րոնշ­յալ գյու­ղե­րի դա­տարկ­վե­լուց ո­րոշ ժա­մա­նակ հե­տո, «բնա­կա­վայ­րերն ան­մար­դաբ­նակ են» պատ­ճա­ռա­բա­նութ­յամբ ու պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յամբ, դրանք նույն­պես հանձն­վե­լու են Ադր­բե­ջա­նին: Եվ ոչ միայն դրանք. Ա­լիե­ւի պա­հան­ջով Ադր­բե­ջա­նին ի­րենց հո­ղա­տա­րածք­նե­րով բնա­կա­վայ­րեր, ինչ­պես նաեւ պաշտ­պա­նա­կան դիր­քեր են հանձն­վե­լու նաեւ ­Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զում, ­Վար­դե­նի­սի տա­րա­ծաշր­ջա­նում, ին­չի հետ կապ­ված նա­խա­պատ­րաս­տա­կան աշ­խա­տանք­ներն, ըստ ԶԼՄ-նե­րի հրա­պա­րա­կում­նե­րի, այժմ ըն­թա­նում են:

­Հա­վա­տա­ցեք, որ այս ա­մե­նը դեռ միայն սկիզբն է լի­նե­լու, ո­րով­հե­տեւ թշնա­մու ա­խոր­ժա­կը գայ­լա­յին է, եւ նույ­նիսկ ա­վե­լի մեծ՝ ­Վար­դե­նի­սը, որն ի­րենք ­Բա­սար­գե­չար են ան­վա­նում, ­Սե­ւա­նա լի­ճը եւ գրե­թե ողջ ­Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զը պատ­մութ­յու­նը կեղ­ծող ադր­բե­ջա­նա­կան մի կայք հա­մա­րել է ադր­բե­ջա­նա­կան:

­Թեեւ ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վը եւ իր ոհ­մա­կը ­Կի­րան­ցը չեն հա­մա­րել ադր­բե­ջա­նա­կան ու չեն հայ­տա­րա­րել այն Ադր­բե­ջա­նին հանձ­նե­լու մա­սին, սա­կայն այն, ինչ վեր­ջերս ա­րե­ցին գյու­ղը եր­կու մա­սի բա­ժա­նե­լով, նրա հո­ղա­տա­րածք­ներն Ադր­բե­ջա­նին տա­լով, ըստ էութ­յան, հենց դա է նշա­նա­կում: ­Սահ­մա­նա­զատ­ման գոր­ծըն­թա­ցը չի նշա­նա­կում միայն, սահ­մա­նագծ­մա­նը հա­մա­պա­տաս­խան, երկ­րի վրա սահ­մա­նան­շան­ներ (սահ­մա­նաս­յու­ներ) դնել ու վերջ:

Ըստ «ՀՀ պե­տա­կան սահ­մա­նի ռե­ժիմ սահ­մա­նե­լու մա­սին» ՀՀ կա­ռա­վա­րութ­յան 2011թ. մա­յի­սի 12- ի N 702-Ն ո­րոշ­ման ­Հա­վել­ված 2-ի, «Սահ­մա­նա­պահ զոր­քե­րի կող­մից ցա­մա­քա­յին պե­տա­կան սահ­մա­նի եր­կայն­քով սահ­մա­նագ­ծից դե­պի սահ­մա­նա­յին շեր­տի խոր­քը, ըստ սահ­մա­նան­շան­նե­րի տե­ղադ­րութ­յան, մին­չեւ 50 մետր լայ­նութ­յամբ ստեղծ­վում է թա­փան­ցիկ սա­նի­տա­րա­կան շերտ, որ­տեղ կա­րող են կա­ռուց­վել ին­ժե­նե­րա­կան ար­գե­լա­փա­կոց­ներ, սահ­մա­նա­յին ճա­նա­պարհ­ներ, կա­մուրջ­ներ, դի­տաշ­տա­րակ­ներ եւ այլ ին­ժե­նե­րա­կան-տեխ­նի­կա­կան կա­ռույց­ներ»:

­Թե ինչ է նշա­նա­կում դա, այ­սօր տես­նում ենք ի­րենց տնե­րից զրկվող կի­րան­ցի­նե­րի ար­տաս­վա­լից աչ­քե­րում: Ոս­կե­պար­ցի­նե­րը եւ մենք Ոս­կե­պա­րի ­Սուրբ Աստ­վա­ծա­ծին ե­կե­ղե­ցի այ­ցե­լե­լու ի­րա­վուն­քից ու հնա­րա­վո­րութ­յու­նից էլ ենք զրկվե­լու, քա­նի որ սահ­մա­նա­զա­տումն ի­րա­կա­նաց­վում կամ ար­դեն իսկ ի­րա­կա­նաց­վել է ե­կե­ղե­ցուց ըն­դա­մե­նը 17-20 մետր հե­ռա­վո­րութ­յան վրա, իսկ ե­թե սահ­մա­նագ­ծից կամ սահ­մա­նան­շան­նե­րից դե­պի մեր կողմ հաշ­վար­կում ենք եւս 50 մետր, ա­պա ստաց­վում է, որ ե­կե­ղե­ցին ընկ­նում է 50 մետր լայ­նութ­յամբ թա­փան­ցիկ սա­նի­տա­րա­կան շեր­տի տա­րած­քում:

­Կար­ծում ենք, ար­դեն իսկ պարզ է, որ մոտ ա­պա­գա­յում ­Կի­րանցն այ­լեւս չի լի­նի, Ոս­կե­պա­րի տա­րած­քում գտնվող ­Սուրբ Աստ­վա­ծա­ծին ե­կե­ղե­ցուց օգտ­վել այ­լեւս չի լի­նի, Ոս­կե­պա­րը նույն­պես չի լի­նի:

Ադր­բե­ջա­նա­կան «Ա­րեւմտ­յան Ադր­բե­ջան» նո­րաս­տեղծ հե­ռուս­տաըն­կե­րութ­յու­նը վեր­ջերս հայ­տա­րա­րել է, որ ­Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կա­նութ­յա­նը մնաց մի քա­նի ա­միս… ­Դա­տե­լով ա­մե­նից, մեր ար­տա­քին թշնա­մի­ներն այս հա­վաս­տու­մը, խոս­տու­մը կամ նույ­նիսկ ե­րաշ­խի­քը ստա­ցել են ­Հա­յաս­տա­նի եւ հա­յե­րիս թիվ 1 ներ­քին թշնա­մի ­Նի­կո­լից, այ­լա­պես որ­տե­ղի՞ց նրանց այդ վստա­հութ­յու­նը… Գ­րե­թե բո­լո­րիս հայտ­նի ժո­ղովր­դա­կան ի­մաստ­նութ­յունն ա­սում է, որ ե­թե գո­ղը տա­նից լի­նի, ե­զը եր­դի­կից էլ կհա­նեն:

­Հի­մա տես­նենք, թե այն պա­րա­գա­յում, երբ Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ Իլ­համ Ա­լիե­ւը, ռազ­մա­քա­ղա­քա­կան ղե­կա­վա­րութ­յու­նը, տար­բեր ԶԼՄ-ներ, հա­սա­րա­կութ­յան տար­բեր շեր­տե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ չեն էլ թաքց­րել ու չեն թաքց­նում ­Հա­յաս­տա­նի հան­դեպ ի­րենց ագ­րե­սիվ նկրտում­նե­րը, մաս­նա­վո­րա­պես, ոչ միայն «Զան­գե­զու­րի մի­ջանցք» կոչ­վածն ու­ժով բա­ցե­լու, Ս­յու­նի­քը կի­սե­լու եւ նույ­նիսկ ողջ Ս­յու­նի­քին, ­Ջեր­մու­կին ու ­Վա­յոց ­ձո­րի մար­զին, Վար­դե­նի­սին, ­Սե­ւա­նա լճին, ­Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զին, Ե­րե­ւա­նին, ինչ­պես ի­րենք են ան­վա­նում, Ի­րե­վա­նին տի­րե­լու, այ­լեւ ­Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կա­նութ­յու­նը թա­ղե­լու, մեր պե­տութ­յան գո­յութ­յա­նը վերջ տա­լու ի­րենց մտադ­րութ­յուն­նե­րը, ինչ  ա­նում է ­Նի­կոլ հա­յա­դավն իր ոհ­մա­կի հետ միա­սին… Ու­ղիղ նշա­նա­ռութ­յամբ խփում է ­Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յա­նը, ա­ռանձ­նա­կի փու­թա­ջա­նութ­յամբ, ե­ռան­դով ու հե­տե­ւո­ղա­կա­նութ­յամբ սղո­ցում, կտրում է անվ­տան­գա­յին այն ճյու­ղը, ո­րի վրա նստած ենք մենք, ոչ թե ի­րենք: ­Միան­գա­մայն են­թադ­րե­լի է, որ ի­րենք Ա­րեւ­մուտ­քի ի­րենց տե­րե­րի կամ տիկ­նի­կա­վար­նե­րի, Ադր­բե­ջա­նի եւ ­Թուր­քիա­յի կող­մից ու­նեն անվ­տան­գութ­յան ե­րաշ­խիք­ներ, այլ խնդիր է, թե դրանք որ­քա­նով կպահ­պան­վեն, դա ցույց կտա միայն ժա­մա­նա­կը…

Իսկ ինչ­պե՞ս է սղո­ցում, կտրում… Ար­դեն տե­ւա­կան ժա­մա­նակ իր ՔՊ-ա­կան, սո­րո­սա­կան եւ ոչ միայն սո­րո­սա­կան ոհ­մա­կի հետ միա­սին զրպար­տութ­յուն­նե­րով, խար­դա­վանք­նե­րով, ինտ­րիգ­նե­րով, մա­նի­պուլ­յա­ցիա­նե­րով եւ այլ կերպ ՌԴ-ի եւ ՀԱՊԿ-ի դեմ հիբ­րի­դա­յին պա­տե­րազմ վա­րե­լով՝ գոր­ծի դնե­լով ի­րենց տի­րա­պե­տութ­յան ներ­քո գտնվող ԶԼՄ-նե­րի, ինչ­պես նաեւ սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րի ողջ հնա­րա­վո­րութ­յուն­նե­րը, «Ազ­գա­յին ժո­ղով» կոչ­վա­ծի եւ այլ պե­տա­կան եւ ոչ պե­տա­կան հաս­տա­տութ­յուն­նե­րի ամ­բիոն­նե­րը…

Ա­հա այդ ա­ռու­մով ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վի հեր­թա­կան ու հա­մե­մա­տա­բար վեր­ջին զրպար­տութ­յու­նը. նա խորհր­դա­րա­նում մա­յի­սի 22-ին կա­ռա­վա­րա­կան ժա­մի ըն­թաց­քում ՀԱՊԿ երկր­նե­րից եր­կու­սին մե­ղադ­րել է Ար­ցա­խում ­Հա­յաս­տա­նի դեմ պա­տե­րազմ նա­խա­պատ­րաս­տե­լու մեջ, միա­ժա­մա­նակ, իր զրպարտ­չա­կան ու ստոր ո­ճին հա­մա­պա­տաս­խան, չնշե­լով, թե որ պե­տութ­յուն­նե­րի մա­սին է խոս­քը:

«2020 թվա­կա­նի 44-օր­յա պա­տե­րազ­մի նա­խա­պատ­րաստ­մա­նը ոչ մեր կող­մից են մաս­նակ­ցել մեր դաշ­նա­կից­նե­րը,- ա­սել է ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վը եւ նշել. «Ես գի­տեմ ՀԱՊԿ-ի առն­վազն եր­կու եր­կիր, ո­րոնք մաս­նակ­ցել են մեր դեմ պա­տե­րազ­մի նա­խա­պատ­րաստ­մա­նը»:

­Նի­կոլ հա­յա­դա­վի խոս­քով՝ այդ եր­կու երկր­նե­րը ­Հա­յաս­տա­նին օգ­նե­լու ե­րե­ւու­թա­կա­նութ­յուն են ստեղ­ծել։ ­Հա­յաս­տա­նի թիվ 1 ներ­քին թշնա­մին, ո­րը ­Զե­լենս­կուց ոչ պա­կաս, բայց մի փոքր ծպտյալ կեր­պով նաեւ ­Ռու­սաս­տա­նի եւ ՀԱՊԿ-ի թշնա­մին է, հա­վե­լել է, որ 2020թ. ­Ղա­րա­բա­ղում ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղութ­յուն­ներն ուղղ­ված էին Ե­րե­ւա­նի ան­կա­խութ­յան վե­րաց­մա­նը, եւ փոր­ձե­րը շա­րու­նակ­վել են նաեւ 2020 թվա­կա­նից հե­տո։ Ինչ­պես նշել է ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վը, այժմ այդ սպառ­նա­լիք­նե­րը չե­զո­քաց­վում են Ադր­բե­ջա­նի հետ սահ­մա­նա­զատ­ման շնոր­հիվ։

­Միայն նի­կո­լա­զոմ­բի­նե­րի մոտ հարց չի ա­ռա­ջա­նա, թե ին­չո՞ւ 44-օր­յա պա­տե­րազ­մին մեր կող­մից պետք է մաս­նակ­ցեին մեր դաշ­նա­կից­նե­րը, երբ նույ­նիսկ ­Հա­յաս­տանն այդ­պես էլ չճա­նա­չեց Ար­ցա­խի ­Հան­րա­պե­տութ­յան ան­կա­խութ­յու­նը… Ե­թե մին­չեւ 2018-ը դա չի ար­վել բա­նակ­ցութ­յուն­նե­րը չտա­պա­լե­լու նկա­տառ­մամբ, ա­պա 2018-ից հե­տո, երբ ար­դեն ակն­հայտ եւ լիո­վին պարզ էր, որ Ադր­բե­ջանն ինքն է տա­պա­լում ԵԱՀԿ ­Մինս­կի խմբի միջ­նոր­դութ­յամբ բա­նակ­ցա­յին գոր­ծըն­թա­ցը, ­Նի­կո­լը եւ իր իշ­խա­նութ­յու­նը պետք է ճա­նա­չեին Ար­ցա­խի ­Հան­րա­պե­տութ­յան ան­կա­խութ­յու­նը:

Ա­վե­լին՝ պա­տե­րազ­մից հե­տո էլ ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վը Բր­յու­սե­լում, Պ­րա­հա­յում, Ե­րե­ւա­նում եւ այ­լուր ­Ղա­րա­բա­ղը (ինչ­պես ինքն է ան­վա­նել՝ խու­սա­փե­լով Ար­ցախ ան­վան­ման գոր­ծա­ծու­մից) պաշ­տո­նա­պես ու հրա­պա­րա­կայ­նո­րեն հա­մա­րել ու հայ­տա­րա­րել է Ադր­բե­ջա­նի մաս: Իր ոհ­մակն էլ է նույնկերպ վար­վել: Գ­րում ենք՝ «պա­տե­րազ­մից հե­տո էլ…», ո­րով­հե­տեւ Նի­կոլ հա­յա­դա­վը պա­տե­րազ­մից ա­ռաջ էլ, դեռ նույ­նիսկ 1999թ. ապ­րի­լի 17-ին իր խմբագ­րած «Հայ­կա­կան ժա­մա­նակ» թեր­թում գրել է բա­ռա­ցիո­րեն հե­տեւ­յա­լը. «Ղա­րա­բա­ղը Ադր­բե­ջա­նի տա­րածք է, հե­տե­ւա­բար ­Հա­յաս­տա­նը ղա­րա­բաղ­ցի­նե­րի հայ­րե­նիք չի կա­րող հա­մար­վել, ղա­րա­բաղ­ցի­նե­րը մեր երկ­րում փախս­տա­կան­ներ են»:

­Հա­ջորդ հար­ցը. ին­չո՞ւ 44-օր­յա պա­տե­րազ­մի ժա­մա­նակ մեր դաշ­նա­կից­նե­րը պետք է մեր կող­մից մաս­նակ­ցեին դրան, երբ նրանց ա­ռա­վել քան ակն­հայտ էր, որ ­Նի­կո­լի եւ իր ոհ­մա­կի կող­մից պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յամբ նա­խա­պատ­րաստ­վել ու պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յամբ մի­տում­նա­վոր վար­վում է պարտ­վո­ղա­կան պա­տե­րազմ…

Ինչ վե­րա­բե­րում է ՀԱՊԿ-ի առն­վազն եր­կու երկ­րի կող­մից մեր դեմ պա­տե­րազ­մի նա­խա­պատ­րաստ­մա­նը, ա­պա ­Նի­կոլ հա­յա­դա­վի ա­սա­ծը ոչ միայն լկտի, այ­լեւ հրե­շա­վոր զրպար­տութ­յուն է՝ նպա­տա­կաուղղ­ված ոչ միայն ՀԱՊԿ-ի վար­կա­բեկ­մա­նը, այ­լեւ ՀԱՊԿ-ին ­Հա­յաս­տա­նի ան­դա­մակ­ցութ­յան՝ կազ­մա­կեր­պութ­յան կա­նո­նադ­րութ­յամբ չնա­խա­տես­ված սա­ռե­ցու­մից, ­Հա­յաս­տա­նի կող­մից իր մա­սով ՀԱՊԿ ֆի­նան­սա­վոր­ման դա­դա­րե­ցու­մից հե­տո, ո­րոնք ար­դեն իսկ ար­վել են, հա­ջորդ քայ­լով հիշ­յալ կազ­մա­կեր­պութ­յու­նից ­Հա­յաս­տա­նի դուրս գա­լուն: Ա­վե­լին՝ ՌԴ-ի եւ ՀԱՊԿ ան­դամ այլ պե­տութ­յուն­նե­րի հետ ­Հա­յաս­տա­նի հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րը փչաց­նե­լուն:

­Հի­շեց­նենք, որ ­Նի­կո­լը 2023թ. նո­յեմ­բե­րին հրա­ժար­վեց մաս­նակ­ցել ­Մինս­կում կա­յա­նա­լիք ՀԱՊԿ գա­գաթ­նա­ժո­ղո­վին։ ­Նա ՀԱՊԿ-ին զրպար­տել է, թե կազ­մա­կեր­պութ­յու­նը 2021թ. գար­նանն իբր չի կա­տա­րել ­Հա­յաս­տա­նի նկատ­մամբ իր պար­տա­վո­րութ­յուն­նե­րը: 2024թ. մա­յի­սի սկզբին Ե­րե­ւա­նում հայտ­նել էին, որ հան­րա­պե­տութ­յու­նը «ձեռն­պահ կմնա «ՀԱՊԿ 2024 թվա­կա­նի բյու­ջեի մա­սին» ո­րոշ­մա­նը միա­նա­լուց եւ այդ ո­րոշ­մամբ նա­խա­տես­ված կազ­մա­կեր­պութ­յան գոր­ծու­նեութ­յան ֆի­նան­սա­վոր­մա­նը մաս­նակ­ցե­լուց»։

­Ռու­սաս­տա­նի ԱԳՆ պաշ­տո­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ­Մա­րիա ­Զա­խա­րո­վան վերջ­նագ­րա­յին եւ վի­րա­վո­րա­կան հռե­տո­րա­բա­նութ­յուն է ան­վա­նել ՀԱՊԿ-ի վե­րա­բեր­յալ ­Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վա­րութ­յան հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րը: Ինչ­պես հի­շեց­րել են ՌԴ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կան գե­րա­տես­չութ­յու­նում, 2022թ. սեպ­տեմ­բե­րին Ե­րե­ւա­նի խնդրան­քով ՀԱՊԿ-ն­ օ­պե­րա­տիվ կեր­պով ձե­ւա­վո­րել եւ երկ­րի սահ­մա­նա­մերձ շրջան­ներ է ու­ղար­կել կազ­մա­կեր­պութ­յան քար­տու­ղա­րութ­յան եւ ­Միաց­յալ շտա­բի գնա­հատ­ման ա­ռա­քե­լութ­յուն։ Արդ­յուն­քում` ­Հա­վա­քա­կան անվ­տան­գութ­յան խոր­հուր­դը ո­րո­շում է ըն­դու­նել դի­տոր­դա­կան ա­ռա­քե­լութ­յուն ծա­վա­լել ­հան­րա­պե­տութ­յու­նում, սա­կայն ՀՀ իշ­խա­նութ­յուն­նե­րը մեր­ժել են այն եւ նա­խընտ­րել հրա­վի­րել ԵՄ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին:

­Նի­կո­լի վե­րոնշ­յալ, մեղմ ա­սած, զրպարտ­չա­կան հայ­տա­րա­րութ­յու­նից հե­տո՝ ՌԴ ԱԳՆ պաշ­տո­նա­կան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ ­Մա­րիա ­Զա­խա­րո­վան, ТАСС- ի տե­ղե­կաց­մամբ, ­Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նո­ղին կոչ է ա­րել հրա­պա­րա­կել, թե ՀԱՊԿ ո՞ր երկր­ներն են մաս­նակ­ցել ­Հա­յաս­տա­նի դեմ 2020թ. պա­տե­րազ­մի նա­խա­պատ­րաստ­մա­նը եւ օգ­նել Ադր­բե­ջա­նին՝ 2020թ. ԼՂ-ում ռազ­մա­կան գոր­ծո­ղութ­յուն­նե­րի ժա­մա­նակ, սա­կայն մեր եւ ՌԴ թշնա­մին լռել է:

«Ան­կեղծ ա­սած, հե­տաքրքր­ված եմ, թե ի՞նչ նման երկր­նե­րի մա­սին է խո­սել ­Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տը։ ­Մենք բո­լորս պետք է ինչ-որ կերպ ինք­նե՞րս գու­շա­կենք: ­Թե՞ հե­տո մեզ կպատ­մեն։ Ինձ թվում է՝ միան­գա­մայն տրա­մա­բա­նա­կան կլի­ներ դրանք հնչեց­նել, ե­թե խոս­քը նման լուրջ հայ­տա­րա­րութ­յուն­նե­րի մա­սին է»,- ա­սել է ՌԴ դի­վա­նա­գի­տա­կան գե­րա­տես­չութ­յան ներ­կա­յա­ցու­ցի­չը։

«Ինչ վե­րա­բե­րում է ­Ռու­սաս­տա­նին, նա ա­րել է հնա­րա­վոր ա­մեն ինչ, եւ այդ մա­սին խո­սել է ՌԴ նա­խա­գահ Վ­լա­դի­միր ­Պու­տի­նը: ­Նա այդ մա­սին խո­սել է 2020 թ.-ի հոկ­տեմ­բե­րի 17-ին ռու­սա­կան հե­ռուս­տա­տե­սութ­յան ե­թե­րում, ու­ղիղ մեջ­բե­րում. «որ­պես­զի ­Հա­յաս­տանն ի­րեն լքված եւ մո­ռաց­ված չզգա»,- հի­շեց­րել է ­Զա­խա­րո­վան:

­Նի­կոլ հա­յա­դա­վը բա­նը հասց­րեց նույ­նիսկ այն­տեղ, որ, ինչ­պես վեր­ջերս ի­մա­ցանք, ­Ռու­սաս­տա­նը հետ կան­չեց ՀՀ-ում իր դես­պա­նին: ­Սա եր­կու պե­տութ­յուն­նե­րի դի­վա­նա­գի­տա­կան հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րում ան­նա­խա­դեպ է: ­Մեր թիվ 1 ներ­քին թշնա­մու եւ ՌԴ-ի թշնա­մու վե­րոնշ­յալ քա­ղա­քա­կա­նութ­յու­նը մի­տում­նա­վոր բնույթ ու­նի ու նպա­տա­կաուղղ­ված է Ադր­բե­ջա­նի կող­մից ­Հա­յաս­տա­նի պե­տա­կա­նութ­յա­նը վերջ տա­լու նպա­տա­կով նա­խա­պատ­րաստ­վող պա­տե­րազ­մից ա­ռաջ մեզ ա­ռանց ՀԱՊԿ-ի եւ ՌԴ- օգ­նութ­յան ու, ըստ էութ­յան, ան­պաշտ­պան թող­նե­լուն: ­Վա­ղուց պարզ էր, որ հա­յա­դա­վը չի բա­վա­րար­վե­լու միայն Ար­ցախն Ադր­բե­ջա­նին հանձ­նե­լով:

­Ցան­կա­ցած երկ­րում ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան մար­մի­նը, պե­տութ­յան ազ­գա­յին անվ­տան­գութ­յան մա­սին քիչ թե շատ մտա­ծե­լու պա­րա­գա­յում, ա­ռա­ջինն ին­քը կձեր­բա­կա­լեր նույ­նիսկ երկ­րի ղե­կա­վա­րին, ե­թե վեր­ջինս ըն­դա­մե­նը կաս­կած­վեր պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յուն կա­տա­րե­լու մեջ: Մ­տա­ծեք, թե նման պա­րա­գա­յում ինչ­պես կվար­վեին, ա­սենք, ԱՄՆ-ում, ­Մեծ Բ­րի­տա­նիա­յում կամ Իս­րա­յե­լում…

­Մինչ­դեռ ­Նի­կո­լի եւ իր ոհ­մա­կի հան­ցա­վոր գոր­ծու­նեութ­յու­նը, իսկ ո­րոշ դեպ­քե­րում՝ ան­գոր­ծութ­յու­նը պե­տա­կան դա­վա­ճա­նութ­յան բազ­մադր­վա­գա­նոց՝ ա­ռե­րե­ւույթ, ան­թա­քույց ու հրա­պա­րա­կա­յին մի «շքերթ» է, ո­րի պա­րա­գա­յում մինչ օրս ան­պա­տիժ մնա­լը վկա­յում է, որ ­Հա­յաս­տա­նում իշ­խա­նութ­յու­նը մին­չեւ ող­նու­ծուծն ախ­տա­հար­ված է քա­ղա­քա­կան ու հա­մա­կար­գա­յին կո­ռուպ­ցիա­յով, ընդ­դի­մութ­յան հիմ­նա­կան դե­րա­կա­տար­ներն էլ ի­րենց հա­մար «լա­վա­գույն դեպ­քում»՝ ան­ձեռ­նա­հա­սութ­յամբ եւ ան­զո­րութ­յամբ, ե­թե, ի­հար­կե, այլ են­թադ­րութ­յուն­ներ չա­նենք…

ԱՐԹՈՒՐ ՀՈՎՀԱՆՆԻՍՅԱՆ